Σήμερα σταυρώνεται ένας σπουδαίος άνθρωπος, που ίσως και να πίστεψε ότι είναι θεός. Σταυρώνεται από εκείνους που δεν θέλουν να αλλάζει η τάξη των πραγμάτων είτε γιατί αυτό τους βολεύει, είτε γιατί αισθάνονται αδύναμοι μπροστά στη δίνη των γεγονότων...
Δε διεκδικώ δάφνες πίστης σε κάποιο ανώτερο από τον άνθρωπο ον. Φτιάξαμε θεούς για να δώσουμε ελπίδα στον θάνατό μας. Κατασκευάσαμε θρησκευτικά είδωλα γιατί δεν πιστέψαμε σε μας, στην τελειότητα της ατελούς μας φύσης.
Δεν αναζητώ μεταθανάτιους παράδεισους, ούτε θεωρώ πως η ζωή που κάνουμε είναι βγαλμένη από την κόλαση. Εχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στις απροσδιόριστες ανθρώπινες δυνάμεις. Κι αν η ιστορία πολλές φορές μας απογοητεύει, έχουμε το μέλλον για να πάρουμε τη ρεβάνς.
Ο Ιησούς Χριστός σταυρώνεται σήμερα γιατί έπρεπε να δώσει ένα παράδειγμα στον κόσμο. Δεν αναστήθηκε ποτέ. Και τι με αυτό; Η ζωή δεν είναι χολιγουντιανή ταινία για να έχει πάντα "happy end". Η ζωή, όμως, πρέπει είναι ένας συνεχής αγώνας, μια διαρκής επανάσταση απέναντι σε ό,τι μας καταπιέζει. Και πάνω από όλα μια ατέρμονη αμφισβήτηση των βεβαιοτήτων μας. Κι αν δεν υπάρχει ούτε ανάσταση ούτε παράδεισος καθόλου να μη μας νοιάζει. Γιατί το καθήκον μας απέναντι στον εαυτό μας θα το έχουμε εκπληρώσει...
Υ.Γ. Χρόνια πολλά σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου