Όσο οι εκλογές θα πλησιάζουν τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζει το πολιτικό σκηνικό. Ήδη, πάντως, βλέπουμε προς τα πού πηγαίνει όσον αφορά τουλάχιστον την ευρύτερη κεντροαριστερά. Εκτίμηση πρώτη: ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ είτε θα κατεβούν αυτόνομα και δεν θα μπουν στη Βουλή είτε ένα μέρος τους θα ενσωματωθεί σε ένα κόμμα Τσίπρα το οποίο μπορεί και να πιάσει το όριο του 3%, όχι όμως πολύ παραπάνω από αυτό. Φυσικά Πολάκης- Παππάς- Σπίρτζης- Ραγκούσης κ.ά. δεν έχουν θέση σε ένα κόμμα Τσίπρα οπότε μάλλον θα πρέπει να αποχαιρετήσουν από τώρα την πολιτική τους καριέρα, τουλάχιστον σε κεντρικό επίπεδο...
Εκτίμηση δεύτερη: το Κίνημα Δημοκρατίας θα μπει με άνεση στη Βουλή κι ενδεχομένως να διαδραματίσει ένα σημαντικό μετεκλογικό ρόλο. Και μόνο από την προεκλογική εκστρατεία που θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης θα κερδίσει κάποια ποσοστά...
Μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα; Κάποια στιγμή να κυβερνήσει τη χώρα; Γιατί όχι; Μόνο που για να συμβεί και λυπάμαι που θα στενοχωρήσω πολλούς, αυτό θα γίνει όταν η πλειονότητα των μελών του δεν θα προέρχεται πλέον από την αρχική μαγιά τού ΣΥΡΙΖΑ και της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, με τους φραξιονισμούς, τις ίντριγκες, τις νηπιακές συμπεριφορές και τα εκλογικά της ταβάνια...
Οι οικογενειακές διαφορές δεν λύνονται ούτε με ξεκατινιάσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε με παραπομπές στην Επιτροπή Δεοντολογίας ούτε με φωτοτυπίες στον γυμνασιάρχη για να μαλώσει τα άτακτα παιδιά. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι ράβουν ήδη βουλευτικά ή και υπουργικά κοστούμια και κάποιοι άλλοι θεωρούν πως επειδή έγιναν συντονιστές στην τοπική τής Άνω Ραχούλας έχουν πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Δεν έχω γνωρίσει, ωστόσο, συλλογικότητα που να μην εμπεριέχει καιροσκόπους κι αριβίστες. Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο...
Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που δεν ασχολούνται με την πολιτική ούτε για τα οφίτσια ούτε για τη "δόξα" τού να καταθέτεις στεφάνια στις εθνικές εορτές. Και είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα αλλά στηρίζουν και με την ψήφο τους το σχηματισμό που τους καλύπτει περισσότερο ιδεολογικά- προγραμματικά.
Αυτοί οι πολίτες είναι η κοινωνική πλειοψηφία και ουδόλως ενδιαφέρονται αν ο Μπάμπης και η Μαρία στην τοπική τής Κάτω Παναγιάς δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους. Κι όσοι αναλώνονται στη μετατροπή τής καφενειακής κουβέντας σε δημόσια ψυχοθεραπεία και, μάλιστα, με αστήρικτα υπονοούμενα και κατινίστικο κουτσομπολιό χάνουν ακόμα και το δίκιο τους όταν το έχουν. Αναζητούνται, συνεπώς, ενήλικες στο δωμάτιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου