Μια κινεζική παροιμία λέει, "αν συναντήσεις κάποιον πεινασμένο, μην του δώσεις ψάρι, μάθε τον να ψαρεύει". Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τους αγρότες. Λύση στα προβλήματά τους δεν είναι ούτε τα 500 εκατομμύρια ευρώ, ούτε ο Κοκκινούλης, ούτε ο Μπούτας. Είναι να επιμορφωθούν οι νέοι, κυρίως, γεωργοί για το πώς μπορούν να αξιοποιήσουν τη γη τους όσο το δυνατό καλύτερα και με το λιγότερο δυνατό κόστος. Αυτό σημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, πως αν κάποια πανεπιστήμια πρέπει να στηθούν σε επαρχιακές πόλεις, αυτά είναι τα γεωπονικά, στα οποία να εισάγονται με ποσόστωση παιδιά που προέρχονται από αγροτικές οικογένειες. Χαίρομαι που οι αγρότες αρχίζουν τώρα να απαιτούν μακροπρόθεσμες λύσεις. Τους ακούω, όμως, να ζητούν τα 500 εκατομμύρια να δοθούν στους κατ' επάγγελμα αγρότες και όχι στους δικηγόρους και στους γιατρούς, που τυχαίνει να έχουν μεγάλες εκτάσεις στην κατοχή τους. Σύμφωνοι. Είναι, όμως, πραγματικοί αγρότες εκείνοι που ζουν με τις Κοινοτικές επιδοτήσεις, χωρίς να καλλιεργούν τα χωράφια τους και χωρίς να ενδιαφέρονται για την παραγωγή τους, μόνο και μόνο γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχορηγεί με το στρέμμα; Ως πότε θα πληρώνονται για να κάθονται οι "τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας";
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου