Οσο καταστροφικό κι αν είναι το μνημόνιο για τη χώρα, άλλο τόσο καταστροφικό είναι το ενδεχόμενο αποχώρησης τώρα από το ευρώ! Εκτός αν οι "ιδιοφυείς" αριστεροί που το προτείνουν, έχουν ανακαλύψει το φάρμακο που χαρίζει την αιώνια νεότητα, οπότε δεν πειράζει κι αν μερικά χρόνια ή και δεκαετίες από τη ζωή μας πάνε χαμένες...
Ετσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα η προτιμητέα λύση είναι τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και το Βέλγιο να ενωθούμε και να απαιτήσουμε (ακόμα και με το όπλο του βέτο) από τη Γερμανία και τη Γαλλία την οικονομική ένωση της Ευρώπης. Αυτό απαιτεί, βεβαίως, και τη δημιουργία ενός μηχανισμού αυστηρού ελέγχου των αγορών. Μόνο "τυφλοί" είναι, άλλωστε, εκείνοι που δε βλέπουν πως οι κερδοσκόποι δεν ενδιαφέρονται για διαρθρωτικές μεταρρυθίσεις, αλλά για χρήμα εδώ και τώρα. Οσο η χώρα μας και οι άλλοι ασθενείς κρίκοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν έχουν την απόλυτη στήριξη των ισχυρών κρατών μελών δεν θα βγούμε από το "τούνελ"...
Υπό καλύτερες περιστάσεις θα μπορούσαμε να συζητούσαμε και την έξοδό μας από την ευρωζώνη. Μια τέτοια, όμως, κίνηση τώρα θα σήμαινε κατάρρευση των μισθών και των καταθέσεών μας. Κάποιοι μπορεί να ενθουσιάζονται με την εικόνα του λαού συγκεντρωμένου στην πλατεία Συντάγματος με τις κατσαρόλες στα χέρια. Προτιμώ, όμως, μια επανάσταση συνειδητοποιμένων πολιτών από την εξέγερση ενός πεινασμένου όχλου...
Υ.Γ. Ο,τι γράφω παραπάνω δε σημαίνει πως ήταν ορθή η απόφαση Σημίτη να μας βάλει στο ευρώ (όπως μας έβαλε) χωρίς να έχει διασφαλιστεί πρώτα η οικονομική ένωση της Ευρώπης. Εσείς θα επιβιβαζόσασταν σε ένα πλοίο χωρίς καπετάνιο; Την ώρα, όμως, της φουρτούνας η πτώση στην θάλασσα είναι η τελευταία μας επιλογή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου