Συνήθως είναι δύο οι κατηγορίες ανθρώπων που βλέπουν πράγματα τα οποία οι υπόλοιποι δε μπορούν να δουν. Η μία κατηγορία είναι οι οραματιστές και οι άλλοι οι...απατεώνες! Δυστυχώς στους τελευταίους θα πρέπει να συμπεριλάβω τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο αυτής της χώρας, οι οποίοι, για πολλοστή φορά, πανηγύριζαν μια "ιστορική επιτυχία" πάνω στην "πλάτη" ενός καταχειμαζόμενου λαού. Αναρωτηθήκατε, όμως, τί κερδίσαμε πέρα από μια μείωση του χρέους, την οποία οι ίδιοι άνθρωποι πριν από δύο χρόνια δαιμονοποιούσαν με τον ίδιο τρόπο που δαιμονοποιούν σήμερα το ολικό "κούρεμα" ή την έξοδο από το ευρώ; Η δική μου απάντηση είναι ένα ηχηρότατο "τίποτα", στο οποίο μάλιστα προστέθηκαν και πρωτοφανείς όροι για μια δυτική δημοκρατία, όπως η δέσμευση για απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και μετά από τις εκλογές και η συνταγματική πρόβλεψη για εξόφληση των δανειστών...
Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή από αυτή που θέλουν να αντικρίζουν ο Λ. Παπαδήμιος κι ο Ε. Βενιζέλος, οι οποίοι πρέπει να είναι και οι μόνοι στη χώρα που διαβλέπουν προοπτικές ανάπτυξης από ένα ξεκάθαρα υφεσιακό πρόγραμμα λιτότητας. Το ένα τρίτο των ελλήνων ζει κάτω από ή στο όριο της φτώχειας, όπως φανερώθηκε και την Τσικνοπέμπτη (φωτό) όταν χιλιάδες συμπατριώτες μας εμφανίστηκαν στη Βαρβάκειο για ένα πιατάκι κρέας. Επιπλέον, πάνω από ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας είναι άνεργοι, ενώ η δημόσια διοίκηση, η παιδεία και η υγεία έχουν καταρρεύσει. Ούτε ένα επίδομα αναπηρίας δε μπορεί να βγάλει κάποιος στις ημέρες μας χωρίς να χάσει την αξιοπρέπειά του, όπως φάνηκε και με όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στους δήμους...
Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι αδύνατο να αλλάξει τον εαυτό του, όχι γιατί αυτό είναι νομοτελειακώς αδύνατο αλλά επειδή δεν θέλει το ίδιο να αλλάξει. Το μόνο που προσπαθεί είναι να περάσει το ίδιο την καταιγίδα αβρόχοις ποσί, χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να ζητήσει και μία "συγγνώμη" από το λαό. Δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βαυκαλίζεται για επιτυχίες που μέχρι χθες παρουσίαζε ως αποτυχίες. Τί διαφορά θα έχει, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ του Ε. Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, πέρα από το ότι θα έχει ένα λιγότερο αθλητικό πρόεδρο; Ή τί διαφορά θα έχει μια πιθανή μελλοντική κυβέρνηση της Ν.Δ. στην οποία θα συμμετέχουν πολλοί από εκείνους που ήταν υπουργοί του τουρίστα της Ραφήνας; Γι' αυτό και στις εκλογές δε χρειαζόμαστε εναλλαγή του δικομματισμού, αλλά την κατάρρευσή του και την ανάδυση μιας εντελώς διαφορετικής πολιτικής, η οποία θα στοχεύει στην κοινωνική δικαιοσύνη κι όχι στην αποπληρωμή κερδοσκόπων, οι οποίοι θέλουν να βγαίνουν κερδισμένοι μονά ζυγά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου