Δε φάγαμε όλοι την ίδια ποσότητα...

Ο κ. Πάγκαλος έχει δίκιο: "όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος". Οπως, όμως, αποδεικνύει και η κοιλιά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, δε φάγαμε όλοι την ίδια ποσότητα...
Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν πως το κράτος πρέπει να αντιμετωπίζει τους πολίτες του με πατερναλιστική διάθεση: δουλειά του κράτους δεν είναι να ορίζει συμπεριφορές, οφείλει όμως να παρέχει τη δυνατότητα της ισονομίας και της ισοπολιτείας σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες του, καθώς και της παροχής ίσων ευκαιριών. Αυτά τα δικαιώματα, όμως, στην Ελλάδα της κομματοκρατίας, της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού σπανίως εφαρμόστηκαν. Και το μεγαλύτερη ευθύνη για τη μη εφαρμογή τους δεν την έχουν εκείνοι που πούλησαν τη συνείδησή τους για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά όσοι προτίμησαν να τους το χαρίσουν, έναντι εκλογικών ανταλλαγμάτων βεβαίως, αντί να τους μάθουν πώς να ψήνουν μόνοι τους το καρβέλι που χρειάζονται για να ζήσουν...
Το "φέρτε πίσω τα κλεμμένα" και το "να τιμωρηθούν οι κλέφτες" δεν θα αφανίσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Μπορεί, όμως, να βοηθήσει στην επίλυση του σοβαρότερου προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και είναι φανερό οπουδήποτε, από το ποδόσφαιρο μέχρι την πολιτική: εκείνου της έλλειψης κράτους δικαίου, στο πλαίσιο του οποίου κανένας δεν θα είχε δικαιολογία για να κλέψει και να εξαπατήσει γιατί "έτσι κάνει κι ο γείτονας". Επομένως, η κυνική παραδοχή του κ. Πάγκαλου θα είχε αξία, αν συνοδευόταν κι από την παραίτησή του. Κι αυτό είναι το επιεικέστερο που μπορώ να ζητήσω γιατί, από όσο ξέρω, όποιος ομολογεί ότι έκλεψε, πόσω μάλλον επί δεκαετίες, συνήθως δεν πηγαίνει σπίτι του αλλά στη φυλακή...
Υ.Γ. Αφού τα "φάγαμε" μαζί, γιατί τα πληρώνουμε χώρια;...