"Γιατί δεν απαντάς; Γιατί επιτρέπεις να σε σκυλεύουν; Είσαι, μήπως, ένοχος; Μήπως ζήτησες από τον Κασσελάκη να σε κάνει βασιλιά και δεν σε έκανε; Μήπως τα έχεις βρει με τον Τσίπρα; Μήπως είσαι Δούρειος Ίππος του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως είσαι ο διάβολος επί γης";
Αυτά κι άλλα παρόμοια με ρωτούν αρκετοί φίλοι και λιγότερο φίλοι τις τελευταίες ημέρες με αφορμή μια ανάρτηση που δεν περίμενα να σοκάρει τόσο πολύ και, πάντως, πολύ λιγότερο από την ανάρτηση του προέδρου τού Κινήματος Δημοκρατίας. Κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα έγραψα πως όταν κάτι μοιάζει με γαρύφαλλο και μυρίζει σαν γαρύφαλλο μάλλον είναι γαρύφαλλο...
Δεν απάντησα γιατί καταλαβαίνω τους ανθρώπους που συγκρότησαν το Κίνημα Δημοκρατίας, ιδίως τα απλά μέλη που ακολούθησαν τον Στέφανο Κασσελάκη όχι γιατί επιδίωκαν κάποιο αξίωμα αλλά γιατί ταυτίστηκαν με το αίσθημα αδικίας κι οργής που τον διακατείχε από το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Αρκετοί από αυτούς είχαν πιστέψει στην Αριστερά από τα μαθητικά τους χρόνια και δεν περίμεναν πως θα ερχόταν η ημέρα που θα τους άφηνε έξω από ένα νυχτερινό κέντρο ως παρείσακτους στη γιορτή. Με αυτούς τους ανθρώπους ούτε θέλω ούτε έχω το ανάστημα να συγκρουστώ. Αλίμονο όμως, έχω επίσης το δικαίωμα να μην βάζω το κεφάλι μου στην άμμο...
Είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν λεφτά στο Κίνημα Δημοκρατίας και είναι προς τιμή τού Κασσελάκη το ότι δεν τα αναζήτησε εκεί όπου στήνονται rebranding. Το πρόβλημα, όμως, είναι περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό.
Η μεγάλη λαϊκή απογοήτευση από την "πρώτη φορά Αριστερά" έχει στερέψει τη δεξαμενή της, οι εξαγριωμένοι πολίτες που πριν δέκα χρόνια ήταν βούτυρο στο ψωμί της τώρα στρέφονται αλλού, βάζοντας σε πειρασμό και τα προοδευτικά κόμματα να στραφούν δεξιότερα. Κι αν είναι θεμιτό να επιχειρούν να προσελκύσουν τους δεξιούς ψηφοφόρους είναι ανούσιο να συγκυβερνήσουν με τη δεξιά και την ακροδεξιά από τη θέση, μάλιστα, του μικρού εταίρου.
Όταν, συνεπώς, στην ερώτηση "μπορεί να συνεργαστείτε με τη ΝΔ" δεν απαντάς ΄"ούτε πάνω από το πτώμα μου", όπως κάνεις για το κόμμα Τσίπρα, μην πυροβολείτε τον αγγελιαφόρο. Θα ήταν προτιμότερο και πιο παραγωγικό να ετοιμάζετε αναχώματα ενόψει συνεδρίου...
Υ.Γ. Δεν κάνω καριέρα αγίου και τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο. Ούτε είμαι αναμάρτητος ή ξερόλας. Μπορώ, ωστόσο, να ξεχωρίζω την κριτική, έστω κι αυστηρή, στα όσα λέω ή γράφω από τις χυδαίες επιθέσεις που δεν εμπίπτουν στην ελευθερία τού λόγου αλλά συγκροτούν ποινική δικογραφία. Γι' αυτό και δήθεν αθώα επιχειρήματα του τύπου "όπως κάνει κριτική οφείλει και να την δέχεται" όταν, μάλιστα, έχω επιτρέψει να γραφούν στις δικές μου σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και νωρίτερα έχουν αποδοθεί οι σκέψεις και το ρεπορτάζ μου σε ιδιοτελείς σκοπιμότητες περισσότερα αποκαλύπτουν για τους φορείς των επιθέσεων παρά για τον γράφοντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου