Σε μια "κανονική" κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως εκείνες των σκανδιναβικών χωρών, ένας πρώην πρωθυπουργός θα μετέβαινε ο ίδιος στο Κοινοβούλιο, προκειμένου να συνεισφέρει τις γνώσεις του στην έρευνα κάποιας εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής. Επαναλαμβάνω, σε μια "κανονική" κοινοβουλευτική δημοκρατία γιατί στην Ελλάδα έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων για το αν συνάδει με τον πολιτικό μας πολιτισμό (τρομάρα μας!) να καταθέσουν ο κ. Καραμανλής κι ο κ. Σημίτης στις κοινοβουλευτικές επιτροπές για το Βατοπέδι και τη Siemens αντιστοίχως...
Από όσο ξέρω, η μοναρχία στη χώρα έχει καταργηθεί και οι έκπτωτοι βασιλιάδες της επιδίδονται μόνο στη διοργάνωση γάμων και βαφτισιών σε κοσμοπολίτικα νησιά. Γιατί, επομένως, εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τους αρχηγούς κυβερνήσεων, πρώην και νυν, με το δέος που δείχνει ένας...ζουλού για το βασιλιά του; Οταν διώκονται στενοί συνεργάτες των κ. Καραμανλή και Σημίτη ( Αγγέλου και Τσουκάτος αντιστοίχως) δεν είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να δωσουν εξηγήσεις και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι; Εκτός αν έχουν το αλάθητο, οπότε η συζήτηση για όποιον πιστεύει κάτι τέτοιο θα πρέπει να συνεχιστεί με έναν ψυχολόγο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου