Ποιός αμφιβάλλει πως αν αποκαλυπτόταν το σκάνδαλο Siemens στις πλήρεις διαστάσεις του το πολιτικό σύστημα της χώρας, όπως το ξέρουμε ακόμα, θα είχε καταρρεύσει; Γι' αυτό και το ίδιο πολιτικό σύστημα, όπως έχει κατοχυρώσει και συνταγματικά τη διαστροφική λογική της υποτιθέμενης αυτοκάθαρσης, σε συνεργασία με την υπνώττουσα δικαιοσύνη δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί με τις γερμανικές μίζες (κι όχι μόνο) παρά μόνο όταν θα ήταν εξασφαλισμένη η παραγραφή των αδικημάτων...
Από την άλλη, όμως, έχετε αναρωτηθεί γιατί όλος αυτός ο λαϊκός ξεσηκωμός για να δούμε έστω κι έναν πολιτικό στη φυλακή; Προσωπικώς, άλλωστε, θα προτιμούσα την ποινή εκτέλεσης κάποιου κοινωνικού έργου για ορισμένο χρονικό διάστημα. Κι αυτό γιατί ακόμα κι ο στυγερότερος εγκληματίας σε μια πολιτισμένη κοινωνία έχει το δικαίωμα του σωφρονισμού και, αν μη τί άλλο, να μην πεθάνει χωρίς να ξαναδεί το φως του ήλιου. Εχετε αναρωτηθεί, επίσης, γιατί αυτή η φασίζουσα "δίψα" να δούμε πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους αιμόφυρτους μόνο και μόνο γιατί διατηρούν αυτήν την επαγγελματική ιδιότητα;
Στη χειρότερη περίπτωση αυτό συμβαίνει γιατί κι εμείς είμαστε απατεώνες, έστω κι άλλης κλίμακας. Συνήθως, εξάλλου, είναι ο προδότης εκείνος που χτυπά βαναυσότερα. Στην "καλύτερη" περίπτωση κινούμαστε από ένα αίσθημα εκδικητικότητας: "διέλυσες τη ζωή μου, θα διαλύσω τη δική σου", είναι το σκεπτικό. Μόνο που η εκδίκηση δεν είναι ένα "πιάτο" που πρέπει να τρώγεται κρύο ή ζεστό. Είναι ένα "πιάτο" που δεν πρέπει να τρώγεται καθόλου, αν δεν θέλουμε να διαιωνίζουμε τη δυστυχία που φέρνει όταν η "πείνα" μας έχει κορεστεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου