"Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις"...

Μιχάλης Γανόπουλος, σωφρονιστικός υπάλληλος που αθωώθηκε από τη δικη εξπρές που του ετοίμασε, όπως και σε συναδέλφους του, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Δένδιας, προκειμένου να απαλλάξει τον εαυτό του και την κυβέρνηση από τις δικές τους ευθύνες: "Από τη στιγμή που είχε όπλο γνωρίζαμε ότι θα αφαιρεθεί η ζωή μας. Για ποιούς; Για τους ανεύθυνους, που κάθονται στις καρέκλες, στα υπουργεία; Για τους χέστες"; Και τώρα, κ. Δένδια "τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις", που θα έλεγε κι ο Καβάφης...

"Η τράπεζα που νοιάζεται για σένα...κορόιδο"

Οι τράπεζες αρνούνται τη δανειοδότηση επιχειρήσεων με το επιχείρημα πως το ρίσκο είναι μεγάλο και το περιθώριο κέρδους μικρό. Την ίδια ώρα, οι περισσότερες ζήτησαν μεταφορά καταθέσεων σε αυτές, ενώ μόλις πέντε ρώτησαν για το λόγο δανειοδότησης...
Οι τράπεζες έχουν δίκιο να ισχυρίζονται πως όσοι πληρώνουν τις δόσεις τους δεν πρέπει να λογίζονται από τους κακοπληρωτές ως κορόιδα. Συμφωνώ, επίσης, πως ευθύνες έχουν κι όσοι έπαιρναν δάνειο που ξεπερνούσε δυο και τρεις και τέσσερις φορές το μισθό τους. Μήπως, όμως, δε μπορούσαν, έτσι κι αλλιώς, να τα βγάλουν πέρα με τον πενιχρό μισθό τους; Ποιος, εξάλλου, δημιούργησε αυτήν την "κουλτούρα δανεισμού"; Ποιος "βομβάρδιζε" με διαφημίσεις για στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια κι εορτοδάνεια; Τότε ζητούσαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έγκυρες πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη; Συμφωνώ πως οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα για να ασκούν κοινωνική πολιτική. Αυτό, όμως, να το θυμηθούν κι εκείνες την επόμενη φορά που θα χρησιμοποιήσουν στις διαφημίσεις τους φράσεις όπως "η τράπεζα που νοιάζεται για σένα"...

Δεν θέλω να το πιστέψω...

Αγνωστος (;) πέταξε χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών, στα Εξάρχεια, την ώρα που συνεδρίαζε ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης κι ενώ υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι μέσα στο κτίριο. Αυτόπτες μάρτυρες είπαν πως είδαν κάποιον με ξυρισμένο κεφάλι να απομακρύνεται αμέσως μετά την επίθεση, με κατεύθυνση προς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Θέλω να νομίζω πως ο "κύριος" είχε ξυρίσει την κεφαλή του είτε από έλλειψη προσωπικού γούστου, είτε γιατί ήθελε να περιορίσει τις αισθητικές συνέπειες από κάποια δερματική πάθηση, όπως η αλωπεκία, κοινώς καράφλα. Αντιθέτως, δεν θέλω να πιστέψω πως επρόκειτο για κάποιο φασιστοειδές, ακροδεξιό, ναζιστικό στοιχείο που επιρρίπτει την ευθύνη για τη δική του μειωμένη νοητική ή πνευματική ( ή και τα δύο) κατάρτιση στους αντιρρησίες συνείδησης και στους ξένους. Δεν θέλω να το πιστέψω...

Ο "θρίαμβος" του καπιταλισμού...

Στη Γερμανία ταμίας σούπερ μάρκετ δε βρήκε το δίκιο της ούτε στο δικαστήριο που προσέφυγε κατά της απόλυσής της επειδή υπεξαίρεσε...1,30 ευρώ! Το "έγκλημα" της γυναίκας ήταν να χρησιμοποιήσει για λογαριασμό της εκπτωτικά κουπόνια που είχε ξεχάσει κάποιος πελάτης! Τα σούπερ μάρκετ, προφανώς, δεν έχουν κλέψει ποτέ ούτε καν 1,30 ευρώ από οποιονδήποτε πελάτη τους γι' αυτό και κανένας ιδιοκτήτης τους δεν έχει καταδικαστεί από δικαστήριο...
Στην Ελλάδα, πάλι, συνταξιούχος πήγε στο ταμείο τράπεζας για να κάνει ανάληψη...1,30 ευρώ, τα οποία δε μπορούσε να πάρει από το ΑTM. Προφανώς τόσα του έλειπαν του ανθρώπου για να αγοράσει ένα καρβέλι ψωμί και κανένα...ληγμένο γιαουρτάκι, γιατί φρέσκο με αυτά τα λεφτά δε μπορεί να αγοράσει...
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα ένδειας; Αρκετοί συμπατριώτες μας αγοράζουν βενζίνη με πιστωτική κάρτα ή ρωτούν στα φαρμακεία για φτηνά φάρμακα. Αυτός είναι ο "θρίαμβος" του καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς, της παγκοσμιοποίησης ή όπως αλλιώς έχει βαφτιστεί στις μέρες μας η προαιώνια εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η ιστορία, όμως, έχει αποδείξει ότι όσο μεγαλύτερη η αλαζονεία τόσο δυναμικότερες και οι επαναστάσεις που την έπνιξαν...

Καταργήστε τις φυλακές!

Αν η χθεσινή απόδραση του Βασίλη Παλαιοκώστα ( φωτό) και του Αλκέτ Ριζάι ήταν χολιγουντιανό έργο, όλοι θα λέγαμε πως επρόκειτο ένα αχρείαστο σίκουελ, αφού σε αυτό διαδραματίστηκαν όσα είχαμε δει και πριν από δυόμισι χρόνια...
Την ίδια ώρα, βρήκαν αφορμή πολλοί να "ξεσπαθώσουν" για τις συνθήκες ασφαλείας των ελληνικών φυλακών. Όταν, όμως, είχαν εξεγερθεί κρατούμενοι ανά τη χώρα, πριν από μερικούς μήνες, για τις συνθήκες διαβίωσής τους η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν, ακριβώς, παρόμοια. Κανείς, επίσης, δε διαμαρτύρεται για τους δικαστές και δικηγόρους που ζητούν το "χαρτζιλίκι" τους για να μη στείλουν ένα χρήστη πίσω από τα κάγκελα.
Σα να μην έφταναν, εξάλλου, τα δικά μας, στις ΗΠΑ δωρολήπτες δικαστές καταδικάστηκαν γιατί έστελναν ανήλικους σε...ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες έδιναν το "μπαξίσι" τους στη δικαστική εξουσία.
Αν προσθέσει κανείς πως στα σωφρονιστικά καταστήματα κανείς δε...σωφρονίζεται, ίσως θα έπρεπε να πάρουμε σοβαρότερα τη σκέψη να τα καταργήσουμε, τουλάχιστον για τα περισσότερα των αδικημάτων. Ο σωφρονισμός μπορεί να γίνει και σε συνθήκες ελευθερίας ή μπορεί να πάρει τη μορφή κοινωνικής εργασίας. Ειδάλλως, ας παραδεχθούμε πως αυτή τη στιγμή το σύστημά μας είναι τιμωρητικό κι όχι σωφρονιστικό κι ας μένουμε ήσυχοι πως η κοινωνία μας είναι ασφαλής επειδή τα "πρεζάκια" και τα "κλεφτρόνια" είναι στη "στενή" και οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες στα κοσμικά τους πάρτι...

Αλήτες, ρουφιάνοι, αλλά και δημοσιογράφοι;...

Η "Σέχτα Επαναστατών" έβαλε στο στόχαστρο και τους δημοσιογράφους: "έρχεται και η σειρά σας", γράφει η σχετική προκήρυξη. Λύση δεν είναι να δούμε τους δημοσιογράφους αυτής της χώρας νεκρούς. Από την άλλη, όμως, όποιος νομίζει πως ασκείται δημοσιογραφία στην Ελλάδα πλανάται πλάνην οικτρά. Το πραγματικό ρεπορτάζ έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, την ιδιωτικογραφία, το χαφιεδισμό, τις αργομισθίες και την εξυπηρέτηση των αφεντικών του εκάστοτε δημοσιογράφου. Λίγα είναι τα παραδείγματα της πραγματικά ερευνητικής δημοσιογραφίας, η οποία, κι εκείνη, έχει πληγεί από την επιπολαιότητα στη διαχείριση των πληροφοριών.
Ο Τζέρεμι Πάξμαν, δημοσιογράφος του BBC, έχει πει πως ο μόνος σεβασμός που οφείλει ένας ρεπόρτερ στην εξουσία είναι εκείνη του σκύλου για μια κολώνα της ΔΕΗ. Ο Μπομπ Γούντγουορντ και ο Καρλ Μπέρνστιν, που αποκάλυψαν το Γουότεργκεϊτ το οποίο οδήγησε στην παραίτηση Νίξον, δε χρησιμοποίησαν κρυφές κάμερες ούτε παρουσιάζονταν με άλλη ιδιότητα. Η Οριάνα Φαλάτσι, όταν έπαιρνε συνέντευξη από κάποιον μεγαλοσχήμονα, τον "έπιανε από το λαιμό" και δεν τον άφηνε μέχρι να στάξει "αίμα". Πόσοι δημοσιογράφοι κάνουν κάτι από τα παραπάνω στη χώρα μας; Παραπονιούνται μόνο για το σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι", όταν είναι, πράγματι, αλήτες και ρουφιάνοι, αλλά όχι δημοσιογράφοι...

Εχει AIDS; "Στο δρόμο"...

Τις προάλλες απολύθηκε εργαζόμενη ύστερα από κλήρωση. Αυτή την εβδομάδα έχασε τη δουλειά του εργαζόμενος, φορέας του AIDS. Η κοινωνία μας, ομολογουμένως, έχει "προοδεύσει". Κάποτε οι επιχειρήσεις είτε δεν προσλάμβαναν, είτε απέλυαν κομμουνιστές...
Δεν κρύβομαι πίσω από το δαχτυλάκι μου, κι εγώ θα αισθανόμουν περίεργα αν κάποιος συνάδελφός μου ήταν φορέας του AIDS. Αυτό το συναίσθημα, όμως, δεν θα μπορούσε, επ' ουδενί, να σταθεί ως ανθρώπινη δικαιολογία για να ζητούσα την απόλυσή του. Από τη στιγμή, μάλιστα, που η επιστήμη δε βλέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μια κοινωνία που πετά παραγωγικούς ανθρώπους στο δρόμο εξαιτίας κάποιας ασθένειάς τους είναι η ίδια ασθενής. Κι αν δεν το αντιληφθεί άμεσα, δεν υπάρχει περίπτωση να γιατρευτεί...

No americans, no talibans...

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παρομοίασε την Αθήνα με Βαγδάτη και Καμπούλ εξαιτίας της έξαρσης χτυπημάτων ανταρτικών ομάδων πόλεως. Η "φυλή" των πολιτικών, αλλά και των δημοσιογράφων, έχει επικεντρώσει τη συζήτηση στην αστυνομία και το τι κάνει ή δεν κάνει καλά για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Αναρωτιούνται, όμως, γιατί κάποιοι έφτασαν στο σημείο να ζώσουν όχημα με εκρηκτικά που θα μπορούσαν να διαλύσουν ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο; Μήπως η οργή για τις νέες ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εγχώριων υποτελών της είναι, πλέον, απεριόριστη; Δε γνωρίζω αν οι τρομοκράτες ήθελαν, όντως, να πατήσουν το κουμπί. Αν το ήθελαν, είμαι κάθετα αντίθετος. Ο Μανώλης Γλέζος κι ο Αλέκος Παναγούλης, οι οποίοι επιχείρησαν πολύ πιο επικίνδυνες ενέργειες στο παρελθόν, έχω την εντύπωση πως δεν θα συμφωνούσαν με το χαμό "άμαχου πληθυσμού". Πρέπει, όμως, να σκεφτεί ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι λοιποί πολιτικοί πως δεν θα υπήρχαν ταλιμπάν, αν δεν υπήρχαν αμερικανοί. Κι ο νοών νοείτω...

"Μαρξικότεροι" του Μαρξ!

Το ΚΚΕ θα συζητήσει στο συνέδριό του και τα της πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, για πρώτη φορά, ίσως, τα τελευταία 20 χρόνια. Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ελπίζω οι "σύντροφοι" να αντιληφθούν, έστω και τώρα, πως τα κομμουνιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης δεν οικοδόμησαν το σοσιαλισμό, αλλά τη δυσφήμησή του...
Δεν κατανοώ γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ επιμένει να υπερασπίζεται τις κτηνωδίες του Στάλιν, του Τσαουσέσκου και των υπόλοιπων " καλών παιδιών" της επανάστασης. Οικοδομήθηκε σε κάποια ανατολικοευρωπαϊκή χώρα η αταξική, σοσιαλιστική κοινωνία; Ο λαός απολάμβανε την ίδια ποιότητα ζωής με την κομματική νομενκλατούρα; Θα μου πείτε πως τα ίδια συμβαίνουν και στον καπιταλισμό. Καμία αντίρρηση. Αλλά από πότε κα Παπαρήγα υπερασπίζεστε, εμμέσως, τον καπιταλισμό; Ο ίδιος ο Μαρξ, σύντροφοι, ισχυριζόταν πως δεν ήταν μαρξιστής και πως η θεωρία του δεν ήταν ευαγγέλιο. Εσείς, γιατί είστε "μαρξικότεροι" του Μαρξ;...

Δε μας αρέσουμε...

Οι έλληνες έχουμε το σπάνιο "χάρισμα" να μη μας αρέσουμε! Ποιος οδηγός δεν έχει βρίσει κάποιον άλλο οδηγό στο δρόμο γιατί "σφηνώθηκε" μπροστά του; Και μερικά μέτρα πιο κάτω το κάνει κι ο ίδιος, εκτός αν έχει προλάβει να το κανει νωρίτερα! Την ίδια ώρα, σύμφωνα με σχετική έρευνα που βρήκε το φως της δημοσιότητας σήμερα, το 80% των ελλήνων θέλει να μπει ένα τέλος στη διαφθορά. Και τότε, πατριώτες, ποιοι είναι εκείνοι που "λαδώνουν"; Το υπόλοιπο 20%; Κι αν ναι, πώς έχουμε από τα υψηλότερα, αν όχι το υψηλότερο, ποσοστό διαφθοράς στην Ευρώπη; Και να το δεχθώ πως αναγκαζόμαστε να το κάνουμε στα νοσοκομεία, για παράδειγμα, για θέματα ζωής ή θανάτου. Στις νομαρχίες, στις πολεοδομίες, στο στρατό, στα ΚΤΕΟ γιατί το κάνουμε; Είναι θέμα ζωής και θανάτου να χτίσουμε το αυθαίρετό μας ή να υπηρετήσουμε στα σύνορα του...Πενταγώνου;

Είμαστε όλοι εξοργισμένοι...

"Είμαστε όλοι σοσιαλιστές τώρα", αναφωνεί στο εξώφυλλό του το "Newsweek", που, για όσους δεν το γνωρίζουν, δεν είναι ακριβώς ο "Ριζοσπάστης" των ΗΠΑ! Την ίδια ώρα, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μοιάζουν να ζουν στο δικό τους κόσμο, εκεί που η ευτυχία είναι συνώνυμη των χαμηλών ελλειμμάτων, του χαμηλού δημόσιου χρέους, του "παγώματος" των μισθών, των περικοπών των δημόσιων δαπανών και της αύξησης της φορολογίας. Αν δεν κάνω λάθος, αυτά δεν ισχύουν εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα; Είδαμε καμιά προκοπή; Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι εγχώριοι ομοϊδεάτες της, όπως ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, δε νοιάζονται και για την πτώση των δεικτών της ανεργίας; Αν οι αμερικανοί έφτασαν να διακηρύττουν πως τώρα είναι σοσιαλιστές, είναι γιατί έπεσαν στο γκρεμό εξαιτίας του φιλελευθερισμού που θεοποίησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Στην Ευρώπη τι περιμένουμε για να θυμηθούμε τον Μαρξ; Να μαθευτούν ευρέως τα καμώματα των "golden boys" των Βρυξελλών; Γίνεται ή όχι αλόγιστη σπατάλη των χρημάτων των ευρωπαίων φορολογούμενων από τα στελέχη, τους επίτροπους και τους ευρωβουλευτές της Ε.Ε.; Στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο ζουν σα βασιλιάδες, με παχυλούς μισθούς, ατέλειες και ταξιδάκια. Ας περιορίσουν, πρώτα, τα δικά τους έξοδα και μετά συζητάμε για τα υπόλοιπα. Γιατί, αν δε συμβεί αυτό, δεν θα είμαστε όλοι μόνο σοσιαλιστές, αλλά και βαθύτατα εξοργισμένοι...

O Πανίκας και η σημαία του...

"Λαϊκός τραγουδιστής" ( βλ. φωτό)," Ζορό"," Αϊ Βασίλης" και πάνω από όλα ο "νομάρχης του λαού". Αυτά είναι τα χίλια πρόσωπα του νομάρχη Θεσσαλονίκης, με τα οποία θέλει να καλύψει το πραγματικό του: αυτό του αδαούς εθνικιστή, ο οποίος αντί για πολιτική σκέψη έχει πατριδοκάπηλη ρητορεία. Δεν θα σταθώ στη σημερινή καταδίκη του σε τριετή φυλάκιση με αναστολή για παράβαση καθήκοντος. Μπορεί, όντως, να μείωσε ένα πρόστιμο για προστατεύσει έναν ετοιμοθάνατο, όπως ισχυρίζεται. Θα σταθώ, όμως, σε κάτι που δεν κολάζεται ποινικά, αλλά δείχνει τη σοβαροφάνεια κι όχι τη σοβαρότητα του ανδρός: στην είσοδο της νομαρχίας Θεσσαλονίκης κυματίζει μια τεράστια ελληνική σημαία. Γιατί ανησυχεί τόσο ο κ. Ψωμιάδης; Φοβάται πως αν η σημαία ήταν μικρότερη κάποιος θα τον χαρακτήριζε προδότη; Δεν αμφιβάλλω πως ο Πανίκας αγαπά την πατρίδα του. Γιατί, όμως, θα πρέπει να το ξέρουμε και οι υπόλοιποι; Μήπως θέλει, κάτω από τη γαλανόλευκη, να κρύψει τη δική του πολιτική γύμνια;

"Σπέρνουν" τρόμο για να "θερίσουν"...απολύσεις;

Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι ο Κένεντι αποκλείεται να δολοφονήθηκε από έναν τρελό ονόματι Όσβαλντ ή από όσους θεωρούν πως, σώνει και καλά, η κυβέρνηση Μπους γνώριζε για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, αλλά την άφησε να πραγματοποιηθεί γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα επιχειρηματικά της συμφέροντα. Δεν αποκλείω αυτές τις ερμηνείες, αλλά στόχος μου είναι να σας πείσω πως δεν είμαι συνωμοσιολόγος.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναρωτιέμαι αν όλος αυτός ο ορυμαγδός από τα τηλεοπτικά, κυρίως, μέσα ενημέρωσης για την κρίση που "χτυπά" και τους έλληνες δεν είναι, απλώς, ένα επικοινωνιακό τρικ ώστε να μπορέσει η παρούσα ή η μελλοντική κυβέρνηση να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα προς όφελος των καλύτερων χρηματοδοτών τους, δηλαδή των μεγάλων επιχειρήσεων. Θέλει η κυβέρνηση να αναζωογονήσει την αγορά; Τότε ας φροντίσει ώστε να δοθούν αυξήσεις στους εργαζόμενους για να κινηθεί χρήμα ή ας δώσει απευθείας το ένα, έστω, από τα 28 δις των τραπεζών σε όσους βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Λαϊκισμός, είπατε; Αναδιανομή του πλούτου, σας απαντώ...

Στα χρέη θέλουν παρέα...

Στα κέρδη προτιμούν τη μοναξιά, στα χρέη, όμως, θέλουν παρέα οι εργοδότες και ο πιστός τους σύμμαχος, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό φάνηκε και στη χθεσινή συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας της Ε.Ε., οι οποίοι δημιούργησαν έναν καινούριο όρο, την "προσωρινή ανεργία", για να περιγράψουν αυτό που σε απλά ελληνικά ονομάζεται εργασιακός μεσαίωνας. Με αυτό το τέχνασμα δικαιώνεται και ο κ. Μίχαλος του ΕΒΕΑ, που ζητούσε από το Δεκέμβριο εβδομάδα τεσσάρων ή και τριών ημερών με περικοπές, "φυσικά", στους μισθούς και χωρίς ασφαλιστικές εισφορές. Ήδη, εξάλλου, στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει οι πρόωρες απολύσεις: χάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή, εργαζόμενοι όχι γιατί η επιχείρηση που εργάζονται είναι ζημιογόνος, αλλά γιατί μπορεί να γίνει! Ξαναερωτώ: από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι δε συμμετέχουν στα κέρδη, γιατί να συμμετέχουν στη χασούρα;...

Σας μάθαμε κύριοι...

Εργατοπατέρα που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. Η ΓΣΕΕ ζητά την κατάργηση των προγραμμάτων "stage" στο Δημόσιο, που για όσους δεν τα γνωρίζουν πρόκειται για ανασφάλιστη και προσωρινή εργασία. Την ίδια ώρα, όμως, η Συνομοσπονδία είχε, τουλάχιστον στο παρελθόν, στη δούλεψή της ανθρώπους με αυτό, ακριβώς, το καθεστώς! Ο λαλίστατος, κατά τα άλλα, εικονιζόμενος πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος έχει χαρακτηρίσει, αν δεν κάνω λάθος, τα "stage" εμπόριο ελπίδας...
Πώς να πάρει, επομένως, απόφαση ο Στράτος να γραφτεί στο συνδικάτο, όπως λέει το τραγούδι, όταν καταλαβαίνει πως οι εργατοπατέρες τον εμπαίζουν απροκάλυπτα; Άλλωστε, ειδικά η διαδρομή των προέδρων της ΓΣΕΕ μετά την αποχώρησή τους από τη συγκεκριμένη θέση είναι γνωστή: πρώτα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και όταν το κόμμα απολαμβάνει την εξουσία και υπουργιλίκια. "Φυσικά" τότε η επωδός τους προς τους εργάτες είναι, " θέλω πολύ να σας δώσω λεφτά, αλλά τα οικονομικά περιθώρια του προϋπολογισμού με στενεύουν". Σας μάθαμε κύριοι...

Ο υφυπουργός που τα ξέρει όλα...

«Πώς μιλάτε έτσι σε έναν υπουργό»; Αυτή ήταν η απάντηση του…υφυπουργού Μάριου Σαλμά στην παρατήρηση
παρευρισκόμενων σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε για την ψυχιατρική αντιμετώπιση των παιδιών πως δεν ήταν δυνατό να
φύγει αμέσως μετά από το χαιρετισμό του, χωρίς να ακούσει τα αιτήματα των ανθρώπων του χώρου. Και να σκεφτεί κανείς πως
ο κ. Σαλμάς διορίστηκε στην θέση του στον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου. Δεν θα έπρεπε να κάτσει…σεμνά και ταπεινά, να
ακούσει τα παράπονα των ειδικών; Τα ήξερε όλα ή πρόλαβε κι αυτός, μέσα σε ένα μήνα, να ολοκληρώσει το έργο του στην
υγεία, όπως ο πολιτικός του προϊστάμενος Δημήτρης Αβραμόπουλος;
Αν νομίζουν και οι δύο πως…ολοκλήρωσαν, τους υπενθυμίζω πως στην Αθήνα των τεσσάρων εκατομμυρίων υπάρχουν μόνο 11 κρεβάτια για τη νοσηλεία παιδιών με ψυχολογικά /ψυχιατρικά προβλήματα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κλείσει το Παιδοψυχιατρικό Νοσοκομείο, ενώ έκλεισε τη μονάδα εφήβων «Ίρις». Κύριε Σαλμά, και κάθε κύριε Σαλμά, δεν έχετε μάθει ακόμα πόσο φθαρτή είναι η πηγή της αλαζονείας σας; Γιατί αν δεν το μάθετε με το καλό, θα αναγκαστείτε να το μάθετε με τις εκλογές…

Του πήραν την πίεση, και πολύ του ήταν!

Φαίνεται πως στο ΕΚΑΒ αξιολογούν με δύο μέτρα και με δύο σταθμά την ανθρώπινη ζωή. Αν κάποιος είναι ετοιμοθάνατος έλληνας, έχει ελπίδες να τον διασώσουν. Αν, όμως, είναι μισοπεθαμένος αλλοδαπός τότε θα πρέπει να είναι κι ευχαριστημένος που του παίρνουν την πίεση! Αυτό διαβάζω πως συνέβη στον Αγιο Σώστη, όπου ένας 45χρονος που δεν είχε την "ευτυχία" να γεννηθεί Ελληναράς ήταν δυο μέρες σε κωματώδη κατάσταση. Κι όταν κάποιοι φιλοτιμήθηκαν να πάρουν τηλέφωνο το ΕΚΑΒ, οι υπάλληλοί του δε μετέφεραν τον άνδρα σε κάποιο νοσοκομείο γιατί ο τελευταίος το αρνήθηκε! Λες και μπορούσε να είχε επίγνωση του τι έλεγε κι έκανε! Κι έτσι τον άφησαν να πεθάνει. Δε βαριέσαι, ένας ξένος λιγότερος, μια ακόμα χαρμόσυνη είδηση για τους Καρατζαφέρηδες και Πλεύρηδες αυτής της "μπανανίας"...

Βάλτε τα αφεντικά στο ψυγείο!

Παγωμένες ψυχές εργοδοτών άφησαν ανασφάλιστες εργάτριες στη Νάουσα στα ψυγεία βιομηχανίας κονσερβοποιίας για να τις κρύψουν από τους επιθεωρητές εργασίας που έκαναν σχετικό έλεγχο! Την ίδια ώρα, δύο νέα εργατικά δυστυχήματα σημειώθηκαν στη βόρεια Ελλάδα, με θύματα εργάτη της ΔΕΗ, στο ένα, και του μετρό στην Θεσσαλονίκη, στο άλλο. Εργατικός μεσαίωνας είπατε; Ελάτε καλέ, "αντιπολιτευτικές υπερβολές". Υπάρχουν ανασφάλιστοι εργαζόμενοι ή εργαζόμενοι με εξαρτημένη σχέση εργασίας που τα αφεντικά τους, τους βαφτίζουν εξωτερικούς συνεργάτες; Η απάντηση είναι προφανής, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά και στα "καλύτερα σπίτια", τα δημοσιογραφικά για παράδειγμα...

Οι εργοδότες, πάλι, συνιστούν υπομονή. Γιατί, άραγε, δε ζητούσαν τη συμμετοχή των εργαζόμενων στα κέρδη τους όταν οι συνθήκες ήταν καλύτερες; Μήπως κάποιοι από αυτούς, ίσως η πλειοψηφία τους, θα έπρεπε κάποια στιγμή να κλειδωθεί σε ένα ψυγείο ή να προσπαθήσει να ζήσει με 300, 400, 500, 600 ή 700 ευρώ το μήνα για να δούμε και τη δική τους υπομονή; Με ποιο δικαίωμα ζητούν αυτά τα "τέρατα" να τα λυπηθεί το ελληνικό κράτος και να τους ενισχύσει οικονομικά όταν στοιβάζουν ανθρώπους σε ψυγεία; Αν οι εργάτες στη Νάουσα αποφάσιζαν να καταλάβουν το εργοστάσιο και να απολύσουν τα αφεντικά τους θα είχαν άδικο;...

"Είσαι σκέτο παρακράτος"...

Το ξεκαθαρίζω: καθένας έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Κανένας, όμως, δεν έχει το δικαίωμα της υπέρμετρης χρήσης βίας και...δακρυγόνων. Αφορμή για τα παραπάνω ήταν ασφαλώς τα γεγονότα στο λιμάνι του Πειραιά, με θύματα τους Κρήτες αγρότες και τον...Γιωργάκη. Σαφής η πολεμική τακτική του αναπληρωτή υπουργού Δημόσιας Τάξης, Χρήστου Μαρκογιαννάκη να μας θυμίσει τους πραίτορες" του "αλησμόνητου" Βύρωνα Πολύδωρα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά βρήκε την ευκαιρία κι ο αρχηγός Γιωργάκης να παραστήσει τον αγωνιστή. Απλώς θυμίζω ότι επί ΠΑΣΟΚ είχαν "συνηθίσει" να τρώνε ξύλο οι συνταξιούχοι. Με τη Ν.Δ. περάσαμε σε νεαρότερες ηλικίες και στους αγρότες. Αυτό σημαίνει "επανίδρυση του κράτους" ή, μήπως, επανίδρυση του...παρακράτους;

Εγινε λαγός...

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Σωτήρης Χατζηγάκης είναι 63 χρόνων και τρικαλινός. Επομένως, έχει αναμνήσεις από τα μικράτα του από μετακινήσεις με γαϊδούρια και κάρα. Ίσως αυτές οι παιδικές εικόνες να του έχουν αποτυπωθεί τόσο έντονα, που ακόμα και τώρα που είναι ολόκληρη "υπουργάρα" να μην είναι απόλυτα εξοικειωμένος με τις εξελίξεις στο χώρο των μεταφορών. Φροντίζουμε, λοιπόν, να τον ενημερώσουμε ότι το αεροπορικό ταξίδι ( λεφτά έχει!) Αθήνα-Βρυξέλλες διαρκεί περίπου τρεις ώρες. Επομένως, τζάμπα αγχώθηκε να φύγει από χθες για να...προλάβει να συνατήσει αύριο την αρμόδια Επίτροπο για τα χρήματα που θα δοθούν στους αγρότες. Κι αυτό το γράφω γιατί επ' ουδενί δεν θέλω να πιστέψω ότι την "κοπάνησε" δυο μέρες νωρίτερα για να αποφύγει να συναντήσει τους κρήτες αγρότες. Τι άλλο από μια τραγική φιγούρα θα υποδήλωνε κάτι τέτοιο;...

Τους φιλήσυχους πολίτες φοβάμαι...

"Θέλαμε ένα δυνατό συναίσθημα για να τελειώσουμε τη βραδιά και να πλήξουμε την ανία". Αυτήν την εξήγηση έδωσαν τρεις νεαροί ιταλοί που πυρπόλησαν ινδό μετανάστη και τον άφησαν να ουρλιάζει αβοήθητος, σε παραθαλάσσια περιοχή έξω από τη Ρώμη! Η ζωή του μετανάστη δε βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά πλαστικών επεμβάσεων. Κάποιος ηθικολόγος θα τα έβαζε κατευθείαν με τη νεολαία, η οποία είναι "ρατσιστική" και "τεμπέλικη". Μπορεί μια μερίδα της να είναι έτσι. Οι τρεις νεαροί, όμως, οι οποίοι είχαν καταναλώσει άφθονο αλκοόλ και μαριχουάνα, στις απολογίες τους ξεκαθάρισαν πως θα έκαιγαν τον οποιονδήποτε βρισκόταν μπροστά τους, είτε ήταν ξένος, είτε όχι. Το πρόβλημα είναι εκείνοι, και δεν είναι λίγοι και στην Ελλάδα, που θα έκαιγαν ευχαρίστως έναν αλβανό, όντας, μάλιστα, ξεμέθυστοι και όχι υπό την επήρεια ναρκωτικών. Για τους φιλήσυχους πολίτες φοβάμαι περισσότερο, που βρίσκουν καταφύγιο για την τεμπελιά και τον ωχαδερφισμό τους στο ρατσισμό...