"Αριστερός" εσωτερικού...

Ο Γ. Παπανδρέου είναι καταστροφικός για τη χώρα: αποδείχθηκε και αυτήν την εβδομάδα με την εντελώς παλαιοκομματική σύνδεση που έκανε ανάμεσα στις τοπικές και στις βουλευτικές εκλογές, σύνδεση που δημιούργησε νέο κύμα διεθνούς αμφισβήτησης της Ελλάδας. Ούτε, όμως, ο Α. Σαμαράς πηγαίνει πίσω σε μικροκομματισμό και λαϊκισμό...
Αυτό φάνηκε κι από την τοποθέτησή του στις Βρυξέλλες, όπου το μόνο που δε δήλωσε είναι πως το μνημόνιο είναι προς όφελος του τόπου! Δεν τον άκουσα, για παράδειγμα, να λέει τίποτα στους ευρωπαίους δεξιούς για τη μείωση των συντάξεων. Βλέπετε, τον "αριστερό" είναι εύκολο να τον κάνει εντός των τειχών. Στο εξωτερικό πρέπει να δείξει πόσο γνήσιος δέξιος είναι, δηλαδή το αληθινό του πρόσωπο...
Η λύση δε μπορεί να είναι άλλη από αριστερή: με αυτό το μνημόνιο το μείγμα οικονομικής πολιτικής που προτείνει ο κ. Σαμαράς είναι ανεφάρμοστό. Δε μπορείς να είσαι και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ Να συμφωνήσω, ξανά, πως ορισμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες. Το πνεύμα, όμως, του μνημονίου, όπως και της Ευρώπης που οραματίζεται η δεξιά κα Μέρκελ, κινείται προς την κατεύθυνση της ευημερίας των αριθμών κι όχι των ανθρώπων. Αλήθεια, γιατί η Ευρώπη δεν παίρνει μέτρα για τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, παρά μόνο για τα ελλείμματα; Και γιατί θα πρέπει να είναι προτεραιότητα η διάσωση των τραπεζών κι όχι των λαών; Και μη μου πείτε πως το δεύτερο προϋποθέτει το πρώτο: στην Ελλάδα, για παράδειγμα, πόσα απο τα 78 δισ. που έχει δώσει το κράτος (με διάφορες μορφές) στις τράπεζες τα τελευταία δύο χρόνια πήγε για την ενίσχυση της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών;...

Κάποιοι γουστάρουν τα γκέτο...

Στη ναζιστική Γερμανία για την οικονομική κρίση έφταιγαν οι εβραίοι. Στην Ελλάδα ευθύνονται οι αλβανοί, οι αφγανοί, οι πακιστανοί κι όποιοι άλλοι δεν κυκλοφορούν με "καθαρόαιμο" ελληνικό αίμα στις φλέβες τους. Την ώρα που τα πολιτικά κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται με εκλογικά και...κανονικά μαγειρέματα, στη χώρα, και δη στην Αθήνα, σοβεί ένα πολύ μεγάλο ζήτημα: η γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών και, μάλιστα, ακόμα και στο κέντρο της πρωτεύουσας...
Προφανώς κι όσοι γιαούρτωσαν τον κ. Αλαβάνο και την κα Πορτάλιου είναι φασίστες. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν θα δέχονταν ξένους να κατοικήσουν ομαδικώς στην Ελλάδα, ακόμα κι αν ήταν πλούσιοι νορβηγοί! Πόσω μάλλον τώρα που είναι εξαθλιωμένοι μουσουλμάνοι, ως επί το πλείστον. Από την άλλη, όμως, κατανοώ την αντίδραση κατοίκων περιοχών όπως ο Αγιος Παντελεήμονας, οι οποίοι φοβούνται να κυκλοφορήσουν ελεύθερα αφού κάποιοι φρόντισαν να γκετοποιήσουν τη γειτονιά τους...
Το σχέδιο έχει μπει εδώ και καιρό σε εφαρμογή: "κάντε τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας ανυπόφορη, αναγκάστε τους μόνιμους κατοίκους να το εγκαταλείψουν και να πουλήσουν όσο όσο την περιουσία τους στους Λάτσηδες, στους Βαρδινογιάννηδες και σε λοιπούς προύχοντες και ύστερα μέσα σε μια εβδομάδα η περιοχή θα εχει καθαριστεί από πρεζάκια, ληστές και κακοποιούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας". Μου έχουν πει καταστηματάρχες του κέντρου πως οι ίδιοι γνωρίζουν ποιοί αποτελούν τις συμμορίες που λυμαίνονται τις διάφορες περιοχές. Η αστυνομία όμως, με άνωθεν εντολή, παριστάνει το κορόιδο, περιοριζόμενη απλώς στο να κάνει "παρελάσεις" την ώρα που γύρω της η εγκληματικότητα "ανθεί"...
Ποιός συζητά, όμως, για όλα αυτά λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν από τις δημοτικές εκλογές; Το ερώτημα είναι ρητορικό κι ασφαλώς δε μπορεί να απαντηθεί από εκείνους που ακόμα και την ώρα της κρίσης προτάσσουν τη μικροπολιτική σε βάρος της ποιότητας ζωής των πολιτών...

Είμαστε ώριμοι ή, απλώς, αγαναχτισμένοι;...

Δεν θέλω να σταθώ τόσο στο εκβιαστικό παραλήρημα ενός ανερμάτιστου πρωθυπουργού, που κατόρθωσε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να χαραμίσει μέσα σε ένα χρόνο μια διαφορά δέκα μονάδων από τη Ν.Δ. Ούτε θα επιμείνω πολύ στο να θυμίσω πως από το 1985 η χώρα ζει περιοριστικές πολιτικές, περιμένοντας τις καλύτερες ημέρες που ποτέ δεν έρχονται...
Θα σταθώ περισσότερο στη στάση του ελληνικού λαού, που περιμένει τις αυτοδιοικητικές εκλογές για να στείλει ένα μήνυμα διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση. Αν θέλετε τη γνώμη μου, μια τέτοια στάση είναι και καθυστερημένη και τεμπέλικη...
Γιατί πρέπει να περιμένουμε μια αναμέτρηση, όπου θα έπρεπε να ψηφίζουμε με γνώμονα ποιός θα μαζεύει καλύτερα τα σκουπίδια, για να αντιδράσουμε; Γιατί όλη αυτή η σιωπή μέχρι τώρα; Γιατί δεν υπήρξε καμιά ηχηρή αντίδραση στους δρόμους μετά από τη μεγάλη συγκέντρωση του Μαΐου; Οι συντεχνιακοί αλλαλαγμοί, για παράδειγμα των φορτηγατζήδων, δε μπορεί να νοούνται ως συντεταγμένη αντίδραση...
Εξαγνιζόμαστε για όλα αυτά με μια βόλτα μέχρι την κάλπη στις 7 και 14 Νοεμβρίου; Οχι βεβαίως. Η αντίδρασή μας στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα πρέπει να είναι καθημερινή: στο σπίτι, στην εργασία μας, στις κοινωνικές μας συναναστροφές, στους δρόμους. Κι όταν έρθει η ώρα των βουλευτικών εκλογών, να δώσουμε στην κυβέρνηση την απάντηση που της αρμόζει ως ώριμοι πολίτες. Οχι, όμως, και να εκλέξουμε ανίκανους, τύπου Δημαρά, Κακλαμάνη ή Ψωμιάδη, σαν αγαναχτισμένα παιδάκια...

Κάν'το, αν τολμάς!

Ο αρχηγός Γιωργάκης μάς απειλεί: με άρθρα και συνεντεύξεις σε διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης προσπαθεί να μας πείσει πως μόνο εκείνος μπορεί να μας σώσει από το κακό. Από το κακό που και ο ίδιος δημιούργησε. Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, εμμέσως αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, αν τυχόν τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ αποδοκιμαστούν στις τοπικές εκλογές. Η απάντησή μας δε μπορεί να είναι άλλη: κάν'το, αν τολμάς!
Το έχω γράψει εδώ και καιρό: o πρωθυπουργός, αν θέλει να επιβιώσει πολιτικά, πρέπει να προσφύγει άμεσα στις κάλπες. Όσο περνά ο καιρός, τόσο θα αποδεικνύεται όλο και πιο αδιέξοδη η πολιτική του μνημονίου. Ο πανικός, εξάλλου, του αρχηγού Γιωργάκη είναι εμφανής, με την προσπάθειά του να κομματικοποιήσει τις τοπικές εκλογές. Απορώ όμως: αν είναι τόσο σίγουρος για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής του, γιατί τον έχει λούσει κρύος ιδρώτας να μην έχει απογοητευτικό αποτέλεσμα το κόμμα του σε αυτές τις εκλογές; Αφού, όπως υπόσχεται στο άρθρο του στο "Βήμα", η χώρα θα βγει από την ύφεση το 2012 και το μνημόνιο θα τερματιστεί το 2013, ποιός ο λόγος να αγχώνεται για το αποτέλεσμα του Νοεμβρίου και να αφήνει να διαρρέεται το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών;...
Η απάντηση είναι απλή: ούτε ο ίδιος πιστεύει πλέον ότι η πολιτική του θα λυτρώσει τη χώρα. Γι' αυτό κι επιστρέφει στη γνωστή παπανδρεϊκή τακτική του "Τσοβόλα, δώσ'τα όλα": προσπαθεί με φιλοδωρήματα στους συνταξιούχους και με ημίμετρα για την ανεργία να "μαζέψει" τα ασυμμάζευτα. Επαναλαμβάνω: μας απειλείς με εκλογές κ. πρωθυπουργέ; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το...μαύρισμα!

Αρκεί να πιάνει το ποντίκι...

Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί μια παρεξήγηση, που έχει πάντως λογική βάση, με όσα έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια: θεωρούμε πως καλός πολιτικός είναι ο έντιμος πολιτικός. Φυσικά και θεωρώ πως η εντιμότητα στην πολιτική είναι απαραίτητη. Τη λογίζω, όμως, ως μια sine qua non προύπόθεση και όχι ως προσόν. Γιατί, πάνω από όλα, όποιος θέλει να προσφέρει στα κοινά πρέπει να έχει, πρωτίστως, ικανότητες...
Αυτό ισχύει και για το Γ. Δημαρά. Δεν έχω λόγους να αμφισβητώ την εντιμότητα και το ήθος τού ανδρός. Ωστόσο, για να διοικήσει κάποιος τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας χρειάζονται πολλά περισσότερα από καθαρή συνείδηση και μια άρνηση ψήφισης του μνημονίου...
Είναι πολύ πιθανό, πλέον, ο κ. Δημαράς να κερδίσει. Μακάρι να αποδειχθεί στην πράξη ένας καλός περιφερειάρχης. Η μέχρι τώρα, όμως, παρουσία τον στον πολιτικό στίβο δεν προδικάζει για τίποτα καλύτερο από τη μετριότητα. Το ίδιο ισχύει, λιγότερο ή περισσότερο, και για τους ανθυποψηφίους του της Αριστεράς.
Σε αυτό το πλαίσιο, θέτω το θεμελιώδες ερώτημα αυτών των εκλογών: με τί κριτήρια θα ψηφίσουμε; Στείρα αντιμνημονιακά ή με βάση ποιάν ή ποιόν θεωρούμε άξιους να λύσουν καθημερινά μας προβλήματα, όπως η συγκομιδή των απορριμμάτων, η δημιουργία πρασίνου ή ακόμα και η αισθητική αναβάθμιση της ζωής μας στην πόλη και στην περιφέρεια; Η δική μου θέση επιτρέψτε μου να είναι μαοϊκή: "άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει το ποντίκι"...

Το ποτάμι στρίβει Αριστερά...

Θυμάστε το παλιό τραγούδι που έλεγε "μην κοιτάς που ζω και μην ακούς που τραγουδάω, πονάω"; Ε, το ίδιο αισθάνονται και στο ΠΑΣΟΚ μερικές ημέρες πριν από τις τοπικές εκλογές!
Όσο κι αν τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να το "πνίξουν", στην κοινωνία έχει ήδη διαμορφωθεί ένα σιωπηρό κίνημα, το οποίο θα εκφραστεί ηχηρά σε δύο εβδομάδες περίπου. Γι' αυτό κι ο αρχηγός Γιωργάκης έχει επιστρατεύσει το...DNA των Παπανδρέου, υποσχόμενος τώρα πως δεν ΘΑ ληφθούν νέα μέτρα και πως ΘΑ αποκατασταθούν οι αδικίες σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων. Ο "μαυρογιαλουρισμός", δηλαδή, σε όλο του το μεγαλείο...
Ηχηρό, όμως, πρέπει να είναι, και θα είναι, το "χαστούκι" και στη Ν.Δ. Οσο χριστιανικό κι αν διαβάζεται, ο ελληνικός λαός δε μπορεί να δώσει άφεση αμαρτιών στον Α. Σαμαρά, που όχι μόνο δεν έχει ζητήσει συγχώρεση, αλλά συνεχίζει να καλύπτει τους απατεώνες και τα εγκλήματα των κυβερνήσεων Καραμανλή....
Το μόνο που θα καταφέρουν οι "χορευτές" του δικομματισμού θα είναι, στις 15 Νοεμβρίου, να έχουν στο "οπλοστάσιό" τους και νέα βιντεάκια με τα προεκλογικά ψέματα των αντιπάλων τους. Ελπίζω, όμως, μέχρι τότε το ποτάμι να έχει ήδη στρίψει Αριστερά...

Allons enfants de la patrie!

Στα χωριά οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους να είναι προσεκτικά "για να μη μας βγάλουν το όνομα οι γείτονες". Αυτή τη χωριάτικη νοοτροπία έχουν υιοθετήσει πολλοί από τον πολιτικό και δημοσιογραφικό κόσμο κάθε φορά που βλέπουν το λαϊκό κίνημα να γιγαντώνεται. "Γινόμαστε ρεζίλι στο εξωτερικό", βροντοφωνάζουν οι αρχοντοχωριάτες. Αναρωτιέμαι, όμως, αν τα ίδια ακούγονται σήμερα στη Γαλλία με αφορμή τις μαζικές διαδηλώσεις, αλλά και τα επεισόδια που πυροδοτήθηκαν από το συνταξιοδοτικό και τη γενικότερη πολιτική του Ν. Σαρκοζί...
Οι αντιδράσεις στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης είναι περιορισμένες μετά από τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση του Μαΐου, όταν και "όλως τυχαίως" κάποιοι άγνωστοι(;) κουκουλοφόροι έκαψαν ζωντανούς τρεις υπαλλήλους της Marfin. Το μήνυμα στην ελληνική κοινωνία είχε περάσει: "υποτάξου στη βούλησή μας γιατί όσοι μας εναντιώνονται είναι δολοφόνοι". Ερχεται, όμως, πάντοτε η στιγμή που αποδεικνύεται πως οι "μάγκες" έχουν κοντά ποδάρια, όπως θα έλεγε κι ο αρχηγός Γιωργάκης...
Καθημερινώς μας βομβαρδίζουν με ψέματα. Το πιο πρόσφατο είναι πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. "Ολως τυχαίως", όμως, το αναθεωρημένο έλλειμμα θα ανακοινωθεί στις 15 Νοεμβρίου, από τις 22 Οκτωβρίου που ήταν προγραμματισμένο. Θυμίζω ότι ο δεύτερος γύρος των τοπικών εκλογών διεξάγεται στις 14 Νοεμβρίου...
Η Γαλλία δίνει το παράδειγμα σε όλη την Ευρώπη και, φυσικά, και στην Ελλάδα. Οι έλληνες συνδικαλιστές, όμως, προτιμούν να αποτελούν το ντεκόρ στις πρωθυπουργικές διακηρύξεις για την καταπολέμηση της ανεργίας, που ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου επιδείνωσε! Οι εργατοπατέρες, άλλωστε, θεωρούν πως έχουν κάνει το καθήκον τους, προκηρύσσοντας γενική απεργία για τις 15...Δεκεμβρίου! Δεν αργεί, όμως, η στιγμή, όπως καλή ώρα και στη Γαλλία, που η σιωπηλή πλειονότητα θα εκραγεί, περιθωριοποιώντας τους κολαούζους της κάθε εξουσίας και την ίδια την εξουσία...

Απατεώνες, όχι ηλίθιοι...

Πόσα θέλουν για να μας τρελάνουν στη Ν.Δ.; Ξαφνικά, ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει καμιά ευθύνη, παρά μόνο ίσως πολιτική, των υπουργών της που παραπέμπονται στο δικαστικό συμβούλιο για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Με λίγα λόγια, οι ανταλλαγές εκτάσεων κι ακινήτων του Δημοσίου με εκτάσεις κι ακίνητα του...Δημοσίου προς όφελος της μονής, μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο μάλιστα, έγινε με την ποινική ευθύνη μόνο διοικητικών υπαλλήλων και με θύματα "παραπλανημένους" υπουργούς, που θα έλεγε κι ο κ. Σανιδάς. Με λίγα λόγια, προτιμούν να τους θεωρούν ηλίθιους από απατεώνες...
Είμαι εύπιστος άνθρωπος, γι' αυτό κι έχω κάθε καλή διάθεση να δεχθώ τη, νεόκοπη πάντως, θεωρία της Ν.Δ. και των...πρετεντέρηδων περί σκευωρίας. Τότε γιατί ο Κ. Καραμανλής είχε δηλώσει "mea culpa" και πως είχε υποτιμήσει την υπόθεση; Γιατί ο "Playstation της Ραφήνας" απέσυρε δύο φορές την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του όταν συζητείτο η σύσταση προανακριτικής επιτροπής και γιατί έκλεισε εσπευσμένως τη Βουλή το Μάιο του 2009; Γιατί ο πρώην πρωθυπουργός είχε αφήσει εκτός ψηφοδελτίων του κόμματός του τους αποκαλούμενους βατοπεδινούς υπουργούς; Γιατί η τακτική δικαιοσύνη έχει επιβάλει βαριά εγγύηση στο διευθυντή του γραφείου του, Γ. Αγγέλου; Γιατί ο Α. Σαμαράς μίλησε για βαρίδια, "φωτογραφίζοντας" περιπτώσεις όπως του Θ. Ρουσόπουλου και του Γ. Βουλγαράκη; Αφού πιστεύει στην αθωότητά τους γιατί δεν τους επαναφέρει στη Ν.Δ.;
Η κοινή λογική έχει εύκολες απαντήσεις για όλα αυτά τα ερωτήματα. Στη Ν.Δ. φαίνεται, όμως, πως δεν έχουν πάρει ακόμα είδηση πως πριν από ένα χρόνο έχασαν με δέκα μονάδες διαφορά όχι τόσο για την κατάσταση της οικονομίας (τα δυσάρεστα τα μάθαμε αργότερα), όσο για τα σκάνδαλα που έκρυβαν κάτω από το "χαλί". Γι' αυτό και στις εκλογές του Νοεμβρίου ο λαός θα φερθεί όπως τους πρέπει και στα δύο κόμματα του δυσώδους δικομματισμού...

Τζάμπα μάγκες...

Θα σας έβρισκε σύμφωνο η δικαιολογία ενός κατά συρροή δολοφόνου πως σκοτώνει προκειμένου να επιβιώσει; Μάλλον όχι, πολλοί από εσάς, όμως, είστε πρόθυμοι να ακούσετε με κατανοήση τη δικαιολογία ιδιοκτητών εστιατορίων και μπαρ πως επιτρέπουν το κάπνισμα στα μαγαζιά τους γιατί έχει πέσει κι άλλο η κίνησή τους...
Η παραπάνω επιχειρηματολογία, όμως, είναι ενδεικτική της ελληνικής νοοτροπίας της τζάμπα μαγκιάς. Γιατί ο καλός εστιάτορας ή ο καλός ιδιοκτήτης μπαρ θα ήθελε οι πελάτες του να απολαμβάνουν το φαγητό ή το ποτό τους χωρίς την πρόσμειξη της τσιγαρίλας. Γι' αυτό και η επιχείρησή του, παρά την κρίση, πηγαίνει καλά. Αντιθέτως, ο κακός επαγγελματίας, αυτός που τρέφεται από την "αρπαχτή", δεν έχει πρόβλημα με το τσιγάρο, όπως δεν έχει πρόβλημα με το πλαστικό κρέας ή το ποτό-"μπόμπα" που σερβίρει...
Το αίτημα για αναβολή της απαγόρευσης καπνίσματος σε δημόσιους χώρους δεν έχει κανένα νόημα: απλώς εντάσσεται στη λογική που έχει ισχύσει για οποιαδήποτε ουσιαστική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα, εκείνη δηλαδή που επιτάσσει να μην αλλάζει τίποτα. Και συνήθως τα επιχειρήματα επ' αυτού είναι τα ίδια. Αλλοτε είναι η παράδοση που θίγεται, άλλοτε προτάσσεται το σόφισμα πως του έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει, όπως αυτός των "κουτόφραγκων"...
Το ακόμα τραγικότερο; Μια σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινωνίας θυμήθηκε να επαναστατήσει για την απαγόρευση ενός ναρκωτικού. Για τις αιτίες που μας οδηγούν στα ναρκωτικά παραμένει μακαρίως σιωπηλή...

Γιατί η Ελλάδα δεν θα έβγαινε ποτέ απ' τα έγκατα της γης!

Και ποιός δεν θαύμασε το κουράγιο των 33 μεταλλωρύχων στη Χιλή, που έμειναν εγκλωβισμένοι στα έγκατα της γης για 69 ημέρες και τον πρώτο καιρό, μάλιστα, χωρίς να έχουν καμιά επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ας πούμε πως στην θέση τους βρισκόμασταν έλληνες εργαζόμενοι. Αν θέλετε τη γνώμη μου, μετά από 69 ημέρες κανείς μας δεν θα έβγαινε ζωντανός...
Εξηγούμαι: κατ' αρχάς οι διασώστες, ας τους ονομάσουμε κυβέρνηση Παπανδρέου-τρόικα, θα έκαναν τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που θα χρειάζονταν για να μας τραβήξουν στην επιφάνεια: ακόμη κι αν ήθελαν να μας σώσουν, θα εφάρμοζαν λανθασμένη φόρμουλα κι αντί να μας τραβούσαν προς τα πάνω, θα μας έριχναν ακόμα πιο βαθιά μέσα στη γη...
Φοβάμαι, όμως, πως και οι εργαζόμενοι που θα βρισκόμασταν κάτω από το χώμα δεν θα δείχναμε την αλληλεγγύη και τη συνεργασία που επέδειξαν οι χιλιανοί μεταλλωρύχοι: ο ένας θα τα έβαζε με τον άλλο, για παράδειγμα οι ματατζήδες με τους συμβασιούχους, με αποτέλεσμα, ακόμα κι αν βρισκόταν μια οδός διαφυγής, να μην έχει μείνει κανένας ζωντανός μεταξύ μας για να την ακολουθήσει...

Θα έχουν τον εμφύλιό τους, αλλά δεν θα είναι όπως τον ονειρεύονται!

Πείτε το "διαίρει και βασίλευε" ή πείτε το "divide et impera". Οπως και να έχει, αυτήν την τακτική ακολουθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να καταπνίξει τη λαϊκή οργή. Σε αυτό αποσκοπούσε, για παράδειγμα, η δημοσιοποίηση του μέσου όρου των αποδοχών των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ, σε αυτό και η σύγκρουση ΜΑΤ-συμβασιούχων στην Ακρόπολη...
Αφού στο υπουργείο Οικονομικών είναι τόσο φιλαλήθεις, γιατί δεν κοινοποίησαν κι έναν πίνακα με το μέσο όρο των αποδοχών υπουργών, βουλευτών, δημάρχων, περιφεραιαρχών, δημάρχων, καθώς κι εκείνων που διορίζονται στη δημόσια διοίκηση απευθείας από την κυβέρνηση; Ποιός ο λόγος για το στιγματισμό μόνο ορισμένων με τη νοοτροπία του "συγκρίνω καρπούζια με ντομάτες"; Επίσης, αφού στην κυβέρνηση είναι τόσο ένθερμοι οπαδοί του νόμου και της τάξης γιατί η αστυνομία "έκανε την πάπια" όταν οι αγρότες και οι φορτηγατζήδες έκλειναν τις εθνικές οδούς; Μήπως, λέω μπήπως, η κυβέρνηση κάνει το μάγκα μόνο εκεί που την παίρνει;...
Δέχομαι πως υπάρχουν υπάλληλοι στις ΔΕΚΟ που λαμβάνουν παχυλές αποδοχές. Δέχομαι, επίσης, πως δε μπορούν οι εργαζόμενοι με το έτσι θέλω να κλείνουν κάθε τρεις και λίγο την Ακρόπολη. Αυτή η κυβέρνηση, όπως κι όλες οι προηγούμενες άλλωστε, εφαρμόζει όμως την θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού, αφήνει δηλαδή τη μία κοινωνική τάξη να επιτίθεται στην άλλη, ώστε εκείνη να μη φθείρεται. Κανένας εμφύλιος δεν την ενοχλεί, παρά μόνο εκείνος που θα στρέψει όλες τις κοινωνικές τάξεις εναντίον της. Οσους αρνητικούς συνειρμούς κι αν φέρνει ο όρος, ο λαός πρέπει, επιτέλους, να δείξει πως διαφωνεί με την καταστροφή του. Κι αυτό μπορεί να γίνει με τις εκλογές και στους δρόμους του αγώνα εναντίον των ισχυρότερων εχθρών του. Κι αυτοί δεν είναι ούτε οι αγρότες, ούτε οι φορτηγατζήδες, ούτε οι συμβασιούχοι, ούτε τα ΜΑΤ...

Τί έκανες στον πόλεμο...Γιωργάκη;

Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο...πραγματικότητες: η μία δημιουργείται από την κυβέρνηση και τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, που θριαμβολογούν για τα επαινετικά σχόλια των ξένων για την οικονομία μας, λες κι από τον Ν. Στρος Καν ή τους ευρωπαίους τραπεζίτες κόπηκαν ο μισθός και η σύνταξη κι έχουν λόγο να διαμαρτύρονται...
Υπάρχει, όμως, και η...πραγματική πραγματικότητα, εκείνη δηλαδή που βιώνει η πλειονότητα του ελληνικού λαού την ώρα που οι λίγοι επιχαίρουν. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αρχηγός Γιωργάκης αδυνατεί να δώσει λύσεις σε ορισμένα κεφαλαιώδη ζητήματα. Θέλετε μερικά παραδείγματα; Τί γίνεται με τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή; Εχουν αντιμετωπιστεί τα καρτέλ κι ο συνεπακόλουθος πληθωρισμός; Εχουν γίνει περικοπές δαπανών εκεί που χρειάζεται, όπως για παράδειγμα στις προμήθειες των νοσοκομείων; Οι επενδύσεις πού είναι, πέρα από τα ωραία λόγια στα αραβικά και στα κινεζικά; Γιατί δεν αξιοποιούμε, για παράδειγμα, και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου που διαθέτει η χώρα;...
Το μόνιμο κυβερνητικό επιχείρημα είναι πως δε μπορεί να τα κάνει όλα μαζί. Αδιανόητο επιχείρημα για, υποτίθεται, σοβαρούς ανθρώπους. Είναι σα να λέει ένας σερβιτόρος πως σήμερα θα εξυπηρετήσει πέντε τραπέζια και τα άλλα 20 θα πρέπει να περιμένουν για αύριο ή για την υπόλοιπη εβδομάδα! Τέτοιο επιχείρημα όμως δεν θα χρησιμοποιήσει κανένας, ευσυνείδητος τουλάχιστον, σερβιτόρος των 400 ευρώ. Κι όμως, το χρησιμοποιούν εκείνοι που θα έπρεπε να εργάζονται νυχθημερόν με τα χρήματα που παίρνουν κάθε μήνα και με βάση το ότι βρίσκονται στην θέση τους για να υπηρετούν τον ελληνικό λαό. Εκτός αν οι κυβερνώντες μας δεν είναι ικανοί ούτε καν για το "σερβίρισμα" των μέτρων της νεοφιλελεύθερης τρόικας...

Τα κουρέλια "τραγουδούν" ακόμα...

Χάρη στο προνόμιο της μακροζωίας του ο κ. Μητσοτάκης κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργήσει μια ανύπαρκτη υστεροφημία. Είναι ένας άνθρωπος βαθυτατα πληγωμένος για το ότι ο μισητός του αντίπαλος Ανδρέας Παπανδρέου θεωρείται ακόμα, 14 χρόνια μετά τον θάνατό του, σπουδαίος ηγέτης από μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, σε αντίθεση με τον ίδιο, για τον οποίο ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός είναι "Δρακουμέλ"...
Γι'αυτό και στη χθεσινή του συνέντευξη επέλεξε να επιτεθεί σε ένα νεκρό, που δε μπορεί να τον αντικρούσει, χρεώνοντάς του την πολιτική των ελλειμμάτων. Ο κ. Μητσοτάκης θα είχε δίκιο αν κατηγορούσε τον Ανδρέα πως ευθύνεται για τη συνέχιση της κομματοκρατίας, για τη στελέχωση της δημόσιας διοίκησης και, γενικότερα, του δημόσιου μηχανισμού με άχρηστους που το μόνο προσόν που είχαν ήταν η πασοκοφροσύνη τους.
Ξεχνάμε, όμως, ότι ο Α. Παπανδρέου είχε παραλάβει ένα σάπιο κράτος της δεξιάς και του παρακράτους της και, πράγματι με την πολιτική του δανεισμού, προχώρησε την πρώτη τετραετία σε ένα πακέτο κοινωνικής πολιτικής που όμοιό του δεν είχε και δεν έχει δει η Ελλάδα. Το λάθος του δεν ήταν αυτό, αλλά το ότι, παράλληλα, δεν προστάτεψε τη χώρα από την πολιτική της αντεκδίκησης: από τη λογική της κυνηγημένης Αριστεράς, που από τα ξερονήσια πέρασε στα παλάτια της "ντόλτσε βίτα" χωρίς φραγμό, αλλά με την πλήρη συναίνεση του χαρισματικού ηγέτη, που πρώτος εκείνος απόλαυσε στο έπακρο το γλυκό νέκταρ της εξουσίας...
Ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, σε όλη του την πολιτική καριέρα υπηρέτησε πιστά τους ξένους κι έλληνες επιχειρηματίες, που χρηματοδότησαν και συνεχίζουν να χρηματοδοτούν τον ίδιο και τα παιδιά του. Ο "κύριος τρεις συντάξεις" ζητά απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Ο πρωθυπουργός που λύγισε μπροστά στο πολιτικό κόστος καταγγέλλει τους μεταγενέστερούς του για ατολμία και λαϊκισμό. Ο άνθρωπος της αποστασίας κατηγορεί άλλους για προδοσία. Ο πολιτικός τον οποίο ευεργέτησε η Siemens περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τολμά να εμφανίζεται ακόμα στα διαπλεκόμενα κανάλια και να ζητά από τον ελληνικό λαό να χύσει περισσότερο αίμα. Και 192 χρόνια να ζήσετε κ. Μητσοτάκη, η ιστορία και οι άνθρωποι αυτού του τόπου θα συνεχίζουν να είναι αμείλικτοι μαζί σας...

Το αυτομαστίγωμα τελείωσε!

Φαίνεται πως το τέλος του αυτομαστιγώματος του ελληνικού λαού δεν έρχεται από εκείνους που θα έπρεπε, δηλαδή από τους έλληνες πολιτικούς, αλλά από το στόμα ενός λουξεμβούργιου, που βρισκόταν στην Ουάσιγκτον! Για την ελληνική κυβέρνηση "μαζί τα φάγαμε" (που θα 'λεγε κι ο...λιτοδιαίτος κ. Πάγκαλος), γι'αυτό και πρέπει να βγάλουμε το σκασμό και να υπομείνουμε άλλα δέκα χρόνια λιτότητας. Άλλωστε, συμπληρώνουν οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι, οι "καημένοι" οι ευρωπαίοι δεν είναι κορόιδα να μας δανείζουν τα ωραία τους λεφτά χωρίς αντίκρισμα...
Το ψέμα, όμως, έχει κοντά ποδάρια. Εκτός αν θεωρήσουμε τον κ. Γιούνκερ, που δήλωσε ορθά κοφτά πως γάλλοι και γερμανοί μάς δάνειζαν αβέρτα για να ενισχύουμε τις εξαγωγές τους, κρυφοκομμουνιστή ή, έστω, συνοδοιπόρο της κας Παπαρήγα! Σε μια κρίση ειλικρίνειας, από αυτές που πιάνουν κατά καιρούς τους επαγγελματίες ψεύτες (βλ. και τη δήλωση Παπακωνσταντίνου πως άργησαν να πάρουν μέτρα γιατί ήθελαν να τα περάσουν με το μαλακό), ο επικεφαλής της ευρωζώνης κατέρριψε το παπανδρεϊκό επιχείρημα πως έπρεπε να δείξουμε στους ευρωπαίους πως αυτή η κυβέρνηση είναι καλό "παιδί" κι όχι άτακτο, όπως οι προηγούμενες. Με λίγα λόγια, ο αρχηγός Γιωργάκης ήθελε να παραστήσει τη Μητέρα Τερέζα σε ένα άντρο λύκων. Εσείς τί περιμένατε, να μην τον κατασπαράξουν;...
Επαναλαμβάνω, μερίδιο της ευθύνης έχει και η ελληνική κοινωνία, που διαιωνίζει σάπιες συμπεριφορές, όπως η διαφθορά και το ρουσφέτι. Από την άλλη, όμως, εξοργίζομαι με κυνικές παρατηρήσεις όπως εκείνη της κας Κατσέλη πως η σημερινή νέα γενιά θα θυσιαστεί ώστε να ευημερήσουν τα παιδιά της. Εξοργίζομαι γιατί, πολύ απλά, και η γενιά των γονιών μου και των παππούδων μου και των προπαππούδων μου και, και, και... θυσιάστηκαν. Μόνο που εκείνοι που πάντοτε ευημερούν στο τέλος είναι οι φαύλοι πολιτικοί, αυτοί δηλαδή που έχουν το ψέμα στο τσεπάκι τους...

Πάει, πέρασε το...1011!

Η χώρα ευημερεί, οι πολίτες της ζουν πλουσιοπάροχα και το μέλλον είναι ευοίωνο! Γι' αυτό και οι μητροπολιτάδες, αντί να εξετάσουν πώς θα αξιοποιήσουν την τεράστια εκκλησιαστική περιουσία προς όφελος του λαού, ασχολούνται στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο με την "αποχριστιανοποίηση" των σχολικών βιβλίων...
Δεν τους αρέσει, για παράδειγμα, ότι το μάθημα των θρησκευτικών έχει γίνει προαιρετικό στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου. Προφανώς, για τους τραγοπαπάδες τα συνταγματικά άρθρα περί ανεξιθρησκείας δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία. Όπως και δεν τους είδα ποτέ μου να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, παραδεχόμενοι ότι αυτό που διδάσκονται τα παιδιά δεν είναι η ιστορία και τα δόγματα των θρησκειών, αλλά μεθόδους προσηλυτισμού στη χριστιανική ορθόδοξη εκκλησία...
Θα μου πείτε, "μα είναι η επικρατούσα θρησκεία". Θα σας απαντήσω πως δε γίνεται να είναι κι αλλιώς από τη στιγμή που δεν έχεις προλάβει καν να πεις κυριολεκτικά λέξη και σε βαφτίζουν σε αυτό το θρήσκευμα. Δε μπορεί να γίνει κι αλλιώς όταν σε υποχρεώνουν από το δημοτικό να κάνεις μάθημα παρέα με την εικόνα του "Jesus Christ Superstar", να εκκλησιάζεσαι με το σχολείο κι αργότερα να θεωρείται "αναξιοπρεπές" να κάνεις πολιτικό γάμο ή πολιτική κηδεία...
Τί μπορεί να πει κανείς σε ανθρώπους που διαμαρτύρονται όταν στο βιβλίο της βιολογίας αναγράφεται ότι η ερωτική πράξη δε γίνεται μόνο για αναπαραγωγή; Ξυπνήστε "κύριοι", το 1011 το γιορτάσαμε πριν από χίλια χρόνια! Μόνο αυτό...

Εξουσιαστές της εξουσίας!

Αν ο αρχηγός Γιωργάκης ισχυριζόταν πως ο σοσιαλισμός δεν είναι πια λειτουργικός και πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι η μόνη οδός σωτηρίας των πολιτών, θα εκτιμούσα τουλάχιστον την ειλικρίνεια του αφελούς του συμπεράσματος. Ο πρωθυπουργός, όμως, επιμένει, παρά τα κατεβασμένα παντελόνια στο εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο, να υποδύεται τον επαναστάτη ποπολάρο. Και σήμερα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του δήλωσε αντιεξουσιαστής στην εξουσία!
Προσέχετε κ. Παπανδρέου γιατί, όπως έλεγε κι ο Λίνκολν, μπορείς να κοροϊδεύεις κάποιους για πάντα κι όλους για λίγο, αλλά ποτέ όλους για πάντα. Οι αντιεξουσιαστές, κ. Παπανδρέου, δε λένε προεκλογικά ψέματα ( νέα στοιχεία επ' αυτού βγαίνουν καθημερινώς), προκειμένου να γίνουν πρωθυπουργοί. Οι αντιεξουσιαστές, κ. Παπανδρέου, δεν κόβουν μισθούς και συντάξεις. Οι αντιεξουσιαστές, κ. Παπανδρέου, δεν χρειάζονται προστάτες για να κάνουν τις στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις. Οι αντιεξουσιαστές, κ. Παπανδρέου, γυρίζουν τον κόσμο με ένα σλίπινγκ μπαγκ στον ώμο, όχι με αεροπλάνα και διαμονές σε πολυτελή ξενοδοχεία...
Με λίγα λόγια, κ. Παπανδρέου, οι αντιεξουσιαστές παλεύουν για την κοινωνική δικαιοσύνη, για να μην υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αλλά ισοκατανομή του πλούτου, παλεύουν γι' αυτήν τη λέξη που όταν βγαίνει από το στόμα ενός ντε φάκτο νεοφιλελεύθερου όπως εσείς, καταντά βρισιά: για το σοσιαλισμό, κ. Παπανδρέου, όπου ακόμα και ψοφοδεείς ανίκανοι όπως εσείς θα έχουν δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή. Αυτήν, ακριβώς, που στερείτε για τα χρόνια που έρχονται από την πλειονότητα του ελληνικού λαού εσείς, οι υπουργοί σας και οι αφεντάδες σας, οι... εξουσιαστές της εξουσίας!

Η Ιρλανδία γιατί δε χρεοκόπησε;...

Ο μεγαλύτερος μύθος που έχει πουλήσει, επιτυχημένα ομολογώ, η κυβέρνηση στο εκλογικό της ποίμνιο είναι πως δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στην...τρόικα, στην περίπτωσή μας όμως δεν υπήρχε άλλος δρόμος! Για να το κάνει, μάλιστα, ακόμα πιο μελοδραματικό είχε εφεύρει το επιχείρημα των κερδοσκόπων οι οποίοι, αργά ή γρήγορα, θα κατασπάραζαν και την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, ακόμα και την Ισπανία και την Ιταλία.
Πέρασαν μήνες, χώρες όπως η Ιρλανδία έχουν το διπλάσιο έλλειμμα από εμάς, αλλά έχουν εξασφαλισμένο δανεισμό από τις αγορές, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2011. Βλέπετε, οι πρωθυπουργοί αυτών των χωρών δε γυρνούσαν τον κόσμο, συνδυάζοντας την αναψυχή τους με δηλώσεις του τύπου "είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα", "μοιάζουμε με τον Τιτανικό", με κινήσεις αυτοχειρίας όπως η ανακοίνωση πως το έλλειμμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από όσο το υπoλόγιζε δημοσίως η προηγούμενη κυβέρνηση, καθώς και με σνομπάρισμα της προοπτικής της αναδιάρθρωσης χρέους (αποπληρωμή σε βάθος χρόνου) ή του δανεισμού από αναδυόμενες δυναμεις όπως η Κίνα. Από την άλλη, όμως, κι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στρουθοκαμηλίζει όταν δεν κατακρίνει την ολέθρια αδυναμία των κυβερνήσεων Καραμανλή να προβούν σε διαρθρωτικές αλλαγές και σε πόλεμο κόντρα στο συντεχνιασμό...
Όσο πηγαίνουμε προς τις εκλογές του Νοεμβρίου ολοένα και θα αυξάνεται ο τόνος της κομματικής αντιπαράθεσης. Γι' αυτό και κανένας τους (ούτε, φυσικά, η ταριχευμένη αριστερά) δεν θα τολμήσει να πει ξεκάθαρα την πλήρη αλήθεια: πως για το ό,τι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, φταίει το σημερινό πολιτικό σύστημα. Και, για να μιλήσω με χριστιανικούς όρους, ο δολοφόνος για να συγχωρηθεί, απαιτείται πρώτα να ομολογήσει τις αμαρτίες του...
Υ.Γ. Ο πρωθυπουργός με το "πιστόλι στο τραπέζι" βραβεύτηκε από τους ομοτράπεζούς του, τους οποίους υποτίθεται πως θα απειλούσε, αφού φοβούνταν πως θα έχαναν τα λεφτά τους. Μήπως, λέω μήπως, η παρτίδα ήταν στημένη;...

Με τόσες παρόλες φέρτε μου μια σόδα!

"Οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν θα πάνε χαμένες". "Θα πληρώσουν, επιτέλους, οι έχοντες και κατέχοντες". "Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά". "Παραλάβαμε καμένη γη, αλλά με όραμα, ελπίδα κι αποφασιστικότητα η χώρα θα επιστρέψει στο δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας". "Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχουν λεφτά, αλλά πού κατευθύνονται αυτά". "Εμείς δε σας δίνουμε ψεύτικες υποσχέσεις γιατί έχουμε και το όραμα και τις ικανότητες να μεταμορφώσουμε τη χώρα μέσα σε μια τετραετία". "Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους". "Θα θέλαμε να κάναμε περισσότερα για τον ελληνικό λαό, αλλά μας εμποδίζουν τα εγκλήματα της προηγούμενης κυβέρνησης"...
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τα ίδια ή παρεμφερή λόγια από τους πολιτικούς μας αρχηγούς; Αν αναρωτηθούμε, επίσης, πόσα από αυτά έχουν γίνει πράξη, τότε ίσως και να σηκωθούμε επιτέλους από τους αναπαυτικούς μας καναπέδες, όπου αποχαυνωνόμαστε, ακούγοντας για την επιστροφή Καραμανλή ( το ανέκδοτο της δεκαετίας!) και βλέποντας τηλεμαγειρέματα και "μεγάλους αδελφούς"...

Οι νεκροί κάνουν μνημόσυνο στο ζωντανό!

Συνήθως το μνημόσυνο τελείται από τους ζωντανούς για να τιμήσουν το νεκρό. Στα κυριακάτικα φύλλα, όμως, της διαπλεκόμενης ενημέρωσης οι νεκροί έκαναν μνημόσυνο σε κάποιον που θα παραμείνει ζωντανός, έστω κι αν βρίσκεται τώρα στην εντατική...
Στα περισσότερα άρθρα στοχοποιούνταν το διαδίκτυο, η Πολιτεία και οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης, με τις "παράλογες" απαιτήσεις τους, για την κατάντια του ελληνικού Τύπου. Αν, όμως, ο ελληνικός Τύπος έφτασε στο σημείο να καταγράφει συνεχείς μειώσεις στις πωλήσεις του και, κατά συνέπεια, και στις διαφημίσεις που λαμβάνει δε φταίει κανείς άλλος παρά ο κακός του εαυτός...
Αυτό που θεωρείται μεγαλύτερο πλεονέκτημα του διαδικτύου είναι η άμεση και δωρεάν ενημέρωση. Είναι λογικό μια εφημερίδα να μην έχει την αμεσότητα του ίντερνετ. Από την άλλη, όμως, αν ο αναγνώστης πίστευε ότι διαβάζοντας μια εφημερίδα θα έχει στα χέρια του καλογραμμένα κείμενα ανεξάρτητης κι αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας, δεν θα τσιγκουνευόταν το 1,30 ευρώ για να την αγοράσει. Ακόμα και στη σημερινή περίοδο κρίσης δεν είναι το κόστος αγοράς ενός φύλλου που προβληματίζει τον ενεργό πολίτη, αλλά το ότι τα λεφτά του θα κατευθυνθούν σε έντυπα που είτε είναι κακογραμμένα και "κιτρινίζουν", είτε εξυπηρετούν τα συμφέροντα των διαπλεκόμενων ιδιοκτητών τους...
Παράλληλα, εδώ και χρόνια οι διαφημιστικές καμπάνιες των εφημερίδων εστιάζονται στις προσφορές τους ( π.χ. DVD-CD) κι όχι στο περιεχόμενο των σελίδων τους. Αν, όμως, αντιμετωπίζεις εσύ ο ίδιος το έντυπό σου σα μπακάλικο γιατί να μην απευθυνθεί ο αναγνώστης στα "σούπερ μάρκετ" του διαδικτύου, όπου κι εκεί μπορεί να βρει πολλά σκουπίδια, αλλά τουλάχιστον δεν θα τα έχει πληρώσει;...
Μπορεί να είναι ο ευσεβής πόθος ενός λάτρη της έντυπης ενημέρωσης, αλλά δε νομίζω πως η εφημερίδα θα πεθάνει. Ναι, θα επιζήσουν ελάχιστες από τις περίπου 40 (!) συνολικά εφημερίδες που κυκλοφορούν σε όλη τη χώρα ( πολιτικές, αθλητικές, οικονομικές). Ναι, θα πεθάνουν οι εφημερίδες που εκδίδονται από ανθρώπους που αδιαφορούν για τη δημοσιογραφία και τη χρησιμοποιούν για να "αρμέγουν" παντοιοτρόπως τον κρατικό κορβανά. Από τις στάχτες, όμως, της διαπλεκόμενης έντυπης ενημέρωσης θα αναδυθούν ένα, δύο , τρία φύλλα, όσα, τέλος πάντων, αντέχει η ελληνική αγορά, τα οποία θα παρέχουν ποιοτική ενημέρωση και για τα οποία οι αναγνώστες θα δίνουν πρόθυμα και πέντε ευρώ (που λέει ο λόγος) καθημερινώς για να τα διαβάζουν.
Εχουν δίκιο, επομένως, να "κλαίνε" σήμερα οι μεγαλοδημοσιογράφοι- παπαγαλάκια της κάθε εξουσίας. Στο λάκκο, όμως, που άνοιξαν δεν θα είναι ο Τύπος που θα ριχτεί μέσα, αλλά αυτοί οι ίδιοι! Οσο μακάβριο κι αν ακούγεται, το υγιές θεμέλιο της νέας δημοσιογραφίας προϋποθέτει τον αφανισμό της κατευθυνόμενης ρυπαρογραφίας...
Υ.Γ. Προ μνημονίου η κυβέρνηση είχε δαιμονοποιήσει τον κινεζικό δανεισμό για να μη δυσαρεστήσει τους ευρωπαίους "φίλους" της. Αν δεν τον είχε σνομπάρει, όμως, τότε, σήμερα μπορεί και να μην υποχρεωνόμασταν να παραδώσουμε γη και ύδωρ στη, συμπαθή κατά τα άλλα, ασιατική υπερδύναμη...

Οι αρχοντοχωριάτες δεν ξέρουν από...Ισλανδία!

Πόσο υπερήφανος θα ήταν ο Μολιέρος με τους αρχοντοχωριάτες της ελληνικής πολιτικής σκηνής! Ναι, αυτούς που καμώνονται πως κοκκινιζουν σαν αρσακειάδες και μόνο στη σκέψη του τί θα πουν οι ξένοι αν κάνουμε εξεταστική για την οικονομία. "Προφανώς", η Ισλανδία είναι πολύ μακριά για να πληροφορηθούν ότι εκεί παραπέμφθηκε ο πρώην πρωθυπουργός της σε δίκη για το γεγονός ότι οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία...
Μάλλον, όμως, οι "ανόητοι" ισλανδοί δεν έχουν την αίσθηση της αξιοπρέπειας και της εθνικής υπερηφάνειας από την οποία διακατέχονται οι δικοί μας πολιτικοί και μεγαλοδημοσιογράφοι. Είναι αυτή η αίσθηση του κουκουλώματος ή του ξεμπροστιάσματος αναλόγως με το τί μας συμφέρει κομματικά ή επιχειρηματικά...
Οι ισλανδοί είχαν το θάρρος να πετάξουν τους κερδοσκόπους δανειστές τους έξω από τη χώρα και να αντιταχθούν στην απαίτηση της κυβέρνησής τους να πληρώσουν εκείνοι για δικές της λανθασμένες επιλογές. Γι' αυτό κι έχουν γίνει παράδειγμα αντίστασης σε όλο τον κόσμο, πρότυπο για εκείνους που δεν τους αρέσει να σκύβουν το κεφάλι. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, από τη δική μας κυβέρνηση και το δικό μας πρωθυπουργό, ο οποίος βραβεύεται την Κυριακή από τη Deutsche Bank για το "θεάρεστο" έργο του να υποταχθεί στους ευρωπαίους τραπεζίτες. Ποτέ ίσως στην ιστορία της ανθρωπότητας δε δόθηκαν τόσα άχρηστα βραβεία σε τόσο άχρηστους ανθρώπους...