"Θα νικήσουμε, αφού δε γίνεται να νικηθούμε"!

"Τί να κάνουμε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος". Τάδε έφα ο πρώην εργατοπατέρας και νυν απροκάλυπτος κολαούζος της εξουσίας Χρήστος Πολυζωγόπουλος για να δικαιολογήσει την οικονομική χούντα. Το ίδιο θα πει και μετά από μερικά χρόνια ο νυν εργατοπατέρας Γ. Παναγόπουλος, όταν θα έχει εκλεγεί βουλευτής ή θα έχει καταλάβει κάποια άλλη δημόσια καρέκλα. Αυτή είναι η φυσιολογική ροή της ζωής για ανθρωπάκια, όπως οι κ. Πολυζωγόπουλος και Παναγόπουλος...
Το "δεν υπάρχει άλλος δρόμος", όμως, είναι αστείο έστω και να λέγεται. Ακόμα και τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, που άνθρωποι τον δημιουργούν, άνθρωποι μπορούν και να τον αλλάξουν. Φτάνει να μην "περπατούν σκυφτοί κι όλο να λένε τα μάλιστα", που λέει και το τραγούδι.
Αύριο συμπληρώνονται 34 χρόνια από την απώλεια του Αλέκου Παναγούλη, ενός ανθρώπου που θα έσκαγε στα γέλια αν ζούσε σήμερα κι άκουγε όλους εκείνους τους σφουγγοκωλάριους της εξουσίας να μιλούν για μονόδρομο. Γιατί οι τελευταίοι είναι της ίδιας πάστας άνθρωποι με εκείνους που κατά τη διάρκεια της χούντας έλεγαν πως δεν υπάρχει άλλη λύση για να σωθεί η πατρίδα από το "γύψο". Ηταν οι ίδιοι άνθρωποι που ενώ στην επαταετία είχαν "λερωμένα τα βρακιά", μετά απαιτούσαν την θανατική ποινή για τους πραξικοπηματίες. Ετσι και σήμερα, έχουν το θράσος να μιλούν εκείνοι που επί τέσσερις δεκαετίες υπηρέτησαν ένα ξοφλημένο, πλέον, για τα καλά πολιτικό σύστημα. Κι έχουν το θράσος, μάλιστα, κάτι κοντά ανθρωπάκια με ελιές, κάποιοι "Δρακουμέλ" και κάποιοι καλογυμνασμένοι να αναζητούν νέο ρόλο σωτήρα για τον εαυτό τους!
"Θέλω να νικήσω, αφού δε μπορώ να νικηθώ", έγραφε ο Μεγάλος Απών από τις φυλακές Μπογιατίου, όπου τον είχε "εντοιχίσει" η χούντα. Και σήμερα θα νικήσουμε αυτούς που θα πανηγυρίσουν τη σωτηρία των αριθμών σε βάρος της σωτηρίας των ανθρώπων. Είμαστε πολλοί κι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Είναι αδύνατο να νικηθούμε...

Το...φολκλόρ δίνει τη λύση!

Καμία αντίρρηση! Οι καιροί ου μενετοί και το μέλλον δυσοίωνο. Και τί πρέπει να κάνουμε δηλαδή; Να λουφάξουμε σε κάποιο καταφύγιο μέχρι να σταματήσει ο βομβαρδισμός; Να σκύβουμε το κεφάλι ή να αυτομαστιγωνόμαστε; Να σταματήσουμε να διασκεδάζουμε και να κλειστούμε στα σπίτια μας, να μας δείχνει με το δάχτυλο ο κ. Πρετεντέρης και να "ψυχαγωγούμαστε" με την Τζούλια;...
Επαναλαμβάνω, δεν θεωρώ κανένα λαό ανώτερο από κανέναν άλλο: μακάρι κι εμείς οι έλληνες να διαθέταμε την αίσθηση υπευθυνότητας που διακατέχει τους γερμανούς. Αισθάνομαι, όμως, τυχερός γιατί είμαι κομμάτι ενός λαού που την ώρα που οι "κοστουμάκηδες" του ΔΝΤ και της Κομισιόν του ετοιμάζουν την κηδεία, εκείνος εξακολουθεί να απολαμβάνει τον ήλιο, τον καφέ του και να προετοιμάζει τις καλοκαιρινές διακοπές του.
Οσο φολκλόρ κι αν διαβάζεται, ο Αλέξης Ζορμπάς, που με ένα χορό "βγάζει τη γλώσσα" στον θάνατο, είναι η συνταγή σωτηρίας μας! Μα, κάποιος θα πει: "ρε φίλε, οι φραπεδιές μας έφεραν εδώ που μας έφεραν". Δεν αντιλέγω, πείτε το όμως ομοιοπαθητική, αλλά είναι και οι φραπεδιές που θα μας γλιτώσουν από την κατάθλιψη! Γι' αυτό και νομίζω πως η καλύτερη απάντηση στους ξένους δεν είναι να κάνουμε αντισυλλαλητήρια, όπως αυτό στο Ντίσελντορφ, ως απάντηση σε συλλαλητήρια γερμανών νεοναζί που μας κουνούν τη "βέργα". Είναι να συνεχίζουμε να χαμογελάμε κάτω από το λαμπρό ήλιο!

Αντε, πάλι, το ίδιο παραμύθι!

Δώσε κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει...Γι' άλλη μια φορά ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας, που προσιδιάζει περισσότερο σε λαμόγια παρά σε καινοτόμους τεχνοκράτες, εκβιάζει τον κόσμο της εργασίας: "Δεν θα σας απολύσουμε, αλλά μη ζητάτε αυξήσεις και μην απεργείτε", λένε κι αισθάνονται και κοινωνικά υπεύθυνοι από πάνω...
Μόνο που οι "φίλοι" μας οι επιχειρηματίες, όπως ο κ. Αλαφούζος του ΣΚΑΪ που διαμαρτύρεται για την απεργία των τεχνικών του ραδιοφώνου, ξεχνούν να αναφέρουν πως την περίοδο της ευμάρειας δεν προσκαλούσαν τους εργαζόμενούς τους να πάρουν κι εκείνοι μέρος στο πάρτι. Επιπλέον, είναι αρκετοί επιχειρηματίες που εξακολουθούν να έχουν κέρδη, έστω και μειωμένα σε σχέση με το παρελθόν. Κι όμως, κι εκείνοι φέρονται στους υπαλλήλους τους σα να ήταν σκλάβοι ( βλ. "Jumbo" και "Public").
Αν, πάλι, μια επιχείρηση δε βγαίνει οικονομικά, τότε είναι υγιέστερο, όσο κι αν διαβάζεται σκληρό, να κλείσει. Γιατί όποιος εξακολουθεί να διατηρεί μια τέτοια επιχείρηση είναι προφανές ότι υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες, που δεν πάνε "χέρι χέρι" με τη νομιμότητα...

Θλιβερά ανθρωπάκια!

Ο Γ. Παπανδρέου θέλησε σήμερα να καθησυχάσει τους αγωνιούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για την καταιγίδα που έρχεται. Γιατί αγωνιούν, όμως, οι "πράσινοι" βουλευτές; Για την τύχη του ελληνικού λαού; Ελάτε τώρα, μην είστε αφελείς! Απλώς φοβούνται πως δεν πρόκειται να ξαναεκλεγούν, αν δεν υποκριθούν πως είναι αντίθετοι με το ΔΝΤ...
Χαρακτηριστικό δείγμα πασόκου της ανδρεϊκής περιόδου είναι ο εικονιζόμενος Γ. Παναγιωτακόπουλος, πάλαι ποτέ συγκεντρωσιάρχης του φαύλου Α. Παπανδρέου. Από τότε που πέθανε ο προστάτης του κλαίγεται πως το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει τη σοσιαλιστική φυσιογνωμία του. Μεταξύ μας, την είχε χάσει από τη δεκαετία του '80, αλλά αυτό είναι κάτι που το ξέρει καλά κι ο κ. Παναγιωτάκοπουλος. Τον βολεύει, όμως, να το παίζει η φωνή της συνείδησης, προκειμένου να επιβιώνει πολιτικά. Γιατί αν ο κ. Παναγιωτάκοπουλος ήταν ειλικρινώς σοσιαλιστής θα είχε αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον από την εποχή Σημίτη. Αυτός, όμως, όπως και τα θλιβερά "πράσινα" ανθρωπάκια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, νοιάζονται μόνο για το δικό τους καλό. Αλήθεια, τί απέγινε ο μέχρι πρόσφατα λαλίστατος κ. Παπουτσής; Τώρα που θα γίνει, όπως διακαώς επιθυμούσε, υπουργός έχασε τη φιλολαϊκή λαλιά του. Προσωπικώς, δε με εκπλήσσει καθόλου...

Μας χρωστάτε μια "συγγνώμη"!

Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι ήταν μια τρύπα στο νερό η στρατηγική Παπανδρέου να διεθνοποιήσει το "ελληνικό πρόβλημα" με τα απανωτά ταξίδια του. Το ίδιο και οι δηλώσεις για "Τιτανικό" και για γεμάτα πιστόλια. Διαχρονικά, εξάλλου, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν μεγάλη ευθύνη για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και για τη δημιουργία του κομματικού κράτους. Κι ας κάνει ο επανεμφανιζόμενος κ. Σημίτης πως δε γνωρίζει τίποτα για το Χρηματιστήριο και τη δημιουργική λογιστική. Ζήτησαν ο κ. Παπανδρέου κι ο κ. Σημίτης συγγνώμη; Οχι, απέδωσαν όλες τις ευθύνες στις κυβερνήσεις της Ν.Δ...
Από την πλευρά του, ο Α. Σαμαράς διατείνεται πως έκανε την αυτοκριτική του για τις αβελτηρίες του κυβερνητικού παρελθόντος του κόμματός του. Το αόριστο, όμως, "κάναμε λάθη και παραλείψεις" δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα του "δεν κάναμε τίποτα, πηγαίναμε με αυτόματο πιλότο και γι' αυτό ευθυνόμαστε κι εμείς για τη σημερινή εικόνα της χώρας". Η αυτοκριτική θέλει να λες τα πράγματα με το όνομά τους. Εν προκειμένω με το όνομα Κώστας Καραμανλής...
Οσο για την Αριστερά, θα συμφωνήσω πως δίκιο είναι ο νόμος του εργάτη. Δε συμπεριλαμβάνω, όμως, σε αυτήν την κατηγορία τους χρυσοκάνθαρους του Δημοσίου, τις συνδικαλιστικές συντεχνίες που λυμαίνονται επί δεκαετίες το κρατικό χρήμα και για τις οποίες η Αριστερά επιφυλάσσει, διαχρονικά, στάση αμνηστίας. Η πολιτική Καρατζαφέρη, εξάλλου, του "όπου φυσά ο άνεμος πάω" δεν αντέχει σε σοβαρό σχολιασμό...
Με λίγα λόγια, το σύνολο του πολιτικού συστήματος χρωστά μια ειλικρινή "συγγνώμη", εστω σε εκείνο το κομμάτι του ελληνικού λαού που δεν θαμπώθηκε ποτέ από τις Πόρσε "Καγιέν" και τις τσάντες "Γκούτσι". Οι αλληλοκατηγορίες των πολιτικών αρχηγών για το ποιός μας έφερε στο χείλος του γκρεμού μοιάζουν ρητορικές: μια ματιά στον καθρέφτη θα τους δώσει τη σωστή απάντηση...

Βγάλτε το σκασμό, θα μας σώσει ο Γιωργάκης!

Και τώρα σιωπή! Δεν πρέπει να μιλά κανείς, ούτε να διαμαρτύρεται, ούτε να διαδηλώνει. Απλώς να υπομείνει τα νέα μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προηγούμενα, που, με τη σειρά τους, ήταν χειρότερα από τα δικά τους προηγούμενα. Κι όλα αυτά για να σωθούμε με τη βοήθεια εκείνων που μας οδήγησαν στο να χρειαζόμαστε σωτηρία...
Ο πρωθυπουργός Γιωργάκης μίλησε για "Οδύσσεια". Μόνο που αν δεν κάνω λάθος ο Οδυσσέας ήταν πολυμήχανος. Αλλωστε, ήταν ο εμπνευστής του Δούρειου Ιππου. Δυστυχώς, ο Γιωργάκης μοιάζει περισσότερο με τον Πρίαμο, που δέχθηκε το "δώρο" των Αχαιών...
Δειλός, μοιραίος κι άβουλος δε μπόρεσε ποτέ να υψώσει φωνή απέναντι σε αυτούς που κερδοσκοπούν σε βάρος της χώρας μας. Γιατί δεν κήρυξε στάση πληρωμών, ώστε να αναγκάσει τα λαμόγια των αγορών και των ισχυρών κρατών να αναδιαπραγματευτούν το χρέος μας; Γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν έχει την πυγμή να τερματίσει μόνος του το κομματικό κράτος; Γιατί ο αγαπημένος των μίντια Α. Λοβέρδος δε λέει κουβέντα για την εισφοροδιαφυγή και τη "μαύρη" εργασία παρά μόνο για μείωση των συντάξεων κι αύξηση των ορίων ηλικίας; Η απάντηση είναι πολύ απλή: όσοι μας ζητούν τώρα να σιωπήσουμε έχουν υπηρετήσει χρόνια το ίδιο πολιτικό μοντέλο, αυτό που μας έφερε στην καταστροφή. Είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για μελλοντική ευημερία και την τελευταία φορά που κήρυξαν τη λιτότητα. Η σιωπή του λαού, η υποταγή του στους εκμαυλιστές του είναι πράξη εσχάτης προδοσίας. Στα δικαστήρια που θα στήσει ο ιστορικός του μέλλοντος για την εποχή μας δεν θα είμαστε εμείς οι κατηγορούμενοι...

Τζανετάκο ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Δεν πιστεύω στη μετεμψύχωση, αλλά ο Γ. Παπανδρέου και οι Μπιρμπιλογερουλάνοι του κάνουν ό,τι μπορούν για να με πείσουν πως υπάρχει! Θυμάστε ποιό ρόλο κρατούσε συνήθως στις παλιές ταινίες ο πρόσφατα αποθανών Α. Τζανετάκος; Εκείνον του καρπαζοεισπράκτορα, που τόσο επιτυχημένα παίζει πλέον, μετά το χαμό του ηθοποιού, ο πρωθυπουργός μας και η παρεούλα του...
Με την εντονότερη ανάμειξη της Κομισιόν και του ΔΝΤ αποδεικνύεται ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έχει τα πολιτικά κότσια να αποφασίσει μόνος του βαθιές τομές στη δημόσια διοίκηση γι' αυτό κι απευθύνεται στους ξένους, οι οποίοι όμως δεν θα σταματήσουν μέχρι να δουν και τον τελευταίο έλληνα πολίτη να υποφέρει για τις αμαρτίες άλλων. Είναι τόσο δύσκολο, για παράδειγμα, να θεσπιστεί ένας ενιαίος κανόνας κι ένα ενιαίο κέντρο προμηθειών για τις ανάγκες των δημόσιων νοσοκομείων; Είναι ακατόρθωτο να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη τα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος που συνεργάστηκαν με τους κερδοσκόπους για το ράλι υποτίμησης της ελληνικής οικονομίας, το οποίο ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο; Θα ήταν, επίσης, ηράκλειος άθλος να αναδιαπραγματευτεί το δημόσιο χρέος μας η κυβέρνηση, όπως έκαναν με επιτυχία άλλες χώρες, όταν μάλιστα αποδεικνύεται σιγά σιγά πόσο λερωμένη έχουν τη "φωλιά" τους και οι πιστωτές μας;
Μην τρελαθούμε, η ελληνική οικονομία δε βρίσκεται σε χειρότερη θέση από εκείνη της Ουγκάντας για να δανειζόμαστε με μεγαλύτερη δυσκολία από αυτήν τη, συμπαθή κατά τα άλλα, αφρικανική μπανανία. Αν δε μπορεί ο κ. Παπανδρέου να υποδυθεί τον Κωνσταντάρα και να δώσει και καμιά σφαλιάρα, ας αφήσει τουλάχιστον στην ηρεμία της την ψυχή του Τζανετάκου...

Πώς σε κατάντησαν έτσι...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια εφημερίδα των συντακτών, που αποτελούσε βήμα για εκείνους που δεν πιστεύουν στην "ορθοδοξία" του καπιταλισμού. Πέθανε, όμως, ο Κίτσος Τεγόπουλος, εκδιώχθηκε ο Σεραφείμ Φυντανίδης και τώρα η "Ελευθεροτυπία" κατάντησε χωράφι της Μάνιας Τεγοπούλου...
Ας δεχθώ πως η γιάφκα που ανακάλυψε η αστυνομία στην Κυψέλη είναι "γιάφκα". Η δημοσιογραφική δεοντολογία, όμως, απαιτεί την καταγραφή της είδησης, θέτοντας παράλληλα τις όποιες επιφυλάξεις της. Το να μη δημοσιεύεις καν την είδηση γιατί προ ολίγου καιρού είχες συλληφθεί να οδηγείς τύφλα στο μεθύσι και ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν καταδέχθηκε να σε σώσει, προκαλεί μόνο θλίψη. Μην απορείς, επομένως, Μάνια γιατί η κυκλοφορία της εφημερίδας σου έχει πάρει την κατιούσα ούτε γιατί οι δημοσιογράφοι σου δεν θέλουν ούτε να σε βλέπουν...
Υ.Γ.: Ο Λ. Λαζόπουλος είπε χθες στην εκπομπή του πως τουλάχιστον οι τρομοκράτες δε σκοτώνουν τον απλό λαό. Προφανώς ο 15χρονος αφγανός ήταν γόνος εφοπλιστικής οικογένειας, που από χόμπι έψαχνε στα σκουπίδια κάτι για να φάει. Πότε, επιτέλους, θα καταλάβουν οι αριστεροί της Εκάλης και των σκαφών πως η πραγματική επανάσταση θα πάρει πρώτα τα δικά τους λαϊκίστικα κεφάλια;...

Ο κουτοπόνηρος κ. Βγενόπουλος

Τί θέλει από τη ζωή μας ο Ανδρέας...Μπερλουνόπουλος; Δεν είμαι σε θέση να το απαντήσω παρά μόνο με πρόχειρους ψυχολογικούς όρους: ο καθένας μας θα ήθελε να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι. Κι αυτό όχι γιατί θέλουμε να διερευνούμε τα όρια του χαρακτήρα μας, αλλά, απλούστατα, γιατί εκείνη που δεν έχει όρια είναι η αλαζονεία μας...

Δε διαφωνώ σε πολλά από όσα υποστήριξε σε χθεσινή τηλεοπτική του συνέντευξη ο κ. Βγενόπουλος. Είναι αναγκαίο, για παράδειγμα, να εξεταστεί με πόσα χρήματα μπήκαν στην πολιτική κάποιοι και με πόσα παραμένουν ή βγήκαν από αυτή. Οπως είναι αλήθεια πως αρκετοί πολιτικοί μας είναι μουσειακού είδους.

Από την άλλη, όμως, ο κ. Βγενόπουλος δε μπορεί να αυτοσυστήνεται ως επιτυχημένος επιχειρηματίας στις συνεντεύξεις που δίνει σε τηλεοπτικούς σταθμούς τους οποίους η MIG είτε "φορτώνει" με διαφημίσεις, είτε διαχειρίζεται το χρέος τους. Γιατί, από όσο γνωρίζω, η εταιρεία του πουλά και δεν αγοράζει τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Ο κ. Βγενόπουλος είναι κουτοπόνηρος: επιμένει να διαψεύδει πως ενδιαφέρεται για την πολιτική. Λέει, όμως, τη μισή αλήθεια. Τόσο ο ίδιος όσο κι άλλοι επιχειρηματίες περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες ώστε η πολιτική να ενδιαφερθεί γι' αυτούς. Με λίγα λόγια, αναμένουν την πτώση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος για να εμφανιστούν στον ελληνικό λαό ως σωτήρες του. Μακάρι ως τότε να καταλάβουμε πως μπορούμε να σωθούμε κι από μόνοι μας...

Το ηφαίστειο είναι εδώ!

Αδίκως αγωνιούν τα μέσα αποχαύνωσης στην Ελλάδα μήπως φτάσει και στα μέρη μας η στάχτη από το ηφαίστειο της Ισλανδίας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας: δε χρειάζεται να περιμένουμε τη στάχτη από τον παγωμένο Βορρά όταν διαθέτουμε και δικό μας ηφαίστειο...

Αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα είναι το πότε θα εκραγεί. Εκείνο, όμως, που είναι σχεδόν σίγουρο είναι πως θα εκραγεί και πως το όνομά του είναι λαός. Γιατί πόσο θα ανεχόμαστε ακόμα τους φαύλους που χρησιμοποιούν πρώτο πληθυντικό για τα νέα δεινά που έρχονται, ενώ παράλληλα κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν το καλολαδωμένο τομάρι τους; Για παράδειγμα, διαβάζω πως οι βουλευτές τη συνεδρίαση κάποιας Επιτροπής μετά από μισάωρο διάλειμμα τη βαφτίζουν νέα συνεδρίαση, ώστε να λαμβάνουν διπλή αποζημίωση! Πρόκειται για τους ίδιους που προσέλαβαν καθηγητή ιππασίας, ο οποίος δεν θα απασχολείται καν ( αν θα απασχολείται) στο γυμναστήριο της Βουλής!

Εχω μπροστά μου μια γυάλινη σφαίρα και παριστάνω τον προφήτη: ό,τι έγινε το Δεκέμβριο του 2008 θα ωχριά μπροστά στην επερχόμενη κοινωνική εξέγερση. Κι αυτήν τη φορά δεν θα πρόκειται για αντάρτες της πλάκας, αλλά για δούλους που δεν θα έχουν τίποτα άλλο να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους, για να θυμηθώ και τον παρεξηγημένο, αλλά πάντα επίκαιρο Μαρξ...

Να δεις που μας είπαν ήδη και μ...!

Είμαι γύρω στα 30. Με βάση τις ανακοινώσεις για το νέο ασφαλιστικό θα πάρω πλήρη σύνταξη κοντά στα 75, ύστερα δηλαδή από 50 χρόνια εργασίας! Αναρωτιόμουν, επόμένως, αν κάνω κάτι λανθασμένα: μήπως δεν πληρώνω, μήπως δεν πληρώνουμε από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στην Ευρώπη; Μήπως, ακόμα και τώρα, οι ελληνικές συντάξεις δεν είναι οι μικρότερες πανευρωπαϊκώς; Μήπως έχω διατελέσει, χωρίς να το ξέρω, πρόεδρος, μέλος Δ.Σ., στέλεχος τέλος πάντων κάποιου ασφαλιστικού φορέα, του οποίου τα χρήματα καταχράστηκα και δικαίως θα πρέπει να "πληρώσω τη νύφη"; Μήπως, στο κάτω κάτω, φταίω που εξαναγκάστηκα στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα να εργαστώ χωρίς ασφάλιση ή με μπλοκάκι;...
Οι ερωτήσεις είναι, ασφαλώς, ρητορικές και φυσικά δεν αφορούν μόνο εμένα. Την ιδια ώρα που εγώ, που εμείς θα δουλεύουμε κάποιοι θα γλεντούν ακόμα με τα λεφτά που 'κονόμησαν από τα δομημένα ομόλογα, για παράδειγμα. Αν, όμως, ισχυριστώ πως εκείνοι πρέπει να πληρώσουν την κρίση του ασφαλιστικού, θα κηρυχθώ αυτομάτως φτηνός λαϊκιστής από τα "παπαγαλάκια" της δεξιάς και της "εξημερωμένης" Αριστεράς ή γκρινιάρης γέρος του "Μάπετ Σόου". Ισως, πάντως, αυτοί οι χαρακτηρισμοί να είναι προτιμότεροι από το να με θεωρώ μαλάκα!

Κλέφτες μεν, "πατριώτες" δε!

Πόσο δίκιο έχουν όσοι ισχυρίζονται πως ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων! Αυτό αποδεικνύεται σήμερα και στην Ελλάδα με όσους θρηνούν, τάχα, για την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας αν μας επιβάλουν μέτρα οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Είναι οι ίδιοι, βεβαίως, που κατακλέβουν το ελληνικό Δημόσιο τις τελευταίες τρεις και βάλε δεκαετίες. Στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας...
Δεν αμφιβάλλω πως η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα μας επιβάλουν ακόμα αυστηρότερα μέτρα για να μάθουμε να είμαστε καλά παιδιά. Και θα τα επιβάλουν σε όλους, ακόμα και σε όσους ήταν, πράγματι, καλά παιδιά. Μην τρελαθούμε, όμως, και τελείως: οι "πατριώτες" που μας κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια δε μας εξανάγκαζαν κατά καιρούς σε λιτότητα και σε "σφίξιμο του ζωναριού" γιατί το ταμείον ήταν μείον από τα κλεμμένα; Δεν ήταν οι ίδιοι "πατριώτες", εξάλλου, που γέμιζαν το Δημόσιο με "πράσινα" και "γαλάζια παιδιά", χωρίς κανένα ίχνος αξιοκρατίας, και τώρα μιλούν για κράτος- έκτρωμα;
Οταν ακούω, επομένως, το Γ. Παπανδρέου και την παρεούλα του να μας απειλούν με απώλεια της εθνικής κυριαρχίας δεν "πολυιδρώνει το αφτί" μου. Γιατί αυτό που θα χαθεί, αν πάρουμε τη βοήθεια από τους ξένους, δεν είναι ούτε η εθνική ούτε η λαϊκή κυριαρχία. Αυτές δεν υπήρχαν, έτσι κι αλλιώς, ποτέ σε αυτήν τη χώρα. Το μόνο που θα χαθεί θα είναι η κομματική κυριαρχία. Ε, ας χαθεί!

Μπουμπούνες όλου του κόσμου...σπουδάστε!

Μπορεί να το διαβάσετε ως ρατσιστικό ή αντιδημοκρατικό. Κατά τη γνώμη μου, όμως, η κατάργηση του βαθμολογικού ορίου του δέκα για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια είναι, κατ' εξοχήν,...ρατσιστική κι αντιδημοκρατική.
Είναι ρατσιστική απέναντι σε εκείνους που έχουν πραγματική όρεξη να σπουδάσουν και είναι αντιδημοκρατική γιατί, εμμέσως, επιβάλλει σε κάθε ελληνική οικογένεια να ωθήσει τα παιδιά της στο πανεπιστήμιο, λες και δεν υπάρχει άλλη λύση γι' αυτά, ακόμα κι αν εχουν άλλη κλίση ή είναι, απλώς, μπουμπούνες!
Το δικαίωμα στη γνώση, θα αναρωτηθείτε, δεν είναι καθολικό; Βεβαίως και είναι, αλλά όποιος θέλει να μορφωθεί, διαβάζει. Κι αν δεν θέλει να διαβάζει σχολικά βιβλία υπάρχουν και τα εξωσχολικά, που μπορούν να διαβαστούν κι εκτός πανεπιστημίου...
Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε συνδέσει την επιβίωση τοπικών κοινωνιών με την ύπαρξη πανεπιστημιακών σχολών. Κι αφού οι κυβερνήσεις μας δεν είναι ικανές να δώσουν πραγματική αναπτυξιακή ώθηση στην ελληνική επαρχία, την πριμοδοτούν με σχολές της πλάκας. Γι' αυτό και η Παιδεία μας παραμένει ακόμα για γέλια, αν όχι και για κλάματα...

Το...Τζόκερ γελά με μας!

Ας μην κοροϊδευόμαστε! Οι φτωχοί και οι μικρομεσαίοι δεν επιθυμούν την αναδιανομή του εισοδήματος. Θέλουν να γίνουν οι ίδιοι πλούσιοι, κι αν είναι δυνατό με το μικρότερο κόστος. Αν θέλετε τη γνώμη μου, την ίδια δυσφορία μου προκαλούν όσοι πατούν επί πτωμάτων για να πλουτίσουν με εκείνους που τρέχουν αυτές τις ημέρες στα πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ για να κερδίσουν το τζακ ποτ του...Τζόκερ.
Και οι δύο αυτές κατηγορίες ανθρώπων έχουν συνδέσει την ευτυχία τους με τον πλούτο, θύματα μιας κονωνικής συλλογιστικής χρόνων σύμφωνα με την οποία στη ζωή πρέπει να κυνηγάς το χρήμα και πως ξεχωριστοί είναι μόνο εκείνοι που το κατέχουν.
Αλίμονο, δε ζω σε κάποια έπαυλη ώστε να περιφρονώ τα λεφτά. Ούτε θα σας πως το κοινότοπο ( αν και ισχύει) πως τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία. Είμαι, όμως, της άποψης πως οι άνθρωποι πρέπει να παλεύουν τίμια για να κάνουν μια αξιοπρεπή ζωή. Αξιοπρέπεια δεν υπάρχει όταν περιμένεις μπροστά από μια τηλεόραση να σου κληρωθούν οι αριθμοί που έπαιξες στο δελτίο. Μόνο θλίψη...

"Επαναστάτες" με λερωμένα βρακιά!

Σ' αυτήν τη χώρα αν φωνάξεις "κύριε πρόεδρε" ή "κύριε...επαναστάτη", θα γυρίσουν να σε κοιτάξουν οι μισοί! Μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε ένα μείγμα Μπαράκ Ομπάμα και Τσε Γκεβάρα όταν δε φροντίζουμε να έχουμε "λερωμένα τα βρακιά" μας, που λέει κι ο στίχος...
Δεν ξέρω αν αυτοί που έπιασε η αστυνομία είναι τρομοκράτες. Αλλωστε, μέχρι να βρεθεί το 45άρι της 17 Νοέμβρη και η γιάφκα του "Επαναστατικού Αγώνα" δεν πιστεύω τίποτα. Αλίμονο, όμως, αν θεωρούσα τους διάφορους Κουφοντίνες και Μαζιώτες επαναστάτες. Πού βρίσκεται, άραγε, η γενναιότητα στις μεμονωμένες δολοφονίες ή στο να βάζεις γκαζάκια; Θα καταρρεύσει το σύστημα με μερικές εκρήξεις βομβών; Οχι, αντιθέτως το σύστημα ισχυροποιείται με αυτόν τον τρόπο, βρίσκει το άλλοθι που του χρειάζεται για να γίνεται όλο και πιο ανάλγητο κι αντιδημοκρατικό...
Οι επαναστάσεις χρειάζονται, πάνω από όλα, στέρεα ιδεολογική βάση, οργάνωση, επιλογή ουσιωδών στόχων ( π.χ. κατάληψη του Κοινοβουλίου) και λαϊκή συμμετοχή. Και η τελευταία δεν κερδίζεται με το σπάσιμο βιτρίνων, για παράδειγμα. Αν αυτοί που το παίζουν αντάρτες έχουν νεύρα, ας δουν κάποιο ψυχοθεραπευτή ή ας ξεκινήσουν γυμναστήριο! Η επανάσταση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται στις ορέξεις κομπλεξικών...

Μακριά από τους "σπρεντιστές"!

Προϋπήρχαν οι χριστιανοί, οι μουσουλμάνοι, οι βουδιστές και λοιπές γνωστές συνομοταξίες πιστών. Τους τελευταίους μήνες προστέθηκε μια ακόμα κατηγορία, οι "σπρεντιστές", αυτοί που κοιμούνται και ξυπνούν με μια έγνοια μόνο: "πόσο πήγε το σπρεντ" ρωτούν λες κι εξαρτάται η ζωή τους από αυτό. Και καλά, εκείνοι είναι άρρωστοι που χρειάζονται άμεσης ψυχιατρικής φροντίδας. Γιατί, όμως, θα πρέπει να μας κολλήσουν την αρρώστια τους;
Μήπως, ρωτάω μήπως, αν σταματούσαμε να γράφαμε και να μιλούσαμε γι' αυτόν το σύγχρονο θεό, το "σπρεντ", αυτό θα σταματούσε την ανοδική του πορεία; Πόσο βοηθά τη χώρα αν κλαιγόμαστε καθημερινά για το υψηλό επιτόκιο δανεισμού; Δε δανειστήκαμε ούτε σήμερα ούτε χθες ούτε προχθές για να κλαίμε τα λεφτά μας. Θα δανειστούμε σε ένα μήνα. Ας κλάψουμε, επομένως, σε ένα μήνα αν είναι και τότε το σπρεντ υψηλό. Δεν επιτρέπω, όμως, ούτε στους πολιτικούς μας ούτε στα μέσα ενημέρωσης να μου στερούν την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία. Οποιος θέλει να μιζεριάζει ας βλέπει Αυτιά κι ας παίρνει "Πρόζακ". Προσωπικά, δεν θα πάρω...

"Αγαπητέ Γιώργο"!

"Αγαπητέ Γιώργο,
δεν πειράζει, ας πεθάνουμε όλοι οι υπόλοιποι, αλλά σε παρακαλώ μην αγγίξεις τις τράπεζες! Δως τους εγγυήσεις για να συνεχίζουν να έχουν κέρδη, έστω κι από το πακέτο των 28 δις που εσύ προεκλογικά χαρακτήριζες προκλητικό. Στο υπόσχομαι Γιώργο, κι εμείς ο λαός θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τις βοηθήσουμε τις κακόμοιρες να επιβιώσουν: θα πάρουμε κι άλλα καταναλωτικά δάνεια για να ξεχρεώσουμε τα προηγούμενα, θα πάρουμε ακόμα και στεγαστικά κι ας μη μπορούμε, έτσι κι αλλιώς, να πάρουμε σπίτι αφού με τα μέτρα σου μας έχεις στεγνώσει οικονομικά. Κι αν οι τράπεζες δε μας δίνουν τίποτα, δεν θα τις κακολογήσουμε. Χαλάλι σου Γιώργο γιατί είσαι λυγερόκορμος!
Εχουμε κατανόηση. Κι εσύ και οι υπουργοί σου και οι βουλευτές και οι επιχειρηματίες είστε άνθρωποι με αδυναμίες. Είστε λιγάκι άπληστοι κι ανεύθυνοι. Και τί έγινε βρε αδερφέ; Εμείς είμαστε εδώ για να σας συγχωρήσουμε και να σας δώσουμε από το υστέρημά μας για να μη σας λείψει τίποτα! Κι αν αύριο μεθαύριο εμείς δεν θα υπάρχουμε γιατί θα μας έχετε γονατίσει οικονομικά δε χάθηκε κι ο κόσμος. Μάζα μας θεωρείτε, εύκολα μας αντικαθιστάτε. Γι' αυτό Γιώργο συνέχιζε να μας ταΐζεις με φωτογραφίες σου από τις γυμναστικές σου επιδείξεις και προσπάθησε να μη μας ξυπνήσεις. Γιατί διαφορετικά κι εσύ και οι φίλοι σου δεν θα βρίσκετε στεριά για να σωθείτε"...

Parole, parole, parole!

Οποιος μιλά πολύ, σκέφτεται λίγο. Κι όποιος σκέφτεται λίγο, δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να πει. Αυτό συμβαίνει με την θλιβερή κυβέρνησή μας, η οποία πολύ θα ήθελε να είναι Πουαρό και να βρει ποιος ήταν εκείνος που με τις δηλώσεις του εκτόξευσε τα "σπρεντ". Στην πράξη, όμως, μοιάζει περισσότερο με τον επιθεωρητή Κλουζό!
Δεν καταλαβαίνω γιατί ψάχνουν αλλού ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Πάγκαλος κι ο κ. Παπακωνσταντίνου και δεν κοιτάζουν στους καθρέφτες τους. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν ήταν που έλεγε την προηγούμενη εβδομάδα πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε το ΔΝΤ; Ο κ. Πάγκαλος δε δήλωσε πως πρέπει να αποφύγουμε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης; Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν πρωτομίλησε για όπλο στο τραπέζι; Επομένως, κρείττον σιγάν...

Δε φτάνουν τα χέρια μας!

Στο Γιώργο Παπανδρέου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια...για τη φυσική του κατάσταση! Μπορεί να μην είναι πολύ έξυπνος, όπως έχει αποδειχθεί με το ποδηλατικό του ατύχημα και τον τρόπο που κυβερνά τη χώρα τους τελευταίους έξι μήνες, αλλά δεν είναι και λίγο να έχεις πρωθυπουργό που μπορεί και κωπηλατεί μέχρι την Υδρα και ταξιδεύει ανά την υφήλιο χωρίς σωματικές επιπλοκές! Θα μου πείτε, πού χρησιμεύουν αυτές οι...υπερφυσικές δυνάμεις του αρχηγού Γιωργάκη; Μα, στο να γεμίζουν τα ρεπορτάζ τους οι κάθε λογής λιβανιστές της εξουσίας αυτές τις ημέρες της ειδησεογραφικής ξηρασίας...
Αλίμονο, αν προσπαθούσαν οι ίδιοι να κάνουν έναν απολογισμό του πρώτου εξαμήνου της νεας σοσιαλιστικής... παλιγγενεσίας. Δεν θα έφταναν τα δύο χέρια για να χορτάσει ο κόσμος τις μούτζες που έχει φυλαγμένες για την παρέα των ανίδεων κολεγιόπαιδων που μας κυβερνούν! Κι έφτανε μόνο να αρρωστήσει το...στομαχάκι του κ. Λοβέρδου για να ξεμπροστιαστεί ένα ακόμα πουλέν του νεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Για μένα, πάντως, το τραγικότερο στην περίπτωση του υπουργού Εργασίας δεν ήταν πως έπρεπε να μεταφερθεί στην Αθήνα για να μπορέσει να κάνει αξονική τομογραφία. Η ξεφτίλα του νεοελληνικού κράτους αποκαλύφθηκε στην θλιβερή φιγούρα του περιδεούς νοσοκομειακού διευθυντή που μετέφερε ο ίδιος με το Ι.Χ. του τον κ. Λοβέρδο. Θα το έκανε για οποιονδήποτε άλλο χρειαζόταν φροντίδας που το νοσοκομείο του, με δική του υπαιτιότητα, δεν θα μπορούσε να του προσφέρει; Το ερώτημα για κάθε νοήμονα άνθρωπο είναι, φυσικά, ρητορικό...

Περί καθήκοντος

Σήμερα σταυρώνεται ένας σπουδαίος άνθρωπος, που ίσως και να πίστεψε ότι είναι θεός. Σταυρώνεται από εκείνους που δεν θέλουν να αλλάζει η τάξη των πραγμάτων είτε γιατί αυτό τους βολεύει, είτε γιατί αισθάνονται αδύναμοι μπροστά στη δίνη των γεγονότων...
Δε διεκδικώ δάφνες πίστης σε κάποιο ανώτερο από τον άνθρωπο ον. Φτιάξαμε θεούς για να δώσουμε ελπίδα στον θάνατό μας. Κατασκευάσαμε θρησκευτικά είδωλα γιατί δεν πιστέψαμε σε μας, στην τελειότητα της ατελούς μας φύσης.
Δεν αναζητώ μεταθανάτιους παράδεισους, ούτε θεωρώ πως η ζωή που κάνουμε είναι βγαλμένη από την κόλαση. Εχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στις απροσδιόριστες ανθρώπινες δυνάμεις. Κι αν η ιστορία πολλές φορές μας απογοητεύει, έχουμε το μέλλον για να πάρουμε τη ρεβάνς.
Ο Ιησούς Χριστός σταυρώνεται σήμερα γιατί έπρεπε να δώσει ένα παράδειγμα στον κόσμο. Δεν αναστήθηκε ποτέ. Και τι με αυτό; Η ζωή δεν είναι χολιγουντιανή ταινία για να έχει πάντα "happy end". Η ζωή, όμως, πρέπει είναι ένας συνεχής αγώνας, μια διαρκής επανάσταση απέναντι σε ό,τι μας καταπιέζει. Και πάνω από όλα μια ατέρμονη αμφισβήτηση των βεβαιοτήτων μας. Κι αν δεν υπάρχει ούτε ανάσταση ούτε παράδεισος καθόλου να μη μας νοιάζει. Γιατί το καθήκον μας απέναντι στον εαυτό μας θα το έχουμε εκπληρώσει...
Υ.Γ. Χρόνια πολλά σε όλους!