Αναγνωρίζω πως το θέμα που έχει προκύψει με τη μετακίνηση, διαμονή και σίτιση σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου στην Θεσσαλονίκη είναι ήσσονος σημασίας σε σύγκριση με τη γενικότερη καταστροφή που φέρνει το μνημόνιο. Έστω κι αν είναι σχεδόν 50 νοματαίοι, οι μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να υποκριθούν πως νοιάζονται και για τη "συμπρωτεύουσα" είναι αμελητέα ποσότητα μπροστά, για παράδειγμα, στα εκατομμύρια που έχουν καρπωθεί όλα αυτά τα χρόνια οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ...
Από την άλλη, όμως, ούτε ο αρχηγός Γιωργάκης, ούτε οι υπάλληλοί του μπορούν να με πείσουν πως πονούν όπως ο υπόλοιπος λαός όταν για εκείνους είναι "business as usual", που θα έλεγε κι ο πρωθυπουργός στη μητρική του γλώσσα: διαμονή σε πολυτελές ξενοδοχείο, πλούσια γεύματα και δείπνα, δεξιώσεις και το λογαριασμό για όλα αυτά θα τον πληρώσουμε όσοι δεν τα γευτούμε και με την εξομοίωση του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης...
Ο Φ. Μιτεράν είχε δηλώσει εύστοχα πως η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων: δε μπορεί, από τη μια, ο αρχηγός Γιωργάκης να διοργανώνει υπουργικό συμβούλιο στην Θεσσαλονίκη για να δείξει πως νοιάζεται δήθεν για τη βόρεια Ελλάδα κι από την άλλη να μην υπολογίζει πόσο προκλητική μοιάζει η τετραήμερη εκδρομή στη "νύμφη του Θερμαϊκού" για τους υπόλοιπους πολίτες. Ας το έκανε ο ίδιος κι ας ζητούσε από τους υπουργούς του να πληρώσουν από την τσέπη τους. Λεφτά, τουλάχιστον για τα μέλη της κυβέρνησης, υπάρχουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου