Και το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο φέρει το αποτύπωμα του νεοσυντηρητικού νεοφιλελευθερισμού που πρεσβεύει η Ν. Κεραμέως. Η επιστροφή τής διαγωγής στα πτυχία και των λατινικών, καθώς και τα τεχνητά εμπόδια ώστε ολοένα και περισσότεροι να οδηγούνται στην ιδιωτική εκπαίδευση- ιδίως για τα τεχνικά επαγγέλματα- σε όλες της τις μορφές έρχονται να επιβεβαιώσουν τις πραγματικές προθέσεις τού υπουργείου Παιδείας, οι οποίες σχετίζονται με τη δημιουργία μίας στρεβλούς εθνικής συνείδησης σε μαθητές- ρομποτάκια που θα μαθαίνουν από νωρίς πως είναι αναλώσιμη ύλη στην κρεατομηχανή τού καπιταλισμού. Ούτε, όμως, η ισοπεδωτική λογική τού ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή υλοποιήθηκε στα χρόνια τής διακυβέρνησής του, έφερε την ισότητα ευκαιριών...
Ουδόλως υπερασπίζομαι την εποχή που και στο σχολείο το ξύλο έβγαινε από τον παράδεισο. Το ζητούμενο δεν είναι η γνώση να μεταδίδεται με το φόβο, αλλά με τη δημιουργία τής διάθεσης στον μαθητή να μην βλέπει το σχολείο μόνο ως αγγαρεία, αλλά κι ως μορφή ψυχαγωγίας. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως σήμερα έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, στο να φοβούνται δηλαδή οι καθηγητές να πουν μια κουβέντα παραπάνω στους μαθητές για να μην θεωρηθεί αυτό χρήση βίας. Ούτε είναι λογικό να υποχρεώνεις πραγματικά άριστους μαθητές να μένουν πίσω για να μην αισθάνονται οι άλλοι μειονεκτικώς απέναντί τους...
Όλοι ανεξαιρέτως έχουν το δικαίωμα της πρόσβασης στην ίδια ποιότητα γνώσης. Υπό αυτήν την έννοια όλα τα σχολεία πρέπει να είναι πρότυπα, αλλά και να εστιάζουν στις ιδιαίτερες δεξιότητες κάθε παιδιού. Δεν είναι ωφελιμότερο, για παράδειγμα, όσοι είναι καλοί στα μαθηματικά και γενικότερα στις θετικές επιστήμες να έχουν το δικό τους σχολείο και το ίδιο όσοι είναι καλοί στις θεωρητικές επιστήμες ή διαθέτουν τεχνικές δεξιότητες;...
Αν βάλεις έναν ελέφαντα να τρέξει κατοστάρι θα χάσει από την τσίτα. Αν, όμως, βάλεις την τσίτα να σηκώσει έναν κορμό δένδρου θα χάσει από τον ελέφαντα. Επομένως, έχει αξία να δίνεις στον κάθε μαθητή το χώρο για να αναπτύσσει τα ταλέντα του, δίχως να μένει πίσω γιατί οι συμμαθητές του έχουν άλλα και χωρίς να αφήνει τους συμμαθητές του πίσω γιατί κι εκείνος με τη σειρά του υστερεί σε κάποιους τομείς. Ισότητα δεν σημαίνει ισοπέδωση και η απαλλαγή των μαθητών από την εξετασιομανία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια...
Ουδόλως υπερασπίζομαι την εποχή που και στο σχολείο το ξύλο έβγαινε από τον παράδεισο. Το ζητούμενο δεν είναι η γνώση να μεταδίδεται με το φόβο, αλλά με τη δημιουργία τής διάθεσης στον μαθητή να μην βλέπει το σχολείο μόνο ως αγγαρεία, αλλά κι ως μορφή ψυχαγωγίας. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως σήμερα έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, στο να φοβούνται δηλαδή οι καθηγητές να πουν μια κουβέντα παραπάνω στους μαθητές για να μην θεωρηθεί αυτό χρήση βίας. Ούτε είναι λογικό να υποχρεώνεις πραγματικά άριστους μαθητές να μένουν πίσω για να μην αισθάνονται οι άλλοι μειονεκτικώς απέναντί τους...
Όλοι ανεξαιρέτως έχουν το δικαίωμα της πρόσβασης στην ίδια ποιότητα γνώσης. Υπό αυτήν την έννοια όλα τα σχολεία πρέπει να είναι πρότυπα, αλλά και να εστιάζουν στις ιδιαίτερες δεξιότητες κάθε παιδιού. Δεν είναι ωφελιμότερο, για παράδειγμα, όσοι είναι καλοί στα μαθηματικά και γενικότερα στις θετικές επιστήμες να έχουν το δικό τους σχολείο και το ίδιο όσοι είναι καλοί στις θεωρητικές επιστήμες ή διαθέτουν τεχνικές δεξιότητες;...
Αν βάλεις έναν ελέφαντα να τρέξει κατοστάρι θα χάσει από την τσίτα. Αν, όμως, βάλεις την τσίτα να σηκώσει έναν κορμό δένδρου θα χάσει από τον ελέφαντα. Επομένως, έχει αξία να δίνεις στον κάθε μαθητή το χώρο για να αναπτύσσει τα ταλέντα του, δίχως να μένει πίσω γιατί οι συμμαθητές του έχουν άλλα και χωρίς να αφήνει τους συμμαθητές του πίσω γιατί κι εκείνος με τη σειρά του υστερεί σε κάποιους τομείς. Ισότητα δεν σημαίνει ισοπέδωση και η απαλλαγή των μαθητών από την εξετασιομανία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου