Δεν ξέρω αν είχε καταστεί τόσο τοξικός από όσους τον πολέμησαν με μίσος ώστε να μην έχει καμία ελπίδα πολιτικής επιβίωσης. Είχε, ωστόσο, άλλη μια ευκαιρία για να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, να έδινε μια ακόμα μάχη...
Μπορεί ο Τσίπρας να μην ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός τής μεταπολίτευσης ή μπορεί και να ήταν. Ήταν, όμως, σίγουρα ο πιο αδικημένος. Οι "νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας" κατάφεραν να πείσουν τον ελληνικό λαό πως η Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε πριν ούτε μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015, πως αυτοί που ήρθαν για να διαχειριστούν τη χρεοκοπία των άλλων, που έβγαλαν την Ψωροκώσταινα από τα μνημόνια κι επέλυσαν ένα εθνικό θέμα με ωφέλιμο για την πατρίδα τρόπο ήταν τοξικοί. Κι ότι, αντιθέτως, αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα, φτωχοποίησαν το λαό κι έλεγαν πως ο Τσίπρας αντάλλαξε τη Μακεδονία με τις συντάξεις είναι οι συνετοί και οι μεταρρυθμιστές. Αυτός ο λαός επέλεξε ξανά την καμόρα από τον πιο έντιμο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης. Εύχομαι να μην ξυπνήσει από αυτήν την κολοσσιαία εξαπάτηση μόνο όταν μας χτυπήσει ξανά την πόρτα η χρεοκοπία...
Ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να μείνει και να ηγηθεί ο ίδιος της προσπάθειας για το νέο ΣΥΡΙΖΑ. Οι επίγονοί του καλούνται τώρα να τον κάνουν πράξη. Θα μπορέσουν; Δεν το ξέρω, ιδίως αν δεν έχουν αντιληφθεί πως το πόπολο δεν αναζητά δικαιοσύνη παντού αλλά αποδέχεται την αδικία παντού αρκεί το ίδιο να έχει κόκαλα για να παίζει.
Γνωρίζω, όμως, ότι πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια για την απαλλαγή τής χώρας από το πιο διεφθαρμένο καθεστώς τής μεταπολίτευσης. Δεν χρειάζεται, εξάλλου, να φτάσουμε σε μια νέα οικονομική χρεοκοπία, αφού έτσι κι αλλιώς από την πνευματική δεν συνήλθαμε ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου