Πέμπτη βράδυ, γύρω στις 11 στην πλατεία Συντάγματος,τηνώρα συγκέντρωσης ακροδεξιών. Ανοιχτόχρωμος νεαρός, που μπορεί να μην είναι καν μαθητής Λυκείου, σπρώχνει σκουρόχρωμοάνδρα προς το συντριβάνι! Προσπαθεί, μάλιστα, να τον ρίξει μέσα σε αυτό κι όταν δεν τα καταφέρνει, "περιορίζεται" στο να του ρίξει μια μπουνιά, την οποία αν έβλεπε ο Μοχάμεντ Αλι θα γελούσε με την παιδικότητά της και η οποία επιτρέπει στο θύμα να ξεφύγει. Αλλωστε, ο νεαρός είχε κάνει το "καθήκον" του, είχε πιστέψει ότι χτυπώντας κάποιον που δεν του έμοιαζε στη φάτσα είχε κατορθώσει να ενηλικιωθεί...
Ημουν αυτόπτης μάρτυρας αυτού του περιστατικού. Φοβισμένος, αλλά και παγωμένος από αυτό που έβλεπα, περιορίστηκα στο να κοιτάξω, χωρίς να μιλήσω ή να δράσω. Ελπίζα πως ο νεαρός δεν θα έκανε το επόμενο βήμα προς την τρέλα. Και δεν το έκανε, αλλά με άφησε με απορίες: πού βρήκε όλο αυτό το μίσος ένας άνθρωπος τόσο νεαρής ηλικίας; Ποιοί τον έχουν κάνει να πιστέψει ότι εκείνοι που του κλέβουν τη ζωή είναι οι μετανάστες κι όχι οι θαμώνες του μεγάλου κτιρίου με θέα την πλατεία Συντάγματος και το 1o% του πληθυσμού με τις καταθέσεις δισεκατομμυρίων στην Ελβετία και σε λοιπούς φορολογικούς παραδείσους;...
Πόσο βολικό θα ήταν αν για την κατάντια αυτής της χώρας ευθύνονταν οι ετοιμοθάνατοι απεργοί πείνας της Υπατίας, οι νεαροί μπάτσοι ή οποιοσδήποτε άλλος, τέλος πάντων, στοχοποιείται από το σύστημα, δεξιό κι αριστερό, για να απαλλάσσεται το ίδιο των ευθυνών του! Τί πιο εύκολο από το να εξοντώνεις αδύναμους; Εχω βαρεθεί, όμως, όλον αυτόν τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που πιστεύει ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια: φαίνεται πως κάποια θεία δύναμη δεν κάνει άλλη δουλειά τα βράδια από το να τους επισκέπτεται για να τους μεταφέρει τη μία και μοναδική αλήθεια! Κι όταν δεν προλαβαίνει, βρίσκει "άξιους" αντικαταστάτες στους παπαδες, στους κομματικούς ινστρούκτορες, στους σχολιαστές των δελτίων των οκτώ, στους προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων και σε όλους εκείνους, τέλος πάντων, που συμπεριφέρονται δημοσίως ωσάν να ήταν υπεράνθρωποι...
Λυπάμαι το σκουρόχρωμο άνδρα, που αντιμετωπίζει τη βία στην προσπάθειά του να φτιάξει μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και, πιθανόν, για την οικογένειά του. Λυπάμαι, όμως, περισσότερο το νεαρό "μποξέρ", που νάρκωσε το μυαλό του τόσο νωρίς για να το παραδώσει στα θηρία, που κερδίζουν ποίμνιο, ψηφοφόρους, αναγνώστες, οπαδούς "παράγοντας" μισαλλοδοξία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου