"Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σοβιετικό κρατίδιο", ισχυρίζονται συχνά πυκνά οι θιασώτες του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού. Καμιά αντίρρηση, μόνο που οι ίδιοι ξεχνούν να μας ενημερώσουν και για το ποιοί ήταν αυτοί που κέρδισαν από ένα γραφειοκρατικό σύστημα το οποίο είχε ως προτεραιότητά του τον αδικαιολόγητο πλουτισμό της κομματικής νομενκλατούρας κι όχι τη δίκαιη ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου. Γιατί αν το έκαναν, θα έπρεπε να αναφέρουν πρώτα από όλα το όνομά τους...
Δείτε, για παράδειγμα, τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ήταν οι κατ' εξοχήν κερδισμένες της εποχής της καταναλωτικής ευμάρειας. Ποιοί κέρδισαν περισσότερο αν όχι οι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι από τα διάφορα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια κ.λ.π.; Ποιοί έδιναν "θαλασσοδάνεια" σε "κολλητούς" και ποιοί δανείζονταν φτηνά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι από τις άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, αλλά δάνειζαν τους πελάτες τους πανάκριβα; Τώρα οι τράπεζες κλαίγονται γιατί "κουρεύτηκαν" τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, μολονότι οι ίδιες θα ανακεφαλαιοποιηθούν κατά περίπου 35 δισεκατομμύρια ευρώ από χρήματα των ευρωπαίων φορολογούμενων. Πώς είναι δυνατό, όμως, αυτοί που δικαιολογούν τα υπερκέρδη τους πάνω στο θεώρημα του καπιταλιστικού ρίσκου να ζητούν το...σοσιαλισμό κάθε φορά που κινδυνεύουν να χάσουν μέρος του υπέρογκου πλουτισμού τους;
Παράλληλα, κλαίγονται και οι 300 επιχειρηματίες οι οποίοι έκαναν τις αμύθητες περιουσίες τους στηριζόμενοι είτε σε κρατικό χρήμα, είτε στην κρατική ανοχή. Κι όμως, αυτοί που φωνάζουν σήμερα δυνατότερα κατά του κρατικού μοντέλου, είναι εκείνοι που απομύζησαν το δημόσιο ταμείο διαμέσου ετεροβαρών προμηθειών και λοιπών συμβάσεων (ξεχάσατε, για παράδειγμα, τη Siemens ή τις προκλητικές νοσοκομειακές δαπάνες που κατευθύνονταν σε "ημετέρους";), αλλά και δια των "χορηγιών" τους σε εκείνους τους πολιτικούς που θα νομοθετούσαν υπέρ τους ή θα τους επέτρεπαν να λειτουργούν στο όριο της νομιμότητας. Ολοι αυτοί μοιάζουν με προικοθήρα, που αφού "ξεζούμισε" την πλούσια νύφη τώρα της προσάπτει όλα τα ελαττώματα του κόσμου. Γι' αυτό και μαζί με το παρόν πολιτικό σύστημα οι επερχόμενες εκλογές θα πρέπει να αποτελέσουν αφετηρία διάλυσης κι ενός επιχειρηματικού μοντέλου που δε βασίστηκε στην καινοτομία και στο ρίσκο, αλλά στην "αρπαχτή" και στη διαπλοκή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου