Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

"Με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτειά ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά"...




Ηταν 1974, η δικτατορία είχε πέσει κι όποιος δεν ήθελε να ξεπεραστεί από τα γεγονότα έπρεπε είτε να ήταν είτε να έδειχνε πολιτικοποιημένος. Σε μια τέτοια εποχή άνθησε και το φαινόμενο "(Ν)ταλάρας", το οποίο προσπάθησε να καπελώσει οτιδήποτε δημιουργικό στην ελληνική μουσική τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες...


Δεν επιδιώκω να υποτιμήσω τον τραγουδιστή (Ν)ταλάρα, ο οποίος διαθέτει μια ιδιαίτερη φωνή και είναι γνωστός για την εργατικότητά του. Μόνο που όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν από το ελληνικό μουσικό στερέωμα κι άλλες καλές φωνές, οι οποίες δεν έμειναν μόνο εκεί αλλά δούλεψαν σκληρά για να προχωρήσουν. Καμιά, όμως, δεν έτυχε της προβολής του Γ. (Ν)ταλάρα από ένα καλλιτεχνικό, πολιτικό κι επιχειρηματικό κατεστημένο το οποίο στο πρόσωπό του είχε βρει το τέλειο άλλοθι για να φαίνεται πνευματικότερο από όσο πραγματικά ήταν. Ο Γ. (Ν)ταλάρας τραγούδησε "αφιλοκερδώς" για ένα σωρό καλούς σκοπούς, ακόμα και Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF έγινε, στηριζόμενος στις χορηγίες των "ευγενών" φίλων του οι οποίες και τον βοήθησαν να έχει σήμερα μια περιουσία που δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί από τις αγαθοεργίες του...


Δε με πειράζει τόσο το ότι ο Γ. (Ν)ταλάρας είναι πάμπλουτος, ενώ καλύτεροι συνάδελφοί του, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Στέλιο Καζαντζίδη, έζησαν απλώς αξιοπρεπώς. Επαναλαμβάνω, δούλεψε σκληρά και τα κατάφερε. Θα έπρεπε, όμως, να διέθετε το γνώθι σαυτόν και να καταλάβαινε ότι οι όποιες αμαρτίες σου δεν "ξεπλένονται" με συναυλίες σε λαϊκές γειτονιές, κάνοντας τουρισμό στις συνοικίες των φτωχών πριν επιστρέψεις με κάποια από τις Πόρσε σου σε κάποια από τις βίλες σου. Τί περίμενε δηλαδή από τον κόσμο; Να χειροκροτούσε την καταρρέουσα καριέρα του επειδή στήριξε δημοσίως το μνημόνιο σαν "αναγκαίο κακό"; Ισως ούτε ο ίδιος ο Γ. (Ν)ταλάρας να περίμενε όταν τραγουδούσε, σε μουσική Σταύρου Κουγιουμτζή, "με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτειά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά" πως θα εννοούσε μερικές δεκαετίες αργότερα και τον εαυτό του...

8 σχόλια:

Aris Kosvas είπε...

Το μίσος για τον Νταλάρα χρήζει ψυχιατρικής διερεύνησης.

Unknown είπε...

Κατά τη διάρκεια της χούντας κάποιοι (μέτριοι!) μουσικοί μάζευαν υπογραφές για να επιτραπεί η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η απάντηση του Νταλάρα (στο άτομο που μου το είπε): «Δε βάζω κανένα Θεοδωράκη μπροστά από την καριέρα μου» Και αρνήθηκε.
Θα ήθελα να είναι ψέμα, αλλά επαληθεύτηκε από τη ζωή του.

Unknown είπε...

Κατά τη διάρκεια της χούντας κάποιοι (μέτριοι!) μουσικοί μάζευαν υπογραφές για να επιτραπεί η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η απάντηση του Νταλάρα (στο άτομο που μου το είπε): «Δε βάζω κανένα Θεοδωράκη μπροστά από την καριέρα μου» Και αρνήθηκε.
Θα ήθελα να είναι ψέμα, αλλά επαληθεύτηκε από τη ζωή του.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ είπε...

Μιλάς με τα γνωστά στοιχεία της ράδιο αρβύλα έτσι;; ς

ΑΝΩΝΥΜΟΣ είπε...

Από που και ως που ο Καζαντζίδης ήταν καλύτερος απ τον Νταλάρα;;;;

ΑΝΩΝΥΜΟΣ είπε...

Άλλη μια λασπολογια.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ είπε...

Φυσικά

ΑΝΩΝΥΜΟΣ είπε...

Ήταν καλύτερος ο Καζαντζίδης γιατί έχει δουλέψει περισσότερο. Ειρωνικά το λέω.