Ας υποθέσουμε ότι η Ε. Μανωλίδου εξακολουθούσε να παρουσιάζει τη "Στιγμή της αλήθειας", το γνωστό τηλεπαιχνίδι-απομίμηση του...Γκουαντάναμο. Ας φανταστούμε, επίσης, πως είχε καλεσμένο της το γνωστό και μη εξαιρετέο Α. Γεωργιάδη και του έθετε την εξής ερώτηση: "θα ήσουν σύμφωνος με μια μαζική εκτέλεση των 237 μεταναστών της Νομικής"; Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε ποιά θα ήταν η ειλικρινής απάντηση του "Μπουμπούκου"...
Δε χρειάζεται να κοροϊδευόμαστε: η πλειονότητα όσων έχουν δημόσιο λόγο και κατακεραυνώνουν τα γεγονότα της Νομικής κρύβει μέσα της χυδαία, ρατσιστικά και μισαλλόδοξα αισθήματα για οτιδήποτε δεν έχει τη "στάμπα" του ελληνικού. Το έχω ξαναγράψει, αλλά το επαναλαμβάνω λόγω επικαιρότητας: το πρόβλημα για τα φασιστάκια δεν είναι, φυσικά, πως η Ελλάδα δε μπορεί να συντηρήσει εκατομμύρια μεταναστών. Δεν θα τους ήθελαν ακόμα κι αν η χώρα ευημερούσε, όπως δεν θέλουν τους ξένους (και τους έλληνες) οι πλούσιοι γερμανοί νεοναζιστές ομοϊδεάτες τους...
Τα ίδια φασιστοειδή φτάνουν στο σημείο, για να δείξουν πόσο "ανοιχτόμυαλα" είναι, να ισχυρίζονται πως δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους αλβανούς που είναι εγκατεστημένοι στη χώρα μας γιατί εκείνοι έχουν εργασίες και είναι νομοταγείς. Βεβαίως, πριν από 15, δέκα, πέντε χρόνια ακόμα και στα γήπεδα ηχούσε από τους ίδιους τύπους το σύνθημα "δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ, αλβανέ". Αυτοί οι άνθρωποι βλασταίνουν με το μίσος, το οποίο προσαρμόζουν στις ανάγκες της στιγμής. Οπως στο "1984", οι σημερινοί φίλοι είναι οι χθεσινοί εχθροί και το αντίστροφο. Αν μπορούσαν, θα εξανάγκαζαν ακόμα και τους γηγενείς έλληνες να υπογράψουν ένα πιστοποιητικό εθνικών φρονημάτων. Εχουν αράξει τη σκέψη τους σε μια "βραχονησίδα", αδιαφορώντας για το ότι ο κόσμος δεν περιορίζεται από την Ορεστιάδα μέχρι τη Γαύδο, ούτε από το "πάτερ ημών" μέχρι το "ω γλυκύ μου έαρ"...
Αγαπώ την πατρίδα μου, αλλά πάνω από όλα αγαπώ τον άνθρωπο. Η Ελλάδα και οι έλληνες έχουν προσφέρει πολλά στο διάβα των αιώνων, είναι όμως υπεύθυνοι και για τραγωδίες από την εποχή του Αλεξάνδρου μέχρι τη σημερινή οικονομική κρίση. Είναι ωραίο να καμαρώνουμε τις φάτσες μας στον καθρέφτη, αλλά υπάρχει κι ένας μεγάλος, όμορφος κόσμος εκεί έξω που δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ, αν επιμένουμε να κρατάμε τις ψυχές μας κλειστές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου