Εχω ακούσει και διαβάσει μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας για την ιαπωνική τραγωδία. Δεν ξέρω αν αληθεύει έστω μία από αυτές. Αυτό που καταλαβαίνω, όμως, είναι πως ο πόνος των ιαπώνων διδάσκει την ανθρωπότητα κάτι σημαντικότερο από την επικινδυνότητα ή όχι των πυρηνικών εργοστασίων.
Τη διδάσκει το πιο απλό πράγμα του κόσμου: πως μπορείς να κρύβεσαι πίσω από κλειδαμπαρωμένες πόρτες σε όλη σου τη ζωή, να ζεις στην τάξη και στην ασφάλεια, να μην παραβαίνεις κανένα κανόνα και να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, αλλά το απροσδόκητο της τραγωδίας θα σε βρει σε όποια σπηλιά ή σε όποιο παλάτι κι αν κρύβεσαι.Ο πόνος δενθακοιτάξειανείσαιαναπτυγμένοςήόχι.Θασεβρειούτωςή άλλως. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να επιδιώκεις να ζεις μέσα στην ελευθερία κι όχι μέσα στην υποτιθέμενη ασφάλεια της τεχνολογίας. Γιατί η φύση πάντοτε τιμωρεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όσους θεωρούν τους εαυτούς τους άτρωτους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου