Τα κράτη τής οικουμένης είχαν συγκροτήσει μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο διεθνείς οργανισμούς και συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο διεθνούς δικαίου με πρωταρχικό σκοπό να μην ξανασυμβεί η φρίκη, να μην ξαναχαθούν εκατομμύρια ζωές "για μια Ελένη, για ένα πουκάμισο αδειανό". Ο κόσμος μας, όμως, δεν έγινε ειρηνικός, ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν περισσότερο θερμός από όσο πολλοί πιστεύουν, οι "πόλεμοι δι' αντιπροσώπου" των μεγάλων δυνάμεων έδωσαν και πήραν, ο ΟΗΕ παρακάμφθηκε όποτε κρίθηκε απαραίτητο από τους ισχυρούς, όπως και η αυτοδιάθεση των λαών. Η Κύπρος ακόμα πληρώνει τις συνέπειες της επιβολής τού δικαίου τού ισχυρού...
Ποιος ξέρει, αν δεν είχε αναπτυχθεί τις προηγούμενες δεκαετίες ένα ισχυρό φιλειρηνικό κίνημα ο Ψυχρός Πόλεμος να είχε εξελιχθεί σε ακόμα θερμότερο. Όπως κι αν έχει, είναι σήμερα απαραίτητο ξανά οι λαοί να ενωθούν με κυρίαρχο αίτημα την ειρήνη.
Δεν θα συμβεί, ωστόσο, ποτέ αυτό όσο πανηγυρίζουμε όταν σκοτώνονται άμαχοι σε νοσοκομεία, είτε αυτά είναι ισραηλινά είτε παλαιστινιακά είτε ιρανικά. Η εκδίκηση δεν είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, είναι ένα δηλητήριο που σκοτώνει και τις πιο αφελείς ψυχές...
Πριν αποδοκιμάσουμε συλλήβδην λαούς για τις ηγεσίες τους θα μας χρησίμευε αν κοιτούσαμε και το δικό μας καθρέφτη. Η ιστορία μας δεν είναι μόνο μια ιστορία θριάμβων αλλά και μια ιστορία καταστροφών για πολλές από τις οποίες βαραίνει κι εμάς η ευθύνη. Χαρακτηριστικό, επίσης, παράδειγμα είναι η Κύπρος.
Γιατί, συνεπώς, να μας παραξενεύει που τα εβραιόπουλα μισούν τους Άραβες από μικρή ηλικία όταν διδάσκονται από το νηπιαγωγείο πως είναι ο περιούσιος λαός και οι γείτονές τους κάτι ανάμεσα στο σατανά και στο διάβολο; Μήπως παρόμοια δεν διδασκόμαστε κι εμείς για τους Τούρκους; Χρήσιμο, επομένως, το φιλειρηνικό κίνημα, ακόμα χρησιμότερο όμως να θυμόμαστε πως υπήρχαν κι άλλοι φονιάδες των λαών πέρα από τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς κι ανάμεσά τους κάποιοι είχαν ως μητρική τους γλώσσα την ελληνική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου