Αν, κάποτε, η κυβέρνηση του αρχηγού Γιωργάκη καθίσει στο σκαμνί για εγκλήματα σε βάρος του λαού αυτής της χώρας, θα πρέπει να δικαστεί και για το αίσθημα συλλογικής ενοχής που καλλιέργησε προ και μετά μνημονίου. Είναι αλήθεια πως ζήσαμε πάνω από τις υλικές μας δυνάμεις. Δεν επικροτώ αυτήν τη νοοτροπία, αλλά οι πλούσιοι έλληνες έζησαν κι εξακολουθούν να ζουν πέρα από κάθε σύνορο ισότητας και ισοπολιτείας. Κι όμως είναι οι Πάγκαλοι, με ρήσεις του τύπου "μαζί τα φάγαμε", καθώς και οι Μπόμπολες και οι Βαρδινογιάννηδες αυτού του τόπου, με τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, οι οποίοι παρουσιάζονται ως οι πομπωδέστεροι κήρυκες της ηθικής...
Η αυτοκριτική από το αυτομαστίγωμα απέχει όσο η Ελλάδα από την, υποτίθεται αναπτυγμένη και πλήρως ασφαλή, Ιαπωνία. Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο: οι ιάπωνες γνωρίζουν πως ζουν σε μια σεισμογενή χώρα, ωστόσο δεν κατάφεραν να αποτρέψουν διαρροές από τα πυρηνικά εργοστάσιά τους. Τί θέλω να πω; Πως αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε στην Ελλάδα ή στη γειτονική Βουλγαρία, θα έφταιγαν οι "υπανάπτυκτοι" βαλκάνιοικατά τους νεοραγιάδες ξενολογούρηδες. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που καταδικάζουν εύκολα τον ελληνικό κρατικό μηχανισμό γιατί δε μπορεί να αντιμετωπίσει ένα χιονιά (εν μέρει έχουν δίκιο, αλλά δεν έχουμε κάποια σχετική πλούσια εμπειρία όταν τις περισσότερες ημέρες του χρόνου ζούμε εν αιθρία), όταν όμως παραλύουν χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία ευθύνεται πάντοτε ο καιρός και κανείς άλλος...
Είναι οι ίδιοι νεοραγιάδες ξενολιγούρηδες που καμαρώνουν, για παράδειγμα, για τη "φιλελεύθερη" Ολλανδία ωσάν η δυνατότητα να βρίσκεις πόρνες και πρέζα παντού είναι δείγμα μιας ανοιχτόμυαλης κι όχι μιας κοιμισμένης κοινωνίας, η οποία συμπεριφέρεται στους μετανάστες που ζουν σε αυτή σα να ήταν ζώα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελβετία. Θα έπληττα αφόρητα και θα εκνευριζόμουν αφάνταστα με μια χώρα που απορρίπτει με δημοψήφισμα την ανέγερση τζαμιών και στηρίζει τον πλούτο της στη φοροδιαφυγή της υπόλοιπης Ευρώπηςκι ας μου εξασφαλίζει μεγάλους δρόμους και καθαρά πάρκα. Για να μην αναφερθώ και στη Φινλανδία, όπου ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό σύστημα και μια επιτυχημένη βιομηχανία κινητών τηλεφώνων δε μπορεί να ισοσκελίσει την ιστορική σπουδαιότητα ενός πολιτισμού όπως ο ελληνικός...
Λέει ο Όρσον Γουέλς στον "Τρίτο Άνθρωπο": "Στην Ιταλία των Βοργίων είχαν πόλεμο, τρόμο, αιματοχυσία, αλλά δημιούργησαν την Αναγέννηση. Στην Ελβετία είχαν 500 χρόνια δημοκρατίας και ειρήνης και το μόνο που παρήγαν ήταν το ρολόι τοίχου με τον κούκο"! Δείτε και το ελληνικό παράδειγμα του Μ. Θεοδωράκη: όσο έτρωγε ξύλο και τον έστελναν στις εξορίες ήταν δημιουργικός. Όταν άρχισε να τιμάται από χωριό σε χωριό, "στέρεψε"...
Δεν ισχυρίζομαι πως η Ελλάδα είναι ο παράδεισος και η κόλαση είναι οι άλλοι, για να θυμηθώ το Σαρτρ: φυσικά και δεν θέλω να αντιμετωπίζω προβλήματα της καθημερινότητας, όπως η γραφειοκρατία, που αντιμετωπίζω εδώ. Από την άλλη, όμως, δεν θέλω να γίνω Δανία του Νότου, όπως ευαγγελιζόταν προεκλογικώς ο αρχηγός Γιωργάκης, αλλά η Ελλάδα της...Ελλάδας κι όχι των νεοφιλελεύθερων, αδηφάγων τροϊκανών που ετοιμάζουν την επιδρομή τους στον εθνικό μας πλούτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου