Η είσοδος, επί της ουσίας, της Μαρίας Καρυστιανού στην πολιτική κονίστρα προκαλεί δύο ειδών αντιδράσεις στην υπόλοιπη αντιπολίτευση, πέρα φυσικά από το μίσος τού καθεστώτος Μητσοτάκη: όσοι φοβούνται πως θα τους εξαϋλώσει ή θα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τόσα εκατομμύρια ευρώ για rebranding έχουν ήδη αρχίσει την επιχείρηση αποδόμησής της...
Όσοι, από την άλλη, την βλέπουν ως σανίδα πολιτικής σωτηρίας τους προσπαθούν να την συνδέσουν μαζί τους. Όπως κι αν έχει, όλοι τους αναγνωρίζουν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η μοναδική εν δυνάμει πολιτική προσωπικότητα που έχει πίσω της κοινωνικό ρεύμα είναι η Μαρία των Τεμπών...
Φυσικά και είναι ακόμα νωρίς για να μιλήσουμε για εκλογικές βεβαιότητες. Οπωσδήποτε θα μετρήσουν κι άλλα πράγματα στην τελική επιλογή των ψηφοφόρων, όπως τα πρόσωπα και οι πολιτικές με τις οποίες θα κατέλθει η Μαρία. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, είναι η μοναδική η οποία μπορεί να προσωποποιήσει την κοινωνική οργή χωρίς αυτό να θεωρηθεί υποκριτικό.
Η ίδια έχει αισθανθεί σε πολύ προσωπικό βαθμό τι σημαίνει να ζεις σε μια διεφθαρμένη χώρα. Οι υπόλοιποι αντίπαλοί της μπορούν απλώς να την περιγράφουν. Γι' αυτό κι όσες γερόντισσες κι όσους αστρολόγους κι αν συμβουλεύεται οι πολίτες δείχνουν απόλυτη κατανόηση και η πλειοψηφία τουλάχιστον δεν θα προχωρήσει στη σκύλευση μιας μάνας που έχασε το παιδί της...
Ούτε η Μαρία είναι μεσσίας ή απαλλαγμένη από τη ματαιοδοξία τού λαϊκού ηγέτη. Δεν είναι, όμως, δική της ευθύνη που οι άλλοι απέτυχαν να συγκινήσουν τα πλήθη ώστε να κάνουν περιττή την παρουσία της στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Κι όσο οι απογοητεύσεις από άλλους wannabe μεσσίες θα κλιμακώνονται τόσο τα δικά της πανιά θα φουσκώνουν. Ίσως σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, όπως μάλιστα παρουσιάζεται σε απευθείας καθημερινή μετάδοση του Καναλιού της Βουλής από τις συνεδριάσεις τής εξεταστικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, η Μαρία να αποδειχθεί και η μόνη σανίδα που μας απέμεινε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου