Ποιητής της ήττας και 3% ή συμβιβασμένος Κεντροαριστερός και πρωθυπουργός ξανά...

Στην ουσία δύο είναι οι δρόμοι που ανοίγονται στον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώτος είναι της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σε συνθήκες, όμως, μη επαναστατικές και με ένα λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο να αδιαφορεί για την κοινωνική δικαιοσύνη όταν θα εισπράττει τα αποφάγια τού Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ αυτός ο δρόμος οδηγεί στο έντιμο 3%. Ο ριζοσπαστικός λόγος έδωσε την εξουσία στο ΣΥΡΙΖΑ όταν οι κυρ Παντελήδες ξέμειναν από φράγκα. Τώρα θα τον οδηγήσει στην πολιτική απαξίωση...

Ο δεύτερος δρόμος είναι του συμβιβασμού, ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ανοιχτά και καθαρά- χωρίς θολές γραμμές και ήξεις αφήξεις- κόμμα τής Κεντροαριστεράς που θα εισπράττει τη φθορά τής ΝΔ και με έναν πιο αξιόπιστο λόγο και μια καλύτερη διαχείριση της σχέσης του με τα ΜΜΕ θα τον οδηγήσει ξανά στην κυβέρνηση. Ας μην γελιόμαστε: το ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο στις δεύτερες εκλογές γιατί ο Κ. Μητσοτάκης σάρωσε το μεσαίο χώρο. 

Αν, όμως, αυτοί που ψήφισαν ΝΔ είχαν και δεύτερη επιλογή αυτή θα ήταν μάλλον το ΠΑΣΟΚ κι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και στο ΠΑΣΟΚ θα πάνε όταν απογοητευτούν από τον Μητσοτάκη κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επανιδρυθεί...

Η πτώση ενός άνδρα αποτελεί διαχρονικά την απόλυτη πηγή έμπνευσης για τις καλύτερες καλλιτεχνικές ιστορίες. Ξέρετε, όμως, ποια είναι ακόμα συγκλονιστικότερη ιστορία; Η άνοδος που ακολουθεί την πτώση, ο βασιλιάς που έγινε αποσυνάγωγος για να ξαναγίνει βασιλιάς... 

Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να επιλέξει: καταραμένος ποιητής τής ήττας που επέλεξε να γίνει πολιτικός ερημίτης από συμβιβασμένος Κεντροαριστερός ή ηγέτης που προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καιρών, με όποιον καιροσκοπισμό αυτό εμπεριέχει, κι αναγεννιέται από τις στάχτες του; Κανείς, άλλωστε, δεν άλλαξε τον κόσμο από τα θεωρεία τής Ιστορίας...