Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι 87 χρόνων κι ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος εικονίζεται να "τιμάται" από τα ΜΑΤ για τους αγώνες του για την πατρίδα, το Σεπτέμβριο θα κλείσει τα 90 του έτη. Αν τα μαθηματικά μου δε με απατούν, και οι δύο μαζί είναι 177 χρόνων, στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο νέοι από όσο μαρτυρά η βιολογική τους ηλικία. Το δυστυχές είναι πως είναι πολύ νεώτεροι από πολλούς 20άρηδες ή 30άρηδες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη ζωή με μιζέρια και μοιρολατρία. Είναι πολύ πιο νέοι, επίσης, από πολλούς, τρόπος του λέγειν, πνευματικούς ανθρώπους...
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται γιατί έχουν λουφάξει οι λογοτέχνες, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι κι οποιοιδήποτε άλλοι αυτοανακηρύσσονται καλλιτέχνες στις ημέρες μας. Μολονότι αυτή η περίοδος θα έπρεπε να είναι ευεργετική για τη δημιουργικότητα, εν τούτοις δεν έχω διαπιστώσει κάτι αξιολόγοτερο από μερικά εύπεπτα βιβλία επικαιρότητας κι ορισμένα τραγουδάκια με τα οποία πολλοί ταυτίζονται αλλά με τίποτα δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αριστουργηματικά. Παντού, από την πολιτική μέχρι τον πολιτισμό, βασιλεύει η μετριότητα στην Ελλάδα κι αυτό είναι πολύ θλιβερότερο από την όποια οικονομική κρίση...
Η πλειονότητα των διανοουμένων αυτής της χώρας διακρίνεται από έναν ελιτισμό και σνομπισμό απέναντι στο λαό η οποία θα δικαιολογείτο μόνο αν οι ίδιοι είχαν "κολλητιλίκια" με τη μεγαλοφυία. Για εκείνους, όμως, ο κόσμος είναι τόσο μικρός όσο η πλατεία Κολωνακίου και η έπαρσή τους τόσο μεγάλη όσο η απόστασή τους από το πραγματικώς σπουδαίο. Εχουμε συγγραφείς που πληκτρολογούν και δε γράφουν, μουσικούς που αναμασούν νότες και δεν τις δίνουν διαφορετική υπόσταση και ζωγράφους που απλώς απεικονίζουν και δεν ανοίγουν τις "σάρκες" όσων βλέπουν. Καλό είναι, επομένως, οι μέτριοι που δε μπορούν να υπερβούν το ύψος τους να μην προσπαθούν να χαμηλώνουν το αντίστοιχο ενός Θεοδωράκη ή ενός Γλέζου μόνο και μόνο για να φανούν οι ίδιοι ψηλότεροι. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος ή αναμάρτητος, ωστόσο τα επιτεύγματα ζωής ορισμένων ανθρώπων ξεπερνούν κατά πολύ τα λάθη και τις αμαρτίες τους. Το αντίστροφο, δηλαδή, με ό,τι συμβαίνει με τους ασήμαντους κριτές τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου