Δεν ξέρω κανέναν που να έγινε πρωταθλητής χωρίς να έχει δοκιμάσει πρώτα τον πόνο. Δε γνωρίζω, ωστόσο, ούτε έναν που να κατάφερε κάτι στη ζωή του κάνοντες θυσίες χωρίς να έχει θέσει κάποιο σκοπό. Ποιός είναι, για παράδειγμα, ο στόχος της πολιτικής της τρόικας και της κυβέρνησης για τη χώρα μας; Γιατί αν είναι, όπως διατυμπανίζεται, το δημόσιο χρέος να είναι λίγο ψηλότερα από το 120% το 2020, τότε λυπάμαι αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί οι έλληνες μπήκαμε στη διαδικασία μιας ατέρμονης προσπάθειας για να φτάσουμε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε πριν από δυόμισι χρόνια και, μάλιστα, υπό χειρότερες, υφεσιακές συνθήκες! Από όσο γνωρίζω κανένας σύγχρονος έλληνας δεν ονομάζεται Σίσυφος, γιατί επομένως να πρέπει να υπομένει το μαρτύριό του;...
Ο Αλμπέρ Καμί, ο οποίος είχε αφιερώσει ένα ολόκληρο βιβλίο στο μύθο του βασιλιά της Εφύρας, είχε γράψει κάποτε πως η αξιοπρέπεια δε χρειάζεται κανόνες. Φαίνεται, όμως, πως τόσο οι δανειστές μας όσο και οι εθελόδουλοι κυβερνώντες μας δεν ασπάζονται αυτήν τη ρήση. Κάθε άλλο, αφού επιχειρούν να δεσμεύσουν τον ελληνικό λαό τουλάχιστον για μια εικοσαετία ακόμα, μέχρι να στραγγίξουν και το τελευταίο ευρώ από τη συντριπτική πλειονότητά του κι ωσότου και η τελευταία σπιθαμή ελληνικής γης περάσει στα χέρια των λίγων που λυμαίνονται το μόχθο των πολλών...
Γι' αυτό και οι προσεχείς εκλογές είναι κρισιμότερες από ποτέ. Το πρόβλημα δεν είναι, όπως θέλει να το παρουσιάζει η Ν.Δ., καλής διαπραγμάτευσης αλλά συστημικό. Δε φταίει, για παράδειγμα, κυρίως το ότι ο ρεζίλης των Παπανδρέου δεν είχε το πολιτικό ανάστημα να αντιταχθεί σε ό,τι του υπαγορευόταν από τα ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό ήταν, "απλώς", μια κακή σύμπτωση. Το ζητούμενο είναι να αλλάξουμε τη ρότα του "καραβιού" κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει από ανθρώπους που έχουν ήδη δώσει τη συναίνεσή τους στη διάλυση του κοινωνικού ιστού ούτε από εκείνους που στρατολογούν καιροσκοπικώς "προσωπικότητες" τύπου Δ. Λιάνη για να αρπάξουν ό,τι προλάβουν από το ασθμαίνον ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα και η Ευρώπη ολόκληρη χρειάζονται μια άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θα έχει στο επίκεντρό της τους λαούς κι όχι τα λόμπι. Μια Ευρώπη που θα εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες σε όλους και δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου της κι όχι κενολογίες όπως "ανταγωνιστικότητα" κι "ευελφάλια". Γι' αυτό και η μόνη εναλλακτική πρόταση σε αυτό που ζούμε σήμερα προέρχεται από την Αριστερά, η οποία και πρέπει να αναδειχθεί πρώτη δύναμη στις εκλογές. Σε διαφορετική περίπτωση την επομένη η βασική ευθύνη για ό,τι θα ακολουθήσει δεν θα βαραίνει τόσο το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας όσο την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου