"Ευτυχώς" που δεν κέρδισε τον εμφύλιο η Αριστερά!

Σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που δεν κέρδισε στον εμφύλιο πόλεμο η Αριστερά και πόσο δίκιο έχει ο Β. Βενιζέλος κι ο Α. Σαμαράς να της χρεώνουν τα πάντα! Φανταστείτε τί θα είχαμε υποφέρει αν οι ανταρτοσυμμορίτες είχαν υποτάξει τον Εθνικό μας Στρατό: θα είχαν απαγορευτεί τα κόμματα της δεξιάς, οι φυλακές και τα ξερονήσια θα γέμιζαν με δεξιούς, κουμάντο θα έκαναν οι αμερικανοί και το παλάτι, για να βρεις δουλειά θα χρειαζόσουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, στο στρατό οι άνδρες θα κατάληγαν σε τάγματα ανεπιθυμήτων για τρία χρόνια και οι εκλογές θα ήταν βίας και νοθείας. Αν κέρδιζε τον εμφύλιο η Αριστερά, κάποια στιγμή θα καταλάμβαναν την εξουσία οι συνταγματάρχες στο όνομα του δεξιού κινδύνου και θα έβαζαν τη χώρα στο "γύψο", τα βασανιστήρια και οι εκτοπίσεις θα βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη και οι δωσίλογοι της κατοχής θα συνέχιζαν να κάνουν πάρτι με το δημόσιο χρήμα...

Αν κέρδιζε τον εμφύλιο η Αριστερά, θα μας έπιανε αρχοντοχωριατισμός και θα θέλαμε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση αρχικώς και στην ευρωζώνη αργότερα, λες κι αν δώσεις σε ένα ζητιάνο μόνο ένα κοστούμι Αρμάνι αυτό θα του αλλάξει τη ζωή. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θα δημιουργείτο κι ένα κομματικό κράτος το οποίο θα εξασφάλιζε την ηγεμονία του με διαφθορά, ρουσφέτια και γραφειοκρατία, ενώ το χρέος και τα ελλείμματα θα "εκτοξεύονταν" και τον παραγόμενο πλούτο των πολλών θα λυμαινόταν μια μειονότητα διαπλεκομένων συμφερόντων. Κάποια στιγμή, μάλιστα, η χώρα θα χρεοκοπούσε και θα υποδουλωνόταν σε ξένους δανειστές και στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Επιπλέον, θα παύαμε να είχαμε εκλεγμένες κυβερνήσεις αλλά θα μας κυβερνούσαν τραπεζίτες, οι οποίοι θα παραδέχονταν σε συνεντεύξεις τους ότι η πολιτική που ακολουθούν είναι αδιέξοδη. Ωστόσο, θα συνέχιζαν να την ακολουθούν αδιαπραγμάτευτα, σεβόμενοι τους σπόνσορες που τους τοποθέτησαν στους θώκους που κατέχουν. Αλίμονο, επομένως, αν κερδίσει και τις προσεχείς εκλογές η επάρατος Αριστερά γιατί αυτοί οι κομμουνιστές θα μας αρπάξουν και τις περιουσίες μας με νέους φόρους και χαράτσια, ακόμα και μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ...

"Δημοκρατία" των πολιτικάντηδων και των τεχνοκρατών...

Πόσο δίκιο είχε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης όταν μας παρότρυνε τραγουδιστά να λέμε όχι στους τεχνοκράτες! Κι αν το παράδειγμα του Λ. Παπαδήμιου δεν ήταν αρκετό, έρχεται τώρα ο Γ. Μπαμπινιώτης να μας αποδείξει ότι αν υπάρχουν ακόμα πιο ακατάλληλοι από τους πολιτικούς για να μας κυβερνούν αυτοί είναι οι άνθρωποι της αγοράς ή των συντεχνιών, οι οποίοι όταν αναλαμβάνουν δημόσια αξιώματα το πρώτο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του κλάδου τους και, δευτερευόντως, των υπόλοιπων ελλήνων...

Το περασμένο καλοκαίρι πέρασε, με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ένα νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια το οποίο κινείται στο σωστό πλαίσιο. Προφανώς κι αυτό θα έπρεπε να αφεθεί να εφαρμοστεί για να αποδειχθεί αν όντως είναι αποτελεσματικό ή όχι, μόνο που είναι άλλαι αι βουλαί του νέου υπουργού Παιδείας, ο οποίος είναι γνωστός για τις παλαιολιθικές αντιλήψεις του και για τον θαυμασμό του για "προσωπικότητες" τύπου αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Πρόθεση του Γ. Μπαμπινιώτη είναι να αναστείλει τουλάχιστον εκείνες τις διατάξεις του νόμου που ενοχλούν την κλίκα του, κυρίως την εξάρτηση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ από την εκλογή Συμβουλίων Διοίκησης στα οποία μπορεί και να μη συμμετέχουν πανεπιστημιακοί. Ως πότε, όμως, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος θα εξαρτώνται από τη "μεγαθυμία" πολιτικάντηδων όπως ο Μ. Βορίδης, για να θυμηθώ τα ταξί, ή αναχρονιστών "ειδικών";...

Σε μια δημοκρατία όνομα και πράγμα οι αποφάσεις δεν είναι δυνατό να λαμβάνονται από μια κοινοβουλευτική ολιγαρχία των 300, οι οποίοι φορούν το μανδύα της λαϊκής νομιμοποίησης επειδή ψηφίζονται κάθε τέσσερα χρόνια από ένα εκλογικό σώμα και ύστερα νομοθετούν ελέω θεού. Δε μπορεί, επίσης, η τύχη των πολλών να αποφασίζεται από τις κρίσεις "επαϊόντων", οι οποίοι είτε δε διαθέτουν σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων είτε αυτή περιορίζεται στα στενά όρια του ατομικού ή του επαγγελματικού τους συμφέροντος. Σε μια δημοκρατία που τιμά το όνομα και την ιστορία της οι αποφάσεις λαμβάνονται από την πλειονότητα του λαού κι αυτό όχι γιατί αυτός είναι απαραιτήτως σοφός, αλλά γιατί από τη στιγμή που κανείς από εμάς δεν είναι αλάνθαστος είναι προτιμότερο τα λάθη να γίνονται από τους πολλούς παρά από τις μειοψηφίες. Πόσω μάλλον όταν αυτές, όπως συμβαίνει με την παρούσα κυβέρνηση, δεν έχουν κρατήσει ούτε καν τα συμβατικά δημοκρατικά προσχήματα για να ανέλθουν στην εξουσία...

Η οικονομία δεν είναι θεολογία...

Κάποιοι φαίνεται πως μπερδεύουν ακόμα τη χριστιανική ηθική, η οποία απέχει έτη φωτός από την ανθρώπινη φύση, με την οικονομία γι' αυτό κι επιμένουν να δογματίζουν πάνω στο σαθρό θεμέλιο της θεολογίας. Δείτε, για παράδειγμα, τί συμβαίνει με τους "τροϊκανούς", οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ άφησαν να εννοηθεί πως δεν θα σταματήσουν αν δε δουν και τον τελευταίο έλληνα να αμείβεται με 150 ευρώ το μήνα, όταν θα έχει δουλειά, στο "πρότυπο" των βούλγαρων και των ρουμάνων. Μήπως, όμως, οι εταίροι μας έχουν πάρει παραπάνω "αέρα" και μας αποκαλούν κι επισήμως εταίρες τους;...

"Ζήσατε πάνω από τις δυνάμεις σας τα προηγούμενα χρόνια, γι' αυτό και τώρα πρέπει να σας μαστιγώνουμε στον αιώνα τον άπαντα εμείς οι πάναγνοι και πανάρετοι δανειστές σας μέχρι να βάλετε το μυαλό"! Αυτό είναι, σε απλά ελληνικά, το σκεπτικό της τρόικας. Μόνο που σε αυτό το παραμύθι οι δράκοι δεν είναι όσοι εργαζόμενοι έχουν την ελληνική υπηκοότητα και, για να είμαστε πιο ακριβείς, κι όλοι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι εργαζόμενοι οι οποίοι πέρασαν και τη δεκαετία του 2000 σε καθεστώς λιτότητας, που είχε φροντίσει το επιχειρηματικό και πολιτικό κεφάλαιο να "μακιγιάρει" με τον ασύστολο δανεισμό. Με λίγα λόγια, αν οι έλληνες κι ευρωπαίοι εργαζόμενοι αμείβονταν όσο τους άξιζε την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, δεν θα γεννιόταν η ανάγκη να καταφεύγουν στις τράπεζες και στα κόμματα προκειμένου να ζουν αξιοπρεπώς...

Είναι ντροπή ο στόχος κυβερνήσεων, ορισμένες μάλιστα από τις οποίες-όπως η δική μας-δεν είναι καν εκλεγμένες από το λαό, να είναι η φτωχοποίηση των "υπηκόων" τους. Οι "τροϊκανοί" θα έπρεπε να αγωνίζονται ώστε ο βούλγαρος κι ο ρουμάνος εργαζόμενος να αμείβονται με τουλάχιστον 1000 ευρώ το μήνα κατώτατο μισθό κι όχι να πέφτουν όλοι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι σε αμοιβές που μόνο κατ'όνομα δε μπορούν να αποκληθούν σκλάβου. Αλήθεια, θα επιτρέψουμε σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. να μας φέρουν στο σημείο να πληρωνόμαστε με 150 ευρώ το μήνα στο όνομα της σωτηρίας μας; Πότε, επιτέλους, θα τους βάλουμε φραγμό; Οταν δεν θα έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε παρά μόνο τις αλυσίδες μας, στην κυριολεξία;...

Χίτλερ ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Πόσο αφελής ή ρατσιστής μπορεί να είναι κάποιος για να πιστεύει ακόμα, εν έτει 2012, ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι λύση για οποιοδήποτε πρόβλημα; Κι όμως, ο βραβευμένος από το FBI, Μ. Χρυσοχοΐδης φαίνεται να το πιστεύει, γι' αυτό κι ανακοίνωσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη δημιουργία 30 τέτοιων ναζιστικών εφευρημάτων σε κάθε περιφέρεια της χώρας. Λυπάμαι, αλλά με αυτόν τον τρόπο θα μειωθεί η εγκληματικότητα, που είναι άλλωστε κι ο προεκλογικός σκοπός, όσο μειώθηκε η κατανάλωση αλκοόλ ή ναρκωτικών με τις κατά καιρούς απαγορεύσεις τους. Το δένδρο δεν πέφτει όταν κόβεις τα κλαδιά του, παρά μόνο όταν επικεντρώνεσαι στις ρίζες του...

Θα δαπανηθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ μόνο και μόνο για να νιώσουν περισσότερο ασφαλείς οι νοικοκυραίοι, κι ας οδηγεί αυτή η τακτική γκετοποίησης στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να φέρουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα αν κατευθύνονταν σε πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας κι ενσωμάτωσης. Είναι αστείο, άλλωστε, να πιστεύει κανείς ότι τα στρατόπεδα θα είναι είτε προσωρινά, δεδομένης της άρνησης των κρατών προέλευσης των μεταναστών να τους δεχθούν πίσω και των ευρωπαίων να μας απαλλάξουν από όλο το βάρος, είτε θα πληρούν όλους τους όρους στοιχειώδους αξιοπρεπούς διαβίωσης. Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε όσους κρατούνται, για παράδειγμα, στον Κορυδαλλό να σας δώσουν μια εικόνα του τί σημαίνει να ζεις περιφραγμένος λες κι έχεις χολέρα και να μοιράζεσαι ένα κελί με άλλα 12 άτομα...

Είναι ντροπή εκείνοι που με τις πολιτικές τους αυξάνουν τη φτώχεια, κι άρα στρώνουν το "έδαφος" στο έγκλημα ώστε αυτό να "ανθίσει", να χρησιμοποιούν γκεμπελική ορολογία για να απενοχοποιηθούν. Εχουν, μάλιστα, το θράσος να κομπάζουν γιατί δημιουργούν και θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινωνίες, λες και τα ίδια λεφτά δεν θα μπορούσαν να πάνε σε πιο παραγωγικές διαδικασίες. Ποιοί τα λένε όλα αυτά; Εκείνοι που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους έχουν στείλει την ανεργία στα ουράνια...

Αν ασπαζόμουν τη "λογική" του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, που δεν την ασπάζομαι, θα πρότεινα να δημιουργηθεί ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο θα στέλναμε όλους εκείνους που υπεξαίρεσαν ή κατασπατάλησαν δημόσιο χρήμα. Ετσι θα είχε κι ο Μ. Χρυσοχοΐδης όσο χρόνο θα χρειαζόταν για να κάνει κάτι στο οποίο έχει αποδειχθεί ανεπαρκής, δηλαδή στο να διαβάζει...

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!

Ο Γ. Καρατζαφύρερ μιλά συνεχώς το τελευταίο διάστημα για ένα ναζιστικό κόμμα το οποίο είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία. Κι όμως, δε μιλά για το δικό του, το ΛΑΟΣ, αλλά για τη Χρυσή Αυγή! Προφανώς κι ο ειδικός στις πολιτικές κυβιστήσεις Γ. Καρατζαφύρερ έχει τρομοκρατηθεί από τη δημοσκοπική άνοδο του ξενοφοβικού, τραμπούκικου κι εθνικιστικού μορφώματος του οποίου ηγείται ο Ν. Μιχαλολιάκος. Μόνο που αν ήθελε κι ο ίδιος να είναι πιο ειλικρινής με το εκλογικό ακροατήριό του θα ομολογούσε ότι πολλές από τις χρυσαυγίτικες ιδεοληψίες, όπως αυτές περί αντισημιτισμού, τον βρίσκουν απολύτως σύμφωνο...

Ο Γ. Καρατζαφύρερ από τότε που το ΛΑΟΣ μπήκε στη Βουλή προσπάθησε, χάρη στη λαϊκιστική ρητορική του, να "μακιγιάρει" το πραγματικό πρόσωπο τόσο του ίδιου όσο και των στελεχών κι οπαδών του. Μπορεί, επομένως, στο δημόσιο λόγο του να περιόρισε φραστικές ακρότητες των πρώτων ημερών, ωστόσο ο ΛΑΟΣ ήταν πάντοτε ένα κόμμα που βασιζόταν στην καλλιέργεια της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας κι οποιασδήποτε άλλης ρατσιστικής συμπεριφοράς. Γι' αυτό όσο επικίνδυνη είναι η Χρυσή Αυγή για τη δημοκρατία μας, που όντως είναι, άλλο τόσο επκίνδυνο ήταν και είναι το κόμμα του Γ. Καρατζαφύρερ, το οποίο κάπου στην πορεία αναμείχθηκε και με τη στήριξη του πρώτου μνημονίου και της κυβέρνησης των τραπεζιταρχών υπό το Λ. Παπαδήμιο...

Δεν είμαι από εκείνους που θα τρομοκρατηθούν από μια πιθανή είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο. Κι αυτό γιατί η ψήφος σε αυτό το πολιτικό τερατούργημα θα είναι περισσότερο διαμαρτυρίας κι όχι στήριξης των ναζιστικών αντιλήψεων. Ωστόσο, είναι προτιμότερο αντί να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο κατόπιν εορτής, όπως έκαναν οι Γάλλοι το 2002 όταν είχαν στείλει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το Ζ.Μ. Λεπέν, να αφήσουμε εκτός Βουλής και τα δύο ακροδεξιά κόμματα και να τα αφήσουμε να παίζουν με τα αρειανά κουβαδάκια τους στο πολιτικό περιθώριο, όπου και τους αξίζει να βρίσκονται...

Οι Λυμπερόπουλοι που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

Ο Γ. Ραγκούσης είναι πολιτικώς τελειωμένος, κι όχι αδίκως! Ανήκει, άλλωστε, σε εκείνο το πολιτικό προσωπικό που ακόμα πανηγυρίζει γιατί "κατόρθωσε" τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού. Τουλάχιστον, όμως, στο θέμα των ταξί ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας με βρίσκει σύμφωνο. Κι αυτό γιατί δεν ανέχομαι μια συντεχνιακή μαφία, γιατί περί αυτού πρόκειται, να αποκομίζει προνόμια τα οποία οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου έχουν στερήσει τα τελευταία δυόμισι χρόνια από τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Δεν είναι δυνατό οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί να βλέπουν τα εισοδήματά τους να πετσοκόβονται και μια χούφτα εκβιαστών να συνεχίζει να ζει εξαιρετικώ δικαίω...

"Τί θες δηλαδή, να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα για να μείνεις ευχαριστημένος";, μπορεί να αναρωτηθούν όσοι ανάμεσά σας ταυτίζετε μια δράκα ανθρώπων η οποία εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιεί τους οδηγούς σαν είλωτες για να καρπώνεται υπερκέρδη με τον κάθε ταλαίπωρο μεροκαματιάρη εργάτη ή εργαζόμενο. Λυπάμαι, αλλά τα κλειστά επαγγέλματα είναι ένας αναχρονισμός, ο οποίος δημιούργησε εργατικό δυναμικό δύο ταχυτήτων. Θα ήταν προς το δικό μου συμφέρον και πολλών από εσάς φαντάζομαι να μην ήταν ανοιχτά τα επαγγέλματα που κάνουμε. Μόνο που η πρόταξη του ατομικού συμφέροντος από το συλλογικό είναι και μια από τις αιτίες που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Κάθε επάγγελμα οφείλει να είναι ανοιχτό, ώστε όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν μαζί του να μπορούν να το κάνουν ελεύθερα. Η αγορά, εξάλλου, θα αποφασίσει ποιός είναι πιο αποτελεσματικός και πιο εργατικός κι εκείνον θα ανταμείψει. Η διεθνής εμπειρία, άλλωστε, έχει αποδείξει ότι το άνοιγμα μειώνει τόσο τις τιμές των υπηρεσιών, ενώ αυξάνει και την ποιότητά τους...

Κλαυθμηρίζουν οι διάφοροι Λυμπερόπουλοι για τον κίνδυνο δημιουργίας καρτέλ. Αν ήταν ειλικρινείς, θα έλεγαν στον κόσμο πως αυτό που φοβούνται είναι την εξαφάνιση του δικού τους καρτέλ. Προφανώς και η αγορά ταξί είναι κορεσμένη, μόνο που το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλων κλάδων οι εργαζόμενοι στους οποίους φορολογούνται συστηματικώς και δεν έχουν να καμαρώνουν για υπερκέρδη του παρελθόντος. Σε αντίθεση με όσους σημερα επιμένουν να τα κονομάνε χωρίς να δουλεύουν...

Ο τσιλιαδόρος δεν είναι δολοφόνος...

Το πολιτικό σύστημα έχει αποδείξει ότι είναι καταστροφικό, τώρα θέλει να μας πείσει ότι είναι κι αυτοκαταστροφικό! Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η διστακτικότητά του να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Ο χρόνος που θέλει να κερδίσει θα είναι κι ο χρόνος που θα φέρει την απόλυτη εξαφάνισή του, κι αυτό γιατί με την πολιτική που έχει αποφασιστεί το τελευταίο πράγμα που πρόκειται να συμβεί θα είναι η συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Τα μέτρα που θα λαμβάνονται θα είναι όλο και πιο επώδυνα: ούτε οι ίδιοι οι υπουργοί, άλλωστε, δε μπορούν να κρύψουν πως έρχονται νέες μειώσεις, για παράδειγμα, στα εφάπαξ και στις συντάξεις, ενώ ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και των διαπλεκόμενων Π. Καψής μίλησε ανοιχτά για νέο "ψαλίδι" και στους μισθούς ώστε η επιστροφή στο 19ο αιώνα να είναι εξασφαλισμένη...

Οι εκλογές, επομένως, είναι μονόδρομος και για το σύστημα αν θέλει να επιβιώσουν, έστω κι οριακά, κάποια από τα κόμματα που το συναπαρτίζουν. Το ξέρουν και οι ίδιοι, εξάλλου, στο ΠΑΣΟΚ, στη Ν.Δ. και στη διαπλοκή γι' αυτό κι έχει ξεκινήσει μια πολύ καλά μεθοδευμένη προσπάθεια δήθεν επιβεβαίωσης του παγκάλειου "μαζί τα φάγαμε". Προσπαθούν να μας πείσουν πως όσοι οδηγοί ταξί έπαιρναν επίδομα τυφλότητας ή όσοι υπάλληλοι του ΙΚΑ κοιμούνταν "αγκαλιά" με τις μίζες αντιπροσωπεύουν το μέσο έλληνα που έβγαζε όλα αυτά τα χρόνια το ψωμί του τίμια για τον ίδιο και την οικογένειά του. Οι πολιτικοί ταγοί, εξάλλου, αδυνατούν να μας εξηγήσουν ποιοί ήταν εκείνοι που μοίραζαν επιδόματα για να επανεκλεγούν, δημιουργώντας κομματικούς και προσωπικούς στρατούς. Ποιοί ήταν εκείνοι, επίσης, που έκαναν την ατιμωρησία καθεστώς στην Ελλάδα, από τις πιο ασήμαντες περιπτώσεις μέχρι τις Siemens και τα υποβρύχια, ώστε να δημιουργούν συνενόχους στο πάρτι ρεμούλας που είχε στηθεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού;...

Ολοι μας έχουμε ευθύνη γι' αυτό που συνέβη στη χώρα. Μόνο που εκείνοι που έφταιξαν λιγότερο είναι εκείνοι που τιμωρούνται περισσότερο από ένα φαύλο σύστημα που θα χρησιμοποιήσει μέχρι τις εκλογές κάθε επικοινωνιακή αλητεία ώστε να διασωθεί. Ακόμα και τη φτηνή και ποινικώς αστήρικτη εξίσωση του κατά συρροή δολοφόνου με τον τσιλιαδόρο που εκβιάζεται για να μπορέσει να επιβιώσει ή που ταΐζεται με ψίχουλα για να μη "βλέπει" το λουκούλειο γεύμα στο τραπέζι της εξουσίας...

"Σκούπες" και στρατόπεδα συγκέντρωσης τα τελευταία καταφύγια των αποτυχημένων...

Τί να την κάνουμε την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία, αν μπορούμε να έχουμε ασφάλεια; Αυτό προφανώς σκέφτεται και η κυβέρνηση, προεξάρχοντος του βραβευμένου από το FBI, M. Χρυσοχοΐδη, η οποία έχει ξεκινήσει, όλως τυχαίως ενάμισι μήνα πριν από τις εκλογές, ένα πογκρόμ διώξεων σε βάρος μεταναστών για τους οποίους ετοιμάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την ελληνική επικράτεια...

Θα μου πείτε, "δεν πρέπει να καθαρίσει το κέντρο της Αθήνας από τους ναρκομανείς, τα βαποράκια, τους ληστές, τους μαχαιροβγάλτες και τα λοιπά εγκληματικά στοιχεία"; Προφανώς και θα συμφωνήσω μαζί σας, μόνο που κανένα μα κανένα πρόβλημα δε λύθηκε ποτέ με σαρωτικές "σκούπες" επί δικαίους κι αδίκους και με ναζιστικά μέτρα για χάρη της επικοινωνιακής προπαγάνδας. Κανείς, εξάλλου, δε μπορεί να ισχυριστεί πως έχει καθαρίσει το σπίτι του με το να τοποθετήσει τα σκουπίδια του κάτω από το χαλί και στη συγκεκριμένη περίπτωση δυστυχείς ανθρώπους από το κέντρο στην περιφέρεια. Είναι πολύ εύκολο να απευθύνεσαι στα κατώτερα ένστικτα των ψηφοφόρων σου, που σιχαίνονται οτιδήποτε τους βγάζει από τη βολή τους, ωστόσο το μεταναστευτικό ζήτημα δε λύνεται με τις χειροπέδες και τα σύγχρονα Αουσβιτς αλλά κυρίως με πολιτικές ενσωμάτωσης. Η πλειονότητα, άλλωστε, των ελλήνων έχει πολύ περισσότερα κοινά με κάποιο φουκαρά πακιστανό που δουλεύει όλη την ημέρα για να βγάζει τίμια το ψωμί του από τον κάθε γηγενή πρεφαδόρο ο οποίος στον άπλετο ελεύθερο χρόνο του ψηφίζει στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ ή βρίζει τους ξένους για το κακό το ριζικό του, για την εγκληματικότητα και την ανεργία κι όχι τον εαυτό του κι όσους κατά καιρούς ψήφισε που τον έφεραν σε φάση εξαθλίωσης. Αν, εξάλλου, πρέπει να φτάσουμε στις "σκούπες" γιατί να μη γίνει αρχή από τους εγκληματίες του λευκού κολλάρου;...

Λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές στις χώρες τους, ο Β. Πούτιν κι ο Ν. Σαρκοζί "ανακάλυψαν" δήθεν σχέδια δολοφονίας σε βάρος τους και τρομοκρατικές απειλές. Στην Ελλάδα, πέρα από τα πογκρόμ στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας, ετοιμάζονται προβοκάτσιες στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου ώστε το πόπολο να οδηγηθεί στην κάλπη κατατρομοκρατημένο για το πού μπορεί να οδηγηθεί η χώρα εφόσον κάνει το "αποτρόπαιο" λάθος και δεν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Παλιό το κόλπο κι ομολογώ πως έχει αποδειχθεί επιτυχημένο. Ως πότε, όμως, θα τους επιτρέπουμε να μας εξαπατούν ωσάν να ήμασταν όλοι αφελή παιδάκια που θεωρούμε το Β. Βενιζέλο και τον Α. Σαμαρά ό,τι καλύτερο έχει βγάλει η χώρα μετά από το Σωκράτη και τον Αλέξανδρο;...

Μόνο ο λαός δεν ωφελήθηκε από την τελευταία σοβιετική δημοκρατία...

"Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σοβιετικό κρατίδιο", ισχυρίζονται συχνά πυκνά οι θιασώτες του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού. Καμιά αντίρρηση, μόνο που οι ίδιοι ξεχνούν να μας ενημερώσουν και για το ποιοί ήταν αυτοί που κέρδισαν από ένα γραφειοκρατικό σύστημα το οποίο είχε ως προτεραιότητά του τον αδικαιολόγητο πλουτισμό της κομματικής νομενκλατούρας κι όχι τη δίκαιη ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου. Γιατί αν το έκαναν, θα έπρεπε να αναφέρουν πρώτα από όλα το όνομά τους...

Δείτε, για παράδειγμα, τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ήταν οι κατ' εξοχήν κερδισμένες της εποχής της καταναλωτικής ευμάρειας. Ποιοί κέρδισαν περισσότερο αν όχι οι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι από τα διάφορα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κ.λ.π.; Ποιοί έδιναν "θαλασσοδάνεια" σε "κολλητούς" και ποιοί δανείζονταν φτηνά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι από τις άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, αλλά δάνειζαν τους πελάτες τους πανάκριβα; Τώρα οι τράπεζες κλαίγονται γιατί "κουρεύτηκαν" τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, μολονότι οι ίδιες θα ανακεφαλαιοποιηθούν κατά περίπου 35 δισεκατομμύρια ευρώ από χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων. Πώς είναι δυνατό, όμως, αυτοί που δικαιολογούν τα υπερκέρδη τους πάνω στο θεώρημα του καπιταλιστικού ρίσκου να ζητούν το...σοσιαλισμό κάθε φορά που κινδυνεύουν να χάσουν μέρος του υπέρογκου πλουτισμού τους;

Παράλληλα, κλαίγονται και οι 300 επιχειρηματίες οι οποίοι έκαναν τις αμύθητες περιουσίες τους στηριζόμενοι είτε σε κρατικό χρήμα, είτε στην κρατική ανοχή. Κι όμως, αυτοί που φωνάζουν σήμερα δυνατότερα κατά του κρατικού μοντέλου, είναι εκείνοι που απομύζησαν το δημόσιο ταμείο διαμέσου ετεροβαρών προμηθειών και λοιπών συμβάσεων (ξεχάσατε, για παράδειγμα, τη Siemens ή τις προκλητικές νοσοκομειακές δαπάνες που κατευθύνονταν σε "ημετέρους";), αλλά και δια των "χορηγιών" τους σε εκείνους τους πολιτικούς που θα νομοθετούσαν υπέρ τους ή θα τους επέτρεπαν να λειτουργούν στο όριο της νομιμότητας. Ολοι αυτοί μοιάζουν με προικοθήρα, που αφού "ξεζούμισε" την πλούσια νύφη τώρα της προσάπτει όλα τα ελαττώματα του κόσμου. Γι' αυτό και μαζί με το παρόν πολιτικό σύστημα οι επερχόμενες εκλογές θα πρέπει να αποτελέσουν αφετηρία διάλυσης κι ενός επιχειρηματικού μοντέλου που δε βασίστηκε στην καινοτομία και στο ρίσκο, αλλά στην "αρπαχτή" και στη διαπλοκή...

Βία και νοθεία για να διασωθεί το σύστημα...

Οποιος νομίζει ότι τα χθεσινά επεισόδια στο ΟΑΚΑ συνδέονται άμεσα με το μνημόνιο προφανώς δεν έχει παρακολουθήσει κανένα αθλητικό ντέρμπι την τελευταία δεκαετία! Γιατί αν το είχε κάνει, θα γνώριζε ότι η βία στα γήπεδα έχει εξελιχθεί σε ένα αγαπημένο σπορ για τους νεοέλληνες, όπως το σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα και η επίρριψη των δικών μας ευθυνών στους άλλους. Κι όλα αυτά γιατί το νεοελληνικό κράτος δε χτίστηκε πάνω στη σύνθεση απόψεων, αλλά σε έναν τυφλό μανιχαϊσμό, που σε αναγκάζει για να επιβιώσεις και να είσαι κοινωνικώς αποδεκτός να διαλέγεις στρατόπεδα: Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. κι ούτω καθεξής...

Προφανώς και ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία το θυμικό συγκρατείται με δυσκολία από τη λογική. Η φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερης μερίδας του ελληνικού πληθυσμού είναι λογικό να καταλήγει σε ακραίες πρακτικές. Μόνο που αν κοιταχτούμε ως κοινωνία στον καθρέφτη, θα διαπιστώσουμε ότι ακόμα και σήμερα αρνούμαστε να παραδεχθούμε πως για ό,τι μας συμβαίνει δε φταίει μόνο ο κακός διαιτητής ή ο διεφθαρμένος πολιτικός αλλά και η δική μας ανοχή απέναντί τους, που φτάνει στο επίπεδο της συνενοχής. Γιατί εξακολουθούμε να πανηγυρίζουμε ως οπαδοί τρόπαια που δεν κερδήθηκαν στο γήπεδο και γιατί συνεχίζουμε να στηρίζουμε κόμματα τα οποία μας οδήγησαν στην καταστροφή;...

Δείτε τί συνέβη χθες και με το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να μην ήταν στην πραγματικότητα 240.000 εκείνοι που ψήφισαν το Β. Βενιζέλο, μπορεί κι ο πήχυς να μπήκε με πρόθεση πολύ χαμηλά ώστε να μη χρειάζεται να είσαι ο Δημήτρης Χονδροκούκης για να τον περάσεις, μπορεί ακόμα η πλειονότητα των ψηφοφόρων να ήταν μεσόκοποι και ηλικιωμένοι, ωστόσο είναι απογοητευτικό να υπάρχει ακόμα ένας χ αριθμός ατόμων που πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι το κόμμα που συμβολίζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο το σαπισμένο μοντέλο της μεταπολίτευσης, είναι κι αυτό που θα μας οδηγήσει στη νέα εποχή. Ακούω το νέο του πρόεδρο να συμπονά λεκτικώς τους φτωχούς κι αναρωτιέμαι μήπως είναι κάποιου άλλου οι πολιτικές που τους έκανε φτωχούς. Ευτυχώς, πάντως, που το "να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι" βρίσκει απήχηση πλέον μόνο σε μερικές χιλιάδες σκληροπυρηνικούς πασόκους, οι οποίοι είναι και οι "μαζί τα φάγαμε" του Θ. Πάγκαλου. Πρόκειται, όμως, για ένα "κουφό" σύστημα που αδυνατεί να ακούσει κραυγές απόγνωσης όπως εκείνες του 70χρονου στην Αγία Παρασκευή, ο οποίος πυροβόλησε στον αέρα στην τοπική ΔΟΥ φωνάζοντας "δεν αντέχω άλλο". Ε, λοιπόν, η συντριπτική πλειονότητα δεν αντέχουμε άλλο μια χούφτα κομματόσκυλων του ΠΑΣΟΚ να γκρεμίζει τη χώρα προκειμένου να διασωθεί το τομάρι της. Κι αυτό, όσο κι αν δεν το θέλουν και τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, θα αποδειχθεί περίτρανα στις βουλευτικές εκλογές, όπου δύσκολα θα περάσουν τριπλοψηφίες κι άλλες νοθείες...

"Αρχίζουμε να σας κοροϊδεύουμε και πάλι"!

Πότε χάθηκε το φιλότιμο; Οταν "εφευρέθηκαν" οι πολιτικοί που με μια ή δυο "συγγνώμες" πιστεύουν ότι μπορούν να καθαρίσουν με όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος τους. Προφανώς αυτό πιστεύει κι ο Β. Βενιζέλος, ο οποίος μοιάζει με το βιαστή που αφού πρώτα ασελγεί επί των θυμάτων του, στη συνέχεια τους λέει, "ό,τι έγινε περασμένα ξεχασμένα, ελάτε τώρα να κάνουμε μια καινούρια αρχή... για να μπορώ να σας βιάζω και πάλι αλλά από άλλο πόστο"!

Η "συγγνώμη" είναι η πιο εύκολη λέξη για να εκφέρει κανείς, ειδικά όταν δεν την εννοεί. Δύσκολές, πολύ δύσκολες είναι οι πράξεις που αποδεικνύουν ότι αυτός που ζητά συγχώρεση έχει πάρει το μάθημά του και είναι έτοιμος να αλλάξει. Γι' αυτό και δεν περιμένω από τους πολιτικούς μας να μην κάνουν λάθη, αλλά αναμένω από αυτούς να τα διορθώνουν κι όχι να επιμένουν σε αυτά με ένα δογματισμό ο οποίος μάλιστα πηγαίνει κόντρα και στις υποτίθεται ιδεολογικές αρχές των κομμάτων που υπηρετούν. Τί σχέση έχει, για παράδειγμα, με το σοσιαλισμό η πολιτική που ασκεί ο Β. Βενιζέλος; Και γιατί να τον πιστέψω ότι εννοεί τη συγγνώμη του όταν εξακολουθεί να βρίζει όσους του ζητούν να στρέψει το "καράβι" αριστερά;...

Εκτιμώ πως οι εσωκομματικές εκλογές της Κυριακής στο ΠΑΣΟΚ θα εξελιχθούν σε πρώτης διαλογής φάρσα! Τραγικότερη, όμως, φάρσα θα είναι να πιστέψουν οι ψηφοφόροι του, του 2009 πως με την ανάληψη της προεδρίας από το Β. Βενιζέλο διαγράφονται με μια μονοκονδυλιά οι πολιτικές που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στις οποίες συμμετείχε ο υπουργός Οικονομικών. Η "συγγνώμη" Βενιζέλου είναι απλώς μια ακόμα προσβολή στη νοημοσύνη μας από έναν άνθρωπο που μπορεί να ισχυριστεί με τον πιο επιθετικό τόνο ακόμα και πως ο γάιδαρος πετάει μόνο και μόνο για να κορέσει τη βουλιμία του για εξουσία...

Οι μικρές μας εξεγέρσεις θα φέρουν τη μεγάλη επανάσταση...

Γιατί οι έλληνες δεν εξεγείρονται; Αυτό ρωτούν πολλοί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Οσο για τους ντόπιους, η απορία μου είναι γιατί αφού οι ίδιοι είναι τόσο επαναστάτες περιμένουν από τους άλλους να κάνουν την αρχή ώστε εκείνοι να ακολουθήσουν; Μήπως αυτό είναι, όμως, και το πρόβλημά μας, δηλαδή πως μας αρέσει να ακολουθούμε κι όχι να να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες; Οσο για τους ξένους, τους είναι δύσκολο να αντιληφθούν τόσο την προπαγάνδα τρομοκρατίας που έχει εξαπολυθεί στην Ελλάδα τα τελευταία δυόμισι χρόνια όσο και το ότι οι έλληνες αδυνατούν να εμπιστευτούν τον οποιοδήποτε και, το πιο τραγικό, τρέμουν στην ιδέα να εμπιστευτούν τον εαυτό τους...

Λίγοι θα φέρουν αντίρρηση στο ότι το ελληνικό επιχειρηματικό, πολιτικό, συνδικαλιστικό και μιντιακό προσωπικό απότυχε, μέσα στη διαπλοκή του, να φέρει τις αλλαγές που είχε κι έχει ανάγκη η χώρα. Γι' αυτό και είναι λογικό να θεωρείται βαθιά αναξιόπιστο από τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Από την άλλη, όμως, όλο αυτό το "μνημονιακό" διάστημα ήταν μετρημένα τα ξεσπάσματα λαϊκής αντίστασης τα οποία να δημιούργησαν αισιοδοξία. Κι αυτά εξάλλου, με χαρακτηριστικότερο το κίνημα των "αγανακτισμένων", περιορίστηκαν κυρίως στη στείρα διαμαρτυρία, όταν δεν εκφυλίστηκαν σε λούμπεν αντιδράσεις, όπως οι μούντζες και οι προπηλακισμοί πολιτικών, οι οποίες από τη φύση τους είναι αδιέξοδες...

Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, να τί χρειαζόμαστε, κι όχι κινδυνολογία, ηττοπάθεια και συντηρητικές επιλογές. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δούμε να πολλαπλασιάζονται κινήματα όπως αυτό της πατάτας. Δεν θα βαρεθώ άλλωστε να γράφω, μέχρι αυτό να γίνει πράξη, πως η ελπίδα μου για το μέλλον είμαστε εμείς, η βάση, κι όχι η εξουσία. Αυτό σημαίνει πως η επανάσταση δε χρειάζεται να περιμένει να "σφυρίξει" την έναρξή της κάποιο κόμμα, αλλά μπορεί να αρχίσει από την καθημερινότητά μας, από τις μικρές εξεγέρσεις μας στον κοινωνικό μας περίγυρο η σύνθεση των οποίων είναι ικανή να φέρει την άνοιξη την οποία τρέμουν οι εγχώριοι και ξένοι δυνάστες μας...

Καταρρέουμε "αναβαθμιζόμενοι"!

Σύμφωνα με το ινστιτούτο των γερμανών βιομηχάνων είναι πολύ πιθανό μέσα στο 2012 το ΑΕΠ του Βιετνάμ να είναι μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας, ενώ αν η ύφεση αυτήν τη χρονιά στη χώρα μας φτάσει το 8%, θα μας ξεπεράσει ακόμα και το Μπαγκλαντές! Την ίδια ώρα, οι εργοδότες θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, με το κράτος σε ρόλο νταβατζή των εργαζομένων: μεταξύ άλλων "ευεργεσιών", ο κατώτατος μισθός θα είναι πλέον κοντά στα 500 ευρώ, συμπαρασύροντας και τους υπόλοιπους, τα κοινωνικά επιδόματα και οι συντάξεις θα περικοπούν κι άλλο το καλοκαίρι, ενώ θα πληρώνουμε περισσότερα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Παράλληλα, ο διορισμένος από το ρεζίλη των Παπανδρέου και το Γ. Παπακωνσταντίνου επικεφαλής του Οργανισμού για τη Διαχείριση του Δημόσιου Χρέους κατάθεσε στη Βουλή όσα υποθέταμε εμείς οι αδαείς, αλλά δεν τα αντιλαμβάνονταν οι "επαΐοντες": πως, για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να είχαμε δανειστεί εμπροσθοβαρώς τα χρήματα που χρειαζόμασταν το 2010 και να μη γίνονταν δηλώσεις τύπου "Τιτανικού", την ίδια στιγμή που ο Π. Χριστοδούλου παραδέχθηκε ότι ήταν καταστροφική η αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009...

Δεν πειράζει όμως. Αντιθέτως, πρέπει να πανηγυρίζουμε γιατί ο οίκος αξιολόγησης "Fitch", ένας από τους τρεις προστάτες του "καπιταλισμού-καζίνο", αναβάθμισε την Ελλάδα! Ηδη ακούγονται νέοι δεκάρικοι και για την αναβάθμιση της αξιοπιστίας της χώρας μας στο εξωτερικό, ενώ καλλιεργείται μια χαζοχαρούμενη αισιοδοξία για το μέλλον, η οποία βασίζεται στη χυδαία προεκλογική σκοπιμότητα κι όχι στην κοινή λογική. Τί λέει η τελευταία; Πως η συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων έχει πάρει το ασανσέρ που έχει μόνο κάθοδο κι όχι άνοδο κι αυτοί που τον κυβερνούν, οι οποίοι υποτίθεται πως έχουν στα χέρια τους το κουμπί αναστροφής της πορείας, περιορίζονται στο να λογομαχούν για το ποιός είναι μεγαλύτερος καταστροφέας από τον άλλο...

Το ημερολόγιο έχει "κολλήσει" στην Τρίτη και 13...

"Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα", διατείνεται ξανά και ξανά ο δικομματισμός για να σώσει το "τομάρι" του. Μόνο που λησμονεί να προσθέτει πως αυτό που εννοεί, είναι να υπάρχει σταθερότητα στη διανομή των κερδών του παραγόμενου πλούτου στους λίγους και των ζημιών στους πολλούς. Αν το έκανε, όμως, θα γινόταν και πιο ορατό ποιός ωφελείται από την, και με την υπουργική βούλα, μείωση του κατώτατου μισθού κάτω από τα 500 ευρώ ή από τη μη αποζημίωση των μικροεπενδυτών οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τις αποταμιεύσεις τους σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και τώρα τους λένε πως αν αποζημιωθούν θα είναι άδικο για τα "hedge funds", τα οποία όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν βγάλει τα υπερκέρδη των υπερκερδών, πέρα από το ότι αρκετά από αυτά επωφελήθηκαν από την πληρωμή των CDS...

Δυστυχώς οι "άτυχες" ημέρες για την πλειονότητα των ελλήνων εργαζομένων δεν είναι μόνο οι Τρίτες και 13, όπως σήμερα. Αν θέλουμε, όμως, να είμαστε πιο δίκαιοι, είναι κρίμα να βαρύνουμε την τύχη με αμαρτίες άλλων. Ξέρουμε πολύ καλά ποιοί είναι οι υπεύθυνοι της ανόητης θεωρίας πως η χώρα θα σωθεί, αν ξεζουμιστεί ο λαός της. Είναι οι λίγοι εκείνοι επιχειρηματίες, πολιτικοί αλλά και κρατικοδίαιτοι "κοινοί θνητοί" που κρατούν τα κέρδη για τον εαυτό τους και τις ζημιές για τους πολλούς. Κι αυτό το σάπιο σύστημα έχουμε την ιστορική ευκαιρία να αποτινάξουμε στις προσεχείς εκλογές. Αν δεν το κάνουμε, τότε δεν θα είναι ούτε το "στραβό το ριζικό μας" ούτε ο "θεός που μας μισεί" που θα έχουν την ευθύνη, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι...

Ενας Παπανδρέου σε πιο φαρδιά ρούχα...

Τα πάντα άλλαξαν στο ΠΑΣΟΚ: από εκεί που είχε έναν καλογυμνασμένο πρόεδρο, με προσωπικό γυμναστήριο και τζακούζι στην Ιπποκράτους, από εδώ και πέρα θα έχει έναν πιο παχουλό αρχηγό! Λυπάμαι, αλλά δε βλέπω κάποια άλλη κοσμοϊστορική αλλαγή στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να δικαιολογείται όλη αυτή η ευφορία από τα στελέχη του και, κυρίως, από τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης για την ανάληψη της ηγεσίας του από τον υπουργό Οικονομικών. Εκτός αν θεωρούν πως ο Ε. Βενιζέλος εντάχθηκε στο πάλαι ποτέ Κίνημα μόλις χθες και δεν είχε καμιά ανάμειξη μέχρι τώρα στη διακυβέρνηση αυτής της χώρας...

Δυστυχώς, όμως, για τον ίδιο δεν είναι χθεσινός στην "πιάτσα": διατελεί υπουργός από τη δεκαετία του 1990, περνώντας από διάφορα υπουργεία στα οποία το έργο που παρήγε θυμίζει περισσότερο χειμερινές θερμοκρασίες Νευροκοπίου! Εκτός αν θεωρηθούν επιτυχίες του ο τυποκτόνος νόμος που πέρασε ως υπουργός Προεδρίας ή το PSI, με το οποίο έγινε αυτό που η Αριστερά φώναζε εδώ και δυόμισι χρόνια, κάτω όμως από πολύ χειρότερες συνθήκες. Κι αυτό γιατί η χώρα θα εξακολουθεί να δανείζεται υπέρογκα ποσα μέσα σε ένα περιβάλλον ασφυκτικής λιτότητας, που εκμηδενίζει οποιαδήποτε προσπάθεια απεμπλοκής από την ύφεση. Γι' αυτό και το χρέος θα αυξάνεται μέχρι να χρειαστούμε και τρίτο και τέταρτο και ούτω καθεξής μνημόνιο...

Υ.Γ. Ο ρεζίλης των Παπανδρέου δήλωσε πως έπρεπε να προτείνει δημοψήφισμα για το μνημόνιο νωρίτερα. Τί κρίμα που η σύνεση φτάνει στους πολιτικούς μόνο όταν έχουν χάσει τα αξιώματά τους...

Τράπεζες και κόμματα δεν είναι ακριβώς οξυγόνο και νερό...

Μήπως έχουμε παρερμηνεύσει λίγο τα πράγματα; Οι τράπεζες και τα κόμματα δεν είναι δα και τόσο απαραίτητα για την ανθρώπινη ζωή όσο το οξυγόνο και το νερό! Γιατί, επομένως, η δημόσια συζήτηση να περιστρέφεται συχνά γύρω από την πάση θυσία σωτηρία τους, λες κι ο πλανήτης θα πάψει να γυρίζει ή θα γίνει περισσότερο άδικος αν ξαφνικά εκλείψουν οι τραπεζίτες και οι κομματάρχες;

Αν θέλει το πολιτικό-επιχειρηματικό σύστημα να είναι για μια φορά ειλικρινές με όσους εκμεταλλεύεται, οφείλει να παραδεχθεί ότι προτεραιότητά του δεν είναι η σωτηρία των πολλών αλλά η δική του. Το απόδειξαν, άλλωστε, και τώρα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με τη χυδαία απόπειρά τους να "κουρέψουν" το δικό τους χρέος και μόνο. Σε αυτό το πλαίσιο, η διάσωση των τραπεζών και των κομμάτων δεν εξυπηρετεί κάποιο γενικότερο κοινωνικό συμφέρον παρά μόνο εκείνων που κερδίζουν ή "ταΐζονται" από αυτούς τους "θεσμούς". Η πραγματική οικονομία μπορεί να χρηματοδοτείται χωρίς ενδιάμεσους, από το κράτος και μέσω της άμεσης και δίκαιης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου. Η δημοκρατία δύναται να στηριχτεί πολύ καλύτερα στα πόδια της χωρίς κομματικούς μεσάζοντες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, αν τα χρήματα που καταβάλλονται κάθε χρόνο από το δημόσιο ταμείο στα κόμματα πήγαιναν στην ενίσχυση αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και στην καλύτερη ενημέρωση των πολιτών για μια σειρά ζητημάτων...

Το λούμπεν δεν ήταν ποτέ επαναστατικό...

Αδυνατώ να προδικάσω το μέλλον, αλλά στην παρούσα στιγμή τουλάχιστον δε νιώθω την ανάγκη να βρίσω ή να πετάξω γιαούρτι σε κάποιον πολιτικό που θα πετύχω στο δρόμο μου. Μπορεί στο μέλλον να φτάσω σε τέτοιο βαθμό απελπισίας ώστε να θελήσω να ξεσπάσω με αυτόν τον τρόπο σε βάρος όποιου θα θεωρήσω πως μου καταστρέφει τη ζωή. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή τουλάχιστον χαρακτηρίζω τέτοιου είδους ενέργειες, όπως τα γεγονότα της Ρόδου, ναι μεν δικαιολογημένες αλλά λούμπεν κι ελάχιστα επαναστατικές. Το μόνο που πετυχαίνουν, εξάλλου, όσοι επιδίδονται σε φραστικές ή σωματικές βιαιότητες αυτού του είδους είναι να ξυπνούν τα συντηρητικά αντανακλαστικά μιας αποχαυνωμένης κοινωνίας, προκαλώντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα: δηλαδή να δημιουργήσουν ένα κύμα συμπάθειας για τους "κακόμοιρους" τους πολιτικούς. Φαίνεται, άλλωστε, πως αρκετοί αγνοούν ακόμα τα διδάγματα του Δεκεμβρίου τού 2008...

Δεν θέλω να παραστήσω τον "υπεράνω": αν κάποιος διπλανός μου επιχειρήσει να βρίσει ή να πετάξει γιαούρτι σε πολιτικό θα είμαι ο τελευταίος που θα τον αποτρέψει, έστω κι αν η αυτοδικία είναι ίδιον της ζούγκλας κι όχι μιας χώρας που θέλει να βαυκαλίζεται τη δημοκρατική. Από την άλλη, όμως, πολύ φοβάμαι πως αρκετοί από αυτούς που παριστάνουν τους επαναστάτες κρυπτόμενοι στη μάζα θα είναι οι πρώτοι που θα ψηφίσουν αν όχι τους ίδιους βουλευτές εναντίον των οποίων ασχημονούν, τουλάχιστον τα κόμματα με τα οποία αυτοί εκλέγονται...

Λυπάμαι, αλλά όποιος θέλει να εκτονώνεται, μπορεί να βάζει μια φόρμα γυμναστικής και να κάνει γύρους στη γειτονιά του, ενδεχομένως να ξεκινήσει μια πολεμική τέχνη ή να γραφτεί σε γκρουπ ομαδικής ψυχοθεραπείας! Αντιθέτως, η δημοκρατία χρειάζεται συνειδητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι θα δράττονται κάθε ευκαιρίας που τους δίνεται όχι για να ρίχνουν πέτρες αλλά για να συνδιαμορφώνουν πολιτικές. Προφανώς κι αναγνωρίζω ότι το παρόν σύστημα τείνει περισσότερο στην ολιγαρχία, ωστόσο οι χαραμάδες δημοκρατικής έκφρασης βρίσκονται πάντοτε εκεί όχι απαραιτήτως για να τις βάφουμε στο αίμα, αλλά για να μεταμορφώνουμε και το στραβό το "ριζικό" μας...

Αφού είναι μια οικογένεια γιατί παριστάνουν τους εχθρούς;

α

Ο άνθρωπος δεν θέλει και πολλά για να τρελαθεί: αρκεί να ακούσει τους υπουργούς και τους βουλευτές των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 38 χρόνια και την οδήγησαν στη χρεοκοπία και στα μνημόνια για να χάσει τα λογικά του! Γιατί πώς είναι δυνατό να συγκρατήσεις τα νεύρα σου όταν ακούς τους ανθρώπους οι οποίοι γυρίζουν την Ελλάδα σε παλαιότερες δεκαετίες οικονομικής εξαθλίωσης και πολιτικής υποδούλωσης να διατείνονται πως η ψήφος σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είναι ψήφος υπευθυνότητας και πολιτικής σταθερότητας;...

Εχω μια απορία και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας: γιατί Α. Σαμαράς και Β. Βενιζέλος, εφόσον είναι αυτός που θα εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δε συμφωνούν να κατεβούν στις εκλογές με ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο από τη στιγμή που φαίνεται να έχουν προαποφασίσει πως θα συγκυβερνήσουν μετεκλογικώς; Γιατί όχι σε αυτήν την εξίσωση να προσθέσουν και τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φ. Κουβέλη, η οποία είναι πρόθυμη να δώσει "χείρα βοηθείας" στο δικομματισμό τώρα που την έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ; Δεν θα ήταν αυτή η κοινή κάθοδος μια πολύ πιο έντιμη στάση απέναντι στον ελληνικό λαό; Ή, μήπως, ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΔΗΜ.ΑΡ. δεν κατεβαίνουν ως ενιαίο κόμμα μόνο και μόνο για να μείνουν οι πολίτες με την εντύπωση πως ψηφίζοντας τον ένα τιμωρούν τον άλλο; Εστω κι αν, στην ουσία, τιμωρήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Εχω, πάντως, την αίσθηση πως αυτή η κάλπη θα είναι πολύ πιο "γκαστρωμένη", για να θυμηθώ το Χ. Φλωράκη, από όσο την επιθυμεί το πολιτικό κατεστημένο με τα δημοσκοπικά εξαπτέρυγά του...

"Με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτειά ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά"...

Ηταν 1974, η δικτατορία είχε πέσει κι όποιος δεν ήθελε να ξεπεραστεί από τα γεγονότα έπρεπε είτε να ήταν είτε να έδειχνε πολιτικοποιημένος. Σε μια τέτοια εποχή άνθησε και το φαινόμενο "(Ν)ταλάρας", το οποίο προσπάθησε να καπελώσει οτιδήποτε δημιουργικό στην ελληνική μουσική τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες...

Δεν επιδιώκω να υποτιμήσω τον τραγουδιστή (Ν)ταλάρα, ο οποίος διαθέτει μια ιδιαίτερη φωνή και είναι γνωστός για την εργατικότητά του. Μόνο που όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν από το ελληνικό μουσικό στερέωμα κι άλλες καλές φωνές, οι οποίες δεν έμειναν μόνο εκεί αλλά δούλεψαν σκληρά για να προχωρήσουν. Καμιά, όμως, δεν έτυχε της προβολής του Γ. (Ν)ταλάρα από ένα καλλιτεχνικό, πολιτικό κι επιχειρηματικό κατεστημένο το οποίο στο πρόσωπό του είχε βρει το τέλειο άλλοθι για να φαίνεται πνευματικότερο από όσο πραγματικά ήταν. Ο Γ. (Ν)ταλάρας τραγούδησε "αφιλοκερδώς" για ένα σωρό καλούς σκοπούς, ακόμα και Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF έγινε, στηριζόμενος στις χορηγίες των "ευγενών" φίλων του οι οποίες και τον βοήθησαν να έχει σήμερα μια περιουσία που δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί από τις αγαθοεργίες του...

Δε με πειράζει τόσο το ότι ο Γ. (Ν)ταλάρας είναι πάμπλουτος, ενώ καλύτεροι συνάδελφοί του, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Στέλιο Καζαντζίδη, έζησαν απλώς αξιοπρεπώς. Επαναλαμβάνω, δούλεψε σκληρά και τα κατάφερε. Θα έπρεπε, όμως, να διέθετε το γνώθι σαυτόν και να καταλάβαινε ότι οι όποιες αμαρτίες σου δεν "ξεπλένονται" με συναυλίες σε λαϊκές γειτονιές, κάνοντας τουρισμό στις συνοικίες των φτωχών πριν επιστρέψεις με κάποια από τις Πόρσε σου σε κάποια από τις βίλες σου. Τί περίμενε δηλαδή από τον κόσμο; Να χειροκροτούσε την καταρρέουσα καριέρα του επειδή στήριξε δημοσίως το μνημόνιο σαν "αναγκαίο κακό"; Ισως ούτε ο ίδιος ο Γ. (Ν)ταλάρας να περίμενε όταν τραγουδούσε, σε μουσική Σταύρου Κουγιουμτζή, "με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτειά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά" πως θα εννοούσε μερικές δεκαετίες αργότερα και τον εαυτό του...

Λεφτά θα υπάρχουν...μέχρι τις εκλογές!

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αυτοί που ακόμα επικαλούμαστε για να κρύψουμε πίσω από το κλέος τους τις δικές μας ανεπάρκειες, ισχυρίζονταν πως το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Σκεφτείτε, δηλαδή, πόσο "σοφοί" είναι εκείνοι που έχουν κάνει τα ίδια λάθη περισσότερες από δύο φορές. Αυτό δε συμβαίνει και με τους πολιτικούς αυτής της χώρας, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες κάνουν το ίδιο δρομολόγιο, δηλαδή από την προεκλογική παροχολογία στη μετεκλογική λιτότητα;...

Εχουν, μάλιστα, το θράσος να επιχειρήσουν την ίδια διαδρομή ακόμα και τώρα, όταν έχουν πετσοκόψει μισθούς και συντάξεις αδιακρίτως, έχουν εκτινάξει στα ύψη την άμεση και την έμμεση φορολογία κι ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία σε εξευτελιστικές τιμές. "Ξαφνικά", σύμφωνα και με τη διαπλεκόμενη μιντιακή προπαγάνδα, το επόμενο διάστημα θα εισρεύσουν δισεκατομμύρια ευρώ στη χώρα μας από διάφορες πηγές, χρήματα τα οποία θα τονώσουν την ανάπτυξη και θα κάνουν τους έλληνες να αναθαρρήσουν και να ψηφίσουν τα "σωστά" κόμματα, εκείνα δηλαδή που μας οδήγησαν στην καταστροφή αλλά η προπαγάνδα τους τα παρουσιάζει ως φορείς της σύνεσης και της μετριοπάθειας! "Ξαφνικά", όλα τα νέα επώδυνα μέτρα, όπως για τα εφάπαξ και τις αποζημιώσεις, αναβάλλονται για τον Ιούνιο, δηλαδή για μετά από τις εκλογές, όταν το πόπολο θα έχει ξαναψηφίσει τρομοκρατημένο τους δυνάστες του για ακόμα χειρότερες ημέρες. Κι όμως, όλα αυτά παρουσιάζονται στη "συσκευασία" του σώφρονος αστικού μετωπού σε βάρος των "ανεύθυνων" αριστερών οι οποίοι, άκουσον άκουσον, ζητούν να πληρώσουν την κρίση περισσότερο εκείνοι που τη δημιούργησαν κι όχι το αντίστροφο! Αυτή, εξάλλου, είναι μόνο η αρχή της τρομοκρατίας που θα ακολουθήσει μέχρι την ώρα της κάλπης. Γιατί αλίμονο αν οι ραγιάδες ξυπνήσουν κι αποφασίσουν την απεμπλοκή τους από τους "σωτήρες" τους. Τί δουλειά θα βρουν να κάνουν μετά όλοι αυτοί οι ανεπάγγελτοι κομπογιαννίτες που παριστάνουν τους υπεύθυνους ηγέτες;...

Δεν απαιτούμε τα λίγα όταν δικαιούμαστε τα πολλά!

Μαρτυρούν παθογένεια του συστήματος η ομηρεία εργαζομένων από απολυμένο συνάδελφό τους, καθώς και η μείωση του επιδόματος ανεργίας κάτω από τα 400 ευρώ; Προφανώς και μαρτυρούν, μόνο που εστιάζοντας σε μια προβληματική παρωνυχίδα του συστήματος αδυνατούμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Γιατί το πραγματικό ζητούμενο δεν είναι, "απλώς", να παίρνουμε ένα επίδομα για να μην εργαζόμαστε ή "απλώς" να εργαζόμαστε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αλλά το να απολαμβάνουμε ως αντάλλαγμα για την παροχή εργασίας μας αυτό που πραγματικά δικαιούμαστε κι όχι αυτό που μας πετούν σαν ξεροκόμματο τα αφεντικά...

Γιατί θα πρέπει να βολευόμαστε με τα λίγα και να αισθανόμαστε και ικανοποιημένοι που μας τα προσφέρουν οι "φιλάνθρωποι" εργοδότες είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα; Οσοι παράγουν τον παγκόσμιο πλούτο δικαιούνται και να τον νέμονται. Οταν το 1% ζει σε καθεστώς απόλυτης ευμάρειας είναι ανήθικο να ζητά συνεχώς θυσίες από το υπόλοιπο 99%. Θα το δεχόμουν μόνο αν και τα επτά δισεκατομμύρια των ανθρώπων που κατοικούν αυτόν τον πλανήτη ζούσαν σε καθεστώς απόλυτης εξαθλίωσης. Σε διαφορετική περίπτωση οι πολιτικοί που μιλούν για δημοσιονομική πειθαρχία, ανταγωνιστικότητα και λοιπές νεοφιλελεύθερες ασυναρτησίες δεν υπηρετούν την πλειονότητα όσων τους ψηφίζουν παρά μόνο εκείνους που χρηματοδοτούν τις προεκλογικές εκστρατείες τους και συντηρούν τον τρυφηλό βίο τους και τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό...

Οι τράπεζες θα υπάρχουν, για τους έλληνες αναρωτιέμαι...

Μπορεί το 2020 να μη βρίσκεται ούτε ένας ζωντανός στην Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον θα υπάρχουν τράπεζες, και μάλιστα ακμαίες! Αλλωστε αυτή ήταν η επιδίωξη και του δεύτερου μνημονίου (εν αναμονή του αναπόφευκτου με την ίδια πολιτική τρίτου), σύμφωνα με το οποίο θυσίες επιβάλλεται να κάνουν οι πάντες εκτός από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, στα οποία για παράδειγμα όχι μόνο δεν καταργείται το ευεργέτημα του αναβαλλόμενου φόρου, η δυνατότητα συμψηφισμού δηλαδή ζημιών με μελλοντικά κέρδη, αλλά επεκτείνεται κι από πάνω...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τράπεζες είναι σημαντικές, όχι όμως για τους πελάτες τους αλλά για τη σημερινή μορφή του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο δε σκέφτεται παραγωγικώς αλλά κερδοσκοπικώς, γι' αυτό και προτάσσει το συμφέρον των μεσαζόντων. Από το 2008 έχουν κατευθυνθεί από το ελληνικό δημόσιο στα τραπεζικά ταμεία, είτε ως ρευστό είτε ως εγγυήσεις, περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία δεν κατάληξαν ποτέ στην πραγματική οικονομία. Με το νέο μνημόνιο οι τραπεζίτες, που καμαρώνουν ένα δικό τους άνθρωπο στην πρωθυπουργία της χώρας, θα λάβουν ακόμα τουλάχιστον 30 δισεκατομμύρια ευρώ με το επιχείρημα πως θα θιγούν από το "κούρεμα" των ομολόγων. Δεν θα καταλάβω, όμως, ποτέ γιατί οι κεφαλαιοκράτες υπερασπίζονται το ρίσκο του καπιταλισμού όταν είναι να βγάλουν κέρδος από αυτό, αλλά όταν είναι να πληρώσουν το "μάρμαρο" λανθασμένων επιλογών τους ανακαλύπτουν τα θέλγητρα της κρατικής βοήθειας...

Για να μην τρελαθούμε εντελώς, οι τράπεζες την τελευταία δεκαετία της ψεύτικης ευμάρειας εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τόσο την "αδελφοποίησή" τους με την κρατική εξουσία όσο και τη δυνατότητα φτηνού δανεισμού τους, την οποία μετάτρεψαν σε ευκαιρία εύκολου πλουτισμού τους μέσω της χορήγησης μιας σειράς δανείων αμφιβόλου σκοπιμότητας, όπως τα διακοποδάνεια και τα εορτοδάνεια. Οποιος ζει, επομένως, από το ξίφος θα πρέπει να γνωρίζει ότι μπορεί και να πεθάνει από αυτό. Οταν, για παράδειγμα, οι τράπεζες έδιναν δάνεια σε ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα κι ασήμαντη ακίνητη περιουσία είναι λογικό να μην ευθύνεται μόνο ο ναρκομανής για την αδυναμία αποπληρωμής αλλά κι ο έμπορος της πρέζας. Κυνικό; Ενδεχομένως, αλλά αυτό είναι το "σπορ" από το οποίο κάποιοι έγιναν δισεκατομμυριούχοι σχεδόν εν μια νυκτί...

Υ.Γ.: "Πού είναι ο πατριωτισμός των πλούσιων ελλήνων και δεν επιστρέφουν τα χρηματά τους στη χώρα μας, δεν επενδύουν εδώ ή δεν προσφέρουν κοινωνικό έργο;", αναρωτιούνται αρκετοί οι οποίοι ακόμα να αντιληφθούν ότι η μόνη "ευαισθησία" των κατά τα άλλα φιλάνθρωπων είναι αυτή που μπορεί να μεταφραστεί σε άμεσα κέρδη...