Μητσοτάκη, ιδού ο "γιος" σου!

Αν πεθάνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (για την περίπτωσή του δεν είμαι τόσο σίγουρος!), υπάρχει άξιος διάδοχός του στην ανερυθρίαστη καταστροφολογία, η οποία προμοτάρεται απροκάλυπτα από...μεγάλα και ουράνια μέσα ενημέρωσης. Πρόκειται για τον Α. Παπαδόπουλο, ο οποίος, θυμίζω, έχει διατελέσει και υπουργός Οικονομικών. Σπεύδω να το υπενθυμίσω γιατί αν τον ακούσει κανείς να μιλά, θα αναρωτηθεί πού ήταν κρυμμένος όλα αυτά τα χρόνια αυτός ο "σοφός" για να σώσει τη χώρα από την οικονομική καταστροφή...

Ο κ. Παπαδόπουλος είναι λαλίστατος, για παράδειγμα, για τον "ανατολίτικο λαϊκισμό" και για τους μισθούς πείνας που έρχονται, αλλά δε λέει και πολλά για τις δικές του ευθύνες, παρά μόνο θριαμβολογεί για τα επιτεύγματά του. Γιατί δε μας λέει ο κ. Παπαδόπουλος τί έγινε με το μέγα σκάνδαλο του χρηματιστηρίου ή για το πώς παραδόθηκε ο Α. Οτσαλάν στους τούρκους;...

Ο πρώην υπουργός βρίσκεται σε καίρια διοικητικά πόστα εδώ και τρεις δεκαετίες. Κι όμως, κατευθυνόμενοι δημοσιογράφοι εξακολουθούν να ζητούν τη γνώμη του με την ίδια ευλάβεια που θα τη ζητούσαν από κάποιον από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Μήπως το όνομα του κ. Παπαδόπουλου συγκαταλέγεται στη λίστα που έχουν διαμορφώσει επιχειρηματίες με εκείνους που θα κληθούν να κυβερνήσουν τη χώρα άμα τη πτωχεύσει της; Αν ναι, ποιά είναι τα διαπιστευτήρια ενός πολιτικού που παρουσιάζει τον εαυτό του ως μαχητή των "πιράνχας" (θυμάστε τη δήλωσή του όταν ήταν υπουργος Υγείας), αλλά, στην ουσία, εικόνα τους είναι και τους μοιάζει;...

"Πράσινα" βουλευτάκια χωρίς νομιμοποίηση...

Η Τίνα Μπιρμπίλη είναι μια ανίκανη υπουργός! Οταν είσαι πολιτικός δεν αρκεί να είσαι έντιμος και να διαθέτεις γνωστική επάρκεια γύρω από το αντικείμενο εργασίας σου. Απαιτείται κι αποτελεσματικότητα, χάρισμα που δε χαρακτηρίζει την υπουργό Περιβάλλοντος. Η κα Μπιρμπίλη, άλλωστε, θα βρισκόταν εδώ και καιρό εκτός κυβέρνησης, αν δεν ήταν προσωπική φίλη του αρχηγού Γιωργάκη και του αδελφού του, Νίκου. Ετσι κι αλλιώς, για να καταλάβει ο προϊστάμενός της την ανικανότητά της θα έπρεπε κι εκείνος να μη μοιράζεται μαζί της το ίδιο ελάττωμα...

Ενα το κρατούμενο. Από την άλλη, όμως, είναι προκλητικοί οι υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που επιτίθενται στην κα Μπιρμπίλη εκτός από όλα τα άλλα και με το επιχείρημα πως εκείνη δεν είναι βουλευτίς και γι'αυτό δε διαθέτει τη λαϊκή νομιμοποίηση. Γιατί, την έχουν οι ίδιοι; Με ποιό πρόγραμμα κέρδισε το κόμμα τους τις τελευταίες εκλογές; Υποσχόμενο λιτότητα και νεοφιλελεύθερη στροφή, που μπροστά της τα χρόνια Σημίτη θα έμοιαζαν με πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση; Είχε υποσχεθεί το ΠΑΣΟΚ ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και καθόλου πράσινη ανάπτυξη; Ο αρχηγός Γιωργάκης είχε υποσχεθεί να μας κάνει Δανία του Νότου, αλλά μας μετατρέπει σε Αργεντινή του Βορρά. Από όσο θυμάμαι, εξάλλου, ο σημερινός πρωθυπουργός δεν είχε δεσμευτεί προεκλογικώς να μας βάλει σε διεθνή κηδεμονία...

Ετσι κι αλλιώς τα "πράσινα" βουλευτάκια, όπως και των υπόλοιπων κομμάτων άλλωστε, είναι γνωστό ότι εκλέγονται με βάση τα μπιλιετάκια που μοιράζονται στις τοπικές οργανώσεις από τους ανθρώπους του εκάστοτε προέδρου, αλλά και ύστερα από εκλογικές συμμαχίες με στόχο την εκπαραθύρωση εσωκομματικών αντιπάλων...

Τί θέλουν οι πολέμιοι της κας Μπιρμπίλη; Να δοθεί ο ηλεκτρισμός στους ιδιώτες, λες κι ολόκληρος ο πλανήτης δε γίνεται μάρτυρας αυτές τις ημέρες των συνεπειών της παράδοσης της ενέργειας στους ιδιώτες, με όσα διαδραματίζονται στην Ιαπωνία. Ας αντικατασταθεί η σηερινή υπουργός Περιβάλλοντος, αρκεί ο διάδοχός της να μην είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει αγαθά τα οποία επ' ουδενί δεν θα έπρεπε να διαχειρίζεται το ιδιωτικό κεφάλαιο. Η ζημιά για το κοινωνικό σύνολο θα είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που επιφέρουν σήμερα οι διεφθαρμένοι συνδικαλιστές...

"Ας σφάζει όσους θέλει, αρκεί που δεν είναι αμερικανός"...

Είναι υποκριτική η στάση της Δύσης απέναντι στο Μ. Γκαντάφι, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν φίλος της; Και φυσικά είναι! Δεν θα έπρεπε οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία να επέμβουν και σε άλλες χώρες με αυταρχικά καθεστώτα, όπως η Συρία και η Σαουδική Αραβία; Ισως θα έπρεπε. Από την άλλη, όμως, θεωρώ απίστευτα φαρισαϊκή και τη στάση εκείνων που δεν επιθυμούν επέμβαση των ξένων στη Λιβύη, με το αιτιολογικό πως οι δυτικές κυβερνήσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Φυσικά και τα εξυπηρετούν, αλλά πόσο ανθρωπιστικό είναι, αλήθεια, να αφήνουμε έναν παρανοϊκό δικτάτορα να σφαγιάζει καθημερινώς το λαό του στο όνομα του αντιιμπεριαλισμού;

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν όσοι αντιτίθενται στην επέμβαση, επιτρέψτε μου να τα χαρακτηρίσω αστεία. Λένε, για παράδειγμα, πως οι ξένοι επεμβαίνουν γιατί θέλουν τα πετρέλαια της Λιβύης. Μα, τα έχουν ήδη! Οι φιλειρηνιστές έχουν μείνει στην προ 20ετίας ρητορεία, όταν ο Γκαντάφι ήταν εχθρός κι όχι φίλος της Δύσης. Επιπλέον, είναι για να γελά και να κλαίει ταυτοχρόνως κανείς με το επιχείρημα πως το καθεστώς Γκαντάφι θα πέσει όταν γεμίσουν οι πόλεις της...Ευρώπης και των ΗΠΑ με διαμαρτυρόμενους πολίτες για ό,τι συμβαίνει στη Λιβύη! Μέχρι να γινόταν αυτό, αν γινόταν, ο Γκαντάφι θα συνέχιζε να "θερίζει" κόσμο ανενόχλητος...

Το πρόβλημα με τη δυτική επέμβαση στη Λιβύη (σημειωτέον, με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κι όχι μονομερώς από τις ΗΠΑ) δεν είναι πως έγινε, αλλά πως άργησε. Είναι ανακόλουθο, εξάλλου, η Αριστερά από τη μια να κραυγάζει για τα δεινά των μεταναστών, αλλά από την άλλη να αντιστέκεται στην προσπάθεια αντιμετώπισης των δεινών που τους δημιουργούν...

Ολες οι κυβερνήσεις μια φάτσα έχουν!

"Δεν θέλουμε να θυσιαστούμε για τις τράπεζες. Η κρίση προκλήθηκε από τον οικονομικό τομέα κι όχι από τους πολίτες. Οσες κυβερνήσεις παίρνουν μέτρα λιτότητας το κάνουν είτε από ανικανότητα, είτε γιατί είναι ιδεολογικώς κατευθυνόμενες. Αναρωτιέμαι γιατί ο κόσμος δεν ενοχλήθηκε νωρίτερα και περισσότερο". Αυτά μου είπε, μεταξύ άλλων, ο εικονιζόμενος Μπάρι Γκιλς, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Νιουκάσλ και συγγραφέας του βιβλίου (όπως μεταφράζεται στα ελληνικά) "Παγκοσμιοποίηση σε Κρίση", τον οποίο συνάντησα στη μεγάλη συγκέντρωση του Λονδίνου το Σάββατο που μας πέρασε. Φυσικά, ο κ. Γκιλς δε μιλούσε μόνο για τη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και για την Ελλάδα και κάθε άλλο λαό που εξαναγκάζεται σε οδυνηρές περικοπές στο μισθό, στη σύνταξη και στην κοινωνική πρόνοια που απολαμβάνει, προκειμένου να θιγούν όσο γίνεται λιγότερο οι πραγματικοί δημιουργοί της κρίσης, που δεν είναι άλλοι από εκείνους που το ΠΑΣΟΚ όταν είναι στην αντιπολίτευση αποκαλεί "έχοντες και κατέχοντες"...

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σε περιόδους ύφεσης, οι οποίες "τυχαίνει" να είναι κυκλικές (ακόμα και το κεφάλαιο αναγνωρίζει πως δεν θα μπορεί να κερδίζει συνεχώς, αν αφήσει τους υπόλοιπους χωρίς καθόλου χρήμα για να κινηθούν), εκείνοι που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα είναι οι φτωχοί και η μεσαία τάξη, σε αντίθεση με τις τράπεζες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι ενισχύονται από τις κυβερνήσεις; Πάντοτε το επιχείρημα είναι πως στο τέλος τα χρήματα θα καταλήξουν στις τσέπες των πολιτών, είτε με τη χορήγηση δανείων, είτε με τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αφού οι κυβερνήσεις, όμως, ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το μέλλον του λαού, γιατί δεν τον ενισχύουν απευθείας και σπεύδουν να χρηματοδοτούν τους μεσάζοντες;

Γιατί, για παράδειγμα, η ελληνική κυβέρνηση, αντί να παρέχει εγγυήσεις ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων στις τράπεζες, δεν τις χορήγησε απευθείας στις ασθενέστερες οικονομικώς τάξεις; Γιατί η κυβέρνηση δε δημιουργεί η ίδια θέσεις εργασίας σε ευαίσθητους τομείς, όπως η παιδεία και η υγεία, αντί να προχωρά σε συγχωνεύσεις και να χαρίζει φορολογία και χρέη με...εξπρές σέρβις τρόπο; Είναι ζήτημα πολιτικής κατεύθυνσης κι αυτή η κυβέρνηση έχει στρίψει το "τιμόνι" προς το νεοφιλελευθερισμό, τον οποίο έχει "βαφτίσει" σωτηρία της πατρίδας...

Μόνος του το έφαγε!

Είναι ο Θ. Πάγκαλος ανθρωπόμορφο τέρας; Οχι, παρότι ο σωματότυπός του ξεγελά εύκολα για το αντίθετο. Τότε γιατί ολόκληρος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δε μπορεί να κυκλοφορεί δημοσίως χωρίς να δέχεται τις ύβρεις και, ενίοτε, τα γιαούρτια πολιτών; Να δεχθώ πως πρόκειται για ακραία μορφή λαϊκισμού, αλλά γιατί από όλους τους υποψήφιους αποδιοπομπαίους τράγους έχει επιλεγεί ο κ. Πάγκαλος;

Αν θέλετε τη γνώμη μου, γιατί ο "πληθωρικός" αντιπρόεδρος αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα πολιτικής υποκρισίας. Σήμερα χαρακτηρίζει αντάρτες πόλεων όσους του επιτίθενται, ξεχνά όμως πως ο ίδιος, ως νεολαίος Λαμπράκη, έριχνε κι εκείνος γιαούρτια κατά της εξουσίας. Σήμερα καταγγέλλει σαν αντιδημοκράτες εκείνους που τον γιαουρτώνουν, λησμονεί όμως τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο είχε μεταχειριστεί τον τροχονόμο που ήθελε να του επιβάλει πρόστιμο για τροχαία παράβαση. Με λίγα λόγια, ο κ. Πάγκαλος εκπροσωπεί τη γενιά των πολιτικών που οδήγησε τη χώρα στην κατάρρευση, αλλά επιμένει να τη χειροκροτούμε γιατί στα νιάτα της πολέμησε το κράτος της δεξιάς και τη δικτατορία από το...Παρίσι.

Το γιαούρτωμα του Θ। Πάγκαλου δε με βρίσκει σύμφωνο ως πολιτική επιλογή, παρότι ικανοποιεί τα πιο ταπεινά περί εκδίκησης συναισθήματά μου! Κι αυτό γιατί, πέρα του ότι δε ρίχνει την κυβέρνηση από μόνο του, δίνει την αφορμή στον κάθε κ. Πάγκαλο να παραδίδει μετά μαθήματα δημοκρατικού ήθους. Ωστόσο, δεν θα τιμωρούσα ποινικώς το γιαούρτωμα. Θα το θεωρούσα νόμιμη άμυνα...

Υ.Γ. Το "τρύπιο ευρώ" θα είναι ξανά μαζί σας τη Δευτέρα, २७ Μαρτίου.

Το ιαπωνικό μάθημα...

Εχω ακούσει και διαβάσει μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας για την ιαπωνική τραγωδία. Δεν ξέρω αν αληθεύει έστω μία από αυτές. Αυτό που καταλαβαίνω, όμως, είναι πως ο πόνος των ιαπώνων διδάσκει την ανθρωπότητα κάτι σημαντικότερο από την επικινδυνότητα ή όχι των πυρηνικών εργοστασίων.
Τη διδάσκει το πιο απλό πράγμα του κόσμου: πως μπορείς να κρύβεσαι πίσω από κλειδαμπαρωμένες πόρτες σε όλη σου τη ζωή, να ζεις στην τάξη και στην ασφάλεια, να μην παραβαίνεις κανένα κανόνα και να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, αλλά το απροσδόκητο της τραγωδίας θα σε βρει σε όποια σπηλιά ή σε όποιο παλάτι κι αν κρύβεσαι.Ο πόνος δενθακοιτάξειανείσαιαναπτυγμένοςήόχι.Θασεβρειούτωςή άλλως. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να επιδιώκεις να ζεις μέσα στην ελευθερία κι όχι μέσα στην υποτιθέμενη ασφάλεια της τεχνολογίας. Γιατί η φύση πάντοτε τιμωρεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όσους θεωρούν τους εαυτούς τους άτρωτους...

Μολών λαβέ αντί για συναίνεση...

Οταν μια χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, πραγματικό ή οικονομικό όπως αυτόν που αντιμετωπίζει τώρα η Ελλάδα, η εθνική ομόνοια είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ποιός μπορεί να διαφωνήσει με αυτό; Γι' αυτό και κρίνω απαραίτητη τη συναίνεση των πολιτικών κομμάτων για την έξοδο της χώρας από την κρίση και τη σωτηρία του λαού. Αυτού του είδους τη συναίνεση, όμως, επιδιώκει η κυβέρνηση ή μήπως ψάχνει για συνενόχους στο έγκλημα;...

Φαντάζεστε το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες αντί να έλεγε "μολών λαβέ" στους απεσταλμένους του Ξέρξη να έσκυβε το κεφάλι και να τους αποκρινόταν "συναινώ να γίνουμε δούλοι σας"; Ακόμα κι αυτός ο δικτάτορας Μεταξάς δεν τόλμησε να ζητήσει τη συναίνεση του λαού για να γίνει υποζύγιο των ιταλών και των γερμανών. Κι όμως, ο αρχηγός Γιωργάκης ωρύεται και χαρακτηρίζει ανεύθυνους όλους εκείνους που αδυνατούν ακόμα να πιστέψουν πώς ο ίδιος άνθρωπος που προεκλογικώς μιλούσε για σοσιαλισμό αντί για βαρβαρότητα, μας οδηγεί κατευθείαν στα νύχια του νεοφιλελευθερισμού...

Ξέρω πως το "όχι" δεν υπάρχει στο φτωχό, ούτως ή άλλως, λεξιλόγιο του αρχηγού Γιωργάκη, αλλά αυτή η λέξη είναι η πλέον αρμόζουσα για να απαντήσουμε στη "συναίνεση" που απαιτεί ο πρωθυπουργός, αφού πρώτα κατάλαβε κι ο ίδιος πως το πρόβλημα δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά η πολιτικά αδύναμη Ευρώπη. Τώρα που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, ας μας πυροβολήσει κι ας λουστεί το αίμα που ο ίδιος θα έχει δημιουργήσει. Δεν θα του κάνουμε τη χάρη να στρέψουμε οι ίδιοι το όπλο προς τον εαυτό μας...

Θα έπληττα αφόρητα στην Ελβετία!

Αν, κάποτε, η κυβέρνηση του αρχηγού Γιωργάκη καθίσει στο σκαμνί για εγκλήματα σε βάρος του λαού αυτής της χώρας, θα πρέπει να δικαστεί και για το αίσθημα συλλογικής ενοχής που καλλιέργησε προ και μετά μνημονίου. Είναι αλήθεια πως ζήσαμε πάνω από τις υλικές μας δυνάμεις. Δεν επικροτώ αυτήν τη νοοτροπία, αλλά οι πλούσιοι έλληνες έζησαν κι εξακολουθούν να ζουν πέρα από κάθε σύνορο ισότητας και ισοπολιτείας. Κι όμως είναι οι Πάγκαλοι, με ρήσεις του τύπου "μαζί τα φάγαμε", καθώς και οι Μπόμπολες και οι Βαρδινογιάννηδες αυτού του τόπου, με τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, οι οποίοι παρουσιάζονται ως οι πομπωδέστεροι κήρυκες της ηθικής...
Η αυτοκριτική από το αυτομαστίγωμα απέχει όσο η Ελλάδα από την, υποτίθεται αναπτυγμένη και πλήρως ασφαλή, Ιαπωνία. Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο: οι ιάπωνες γνωρίζουν πως ζουν σε μια σεισμογενή χώρα, ωστόσο δεν κατάφεραν να αποτρέψουν διαρροές από τα πυρηνικά εργοστάσιά τους. Τί θέλω να πω; Πως αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε στην Ελλάδα ή στη γειτονική Βουλγαρία, θα έφταιγαν οι "υπανάπτυκτοι" βαλκάνιοικατά τους νεοραγιάδες ξενολογούρηδες. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που καταδικάζουν εύκολα τον ελληνικό κρατικό μηχανισμό γιατί δε μπορεί να αντιμετωπίσει ένα χιονιά (εν μέρει έχουν δίκιο, αλλά δεν έχουμε κάποια σχετική πλούσια εμπειρία όταν τις περισσότερες ημέρες του χρόνου ζούμε εν αιθρία), όταν όμως παραλύουν χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία ευθύνεται πάντοτε ο καιρός και κανείς άλλος...
Είναι οι ίδιοι νεοραγιάδες ξενολιγούρηδες που καμαρώνουν, για παράδειγμα, για τη "φιλελεύθερη" Ολλανδία ωσάν η δυνατότητα να βρίσκεις πόρνες και πρέζα παντού είναι δείγμα μιας ανοιχτόμυαλης κι όχι μιας κοιμισμένης κοινωνίας, η οποία συμπεριφέρεται στους μετανάστες που ζουν σε αυτή σα να ήταν ζώα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελβετία. Θα έπληττα αφόρητα και θα εκνευριζόμουν αφάνταστα με μια χώρα που απορρίπτει με δημοψήφισμα την ανέγερση τζαμιών και στηρίζει τον πλούτο της στη φοροδιαφυγή της υπόλοιπης Ευρώπηςκι ας μου εξασφαλίζει μεγάλους δρόμους και καθαρά πάρκα. Για να μην αναφερθώ και στη Φινλανδία, όπου ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό σύστημα και μια επιτυχημένη βιομηχανία κινητών τηλεφώνων δε μπορεί να ισοσκελίσει την ιστορική σπουδαιότητα ενός πολιτισμού όπως ο ελληνικός...
Λέει ο Όρσον Γουέλς στον "Τρίτο Άνθρωπο": "Στην Ιταλία των Βοργίων είχαν πόλεμο, τρόμο, αιματοχυσία, αλλά δημιούργησαν την Αναγέννηση. Στην Ελβετία είχαν 500 χρόνια δημοκρατίας και ειρήνης και το μόνο που παρήγαν ήταν το ρολόι τοίχου με τον κούκο"! Δείτε και το ελληνικό παράδειγμα του Μ. Θεοδωράκη: όσο έτρωγε ξύλο και τον έστελναν στις εξορίες ήταν δημιουργικός. Όταν άρχισε να τιμάται από χωριό σε χωριό, "στέρεψε"...
Δεν ισχυρίζομαι πως η Ελλάδα είναι ο παράδεισος και η κόλαση είναι οι άλλοι, για να θυμηθώ το Σαρτρ: φυσικά και δεν θέλω να αντιμετωπίζω προβλήματα της καθημερινότητας, όπως η γραφειοκρατία, που αντιμετωπίζω εδώ. Από την άλλη, όμως, δεν θέλω να γίνω Δανία του Νότου, όπως ευαγγελιζόταν προεκλογικώς ο αρχηγός Γιωργάκης, αλλά η Ελλάδα της...Ελλάδας κι όχι των νεοφιλελεύθερων, αδηφάγων τροϊκανών που ετοιμάζουν την επιδρομή τους στον εθνικό μας πλούτο...

Θα τους ξεφύγουμε με τη σχεδία του Οδυσσέα...

Είναι η μείωση του επιτοκίου δανεισμού από την τρόικα θετική εξέλιξη; Είναι! Η δυνατότητα επαναγοράς δημόσιου χρέους συμφέρει τη χώρα; Τη συμφέρει! Μόνο που η κυβερνητική θριαμβολογία αποκρύπτει τα πραγματικά ερωτήματα και, φυσικά, το σημαντικότερο: το ποιός ευθύνεται, δηλαδή, για την περιπέτεια την οποία ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια περίπου...

Το κουίζ δεν είναι για δυνατούς λύτες: ο αρχηγός Γιωργάκης προσπαθήσε να καθαρίσει την...κόπρο που ο ίδιος δημιούργησε. Και, βεβαίως, μόνο υπερήφανος δε μπορεί να είναι για ό,τι "κατάφερε" την Παρασκευή στο "Γιούρογκρουπ", αφού τα ανταλλάγματα που δώσαμε θα επισωρεύσουν περισσότερα δεινά. Μόνο αυτόν τον όρο μπορώ να χρησιμοποιήσω, άλλωστε, για να χαρακτηρίσω το υπεσχημένο από την ελληνική κυβέρνηση ξεπούλημα των "φιλέτων" που εξακολουθούν να είναι ιδιοκτησία του ελληνικού Δημοσίου ή τη λιτότητα...δεκαετιών που συνεπάγεται το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας της κας Μέρκελ. Μόνο τυχαίο δεν είναι, εξάλλου, πως ο πρωθυπουργός αποφάσισε να παραστήσει το νταή αφού πρώτα προειδοποίησε δημοσίως τη Γερμανία ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ...

Αποκαλέστε με μικρόψυχο και προκατειλημμένο αν θέλετε, αλλά ο αρχηγός Γιωργάκης υποθήκευσε το μέλλον τουλάχιστον δύο γενιών για το τίποτα. Φυσικά και η Ελλάδα είχε ελλείμματα και χρέος. Φυσικά και υπήρχε σπατάλη δημόσιου χρήματος, διαφθορά και παραγωγική αδράνεια. Θα κατοικούσα σε άλλη χώρα, αν δεν τα είχα διαπιστώσει. Αλίμονο, όμως! Η Ελλάδα δεν είχε ούτε τα υψηλότερα ελλείμματα ούτε το υψηλότερο χρέος στην Ε.Ε. Η Ελλάδα δεν είχε ούτε καν τους περισσότερους, σε αναλογία πληθυσμού, ή πιο καλοπληρωμένους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Αντιθέτως, είχε κι έχει εργαζόμενους που καταβάλλουν από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές. Αυτή η χώρα, επίσης, διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως είναι ο τουρισμός, η ναυτιλία και οι φυσικοί της πόροι. Οι έλληνες, επίσης, μπορεί να μη φημίζονται για τη γερμανική μεθοδικότητα, διαθέτουν όμως αναπτυγμένο το χάρισμα της δημιουργικότητας, το οποίο δε χωρά σε νόμους και κανόνες, γι' αυτό και διαπρέπουν όπου βρίσκουν υποδομές...

Τί θέλω να πω με όλα αυτά; Πως η Ελλάδα δεν είναι "Τιτανικός", "πνιγμένη στη διαφθορά" και "βουτηγμένη στα σκατά", όπως τη χαρακτηρίζουν ο αρχηγός Γιωργάκης, ο αξιοθρήνητος Γ. Παπακωνσταντίνου κι ο νεοαποικιοκράτης Ν. Στρος Καν. Είμαστε ένας λαός με φριχτά ελαττώμματα, αλλά με σπουδαία προτερήματα. Κι αν οι πολιτικοί μάς θέλουν ραγιάδες, εμείς θα τους ξεφύγουμε με τη σχεδία του πολυμήχανου Οδυσσέα...

Το άγαλμα της...προδοσίας!

Οταν κάποτε συμπληρωθεί όλο το "παζλ" της υπονόμευσης της χώρας από τον αρχηγό Γιωργάκη, το σημερινό πρωθυπουργό δεν θα τον ξεπλένουν ούτε οι καταρράκτες του Νιαγάρα! Αυτός ο βαθιά συμπλεγματικός άνθρωπος έφτασε στο σημείο να πουλήσει τη δεύτερη πατρίδα του, την Ελλάδα και συνεπακόλουθα την Ευρώπη, στην πρώτη, τις ΗΠΑ. Με το ένα ψέμα να διαδέχεται το άλλο και τη μια λαθροχειρία να έπεται της άλλης η διακυβέρνηση της χώρας από το Γ. Παπανδρέου δε διαφέρει σε πολλά από τη "μηδίζουσα" κυβέρνηση Τσολάκογλου κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής...

Ο αρχηγός Γιωργάκης είναι παιδί της αμερικανίδας μαμάς του: εκείνη τον μεγάλωσε, στην ουσία, όταν ο πατέρας του ήταν απασχολημένος με την πολιτική και με κάθε θηλυκή "γάτα". Είναι λογικό, επομένως, να δίνει μεγάλη βαρύτητα στη γνώμη της μητέρας του και να αισθάνεται κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στο χαρισματικό μπαμπά του. Οπως και είναι φυσικό ο...Τζέφρι να αισθάνεται περισσότερο αμερικανός παρά έλληνας: το μαρτυρούν, άλλωστε, η άνεση με την οποία μιλά τα αγγλικά και οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζει στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Γι' αυτό και δε μου προκαλεί καθόλου εντύπωση, όπως αποκαλύπτει και το περιοδικό "Επίκαιρα", το γεγονός ότι άμα τη αναλήψει των πρωθυπουργικών του καθηκόντων έκανε ό,τι μπορούσε για να παραδώσει την Ελλάδα στα "χέρια" του αμερικανοκίνητου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου...

Μπορώ να δεχθώ πως το παραπάνω ψυχογράφημα του αρχηγού Γιωργάκη είναι επιπέδου "βίπερ νόρα". Αν εξετάσουμε, όμως, τα δεδομένα, θα διαπιστώσουμε ότι ο πρωθυπουργός πυροδότησε μια "βόμβα" που νόμιζε πως ήταν περιορισμένης ισχύος, αλλά μπορεί πλέον να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια οικονομία. Γι' αυτό και τώρα οι αμερικανοί φίλοι του πιέζουν την Α. Μέρκελ να μην παραδώσει την Ελλάδα στο έλεος των αγορών ή της...Κίνας και της Ρωσίας. Αρκεί μια ματιά στο πρόσωπο του αρχηγού Γιωργάκη και στις εκφράσεις που αυτό παίρνει τις τελευταίες ημέρες για να καταλάβει κανείς το δράμα του ανδρός, του οποίου το πολιτικό βάρος αποδεικνύεται πολύ μικρότερο των περιστάσεων...

Και τώρα τί θα απογίνουν χωρίς νεκρούς;...

Απογοήτευση επικρατεί σήμερα σε μια μερίδα της άκρας αριστεράς και στην ακροδεξιά: δυστυχώς γι' αυτούς δεν πέθανε κανένας από τους απεργούς πείνας της "Υπατίας"! Ετσι δεν θα μπορέσουν να κερδοσκοπήσουν, οικονομικώς και πολιτικώς, πάνω σε πτώματα...

Η άκρα αριστερά ήθελε νεκρό: το ήθελαν όσοι μετέφεραν τους μετανάστες, σα να ήταν κοπάδι, από την Κρήτη στη Νομική. Επιδίωξαν την κατάλυση του ασύλου και το βίαιο τερματισμό της κατάληψης της Σχολής. Δεν τα κατάφεραν, αλλά συνέχισαν την προσπάθεια με την απεργία πείνας στην οποία υποβλήθηκαν ορισμένοι από τους αιτούντες άσυλο: ορισμένοι...αλληλέγγυοι δεν επέτρεπαν τη σίτιση ακόμα και σε ανθρώπους που ήθελαν να βάλουν μια μπουκιά στο στόμα τους. Αναρωτιέμαι, αφού είναι τόσο φιλάνθρωποι γιατί δεν έκαναν οι ίδιοι απεργία πείνας; Είναι εύκολο να ζητάς την θυσία των άλλων για έναν καλύτερο κόσμο, πολύ δύσκολο όμως να γίνεσαι εσύ ο ίδιος η θυσία που απαιτείς από τους άλλους. Ενέχει ηρωισμό να κάνεις πράξη αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης: "αν αυτός ο κόσμος δεν σωθεί, θα φταίω εγώ και κανένας άλλος"...

Η ακροδεξιά ήθελε νεκρό: έτσι έλπιζε πως θα ξεκινούσε μια εξέγερση των μεταναστών στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, με την οποία υποτίθεται πως θα αποδεικνυόταν πως αποτελούν κίνδυνο για την ασφάλεια του έθνους. Κι αν θέλετε, ο θάνατος ορισμένων μεταναστών (έτσι κι αλλιώς για τους ακροδεξιούς "ζώα" είναι) θα απέτρεπε άλλους "συναδέλφους" τους από το να επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα μπορούσε κι ο Άδωνις να πουλήσει και κανένα βιβλιαράκι παραπάνω...

Ας πούμε πως σε κάποιο εργαστήριο οι επιστήμονες συνταιριάζουν το DNΑ μερίδας ακροαριστερών και ακροδεξιών: ακόμα και με αυτήν τη μέθοδο, δεν πρόκειται να δημιουργηθεί ένα πλάσμα που θα μπορούσε να αποκληθεί σκεπτόμενο. Θα ήταν, απλώς, ένα μείγμα δολερού φανατισμού με πολιτική ανάλυση νηπίου, ένα ανθρωποειδές στο απόγειο της νοητικής παράλυσης! Η μόνη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι στη χώρα θα ήταν η μαζική αυτοκτονία τους...

Υ.Γ. Όσοι από τους απεργούς πείνας (δεν ήταν όλοι) έφτασαν στο όριο του θανάτου δικαιούνται και με το παραπάνω το πολιτικό άσυλο. Αλλωστε, τα οκτώ χρόνια παραμονής στη χώρα, που απαιτούνται, δεν είναι λίγα. Το επιχείρημα, εξάλλου, πως έτσι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου είναι γελοίο. Πόσω μάλλον όταν ακούγεται από ανθρώπους όπως ο Θ. Πάγκαλος κι ο Γ. Καρατζαφέρης, οι οποίοι αν μείνουν μία ολόκληρη...ώρα χωρίς φαγητό, θα νομίσουν πως ήρθε η συντέλεια του κόσμου!

Φαλλοκράτες και νεοραγιάδες!

"Ευτυχώς", πέρασε κι αυτή η γιορτή της γυναίκας, οπότε οι άντρες μπορούμε να επιστρέψουμε στον...κανονικό ρυθμό της ζωής μας: από σήμερα και μέχρι τις 7 Μαρτίου του 2012, έχουμε το δικαίωμα να βάζουμε τις γυναίκες να μας μεγαλώνουν τα παιδιά, να είναι δούλες και νοικοκυρές, αλλά και να εργάζονται για να φέρνουν επιπλέον χρήματα στο σπίτι, να τις κακομεταχειριζόμαστε και, άμα λάχει, να τις βιάζουμε κιόλας! "Βεβαίως", οι γυναίκες πρέπει να πληρώσουν την κρίση περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, γι' αυτό και είναι σωστό που κατέχουν την πρωτιά στα ποσοστά ανεργίας...

Ας μην κοροϊδευόμαστε: η μοναδική μητριαρχική κοινωνία που έχει επιβιώσει είναι η...οικογένεια Παπανδρέου! Σε γενικότερο πλαίσιο, ο κόσμος διοικείται από άντρες, οι οποίοι αρχομανείς όπως είμαστε, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα εκτός από τις γυναίκες. Γι' αυτό και τις έχουμε δαιμονοποιήσει απ' την εποχή που ο μύθος θέλει την Εύα να βάζει σε πειρασμό τον Αδάμ. Ακόμα και σήμερα η ορθόδοξη εκκλησία απαγορεύει, για παράδειγμα, στο ωραίο φύλο να επισκέπτεται το Άγιον Όρος, μην τυχόν και κολαστούν οι σαδομαζοχιστές καλόγεροι! Και, φυσικά, η δικαιολογία εντοπίζεται στην...παράδοση. "Παράδοση", όμως, ήταν και η δουλεία μια φορά κι έναν καιρό...

Περίσσεψε, εξάλλου, και η υποκρισία της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας αυτής της χώρας: από τη μια προφορικοί έπαινοι για το σημαντικό ρόλο της γυναίκας κι από την άλλη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησής της "γιατί έτσι κάνουν και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι". Στην πράξη, δηλαδή, ένας συνδυασμός φαλλοκρατίας και νεοραγιαδισμού...

Τώρα είναι στη φάση τού "μα τί έχω κάνει"...

"Μα, τί έχω κάνει"; Αυτό πρέπει να αναρωτιέται, πλέον, ο αρχηγός Γιωργάκης, όπως κάποιος που μόλις έχει αναρρώσει από ένα άγριο μεθύσι ή όπως κάποιος δολοφόνος που μόλις έχει συνειδητοποίησει την απαξία της πράξης του και αισθάνεται χάλια γι' αυτήν...

Τώρα, μόλις τώρα, κι αφού η χώρα βρίσκεται πια πολύ κοντά στον τοίχο προς τον οποίο έτρεχε το "όχημα" που οδηγούσε ο πρωθυπουργός, αποφάσισε ο αρχηγός Γιωργάκης να "τρίξει" τα δόντια του στους ευρωπαίους στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.

στα τέλη Μαρτίου. Γι' αυτό και υποτίθεται πως ζητά τη συναίνεση των πολιτικών αρχηγών. Ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί ο πρωθυπουργός να θέσει Γερμανία, Γαλλία και λοιπούς προ των ευθυνών τους...

Σε διαφορετική περίπτωση, ετοιμαστείτε να πληρώνουμε ξανά σε δραχμές σε μια χώρα την οποία θα έχει οδηγήσει σε κατάρρευση όχι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός της, αλλά η παράλογη κυβερνητική εμμονή να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ οι "άγιοι" διεθνείς κι εγχώριοι κερδοσκόποι. Τώρα είναι η ώρα να γλιτώσουμε τη μακροχρόνια Σαρακοστή...

Αυτός "καταστρέφει" τη χώρα...

Πέμπτη βράδυ, γύρω στις 11 στην πλατεία Συντάγματος,τηνώρα συγκέντρωσης ακροδεξιών. Ανοιχτόχρωμος νεαρός, που μπορεί να μην είναι καν μαθητής Λυκείου, σπρώχνει σκουρόχρωμοάνδρα προς το συντριβάνι! Προσπαθεί, μάλιστα, να τον ρίξει μέσα σε αυτό κι όταν δεν τα καταφέρνει, "περιορίζεται" στο να του ρίξει μια μπουνιά, την οποία αν έβλεπε ο Μοχάμεντ Αλι θα γελούσε με την παιδικότητά της και η οποία επιτρέπει στο θύμα να ξεφύγει. Αλλωστε, ο νεαρός είχε κάνει το "καθήκον" του, είχε πιστέψει ότι χτυπώντας κάποιον που δεν του έμοιαζε στη φάτσα είχε κατορθώσει να ενηλικιωθεί...
Ημουν αυτόπτης μάρτυρας αυτού του περιστατικού. Φοβισμένος, αλλά και παγωμένος από αυτό που έβλεπα, περιορίστηκα στο να κοιτάξω, χωρίς να μιλήσω ή να δράσω. Ελπίζα πως ο νεαρός δεν θα έκανε το επόμενο βήμα προς την τρέλα. Και δεν το έκανε, αλλά με άφησε με απορίες: πού βρήκε όλο αυτό το μίσος ένας άνθρωπος τόσο νεαρής ηλικίας; Ποιοί τον έχουν κάνει να πιστέψει ότι εκείνοι που του κλέβουν τη ζωή είναι οι μετανάστες κι όχι οι θαμώνες του μεγάλου κτιρίου με θέα την πλατεία Συντάγματος και το 1o% του πληθυσμού με τις καταθέσεις δισεκατομμυρίων στην Ελβετία και σε λοιπούς φορολογικούς παραδείσους;...

Πόσο βολικό θα ήταν αν για την κατάντια αυτής της χώρας ευθύνονταν οι ετοιμοθάνατοι απεργοί πείνας της Υπατίας, οι νεαροί μπάτσοι ή οποιοσδήποτε άλλος, τέλος πάντων, στοχοποιείται από το σύστημα, δεξιό κι αριστερό, για να απαλλάσσεται το ίδιο των ευθυνών του! Τί πιο εύκολο από το να εξοντώνεις αδύναμους; Εχω βαρεθεί, όμως, όλον αυτόν τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που πιστεύει ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια: φαίνεται πως κάποια θεία δύναμη δεν κάνει άλλη δουλειά τα βράδια από το να τους επισκέπτεται για να τους μεταφέρει τη μία και μοναδική αλήθεια! Κι όταν δεν προλαβαίνει, βρίσκει "άξιους" αντικαταστάτες στους παπαδες, στους κομματικούς ινστρούκτορες, στους σχολιαστές των δελτίων των οκτώ, στους προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων και σε όλους εκείνους, τέλος πάντων, που συμπεριφέρονται δημοσίως ωσάν να ήταν υπεράνθρωποι...
Λυπάμαι το σκουρόχρωμο άνδρα, που αντιμετωπίζει τη βία στην προσπάθειά του να φτιάξει μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και, πιθανόν, για την οικογένειά του. Λυπάμαι, όμως, περισσότερο το νεαρό "μποξέρ", που νάρκωσε το μυαλό του τόσο νωρίς για να το παραδώσει στα θηρία, που κερδίζουν ποίμνιο, ψηφοφόρους, αναγνώστες, οπαδούς "παράγοντας" μισαλλοδοξία...

Τα σημερινά μας δάκρυα, ο αυριανός εφιάλτης τους!

Η ελληνική κοινωνία πενθεί. Και δεν πενθεί μόνο τους δύο αστυνομικούς ή, αν θέλετε, δεν πενθεί κυρίως τους δύο αστυνομικούς. Μέσω αυτών βρήκε την ευκαιρία να εκφραστεί αυτή η συλλογική κατάθλιψη που έχει κυριεύσει έναν ολόκληρο λαό...
Ο ψυχικός πόνος που προκαλείται από το πένθος εξελίσσεται σε πέντε στάδια, όπως λένε οι ψυχολόγοι: την άρνηση, τον θυμό, τις ενοχές, την κατάθλιψη και, στο τέλος, την αποδοχή. Εχω την αίσθηση πως έχουμε περάσει τα τρία πρώτα στάδια και βρισκόμαστε στη φάση της κατάθλιψης, που δημιουργεί η έλλειψη αισιόδοξης προοπτικής. Γι' αυτό και το σύστημα κρατά ακόμα. Ευτυχώς, όμως, πλησιάζει η φάση της αποδοχής και τότε τα πράγματα θα πάρουν τις πραγματικές τους διαστάσεις...
Τότε, για παράδειγμα, δεν θα μπορεί η κυβέρνηση να καλεί τα υπόλοιπα κόμματα σε διάλογο για να τους ανακοινώσει πως σκοπεύει να αντλήσει, έτσι γενικά κι αόριστα, २२ δισεκατομμύρια χωρίς να εξειδικεύει το πώς και να μέμφεται τους υπόλοιπους γιατί δεν ακούν τις ανύπαρκτες προτάσεις της! Τότε, επίσης, θα έχει συνειδητοποιηθεί πως όλο αυτό το κακό όνειρο δεν προκλήθηκε από τους "τεμπέληδες" έλληνες, αλλά είναι απόνερο της παγκόσμιας κρίσης, η οποία έφερε σε δύσκολη θέση και τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Τότε θα έχουμε καταλάβει πως ο γερμανικός λαός δεν καλείται να πληρώσει τους "ανεπρόκοπους" του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά τον τζόγο των γερμανικών τραπεζών...
Μέχρι τότε μπορούμε να θρηνούμε τους νεκρούς μας, αλλά καλό είναι να ετοιμαζόμαστε για τη μάχη των μαχών, όπου στα "μαρμαρένια αλώνια" θα τεθούν αντιμέτωποι ο σοσιαλισμός με τη βαρβαρότητα। Γιατί από αυτή τη μάχη θα κριθεί το μέλλον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης για τις επόμενες δεκαετίες...

Δώστε στο λαό...Σοπέν!

"Μα, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;", αναρωτιόταν από την πολυτελή απομόνωση των Βερσαλιών η Μαρία Αντουανέτα όταν ο λαός στο Παρίσι ετοιμαζόταν από την πείνα του να της πάρει το όμορφο κεφαλάκι! Η ίδια "λογική" διακατέχει και τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση, η οποία φαίνεται πως έχει λύσει όλα τα υπόλοιπα πρόβλήματα γι' αυτό κι αναλαμβάνει, με νομοθετική ρύθμιση μάλιστα για να δημιουργήσει συνενόχους, την κάλυψη δανείου95εκατομμυρίων ευρώ μιας ιδιωτικής επιχείρησης, του...διαπλεκόμενου Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Συμφωνώ πως η ζωή χωρίς την τέχνη θα ήταν ανυπόφορη. Φαντάζομαι, όμως, πως συμφωνείτε πως την ώρα που το στομάχι γουργουρίζει, αυτή η πείνα καλύπτεται μόνο με υλική κι όχι με πνευματική τροφή. Να αναρωτηθώ το αυτονόητο; Πως ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου μάς "υπόσχεται" από τη μια νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και ξεπούλημα της εθνικής γης ελλείψει χρημάτων κι από την άλλη βρίσκει σχεδόν100 εκατομμύρια ευρώ για να εξυπηρετήσει τις...επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης; Κι αυτά μαζί τα φάγαμε;...

Γιατρέ, πάσχω από...εχθροπάθεια!

Πρέπει να κλείσω επειγόντως ραντεβού με το γιατρό γιατί τώρα τελευταία πάσχω πολύ από...εχθροπάθεια, την "ασθένεια" που πρώτος εντόπισε ο Χ. Καστανίδης και θέλει να "προφυλάξει" τους πολίτες από αυτή, ποινικοποιώντας την! Ο δύστυχος υπουργός Δικαιοσύνης μάλλον δε συνειδητοποιεί πως οι μειονότητες δεν προστατεύονται από νόμους-λογοκριτές, παρά με αυτόν τον τρόπο παραδίδονται έρμαιο στις ορέξεις των κάθε λογής μισαλλόδοξων,οι οποίοι προσθέτουν επιχειρήματα στην κενή από άλλα "φαρέτρα" τους. Αφήστε που στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η προστασία των μεταναστών, για παράδειγμα, αλλά η ποινικοποίηση των ιστοτόπων. Αν ανατρέξει, ωστόσο, στο "μητρώο των εννοιών", θα διαπιστώσει πως ο πολιτικός ορθολογισμός είναι "ξαδερφάκι" του φασισμού...
Πρέπει,πάντως, να ομολογήσω πως υποφέρω από εχθροπάθεια, κι ας με κλείσουν και τρία χρόνια φυλακή, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο! Για παράδειγμα, δεν ανέχομαι τον αρχηγό Γιωργάκη και τους υπουργούς του να πουλούν στο λαό υπευθυνότητα όταν, όπως αποδεικνύει και η φωτογραφία, έτρεχαν να του συμπαρασταθούν τον καιρό που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση για μέτρα και νόμους των κυβερνήσεων Καραμανλή πολύ ηπιότερους. Οπως αδυνατώ να συμμεριστώ και τα μαθήματα "προοδευτισμού" από τον πρόεδρο των βιομηχάνων Δ. Δασκαλόπουλο, ο οποίος δεν έχει καν βιομηχανία κι όταν είχε, στρέβλωνε την επιχειρηματικότητα με το καρτέλ του γάλακτος...
Αν γράψω πως ο τάδε πολιτικός, που μπήκε φτωχός στην πολιτική και βγαίνει πλούσιος, είναι απατεώνας, θα πάω φυλακή. Εκείνος θα εξακολουθεί να μένει στο σπίτι του στη Διονυσίου Αεροπαγίτου ή στην Αναγνωστοπούλου, λέω εγώ τώρα. Καλύτερα, όμως, να σωπάσω γιατί μπορεί να με αντιληφθεί ο κ. Πάγκαλος, που "αντιστάθηκε" στο κράτος της δεξιάς και στη χούντα από το...Σηκουάνα, και να με χαρακτηρίσει γραφικό και τρομοκράτη! Ηθελα να 'ξερα, όλοι αυτοί μένουν σε βίλες χωρίς καθρέφτες;...