Μας έσωσε ότι είμαστε Ψωροκώσταινα...

Για να μην είμαι άδικος, η κυβέρνηση έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά όταν διαπίστωσε τι συνέβαινε στην Ιταλία κι επέβαλε γενική καραντίνα σχετικώς εγκαίρως. Αυτό, όμως, που μας έσωσε περισσότερο σε σχέση με άλλες χώρες τής ΕΕ είναι το ότι παραμένουμε μια Ψωροκώσταινα, μια χώρα δηλαδή που δεν αποτελεί εμπορικό- μεταφορικό- οικονομικό- πολιτιστικό ή οτιδήποτε άλλο κέντρο κι επομένως δεν αποτελεί κόμβο όπου συνυπάρχουν, έστω και για λίγο, άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων, πέρα βεβαίως από τα προσφυγικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Αθήνα δεν είναι Βρυξέλλες, Ρώμη, Μαδρίτη, Παρίσι, Λονδίνο ή Βερολίνο...

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως κι άλλα βαλκανικά κράτη, όπως η Σερβία και η Αλβανία, έχουν χαμηλούς αριθμούς νεκρών και κρουσμάτων, ακόμα χαμηλότερους από τους δικούς μας. Όσοι, επομένως, θελήσουν να κερδοσκοπήσουν πολιτικώς πάνω σε μια πανδημία δεν θα πρέπει να υπολογίζουν πολύ στο ότι ο κόσμος χωνεύει το κουτόχορτο με το οποίο τον ταΐζουν. Ούτε πως δεν καταλαβαίνει ότι η παθιασμένη στήριξη των ΜΜΕ στην κυβέρνηση δεν στηρίζεται στην αντικειμενικότητα, αλλά σε δωράκια εκατομμυρίων ευρώ όπως αυτά που λαμβάνουν τώρα για προπαγάνδα...

Ο Κ. Μητσοτάκης επιδιώκει τη μακροημέρευση της φαύλης εξουσίας του επενδύοντας στην απώθηση απελπισμένων ψυχών στον Έβρο και στην αυτοπειθαρχία των Ελλήνων σε σχέση με τον εγκλεισμό. Πρέπει, όμως, να βιαστεί γιατί δεν υπάρχει ούτε μία φούσκα που να μην έχει σπάσει, όσα χρήματα κι αν έχουν επενδυθεί πάνω της. Μακάρι για όλους μας να πάνε όλα καλά τον Απρίλιο και το Μάιο να βγούμε από τα σπίτια μας. Όχι, όμως, για να μπορέσουμε να ψηφίσουμε Μητσοτάκη τον Ιούνιο και να τον φορτωθούμε στην πλάτη μας για περισσότερο από όσο το αντέχουμε...