Δεν είναι μόνο η πατριαρχία...

Όχι, η Ελλάδα δεν είναι Αφγανιστάν των ταλιμπάν. Οι γυναίκες σε αυτήν τη χώρα δεν αναγκάζονται να κυκλοφορούν ντυμένες με μπούρκα, χωρίς δικαιώματα παρά μόνο υποχρεώσεις. Ούτε τυχόν παραβίαση υποχρέωσης του θρησκευτικού δόγματος επισύρει ακόμα και την θανατική ποινή. Η χώρα μας, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, δεν βρίσκεται στον παγκόσμιο πάτο τής κοινωνικής ανεκτικότητας...

Αλίμονο, όμως, αν όλα αυτά ή ακόμα και οι φυσιολογικές ψυχολογικές παρενέργειες της πανδημίας μας καθησυχάζουν για τις γυναικοκτονίες των οποίων εξακολουθούμε να γινόμαστε μάρτυρες. Φυσικά και η μακροχρόνια καραντίνα, ιδίως αν επαναληφθεί από το φθινόπωρο, θα αφήσει πίσω της κουσούρια. 

Μόνο που η ενδοοικογενειακή βία δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε αυτήν τη γωνιά τού πλανήτη το 2020. Προϋπήρχε του κορονοϊού, "απλώς" οι συνθήκες εγκλεισμού την επέτειναν, κάνοντάς την πιο διαφανή στα μάτια τής κοινής γνώμης...

Για να επιλύσεις, ωστόσο, ένα πρόβλημα οφείλεις πρώτα να το αναγνωρίσεις κι εδώ ακόμα διαφωνούμε για το αν είναι δόκιμος ο όρος "γυναικοκτονία", μολονότι τον αναγνωρίζουν διεθνείς συμβάσεις τις οποίες έχουμε υπογράψει. Όταν, όμως, ακόμα και η γυναίκα γραμματέας Ισότητας των Φύλων αρνείται να τοποθετηθεί για το αν η χώρα μας θα συνδράμει τις Αφγανές είναι άδικο να επιρρίπτουμε όλη την ευθύνη στους άνδρες... 

Το ζήτημα δεν είναι τόσο ζήτημα φύλων όσο πολιτικό και για μια ακόμα φορά οι δυνάμεις τής συντήρησης και οι αντίστοιχες της προόδου έχουν πάρει θέση. Κι όποιος δεν παίρνει δεν είναι ουδέτερος, αλλά στρουθοκαμηλιστής...

 

 

Μαδούρο και Ποινικός Κώδικας για κάθε πρόβλημα...

Θα ήταν παράλογο να απαιτήσει κανείς από την οποιαδήποτε κυβέρνηση να επιλύσει το ζήτημα των γυναικοκτονιών. Αυτά τα κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται μέσα σε μία τετραετία. Η επίλυσή τους, ωστόσο, δυσκολεύει όταν η εκτελεστική εξουσία δεν πιστεύει καν ότι υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. 

Πολύ φοβάμαι, όπως διαπιστώνεται κι από τις δηλώσεις Συρεγγέλα και τις συγκρίσεις με Μεξικό και Βενεζουέλα, πως η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν πιστεύει στον όρο "γυναικοκτονία", αλλά ακόμα κι αυτή την κατάσταση την αντιμετωπίζει με όρους επικοινωνιακής αντιπαράθεσης με το ΣΥΡΙΖΑ. Για κάθε πρόβλημα υπάρχει κι ένας Μαδούρο, όπως και μια αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα ως γιατρειά...

Ποιος πιστεύει ότι οι γυναικοκτόνοι θα είχαν αποφύγει το έγκλημά τους αν η ποινή κάθειρξης ήταν πέντε χρόνια παραπάνω; Μήπως, άλλωστε, άντρες δεν σκότωναν τις γυναίκες τους ή και γυναίκες τους άντρες τους όταν ίσχυε η θανατική ποινή;... 

Η πρόληψη των γυναικοκτονιών δεν επιτυγχάνεται με δρακόντειους νόμους, αλλά με τη συγκρότηση κι ενίσχυση δομών κι εντός τής αστυνομίας οι οποίες θα παρέχουν εύκολη κι ασφαλή πρόσβαση στις γυναίκες ώστε να καταγγέλλουν κακοποιητικές σε βάρος τους συμπεριφορές. Κυρίως, όμως, όταν αλλάξουν τα πατριαρχικά πρότυπα ιδιοκτησίας, που ναι μεν δεν είναι όμοια με του παρελθόντος αλλά από τα οποία δεν έχουμε ξεφύγει ακόμα ως κοινωνία...

Η πολύμηνης διάρκεια καραντίνα είναι προφανές ότι δεν έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις, που θα φανούν περισσότερο το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, αλλά και ψυχικές. Δεν αποτελεί, βεβαίως, συγχωροχάρτι ο εγκλεισμός, ωστόσο δεν έχω δει την πολιτεία να λαμβάνει και κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ελάφρυνση του ψυχικού πόνου τού πληθυσμού από μία πρωτοφανή για το δικό μας βίο κατάσταση. Παρόλο, μάλιστα, που αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε ασθένειες δεν είναι παρά η σωματική εκδήλωση των ψυχικών μας ανισορροπιών... 

 
 

Τον Στάλιν υπονόμευαν οι γιατροί, τον Μητσοτάκη οι νοσηλευτές...

Λίγο πριν πεθάνει, ο Στάλιν τα είχε βάλει και με τους γιατρούς, οι οποίοι υποτίθεται πως είχαν συνωμοτήσει για να εξοντώσουν τον ίδιο και κορυφαίους μπολσεβίκους. Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Στάλιν- αλίμονο, όμως, αν η σύγκριση γίνεται με τον "πατερούλη" για να φαίνεται ο δικός μας "μπαμπάκας" δημοκρατικότερος-, δεν στέλνει ανθρώπους στο εκτελεστικό απόσπασμα και στα γκουλάγκ, αλλά έχει την ίδια τάση να αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους για να καλύπτει δικά του εγκληματικά λάθη. Τη μία του φταίνε οι νέοι, την άλλη οι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών, τώρα οι νοσηλευτές που δήθεν δεν εμβολιάζονται, ποτέ όμως ο ίδιος...

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την πρώτη καραντίνα κι ο πρωθυπουργός κινείται ακόμα στη σφαίρα των "θα" για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Οι ΜΕΘ υποτίθεται πως έχουν αυξηθεί, αλλά μας ετοιμάζουν νέο σκληρό λόκνταουν γιατί στους 600 νοσηλευόμενους σε αυτές "καιγόμαστε". 

Αφήστε που δεν έχουν προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές για να λειτουργήσουν κι αυτές που έχουν γίνει, κυρίως από δωρεές. Πολλοί, εξάλλου, από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι συμβασιούχοι κι όσοι τολμούν να παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα από το εξιδανικευμένο κυβερνητικό- μιντιακό αφήγημα τιμωρούνται με διώξεις κι απειλούνται με άμεση απόλυση. 

Ούτε τις εφημερίες πληρώνονται καλά καλά, ενώ το ΕΣΥ έχει μετατραπεί σε σύστημα μίας νόσου προκειμένου οι ιδιωτικές κλινικές να μένουν καθαρές από την πανδημία και να θησαυρίζουν από τους απελπισμένους ασθενείς. Αν δεν πάσχεις από κοροναΐό, η κατάστασή σου είναι κρίσιμη και δεν έχεις λεφτά, καλύτερα έχε έτοιμη τη διαθήκη σου...

Κανείς δεν περιμένει από μία κυβέρνηση να έχει όλες τις σωστές απαντήσεις, ιδίως σε τόσο εξαιρετικές περιόδους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ωστόσο, παρουσιάζει μια πρωτοφανή αυταρέσκεια, σε σημείο που να μην αποδέχεται προτάσεις τής αντιπολίτευσης- και να της ειρωνεύεται κι από πάνω- ακόμα κι όταν ήταν η ίδια που της είχε προτείνει για πρώτη φορά! 

Ο Κ. Μητσοτάκης, για παράδειγμα, είχε γράψει τον περασμένο Απρίλιο για την αναγκαιότητα η ΕΕ να αποκτήσει πρόσβαση στις πατέντες, αλλά όταν προσφάτως το πρότεινε κι ο Αλέξης Τσίπρας τον ειρωνεύτηκε πως θέλει να κρατικοποιηθεί η Pfizer, στην οποία παρεμπιπτόντως δείχνουμε ως Ευρωπαίοι μια ιδιαίτερη αδυναμία, μολονότι το ρωσικό εμβόλιο Sputnik αποδεικνύεται πιο αποτελεσματικό. Όπως κι αν έχει, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός θέλησε να καρπωθεί όλο το κομματικό κέρδος από την καλή διαχείριση του πρώτου κύματος, όταν βγούμε από το δεύτερο και τρίτο κύμα θα αναγκαστεί να υποστεί κι όλη την πολιτική φθορά που θα του επιφυλάξει μια κοινωνία που τώρα έχει παγώσει τη ζωή της, αλλά όταν την ξαναβρεί θα ζητήσει εξηγήσεις για το ότι αφέθηκε στην ουσία αβοήθητη στην καταιγίδα... 

      

​ 

 

Το γενικό λόκνταουν θα μπορούσε να το είχε εισηγηθεί κι επιτροπή αποφοίτων δημοτικού...

Πολύ καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας κι επιμένει στην αναγκαιότητα να σπάσουν οι πατέντες των εμβολίων για τον κοροναΐό, να εμπλακούν περισσότερες εταιρείες κι εργοστάσια στην παραγωγή του ώστε να εμβολιαστεί το δυνατό γρηγορότερα το μεγαλύτερο κομμάτι τού παγκόσμιου πληθυσμού. Ιδίως από τη στιγμή που οι φαρμακευτικές έχουν επιδοτηθεί δεόντως από μεμονωμένα κράτη κι οργανισμούς όπως η ΕΕ η ηθική τους υποχρέωση απέναντι στην ανθρωπότητα καθίσταται ακόμα μεγαλύτερη. Δυστυχώς, όμως, εδώ και καιρό η αντιπολιτευτική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν σφάζονται μεταξύ τους στην Κουμουνδούρου, έχει καθηλωθεί στο θέμα τής πατέντας την ώρα που η χώρα εξακολουθεί να μετρά δεκάδες νεκρούς καθημερινώς...

Το πιο εξοργιστικό όσον αφορά τη στάση τής αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η έλλειψη οποιασδήποτε κριτικής στις εισηγήσεις και στα λεγόμενα της επιστημονικής επιτροπής. Φυσικά και η κυβέρνηση που λαμβάνει και υλοποιεί αποφάσεις έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά είναι αδιανόητο να θεωρούμε ιερές, πάνσοφες κι αδέκαστες αγελάδες εκείνους που επί μήνες το μόνο το οποίο στην ουσία εισηγούνται είναι ολικές καραντίνες κι ανοιγοκλεισίματα που τρελαίνουν τους πολίτες, πέρα από το ότι τους αφήνουν άφραγκους... 

Αν είναι να μην γίνονται μαζικά δωρεάν τεστ, μαζική ιχνηλάτηση ώστε να ξέρουμε πού είναι απαραίτητες οι καραντίνες και να μην ενισχύεται το ΕΣΥ τι χρεία έχουμε των ειδικών; Το γενικό λόκνταουν θα μπορούσε να το είχε εισηγηθεί κι επιτροπή αποφοίτων δημοτικού, χωρίς μάλιστα να συλλέγει τα δεδομένα μας για δική της χρήση και των πολιτικών της προϊσταμένων...

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει πιστέψει κι εκείνος τις δημοσκοπήσεις, στις οποίες οι μισοί τους οποίους παίρνουν τηλέφωνο δεν μπαίνουν καν στον κόπο να απαντούν, και να μην αντιλαμβάνεται την κοινωνική οργή που συσσωρεύεται ημέρα με την ημέρα για την κυβέρνηση, αλλά και τους επιστήμονες. Οι τελευταίοι, προκειμένου να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και δίχως το σθένος να αντιστέκονται στην εργαλειοποίησή τους από το Μαξίμου, εισηγούνται με τη λογική "πονάει χέρι, κόβει χέρι", γι' αυτό κι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το ότι όλο και περισσότεροι πολίτες μετατρέπονται σε αμφισβητίες τού εμβολίου ή ακόμα και του ίδιου του ιού... 

Ιδίως μετά από τα όσα αποκαλύπτονται για την υποβάθμιση φαρμάκων που θα μπορούσαν να αποδειχθούν σωτήρια είναι τραγικό η αξιωματική αντιπολίτευση να αφήνει αυτό το κύμα οργής να εκφράζεται μόνο από τον Κ. Βελόπουλο. Οι στιγμές είναι ιστορικές και δεν κρίνονται αυστηρώς μόνο όσοι κυβερνούν, αλλά κι όσοι Αριστεροί αντιπολιτεύονται δήθεν με μέτρο, αλλά εγκαταλείποντας στην ουσία τα λαϊκά συμφέροντα, τον ορθό λόγο και την επιστήμη στα χέρια τής πιο σκληρής δεξιάς...

 
 

Με το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή με τον ήλιο, ιδού το ερώτημα...

Ύστερα από συνολικώς τέσσερις μήνες καραντίνας σε λιγότερο από ένα χρόνο κάποιοι ακόμα αναρωτιούνται γιατί οι πολίτες γέμισαν τις παραλίες την Κυριακή με τον καιρό να είναι ανοιξιάτικος. Μήπως υποφέρουμε πλέον από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλο τρόπο ζωής πέρα από τον περιορισμένο; 

Γιατί ανάμεσα στους επιστήμονες που εισηγούνται μέτρα στην κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε ένας ψυχίατρος ή ψυχολόγος; Είναι δυνατό ένα τόσο κοινωνικό ζώο όπως ο άνθρωπος να υποχρεώνεται σε κατ' οίκον διαβίωση και να μην υπάρχει ούτε ένας ειδικός που να προτείνει λύσεις πάνω στην ψυχική διάσταση της πανδημίας, λες και οι άνθρωποι ζούμε μόνο για να παράγουμε ή λες και η ψυχική μας υγεία δεν συνδέεται άμεσα με τη σωματική;...

Το να ανοίξουν ή όχι τα σχολεία ή τα καταστήματα ή τα θέατρα είναι ψευδοερωτήματα. Θα έπρεπε να θεωρούμε δεδομένη την καταφατική απάντηση και να αναζητούμε τρόπους ώστε αυτό να συμβεί με τη μέγιστη δυνατή υγειονομική ασφάλεια. Για το ότι δεν το κάνουμε δεν φταίει μόνο η ελληνική κυβέρνηση, αλλά το σύνολο σχεδόν των ανά τον πλανήτη κυβερνήσεων που αποδεικνύονται ικανές- κι αυτό όταν συμβαίνει- μόνο όταν έχει ηλιοφάνεια. Με την πρώτη αναποδιά δεν αναζητούν την καλύτερη αλλά την ευκολότερη λύση, την επιφανειακή, που θα αφήσει όμως πίσω της πολύ περισσότερα θύματα μεσομακροπρόθεσμα από την πιο ψαγμένη...

Η αντιμετώπιση της πανδημίας θα αφήσει τραύματα ακόμα και σε αυτούς που δεν νόσησαν από αυτή ή που δεν έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Η δεύτερη τουλάχιστον καραντίνα θα έπρεπε να είναι η ύστατη λύση κι όμως, ιδίως στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη επιλογή γιατί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή της δεν σκέφτηκε καν πως υπάρχει και η εναλλακτική τής ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας και μεταφοράς... 

Η συντριπτική πλειονότητα των χωρών μπήκε σε δεύτερη καραντίνα πολύ αργότερα από εμάς, ενώ ακόμα και σήμερα λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις η εστίαση σε αυτές, έστω με ποσοτικούς και χρονικούς περιορισμούς. Ούτε, άλλωστε, οι αριθμοί των νεκρών, των διασωληνωμένων και των κρουσμάτων στην Ελλάδα μπορούν να μας παρηγορήσουν πως τα πήγαμε καλύτερα. 

Ας ξεχάσουν, συνεπώς, στο Μαξίμου την ιδέα να πάει χαμένο και το 2021 γιατί αυτό βολεύει τους σχεδιασμούς τους. Υπάρχει πολλή σιωπηρή οργή στα σαλόνια και στις κρεβατοκάμαρες που αναμένει να βρει τη φωνή της με την πρώτη αφορμή...  

 
 

"Θέλω να τον ακούω να απολογείται γιατί δεν είναι σαν εμένα"...

Έχω την εντύπωση πως διεξήχθη ο ακόλουθος διάλογος στο Μαξίμου πριν μερικές ημέρες: Μητσοτάκης: "Να βάλουμε τα παπαγαλάκια μας να κατηγορούν τον Τσίπρα γιατί δεν εμβολιάστηκε on camera, όπως η αφεντιά μου και οι βλαχοϋπουργοί μου". Σύμβουλοι: "Μα, πρόεδρε, είναι τώρα θέμα αυτό, αφού μάλιστα δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του από τον εμβολιασμό"; Μητσοτάκης: "Όχι, αλλά θέλω να τον ακούσω να απολογείται γι' αυτό, όπως για το νοικιασμένο σπίτι στα Λεγραινά"...

Αν η κυβέρνηση ήταν μαγαζί θα είχε μόνο μία σουλουπωμένη βιτρίνα και στο εσωτερικό ατάκτως ερριμμένα κιβώτια. Γι' αυτό και τα αντιμετωπίζει όλα αποκλειστικώς με όρους επικοινωνίας, γι' αυτό κι αδυνατεί να κατανοήσει όποιον δεν θέλει να μπει σε αυτήν τη διαδικασία. Αν, πάντως, κάποιος φροντίζει να ρίχνει συνεχώς νερό στο μύλο τής αμφισβήτησης της αξίας τού εμβολιασμού, αυτός είναι ο πρωθυπουργός, που έχει παίξει τα ρέστα του στο εμβόλιο και στην καραντίνα, δίχως να παίρνει κανένα άλλο ουσιαστικό μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας...

Φταίει, όμως, μόνο η κυβέρνηση ή και τα εριστικά μιντιακά της παπαγαλάκια για το κύμα των αρνητών τού εμβολιασμού; Όχι βεβαίως, αφού είμαστε ένας λαός εθισμένος στη συνωμοσιολογία και στην εφεύρεση εσωτερικών κι εξωτερικών εχθρών, με λίγα λόγια πολλές φορές πιστεύουμε ότι είμαστε εξυπνότεροι από όσο πραγματικά είμαστε. Γι' αυτό κι απορρίπτουμε τη λύση που βρίσκεται μπροστά μας, αναζητώντας την σε θεωρίες συνωμοσίας ή στον ουρανό, με αποτέλεσμα να πέφτουμε από την πολλή κουτοπονηριά μας συχνά θύματα του κάθε τυχάρπαστου λαοπλάνου...

  

 

Οι δημοκρατίες πείθουν, δεν εμβολιάζουν με το ζόρι...

Καραντίνα κι εμβόλιο. Αυτή είναι η, τρόπον τινά, στρατηγική τής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κι όταν δύο συντηρητικές εφημερίδες δημοσιεύουν πως ο ΕΟΔΥ κρατά "διπλά βιβλία" για τον αριθμό των κρουσμάτων, τότε μπορούμε όλοι μας να προσθέσουμε στην καραντίνα και το εμβόλιο και την εξαπάτηση που πηγάζει από το Μαξίμου. Μαζί με την αναζήτηση "αυτοφωράκια" στον οποίο θα χρεωθούν οι καταστροφικές πολιτικές των τελευταίων μηνών προκειμένου να διασωθεί το προφίλ τού Μωυσή που έχει φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του ο Κ. Μητσοτάκης...

Κατηγορούν πολύ το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα για χαμηλών τόνων αντιπολίτευση, κι ως ένα βαθμό έχουν δίκιο. Μόνο που αν δεν ήταν η αντιπολίτευση, σε όλες της τις διαστάσεις, να ζητά, για παράδειγμα, δωρεάν διαγνωστικά τεστ ή μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση του πληττόμενου πληθυσμού η κυβέρνηση δεν θα αναγκαζόταν να υιοθετήσει πολιτικές που βρίσκονται έξω από το ιδεοληπτικό της πεδίο. Κι αν ακόμα και σήμερα η δημοσκοπική διαφορά ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιοσημείωτη, η αποτυπωμένη λαϊκή δυσαρέσκεια για το ότι γινόμαστε Μπέργκαμο, κάποια στιγμή πολύ σύντομα, ιδίως όταν βγούμε από τα σπίτι μας, θα βρει αποτύπωση και στην πρόθεση ψήφου...

Η ολική καραντίνα δεν θα ήταν αναπόφευκτη αν η κυβέρνηση είχε αξιοποιήσει τον κερδισμένο χρόνο- όταν είχαμε λίγα κρούσματα- προκειμένου να ενισχύσει ουσιαστικώς υγεία, παιδεία, οικονομία. Ούτε το εμβόλιο θα είναι πανάκεια, αφού ακόμα δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την αποτελεσματικότητά του και, κυρίως, για το πόσοι θα το κάνουν... 

Κι ας ξεχάσουν κάποιοι τη νομοθέτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού τού πληθυσμού με ένα πρωτοεμφανιζόμενο εμβόλιο ή την έμμεση υποχρεωτικότητά του για να εργαστείς ή να ταξιδέψεις. Οι δημοκρατίες φροντίζουν να πείθουν, όταν καταφεύγουν με τη μία στον εξαναγκασμό τρίζουν τα θεμέλιά τους και δίνουν αέρα να αναπνεύσουν στις θεωρίες συνωμοσίας...

  

 

Κανένα μνημόνιο δεν είναι ανέφικτο αν αυτή ήταν πάντα η επιθυμία σου...

Οι Έλληνες πήραμε μια απόφαση το τελευταίο δίμηνο να μην πεθάνουμε και δεν πεθάναμε, βοηθούμενοι βεβαίως κι από το ότι η είσοδος και η διασπορά ενός παγκόσμιου ιού στη χώρα μας είναι πιο δύσκολη υπόθεση σε σχέση με τις πιο αναπτυγμένες χώρες τής Δύσης. Αυτό, άλλωστε, το αναπτυγμένο ένστικτο επιβίωσης, λόγω και της αμέσως προηγούμενης εμπειρίας των μνημονίων και του τι συνέβη στην Ιταλία, εκμεταλλεύονται οι κυβερνώντες μας για να υποκλέψουν εκ νέου την ψήφο μας. Αυτό, ακριβώς, το ένστικτο επιβίωσης οφείλουμε, ωστόσο, να ενεργοποιήσουμε και για να μην αποδεχθούμε ένα νέο μνημόνιο με τους ίδιους δυσβάστακτους για τους πολλούς όρους με τα προηγούμενα...

Δεν συμμερίζομαι Ευρωπαίους που ειρωνεύονται την αυτοπειθαρχία μας στην καραντίνα, την ίδια ώρα κατά την οποία στις χώρες τους οι νεκροί είναι ήδη μερικές χιλιάδες. Ο σεβασμός που έδειξε ο ελληνικός λαός στην ανθρώπινη ζωή, όταν άλλοι ορκίζονταν στην ανοσία τής αγέλης και τώρα δεν έχουν πού να θάψουν τους νεκρούς τους, είναι αξιοθαύμαστος, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τους ηλικιωμένους. Αυτή η αυτοπειθαρχία, όμως, ως αρετή αρχίζει και τελειώνει με τον κοροναΐό. Δεν πρέπει να επεκταθεί, για παράδειγμα, στην αποδοχή νέων μέτρων επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα ή στη διαφθορά τής ολιγαρχίας...

Προς την κατεύθυνση αφύπνισης ενδεχομένως να συνδράμει ο "σκοιλ ελικικου", ο "μετζη νεουκτη", τα "λοιμωχθηκαν" κι όλες οι άλλες "ομορφιές" που αποκαλύφθηκαν για το πρόγραμμα τηλεκατάρτισης των επιστημόνων. Κι αυτό δεν ήταν, εξάλλου, παρά η πιο ξεδιάντροπη αποτύπωση του πώς στην κυβέρνηση εκμεταλλεύονται την κρίση για να κάνουν δουλίτσες με τους δικούς τους. Αν μη τι άλλο, την επόμενη φορά που θα μας πουν πως δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα, θα έχουν αυξηθεί τα παραδείγματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να πείσουμε όσους δεν έχουν μολυνθεί από ΣΚΑΙ και σία ότι τα μνημόνια είναι αναπόφευκτα μόνο αν αυτά ήταν εξαρχής η επιδίωξή σου...

Μας έσωσε ότι είμαστε Ψωροκώσταινα...

Για να μην είμαι άδικος, η κυβέρνηση έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά όταν διαπίστωσε τι συνέβαινε στην Ιταλία κι επέβαλε γενική καραντίνα σχετικώς εγκαίρως. Αυτό, όμως, που μας έσωσε περισσότερο σε σχέση με άλλες χώρες τής ΕΕ είναι το ότι παραμένουμε μια Ψωροκώσταινα, μια χώρα δηλαδή που δεν αποτελεί εμπορικό- μεταφορικό- οικονομικό- πολιτιστικό ή οτιδήποτε άλλο κέντρο κι επομένως δεν αποτελεί κόμβο όπου συνυπάρχουν, έστω και για λίγο, άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων, πέρα βεβαίως από τα προσφυγικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Αθήνα δεν είναι Βρυξέλλες, Ρώμη, Μαδρίτη, Παρίσι, Λονδίνο ή Βερολίνο...

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως κι άλλα βαλκανικά κράτη, όπως η Σερβία και η Αλβανία, έχουν χαμηλούς αριθμούς νεκρών και κρουσμάτων, ακόμα χαμηλότερους από τους δικούς μας. Όσοι, επομένως, θελήσουν να κερδοσκοπήσουν πολιτικώς πάνω σε μια πανδημία δεν θα πρέπει να υπολογίζουν πολύ στο ότι ο κόσμος χωνεύει το κουτόχορτο με το οποίο τον ταΐζουν. Ούτε πως δεν καταλαβαίνει ότι η παθιασμένη στήριξη των ΜΜΕ στην κυβέρνηση δεν στηρίζεται στην αντικειμενικότητα, αλλά σε δωράκια εκατομμυρίων ευρώ όπως αυτά που λαμβάνουν τώρα για προπαγάνδα...

Ο Κ. Μητσοτάκης επιδιώκει τη μακροημέρευση της φαύλης εξουσίας του επενδύοντας στην απώθηση απελπισμένων ψυχών στον Έβρο και στην αυτοπειθαρχία των Ελλήνων σε σχέση με τον εγκλεισμό. Πρέπει, όμως, να βιαστεί γιατί δεν υπάρχει ούτε μία φούσκα που να μην έχει σπάσει, όσα χρήματα κι αν έχουν επενδυθεί πάνω της. Μακάρι για όλους μας να πάνε όλα καλά τον Απρίλιο και το Μάιο να βγούμε από τα σπίτια μας. Όχι, όμως, για να μπορέσουμε να ψηφίσουμε Μητσοτάκη τον Ιούνιο και να τον φορτωθούμε στην πλάτη μας για περισσότερο από όσο το αντέχουμε...