Είναι πλέον τοξικός ο Αλέξης Τσίπρας;...

Είναι πλέον ο Αλέξης Τσίπρας τοξικός ή, για την ακρίβεια, κατάφεραν όσοι τον πολέμησαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πολιτικό αρχηγό τα τελευταία 30 χρόνια να τον καταστήσουν τοξικό; Δεν μπορώ να σας απαντήσω με ένα "ναι" ή με ένα "όχι". Κατανοώ, όμως, πως η αμετάκλητη απόφαση θα βγει από τον ελληνικό λαό στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου. Αυτή είναι, άλλωστε, και η τελευταία ευκαιρία του. Είτε θα αποτελέσει βατήρα για την επιστροφή του είτε το κύκνειο άσμα του...

Ο Τσίπρας δεν είναι ούτε αφελής ούτε του λείπουν τα πολιτικά προσόντα ούτε είναι μέγεθος που η κοινωνική πλειοψηφία έχει την πολυτέλεια να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων. Γνώριζε και το 2019, το γνωρίζει και σήμερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει, πως για την ακρίβεια πρέπει να γκρεμιστεί και να χτιστεί από την αρχή. Του λείπει, ωστόσο, πέρα από ένα ικανό "supporting cast" που να μην τον παραμυθιάζει, η αποφασιστικότητα, αυτή την οποία δείχνει ο Κ. Μητσοτάκης για να εφαρμόζει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του προς τέρψη των χορηγών του...

Ο Τσίπρας κατηγορεί συχνά πυκνά τον Μητσοτάκη για ορμπανοποίηση. Κι έχει δίκιο. Μόνο που ο Μητσοτάκης καμαρώνει όταν τον συγκρίνουν με τον Β. Όρμπαν, τον Βλ. Πούτιν ή και τον Τ. Ερντογάν. Το πόπολο θέλει πυγμή, δεσπότες ντυμένους δημοκράτες κι αν ο Τσίπρας ορθώς πράττει και δεν διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο τού ανέλεγκτου ηγεμόνα, εν τούτοις οφείλει επιτέλους να σπάσει πολλά αβγά. Αν δεν είναι διατεθειμένος να τα αλλάξει όλα, με το τίμημα που αυτό θα έχει και σε ανθρωποθυσίες, είναι προτιμότερο να ανοίξει το δρόμο τής διαδοχής του εδώ και τώρα ώστε να δώσει χρόνο στον επόμενο ή στην επόμενη για ανασύνταξη...