Γιατρέ μου, είμαι Αριστερός;!

Ωρα για λίγη...ιστοτοπική ψυχανάλυση! Τί σημαίνει σήμερα να είσαι Αριστερός; Σημαίνει να είσαι άσκοπα βίαιος; Σημαίνει να απαντάς συνεχώς "όχι", ακόμα κι αν η ερώτηση είναι "είσαι έξυπνος"; Σημαίνει να προσφέρεις τους αδύναμους βορά στα φασιστοειδή; Σημαίνει να καταστρέφεις οτιδήποτε δημόσιο στο όνομα του...δημόσιου συμφέροντος; Σημαίνει να ζητάς συνεχώς την θυσία των άλλων, αλλά όταν έρχεται η σειρά σου να κάνεις πως δεν ακούς;...

Αν ναι, μάλλον δεν θα γίνουμε φίλοι, αφού δεν έχουμε και πολλά κοινά! Αν, όμως, συμμερίζεστε μαζί μου την άποψη πως η Αριστερά εμπεριέχει, πάνω από όλα, την έννοια της αυτοθυσίας για την προστασία των αδύναμων, τότε μπορεί να έχουμε κάνει την αρχή μιας υπέροχης φιλίας...

Λυπάμαι, αλλά αδυνατώ, για παράδειγμα, να κατανοήσω τί το επαναστατικό προσφέρουν στην κοινωνία τα παιδάκια των "Πυρήνων της Φωτιάς", όπως άλλωστε και οι προκάτοχοί τους της "17 Νοέμβρη". Με το προσχημα πως δεν απολογούνται στο κατεστημένο δεν έχω διαβάσει ή ακούσει κάτι δικό τους που να μπορώ να πω πως πηγαίνει την αριστερή σκέψη ένα βήμα παραπέρα. Κι ο Μπελογιάννης κι ο Παναγούλης αμφισβήτησαν το σύστημα, με εντονότατο το στοιχείο της αυτοθυσίας εκείνοι, αλλά δεν έχασαν την ευκαιρία από κατηγορούμενοι να γίνουν κατήγοροί του όταν δικάστηκαν...

Οσο για τις "ιδιοφυίες" που σκέφτηκαν τη μεταφορά των μεταναστών από την Κρήτη στη Νομική, αφού είναι τόσο πονόψυχοι γιατί δεν τους φιλοξενούν σπίτια τους; Κι αν θέλουν δημοσιότητα, ας καλέσουν και τα κανάλια. Γιατί τώρα το μόνο που κάνουν είναι να δικαιώνουν στα "μάτια" του λούμπεν προλεταριάτου, που "χορταίνει" την ανάγκη του για πληροφόρηση με τηλεπαράθυρα, τις πιο ακραίες φωνές της πιο ακραίας δεξιάς. Οι δήθεν αριστεροί εμπνευστές της Νομικής έβαλαν τους άμοιρους μετανάστες στην τζαμαρία και σαν άλλοι κρεοπώλες της Βαρβάκειου στην ουσία διαλαλούν: "και καλούς αφγανούς και καλούς πακιστανούς έχω, διαλέξτε όποιο ανθρώπινο πόνο θέλετε κι αγοράστε τον από εμάς τους φιλεύσπλαχνους"...

Ε, όχι, αυτό δεν είναι Αριστερά. Απέχει τόσο από αυτή όσο το να τρέχεις το μαραθώνιο και να κάνεις την ίδια διαδρομή μέσα στην εικονική πραγματικότητα ενός βιντεοπαιχνιδιού. Ο αγώνας για την προστασία των αδύναμων θέλει αυτοθυσία. Κι αυτή μάλλον δεν ανήκει στα προτερήματα όσων καπνίζουν στα καλλιτεχνικά στέκια συνοδεία μπύρας, φιλοσοφούν ατέρμονα για τον κακό καπιταλισμό, δίνουν και κανένα πενηνταράκι σε περαστικό ζητιάνο και ύστερα επιστρέφουν στα αρχοντικά τους κουρασμένοι από την ανώφελη επαναστατική τους γυμναστική...