Σ' αυτήν τη χώρα αν φωνάξεις "κύριε πρόεδρε" ή "κύριε...επαναστάτη", θα γυρίσουν να σε κοιτάξουν οι μισοί! Μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε πως είμαστε ένα μείγμα Μπαράκ Ομπάμα και Τσε Γκεβάρα όταν δε φροντίζουμε να έχουμε "λερωμένα τα βρακιά" μας, που λέει κι ο στίχος...
Δεν ξέρω αν αυτοί που έπιασε η αστυνομία είναι τρομοκράτες. Αλλωστε, μέχρι να βρεθεί το 45άρι της 17 Νοέμβρη και η γιάφκα του "Επαναστατικού Αγώνα" δεν πιστεύω τίποτα. Αλίμονο, όμως, αν θεωρούσα τους διάφορους Κουφοντίνες και Μαζιώτες επαναστάτες. Πού βρίσκεται, άραγε, η γενναιότητα στις μεμονωμένες δολοφονίες ή στο να βάζεις γκαζάκια; Θα καταρρεύσει το σύστημα με μερικές εκρήξεις βομβών; Οχι, αντιθέτως το σύστημα ισχυροποιείται με αυτόν τον τρόπο, βρίσκει το άλλοθι που του χρειάζεται για να γίνεται όλο και πιο ανάλγητο κι αντιδημοκρατικό...
Οι επαναστάσεις χρειάζονται, πάνω από όλα, στέρεα ιδεολογική βάση, οργάνωση, επιλογή ουσιωδών στόχων ( π.χ. κατάληψη του Κοινοβουλίου) και λαϊκή συμμετοχή. Και η τελευταία δεν κερδίζεται με το σπάσιμο βιτρίνων, για παράδειγμα. Αν αυτοί που το παίζουν αντάρτες έχουν νεύρα, ας δουν κάποιο ψυχοθεραπευτή ή ας ξεκινήσουν γυμναστήριο! Η επανάσταση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται στις ορέξεις κομπλεξικών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου