Ο Κυριάκος ενοχλείται με το "μαλάκας", όχι με το "απατεώνας"...

Η φράση "ο τάδε είναι μαλάκας" δεν με ενοχλεί γιατί περιέχει υβριστικό χαρακτηρισμό- είμαι, άλλωστε, βρομόστομος κι όχι αρσακειάδα-, αλλά γιατί δεν περιέχει επιχείρημα. Αντιθέτως, η φράση "ο τάδε είναι μαλάκας γι' αυτόν και γι' αυτόν το λόγο" δεν με αποτρέπει από το να μπω σε μια συζήτηση ακριβώς γιατί περιέχει επιχειρήματα, ανεξαρτήτως αν συμφωνώ ή όχι μαζί τους. Ούτε θα με αποτρέψει να τα ακούσω μια ψευδοπουριτανική αντίδραση κάποιων που δεν έχουν πρόβλημα με το γιουρούσι στο κρατικό ταμείο από την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά με εκείνους που το καταγγέλλουν χρησιμοποιώντας φράσεις που ελάχιστοι Έλληνες δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμα και στις σελίδες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης...

Όταν, για παράδειγμα, πιστεύεις ότι πρέπει να διαγραφεί ένας επαρχιώτης πολιτευτής γιατί αποκάλεσε τον πρωθυπουργό μαλάκα, τι θα έπρεπε να ζητάς όταν ο αντιπρόεδρος του κόμματός σου αποκαλούσε αλήτη τον προηγούμενο πρωθυπουργό εντός του Κοινοβουλίου; Το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία αν δεν έπεφτε και η αξιωματική αντιπολίτευση στη λογική πολιτικής αξιοποίησης αναρτήσεων στα social media από μικρομεσαία στελέχη, ανεξαρτήτως αν αναφέρονται σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία ενοχλούν τους περισσότερους Έλληνες ή σε αστειότητες. Δεν έχει κανένα λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα τής ριζοσπαστικής Αριστεράς, να απολογείται για στοιχειοθετημένη κριτική μελών του, ακόμα κι αν αυτή εκτρέπεται σε πεζοδρομιακούς χαρακτηρισμούς. Οι φαύλοι θα έπρεπε να απολογούνται, όχι οι βωμολόχοι...

Φυσικά ο Κ. Μητσοτάκης δεν ενοχλήθηκε επί της ουσίας για το αν ένας πολιτευτής τον αποκάλεσε μαλάκα, κι όχι γιατί ενδεχομένως να διαθέτει μια αυξημένη αίσθηση αυτογνωσίας. Αντιπερισπασμό επιδίωκε ο άνθρωπος για τις δουλίτσες εκατομμυρίων ευρώ με τους κολλητούς του και πιάστηκε από έναν Ηλία Γρηγόρη στην Πάτρα, όπως ο πνιγμένος από το σκοινί. Αλίμονο, όμως, αν η αντιπολίτευση αυτολογοκρίνεται για να μην ενοχλούνται τα δήθεν ευαίσθητα ώτα ενός κατεστημένου που παλινορθώθηκε και με τάσεις, μάλιστα, ρεβανσισμού κι αλαζονείας διατήρησης της νομής τής εξουσίας επ' αόριστον...