Είναι υποκριτική η στάση της Δύσης απέναντι στο Μ. Γκαντάφι, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν φίλος της; Και φυσικά είναι! Δεν θα έπρεπε οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία να επέμβουν και σε άλλες χώρες με αυταρχικά καθεστώτα, όπως η Συρία και η Σαουδική Αραβία; Ισως θα έπρεπε. Από την άλλη, όμως, θεωρώ απίστευτα φαρισαϊκή και τη στάση εκείνων που δεν επιθυμούν επέμβαση των ξένων στη Λιβύη, με το αιτιολογικό πως οι δυτικές κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Φυσικά και τα εξυπηρετούν, αλλά πόσο ανθρωπιστικό είναι, αλήθεια, να αφήνουμε έναν παρανοϊκό δικτάτορα να σφαγιάζει καθημερινώς το λαό του στο όνομα του αντιιμπεριαλισμού;
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν όσοι αντιτίθενται στην επέμβαση, επιτρέψτε μου να τα χαρακτηρίσω αστεία. Λένε, για παράδειγμα, πως οι ξένοι επεμβαίνουν γιατί θέλουν τα πετρέλαια της Λιβύης. Μα, τα έχουν ήδη! Οι φιλειρηνιστές έχουν μείνει στην προ 20ετίας ρητορεία, όταν ο Γκαντάφι ήταν εχθρός κι όχι φίλος της Δύσης. Επιπλέον, είναι για να γελά και να κλαίει ταυτοχρόνως κανείς με το επιχείρημα πως το καθεστώς Γκαντάφι θα πέσει όταν γεμίσουν οι πόλεις της...Ευρώπης και των ΗΠΑ με διαμαρτυρόμενους πολίτες για ό,τι συμβαίνει στη Λιβύη! Μέχρι να γινόταν αυτό, αν γινόταν, ο Γκαντάφι θα συνέχιζε να "θερίζει" κόσμο ανενόχλητος...
Το πρόβλημα με τη δυτική επέμβαση στη Λιβύη (σημειωτέον, με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κι όχι μονομερώς από τις ΗΠΑ) δεν είναι πως έγινε, αλλά πως άργησε. Είναι ανακόλουθο, εξάλλου, η Αριστερά από τη μια να κραυγάζει για τα δεινά των μεταναστών, αλλά από την άλλη να αντιστέκεται στην προσπάθεια αντιμετώπισης των δεινών που τους δημιουργούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου