Στην Ελλάδα σήμερα ισχύει αυτό που είχε γράψει ο Μπέρτραντ Ράσελ: "ο συλλογικός φόβος δημιουργεί το αίσθημα της αγέλης, καθώς και το αίσθημα της απέχθειας για όλους εκείνους που δεν είναι μέλη αυτής της αγέλης".
Ας μη γελιόμαστε, η χθεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας ήταν υποτονική. Την ώρα που σαρώνονται εργασιακά και συνταξιοδιοτικά δικαιώματα οι μερικές δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών υστερούν μπροστά στη λαοθάλασσα που θα έπρεπε να πνίξει όλους εκείνους, εντος κι εκτός συνόρων, που βρήκαν την ευκαιρία να μας γυρίσουν στο μεσαίωνα.
Ο λαός φοβάται. Για την ακρίβεια, εργοδοσία, πολιτική ηγεσία και μέσα ενημέρωσης τον έκαναν να φοβάται για το μέλλον του. Τον έκαναν να πιστέψει ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το να υποταχθεί στην καταστροφή του. Λες και σε αυτόν τον κόσμο δε μπορούμε να δανειστούμε από κανέναν άλλο πέρα από τους ευρωπαίους και τους κερδοσκόπους. Λες και είμαστε η πιο κατεστραμμένη οικονομία του πλανήτη. Σύμφωνοι, δεν είμαστε Σκανδιναβία, αλλά, αλίμονο, δεν είμαστε και Σιέρα Λεόνε...
Ο καπιταλισμός είναι μια ζούγκλα. Σε αυτήν τα αγρίμια σου επιτίθενται όχι όταν είσαι αδύναμος, αλλά όταν μυριστούν το φόβο σου. Κι αυτή η ψοφοδεής κυβέρνηση μπορεί να μιλά πολύ καλά αγγλικά και να απολογείται στο εξωτερικό ωσάν η Ελλάδα να ευθύνεται για γενοκτονίες, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Ε, λοιπόν, έχουμε προβλήματα και μάλιστα σοβαρά. Για αρκετά ευθύνεται ο ωχαδελφισμός των πολιτών, για τα περισσότερα η σάπια πολιτική κι επιχειρηματική ηγεσία αυτής της χώρας. Αλλά, επιτέλους, δεν είναι η Ελλάδα που αιματοκυλά τον πλανήτη ή που κερδοσκοπεί σε βάρος των εταίρων της. Ο λαός δεν έχει να φοβάται αυτούς που είναι εκτός αγέλης (π.χ. μετανάστες), αλλά εκείνους που τον αγελοποίησαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου