Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο; Η μετριότητα...

Οποιοι μέχρι σήμερα μπορεί και να πίστευαν ότι οι πολιτικοί αρχηγοί της χώρας είναι άξιοι να διοικούν αυτόν τον τόπο μάλλον θα πρέπει κι εκείνοι να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Το πολιτικό προσωπικό τη δεδομένη στιγμή είναι πολύ λίγο για να κυβερνήσει την Ελλάδα, πόσο μάλλον σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Οι πέντε αρχηγοί των κομμάτων της Βουλής μου μετέφεραν μια εικόνα μιζέριας...
Ο πρωθυπουργός μίλησε για το μεταρρυθμιστικό του έργο σα να 'ταν ο Τρικούπης. Αν οι αλλαγές που έκανε τα πέντε χρόνια που κυβερνά ήταν επιτυχημένες, δεν θα χρειαζόταν να κάνει μεταρρυθμίσεις πάνω στις μεταρρυθμίσεις. Ο κ. Καραμανλής έκανε κάποιες δειλές αλλαγές που ελάχιστα ως καθόλου ωφέλησαν τη ζωή του μέσου έλληνα.
Από την άλλη, ο Γιώργος Παπανδρέου επικοινωνιακά πήγε καλύτερα από ό,τι πολλοί μπορεί να ανέμεναν, αλλά, προσωπικά, δε με πείθει ότι το δικό του ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερο από το ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη. Τα βασικά στελέχη του δε διαφέρουν και πολύ από αυτά που κυβέρνησαν τη χώρα την οκταετία υου "κινέζου". Κι ο ίδιος, άλλωστε, ο κ. Παπανδρέου ήταν επί χρόνια υπουργός και δεν είχε μιλήσει ποτέ πριν γίνει αρχηγός για διαφθορά και λάθη της παράταξής του.
Οσο για την κα Παπαρήγα, είχε από την αρχή μια επιθετική στάση, που ταίριαζε περισσότερο σε κάποιον που έχει "λερωμένη τη φωλιά του"... Η άρνησή της για διαφάνεια στο κόμμα της, αλλά και η απάντησή της πως οι υπάλληλοι του ΚΚΕ δε χρειάζεται να παίρνουν παραπάνω από τα χρήματα που η ίδια ζητά για τους υπόλοιπους εργαζόμενους με κάνουν να χαίρομαι που το "Κόμμα" δεν πρόκειται να γίνει κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, ο κ. Αλαβάνος επιμένει σ' αυτό το "όχι σε όλα" με το οποίο δε μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα. Είναι ωραίο να είσαι αγωνιστικός και να στηρίζεις τη νεολαία και τους εργαζόμενους, αλλά ούτε οι τελευταίοι είναι άμοιροι ευθυνών και με τη συνεχή κολακεία δε βελτιώνονται τα πράγματα.
Για τον κ. Καρατζαφέρη δεν έχω να γράψω πολλά. Οι θέσεις του για τη μετανάστευση και τους ξένους μου είναι τουλάχιστον αποκρουστικές. Κυκλοφορώ στο κέντρο της Αθήνας, μένω κοντά σε αυτό και δεν αισθάνομαι ανασφαλής. Μπορεί κάποια στιγμή να με κλέψουν, αλλ΄αυτό δε σημαίνει πως την επομένη θα ζητήσω την απέλαση των ξένων από τη χώρα. Η απάντηση, εξάλλου, που έδωσε για τις "διαπλεκόμενες" σχέσεις της κας Τζαβέλλα ήταν θολή: δε μπορεί, από τη μία, να καταγγέλλεις πολιτικά τζάκια κι επιχειρηματίες κι από την άλλη να υπερηφανεύεσαι γιατί η επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου σου έχει πολιτικές συστάσεις από τους τελευταίους...
Υ.Γ.: Το ίδιο "λίγες" ήταν και οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Καλύτερα να έβαζαν έξι πολίτες να ρωτήσουν παρά έξι ανθρώπους που προτίμησαν να διατηρήσουν τις καλές σχέσεις τους με την πολιτική εξουσία από το να ασκήσουν το χρέος τους να τη "δαγκώνουν"...

Πρωθυπουργός "60 ημερών"!

"Δεν θα βάλω τώρα φόρους, αλλά σε δύο μήνες". Αυτό είπε, στην ουσία, ο Κ. Καραμανλής στο φίλο του Γιάννη Πρετεντέρη, στη συνέντευξη που του παραχώρησε και στην οποία φρόντισαν να μην εκτεθεί κανένας από τους δυο τους...

Ακούγοντας και βλέποντας χθες τον πρωθυπουργό θα πίστευε κανείς ότι ανέλαβε τα καθήκοντά του πριν από ένα μήνα το πολύ. Μίλησε για πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής σα να 'ταν χθες που μπήκε για πρώτη φορά στο Μαξίμου. Εκανε λόγο, επίσης, για μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και στην παιδεία, που είναι τόσο επιτυχημένες ώστε τώρα να συζητείται η μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων!

Οσο για τα σκάνδαλα, "ποια σκάνδαλα"; Για το Βατοπέδι, για παράδειγμα, δεν έφταιγε κανένας Ρουσόπουλος, αλλά υψηλόβαθμοι κρατικοί υπάλληλοι που τα έκαναν όλα εν αγνοία των "αθώων" υπουργών του. Βέβαια, ο κ. Καραμανλής βρίσκει και τα κάνει αφού το κόμμα που έχει απέναντί του, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, είναι, εξίσου, αναξιόπιστο. Γιατί να πιστέψω τον κ. Παπανδρέου πως θα καταπολεμήσει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφγή όταν το κόμμα του "άφησε εποχή" υπηρετώντας τις επί 20 χρόνια; Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, που αυτοπροβάλλεται σαν σωτήρας, ήταν υπουργός αυτών των κυβερνήσεων και δεν είχε βγάλει μιλιά...

Το υποκριτικό ΚΚΕ...

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει! Αυτήν τη στιγμή εξακολουθεί να υπηρετεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που κατέρρευσε παταγωδώς, οδηγώντας μας σε μια οικονομική κρίση που όμοιά της είχε να ζήσει ο πλανήτης από το μεσοπόλεμο. Τί πρέπει να κάνουμε, όμως, για να αλλάξει η E.E.; Είναι λύση να αποχωρήσουμε, όπως προτείνουν το ΚΚΕ και η Αλέκα Παπαρήγα; Οχι, κι αυτό γιατί, καλώς ή κακώς, πρώτα και κύρια εξαρτιόμαστε οικονομικά από αυτή. Έίναι αλήθεια ότι πολλά χρήματα "φαγώθηκαν" από εκείνους που διαχειρίστηκαν Κοινοτικά κονδύλια. Πόσα έργα θα είχαν γίνει, όμως, χωρίς τα ευρωπαϊκά λεφτά; Είναι τυχαίο ότι οι πολιτικοί μας "σφάζονται" να αναλάβουν το ΥΠΕΧΩΔΕ; Ξέρουν πολύ καλά και πως "δικό τους" έργο μπορούν να παρουσιάσουν και να κρατησουν και οι ίδιοι το κατιτίς τους...
Σε έναν κόσμο, εξάλλου, που καμιά χώρα δε μπορεί να χαρακτηριστεί αυτάρκης, ούτε καν οι ΗΠΑ, είναι αστείο να απομονωθούμε από τα υπόλοιπα κράτη. Είναι πολύ απλό: δεν θα μπορέσουμε να ευτυχήσουμε αν δεν ευτυχήσει όλος ο πλανήτης...
Επιπλέον, η στάση του ΚΚΕ είναι υποκριτική: από τη στιγμή που καταγγέλλει τα υπόλοιπα κόμματα πως δε μπορούν να αλλάξουν την Ε.Ε. εκ των έσω γιατί συμμετέχει το ίδιο στις ευρωεκλογές; Θα ήταν πολύ πιο έντιμο, δεδομένης της στάσης του, να απέχει από αυτήν την εκλογική διαδικασία. Αλλά "είναι πολλά τα λεφτά" Αλέκα, έτσι δεν είναι;...
Υ.Γ.: Το επιχείρημα της κας Παπαρήγα πως δε δέχεται να μπει η εφορία στον Περισσό γιατί δε συμβαίνει το ίδιο και με τα άλλα κόμματα και γιατί δεν θέλει να φακελωθεί το κόμμα της προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας. Το ότι δεν πιάνουν όλους τους κλέφτες, δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν κλέφτες. Οσο για το επιχείρημα του αντικομμουνισμού που χρησιμοποιεί η κα Παπαρήγα, αυτό ίσχυε στη χώρα μας για πολλές δεκαετίες, αλλά εν έτει 2009 όσοι το χρησιμοποιούν το κάνουν ως πρόφαση εν αμαρτίαις...

Σαπουνοβιομήχανοι με...βρόμικα χέρια

Τα σαπούνια και οι αφροί ξυρίσματος παραπλεύρως έχουν γίνει από τα χέρια εργαζόμενων. Το "ευχαριστώ" της εταιρείας Παπουτσάνη είναι να απολύσει εννιά από αυτούς λόγω της κρίσης "φυσικά". Οι υπεύθυνοι της εταιρείας δεν περίμεναν ούτε να γίνει μια δεύτερη συνάντηση με εκπροσώπους των εργαζόμενων και της ΓΣΕΕ. Την ίδια ώρα, οι μπράβοι του ιδιοκτήτη του καζίνου του Ρίου, Κώστα Πηλαδάκη ξυλοκόπησαν τον πρόεδρο του σωματείου των εργαζόμενων στο καζίνο. Και ο κ. Καραμανλής απορεί, ακόμα, γιατί ο καπιταλισμός χαρακτηρίζεται βαρβαρότητα...

Είμαι πακιστανός, αλβανός, κενυάτης, άρα έλληνας...

To ΛΑΟΣ, προεξάρχοντος του προέδρου του και της επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Νίκης Τζαβέλλα, βρήκαν τη λύση: "οι μετανάστες να πάνε στην πατρίδα τους να τα κάνουν λίμπα". Φυσικά, δε μπήκαν στη διαδικασία, ούτε εκείνοι ούτε άλλα ακροδεξιά σκουπίδια, να αναρωτηθούν ποιά είναι η βαθύτερη αιτία του ξεσηκωμού των μεταναστών.

Αναρωτήθηκαν, άραγε, ο κ. Καρατζαφέρης και οι όμοιοί του πώς θα αντιδρούσαν οι ίδιοι αν κάποιος αστυνομικός έσκιζε μια σελίδα από το χριστιανικό ευαγγέλιο; Διανοήθηκαν πώς είναι να ζεις σε άθλιες συνθήκες, στο παλιό Εφετείο για παράδειγμα, κι όχι μόνο αυτό αλλά να έχεις και μια χούφτα ακροδεξιών "πατριωτών" να σου πετούν πέτρες και να σε προπηλακίζουν; Μπήκαν στη διαδικασία τα φασιστοειδή σκουλίκια να σκεφτούν πώς είναι να εργάζεσαι ανασφάλιστος για πενταροδεκάρες, υπό την εκμετάλλευση εργοδοτών που σε μεταχειρίζονται ως σκλάβο;

"Κανείς δεν τους κάλεσε εδώ. Ηρθαν απρόσκλητοι", είναι η συνήθης ρητορεία εκείνων που βάζουν την πατρίδα πάνω από τον άνθρωπο. Οι μετανάστες, όμως, δεν ήρθαν εδώ για τουρισμό ούτε για να θαυμάσουν το "ορθόδοξο κάλλος" του κ. Καρατζαφέρη και της κας Τζαβέλλα. Ηρθαν γιατί στην όποια πατρίδα τους δε μπορούσαν να ζήσουν. Ηρθαν σε μια καινούρια πατρίδα, που υποτίθεται είναι αναπτυγμένη και πολιτισμένη. Η πλειοψηφία τους ήρθε στην Ευρώπη για να δουλέψει, για να μπορεί να ζήσει με την αξιοπρέπεια που στερήθηκε στην πρώτη πατρίδα. Είναι έγκλημα να θες να ζεις με το κεφάλι ψηλά;...

Προφέρουν στην παραγωγική διαδικασία της Ελλάδας κι αν το ελληνικό κράτος αποφασίσει τουλάχιστον να σκεφτεί έξυπνα αν όχι ανθρώπινα ας τους δώσει την ελληνική υπηκοότητα, ώστε να πληρώνουν κι ασφαλιστικές εισφορές και φόρους. Με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστούν τα δικαιώματα και των ελλήνων εργαζόμενων, που αισθάνονται μειονεκτικά αυτήν τη στιγμή. Εκτός αν δεν θεωρούν δουλειά να μαζεύουν φράουλες στη Μανωλάδα, για παράδειγμα, και την θεωρούν εργασία παρακατιανών...

Αυτή η χώρα δεν ανήκει μόνο στους έλληνες και, κυρίως, δεν ανήκει μόνο στους "ελληναράδες". Ανήκει εξίσου σε οποιονδήποτε την κατοικεί. Ανήκει, φυσικά, και στα παιδιά μεταναστών που έχουν γεννηθεί εδώ και το κράτος δεν τους αποδίδει την ελληνική υπηκοότητα Αν, επομένως, θα έπρεπε να απελάσουμε κάποιους ( όχι πως συμφωνώ με τέτοια μέτρα) είναι τα ανεγκέφαλα κτήνη που ασχημονούν σε βάρος όσων ζουν καθημερινά με ένα καρβέλι ψωμί και κοιμούνται εναλλάξ σε δωμάτια άθλιων ξενοδοχείων γιατί δεν έχουν χρήματα να πληρώνουν μια ολόκληρη διανυκτέρευση. Αγαπάω πολύ την πατρίδα μου για να την αφήσω στο έλεος ηλίθιων ρατσιστών...

Κομματισμός=βαρβαρότητα...

Γύρω στα χίλια άτομα κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Μεγάλες βιομηχανίες κι επιχειρήσεις απολύουν κόσμο γιατί τα κέρδη τους απλώς μειώθηκαν κι όχι γιατί έχουν ζημιές, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι τα κατά καιρούς βραβεία κοινωνικής υπευθυνότητας που κερδίζουν είναι μια αστειότητα. Οι τράπεζες, επίσης, συνεχίζουν να λειτουργούν ως νόμιμοι τοκογλύφοι.
Οταν, επομένως, η εικονιζόμενη Ρόζα Λούξεμπουργκ μιλούσε για σοσιαλισμό ή βαρβαρότητα είχε δίκιο. Γιατί, άραγε, καμώνεται τον προσβεβλημένο ο Κ. Καραμανλής από την εξομοίωση του καπιταλισμού με τη βαρβαρότητα; Κι αν κάποιοι είναι βάρβαροι, αυτοί δεν είναι όσοι αγνά πιστεύουν στο φιλελευθερισμό ή νεοφιλελευθερισμό, αλλά εκείνοι που καρπώνονται κέρδη και ψήφους από την ιδεοληψία πως η αγορά μπορεί να αυτορυθμίζεται και δεν υπάρχει ανάγκη να τίθενται νομοθετικοί κανόνες...
Οσο για τον Γ. Παπανδρέου, που επαναλαμβάνει το δίλημμα για να κερδίσει "ψηφαλάκια", η κ. Παπαρήγα έχει δίκιο να του καταλογίζει πως όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο άλλη τόση έχει το ΠΑΣΟΚ με το σοσιαλισμό. Ολοι τους, όμως, παίζουν ένα "θέατρο σκιών", επιδιώκοντας την πόλωση που θα τους βοηθήσει να συντηρήσουν ή και να αυξήσουν τις δυνάμεις τους. Γι' αυτό και το ορθότερο θα 'ταν να λέγαμε πως στην Ελλάδα κομματισμός= βαρβαρότητα...

Θα ψηφίσω Οικολόγους Πράσινους!

Θα ψηφίσω Οικολόγους Πράσινους στις ευρωεκλογές! Δεν είμαι μέλος τους, όπως δεν υπήρξα ποτέ μέλος οποιουδήποτε κόμματος. Εχω τις αριστερές πολιτικές μου απόψεις, ούτε θέλω, όμως, να τις επιβάλλω σε όποιους πιθανούς "συντρόφους", ούτε, από την άλλη, και να υποχρεώνομαι να υπερασπίζω μια πολιτική γραμμή την οποία μπορεί και να μην ασπάζομαι...

Θα ψηφίσω Οικολόγους Πράσινους συνειδητά κι όχι για να διαμαρτυρηθώ για την πολιτική των άλλων κομμάτων. Παρακολουθώ την πολιτική σκέψη και τις πρωτοβουλίες τους εδώ και πολύ καιρό, πριν γίνουν "τρέντι" για τα μέσα ενημέρωσης. Αρκετές, αν όχι πολλές, από τις απόψεις τους τόσο για θέματα περιβάλλοντος όσο και για ζητήματα γενικότερης πολιτικής με βρίσκουν σύμφωνο. Εκτιμώ, επίσης, το ότι δεν έχουν μοιράσει ηγετικά πόστα. Εχουν μια εκτελεστική γραμματεία που ανανεώνεται, νομίζω, κάθε χρόνο κι αυτό είναι.

Καταλαβαίνω την πολεμική των άλλων κομμάτων, κυρίως του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταίο διάστημα σε βάρος των Πράσινων. Το ίδιο κάνουν τόσα χρόνια κι έναντι των μεγάλων. Η πολιτική τους είναι "καλύτερα να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, γιατί έτσι μπορούμε να πάρουμε κι εμείς μερικές ψήφους". Πολιτική τους είναι το όχι. Το ΚΚΕ επιμένει στην αποτυχημένη δικτατορία του προλεταριάτου. "Λυπάμαι", αλλά μπορούμε να φτάσουμε στον κομμουνισμό και χωρίς το κόμμα-μπαμπούλα, οι πρακτικές του οποίου στην ανατολική Ευρώπη κι αλλού θύμιζαν περισσότερο φασισμό. Οσο για το ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν θεωρήσω την άρνησή του για τα πάντα αγνή, δε μπορώ να εμπιστευτώ ένα κόμμα με τη νοοτροπία 15χρονου εξεγερμένου έφηβου. Προς αποφυγή παρεξήγήσεων, ένας 15χρονος οφείλει να επαναστατεί απέναντι σε όλα, από ένα κόμμα, όμως, ζητώ μεγαλύτερη ωριμότητα...

Είναι πιθανό, αν θέλετε πολύ πιθανό, οι Οικολόγοι Πράσινοι να αποδειχθούν κατώτεροι των προσδοκιών μου. Από την άλλη, όμως, δεν θεωρώ ούτε την αποχή, ούτε το λευκό, ούτε το άκυρο πολιτική λύση. Εκτός αν όποιος ακολουθεί αυτήν την τακτική είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τις αναρχικές αντιλήψεις του στο δρόμο κι όχι με ωχαδερφισμό...

Μια "οικογένεια" είναι όλοι τους...

Η φωτογραφία όπου απεικονίζονται ο πρώην ισχυρός άνδρας της Siemens Ελλάς, Μιχάλης Χριστοφοράκος κι ο πρώην υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης είναι μια σαφής ένδειξη του γιατί δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια για το σκάνδαλο της Siemens...
Ο κ. Χριστοφοράκος ήταν ν' απολογηθεί σήμερα, αλλά, "αίφνης", βρέθηκε στο Μόναχο είτε για λόγους υγείας, είτε γι' άλλη κατάθεσή του σε γερμανικό δικαστήριο. Φυσικά πολλοί ήταν οι πολιτικοί που δε στενοχωρήθηκαν από αυτήν την εξέλιξη. Οσο δε μιλά ο κ. Χριστοφοράκος το πολιτικό σύστημα της χώρας μπορεί να κοιμάται ήσυχο. Κι εκείνος, άλλωστε, γνωρίζει πως κρατά πολλούς "στο χέρι" και πως αυτό τον διευκολύνει να μην πάει φυλακή. Γι' αυτό και συνέχιζε τις δημόσιες εμφανίσεις του και τα πλούσια δείπνα σε πανάκριβα ξενοδοχεία, όπως στη "Μεγάλη Βρετανία"...
Να γιατί η σκανδαλολογία έχει νόημα κι ας μιλούν περί του αντιθέτου τηλεσχολιαστές-παπαγαλάκια της εξουσίας, τύπου Γ. Πρετεντέρη: γιατί υπάρχουν όντως σκάνδαλα, ανεξαρτήτως αν αρκετοί από όσους τα επικαλούνται είναι και οι ίδιοι "χωμένοι ως το λαιμό", και γιατί αν αποκαλυφθούν οι ένοχοι το Δημόσιο μπορεί να γλιτώσει πολλά δις ευρώ στο μέλλον...

Ο παράδεισος ( μπορεί να) είναι εδώ!

Στους έλληνες αρέσει να αισθάνονται είτε οι καλύτεροι, είτε οι χειρότεροι του κόσμου. Μέση λύση δεν υπάρχει! Κι αυτό το γράφω με αφορμή το σκάνδαλο της καταλήστευσης του βρετανικού κρατικού προϋπολογισμού από τους βουλευτές του Ηνωμένου Βασιλείου. Τι αποδεικνύουν οι αποκαλύψεις που συγκλονίζουν την άλλη όχθη της Μάγχης; Οτι η διαφθορά δεν είναι ίδιον ελληνικό, αλλά της κάθε εξουσίας, μικρής ή μεγάλης. Δεν είναι στο ελληνικό DNA να βάζουμε το χέρι στο μέλι, είναι στο ανθρώπινο...

Τα αφτιά των πολιτικών, εξάλλου, φαίνεται πως δεν ιδρώνουν ούτε στο "Νησί", όπου ο πρόεδρος της Βουλής αρνείται να παραιτηθεί παρότι έκανε κι εκείνος χρήση του δημόσιου χρήματος δι' ασήμαντους λόγους. Είναι μύθος, επίσης, πως στο εξωτερικό οι πολιτικοί τιμωρούνται. Μπορεί να συμβαίνει συχνότερα από ό,τι στην Ελλάδα, αλλά το "συχνότερα" δεν είναι "συχνά"...

Χθες διάβασα ένα άρθρο του δημοσιογράφου Γ. Βότση στην "Ελευθεροτυπία", στο οποίο παρουσίαζε τη Φινλανδία σα να 'ταν επίγειος παράδεισος. Οντως, το κράτος εκεί λειτουργεί: και το εκπαιδευτικό σύστημα και το υγειονομικό είναι παραδείγματα προς μίμηση, όπως και η διαφάνεια στις δημόσιες συναλλαγές. Τι να την κάνεις, όμως, μια ζωή όπου θα δειπνείς στις επτά το βράδυ κι όπου "πέφτεις" για ύπνο στις έντεκα γιατί δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις; Να διαλύσουμε το κομματικό κράτος μας ναι, αλλά η ζωή είναι πολύ περισσότερα από καθαροί και μεγάλοι δρόμοι...

"Αρχοντοχωριάτες"!

Οι πολιτικοί μας συνηθίζουν να ισχυρίζονται πως προτάσσουν το εθνικό από το κομματικό ή το προσωπικό τους συμφέρον. Μέγα ψέμα! Αν ήταν έτσι, τότε η κάθε κα Μητσοτάκη κι ο κάθε κύριος Βενιζέλος από τα δύο μεγάλα κόμματα θα έβαζαν "λυτούς και δεμένους" ώστε να είναι εκείνοι οι επικεφαλής της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα στις ευρωλίστες. Κι αυτό γιατί το 80%, τουλάχιστον, των νόμων που ψηφίζει το ελληνικό Κοινοβούλιο είναι Κοινοτικές Οδηγίες, που έχουν συναποφασιστεί κι από το Ευρωκοινοβούλιο. Σημειώνω, επίσης, ότι η ευρωπαϊκή Βουλή, με βάση τη νέα ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, θα εκλέγει ακόμα και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Κι όμως, οι "πρωτοκλασάτοι" πολιτικοί μας ενδιαφέρονται περισσότερο να κάνουν τα ρουσφετάκια τους στο "Ελλαδιστάν", προσδοκώντας στη φθορά του αρχηγού τους προκειμένου να γίνουν "πρώτοι στο χωριό". Για το "συμφέρον" της χώρας βεβαίως βεβαίως...

Φτιάχνουμε(;) τη "σκεπή", ξεχάσαμε το "ισόγειο"...

Ξεκίνησαν σήμερα οι πανελλήνιες, με τους μαθητές να γράφουν για το κάψιμο των βιβλίων στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας. Στο μεταξύ, έχει ήδη ξεκινήσει ο πεντακισχιλιοστοεβδομηκοστός ένατος(!) διάλογος για την παιδεία. Αν σ' αυτήν τη χώρα εργαζόμασταν όσο συσκεπτόμαστε, τα ποσοστά αθεΐας θα εκτινάσσονταν, αφού κανένας δεν θα 'θελε να πεθάνει και να χάσει τον επίγειο παράδεισο!
Γι' άλλη μια φορά, εξάλλου, κοιτάμε, όμως, να εκμοντερνίσουμε το "περιτύλιγμα", δηλαδή τις πανελλήνιες. Πώς μπορούμε, ωστόσο, να χτίσουμε ένα στέρεο σπίτι όταν δεν έχουμε φτιάξει τα θεμέλια; Αυτό θέλει να κάνει τώρα κι ο Α. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος είναι ένας, ακόμα, υπουργός που θέλει να συνδέσει το όνομά του με μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ξεχνώντας πως σχεδόν όλες οι προηγούμενες ήταν σχεδόν αποτυχημένες...
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ζήτημα που προτάσσει η Αριστερά. Αν είχαμε καλά δημόσια πανεπιστήμια κανένας δεν θα ασχολούταν. Ας εργαστούμε, επομένως, προς αυτήν την κατεύθυνση κι όχι με την επαναστατική γυμναστική του κλεισίματος σχολών. Για να παραφράσω τον Αλμπέρ Καμί, ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο μπορεί να είναι καλό ή κακό. Το κλειστό, όμως, δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο από κακό...
Υ.Γ. Ο Σάκης Ρουβάς είναι πολύ όμορφος και πολύ καλός διασκεδαστής. Τί έχει να προσφέρει, όμως, στο στομάχι και στο πνεύμα μας για να δικαιολογείται η ολοήμερη κι ολονύχτια προβολή του από τα σοβαρά, σοβαροφανή κι, εν τέλει, γελοία μέσα ενημέρωσης;...

Επιχείρηση "σώστε τα πολιτικά τζάκια"...

Αρον άρον κλείσον αυτήν, μήπως και σωθούν τα πολιτικά τζάκια της χώρας! Ο κ. Καραμανλής δεν είχε άλλη λύση απ' το να κλείσει τη Βουλή γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα, που "ανήκει" στις οικογένειες Καραμανλή, Μητσοτάκη και Παπανδρέου, θα είχε διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη αν μαθαίναμε τα πάντα για το σκάνδαλο Siemens. Γι' αυτό και η παράσταση πολιτικής αγωγής του ελληνικού Δημοσίου έπρεπε να μείνει κρυφή γιατί οι Νομικοί Σύμβοουλοι του Κράτους μιλούν για ποινικές ευθύνες των δύο κομμάτων εξουσίας...
Κοροϊδεύουμε τους ιταλούς για τη μαφία και για το ότι έχουν για πρωθυπουργό τον κ. Μπερλουσκόνι. Στην Ιταλία, όμως, είχαν το θάρρος να διαλύσουν τους χριστιανοδημοκράτες και τους σοσιαλιστές, όταν αυτοί "πνίγηκαν" στα σκάνδαλα, ενώ δε δίστασαν να ρίξουν στη Β' Εθνική και την ποδοσφαιρική ομάδα των πανίσχυρων Ανιέλι της FIAT, τη Γιουβέντους, όταν αποκαλύφθηκε κύκλωμα στημένων παιχνιδιών με δική της ευθύνη.
Αυτά τα έκαναν οι "μαφιόζοι" οι ιταλοί. Στην Ελλάδα, η Ντόρα Μητσοτάκη, για παράδειγμα, μπορεί να είναι η επόμενη αρχηγός πολιτικού κόμματος και μελλοντική πρωθυπουργός της χώρας μόνο και μόνο γιατί κανείς δεν θα τολμήσει να βάλει το περίφημο "μαχαίρι στο κόκαλο" για το σκάνδαλο Siemens...

Κλαίνε οι χήρες, "κλαίνε" και οι...βιομήχανοι!

Οι έλληνες βιομήχανοι, και στην πρόσφατη συνέλευσή τους όπου "προσκύνησε" κι ο κατά τα άλλα σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου, "κλαίγονται" για τη δαιμονοποίησή τους από την ελληνική κοινωνία. Για να ξεχάσουν τον "πόνο" τους ζητούν περαιτέρω ενίσχυση από την κυβέρνηση. Για νο πετύχουν, άλλωστε, έχουν βάλει μπροστά τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλο να μιλά για σήψη του πολιτικού συστήματος και λοιπά ορθά μεν, αλλά υποκριτικά όταν ακούγονται από ανθρώπους που συνέβαλαν σε αυτή.

Αν οι βιομήχανοι νοιάζονταν για τους νόμους και για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, τότε δεν θα χρησιμοποιούσαν, για παράδειγμα, την προσφιλή σε αυτούς μέθοδο της ανασφάλιστης εργασίας μεταναστών όπως, κακή ώρα, κάνουν τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) του εικονιζόμενου Σπύρου Λάτση στην Θεσσαλονίκη. Περίπου 60 αλλοδαποί δουλεύουν εκεί νύχτα και μέρα, με το ένα τρίτο της κανονικής αμοιβής και με συνθήκες υγιεινής που ο κ. Λάτσης θα εξοργιζόταν αν επιβάλλονταν στα άλογά του...

Καλά θα κάνουν, επομένως, οι βιομήχανοι, που κυρίως οφέλη είχαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις χωρίς να ανταποδίδουν και πολλά στην ελληνική κοινωνία με ανάλογες επενδύσεις, να προσέχουν όταν μιλούν για κρατική σαπίλα. Γιατί και οι ίδιοι βρωμάνε...

Από μικροί στα...ρουσφέτια!

Ποιος φιλελευθερισμός, ποιος σοσιαλισμός, ποια εργασιακή κρίση, ένα είναι το σύνθημα που ενώνει τους φοιτητοπατέρες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ενόψει των αυριανών φοιτητικών εκλογών: "φτηνότερες αποδράσεις στη Μύκονο", υπό τους ήχους των πιο πρόσφατων "σκυλοτράγουδων". Απ' την άλλη, οι "επαναστατημένοι" νεολαίοι της ΚΝΕ πηγαίνουν ακόμα και στην τουαλέτα μόνο ύστερα από κομματική υπόδειξη, ενώ εκείνοι του ΣΥΡΙΖΑ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ξεδίνουν τώρα κατά του συστήματος για να μπορέσουν να το υπηρετήσουν καλύτερα όταν βγουν στην αγορά εργασίας...
Θυμάμαι τον επικεφαλής των ΕΑΑΚ ( εξωκοινοβουλευτική αριστερά) στη σχολή μου, ο οποίος "έφτυνε" ακόμα και τον καπιταλιστικό αέρα που ανέπνεε. Σήμερα είναι νομικός σύμβουλος σε πολυεθνική εταιρεία, ένας κλασικός γιάπης με λίγα λόγια. Και δεν είναι ο μόνος που ακολούθησε αυτήν την πορεία στη ζωή του...
Για ποιο λόγο να πάνε, επομένως, αύριο οι φοιτητές να ψηφίσουν; Για τον ίδιο λόγο που πηγαίνουμε και στις υπόλοιπες εκλογές: για την εξυπηρέτηση των ατομικών μας συμφερόντων. Κι έτσι οι φοιτητοπατέρες "δικαιολογούνται" να συμπεριφέρονται σαν κράτη εν κράτει στα πανεπιστήμια κι αυτή η άμοιρη τριτοβάθμια εκπαίδευση να εξακολουθεί να είναι θύμα και των εκβιασμών του κάθε άχρηστου...

Ο καραγκιοζοπαίκτης έφυγε, οι καραγκιόζηδες μένουν...

Αν κάποιος χαζός ή αδαής άκουγε τους κ. Καραμανλή και Παπανδρέου στις "μπαλκονάτες" ομιλίες τους αυτό το Σαββατοκύριακο, θα πίστευε ότι αυτούς τους δύο ανθρώπους τους χωρίζει ένα άσβεστο μίσος. Σα να 'χε ο ένας σκοτώσει τη μάνα του άλλου και γι' αυτό το λόγο να μη μπορούσαν να αλληλοσυγχωρηθούν με τίποτα...

Οποιος, όμως, έχει στοιχειώδη αντίληψη του θεάτρου σκιών που λέγεται πολιτική, καταλαβαίνει πως αυτό που παρακολουθήσαμε το Σαββατοκύριακο οι πολιτικοί αναλυτές το χαρακτηρίζουν "προσπάθεια συσπείρωσης των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων" και ο, αιωνία του η μνήμη, Ευγένιος Σπαθάρης θα το αποκαλούσε "καραγκιοζιλίκια". Το μόνο που χωρίζει τον Κωστάκη απ' τον Γιωργάκη δεν είναι, βέβαια, η ιδεολογία. Και οι δύο δεξιοί είναι άλλωστε, απλώς ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φορά και "φερετζέ". Τους χωρίζει μια "γυναίκα", η εξουσία, αυτοί που έχουν μάθει από τα παιδικά τους χρόνια πως αποτελεί οικογενειακό προνόμιο. Κι όταν δεν την έχει ένας από τους δύο κάνουν σαν τα παιδιά που τους πήραν το κουβαδάκι...

Πείτε με καχύποπτο...

Η γενεσιουργός αιτία του δικομματισμού είναι η διαφθορά. Μπορεί αυτό να διαβάζεται κάπως αποφθεγματικό, αλλά εκτιμώ πως έχει, τουλάχιστον, βάση αληθείας. Τα διαβόητα διαπλεκόμενα συμφέροντα, είτε αυτά λέγονται καναλάρχες, είτε Siemens, είτε MAN ( για τις μίζες της οποίας παραιτήθηκε ο εικονίζομενος πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Χρίστος Βερελής, προκειμένου να "ταράξει το σύστημα", όπως δήλωσε), προτιμούν να έχουν δύο κόμματα υποχείρια, τα οποία λόγω φθοράς ή εκβιασμών θα πρέπει να εναλλασσονται στην εξουσία, από το να ρισκάρουν ένα ανοιχτό πολιτικό σύστημα, όπου θα έχουν λόγο έκφρασης και οι μικρότεροι σχηματισμοί ή, γιατί όχι, και οι μεμονωμένοι πολίτες.
Επομένως, όταν ακούω τους κ. Καραμανλή και Παπανδρέου να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος είναι πιο διεφθαρμένος από τον άλλο είναι σα ν' ακούω δυο πλουσιόπαιδα να μαλώνουν για το ποιο από τα δύο είναι πιο κακομαθημένο...
Ο κ. Βερελής μπορεί να είναι αθώος...της μίζας και να ήθελε, ειλικρινά, να διατρανώσει με αυτόν τον τρόπο την εντιμότητά του. Είναι τιμητικό για εκείνον, εξάλλου, που, σε αντίθεση με τον κ. Παυλίδη, παραιτήθηκε Πείτε με, όμως, καχύποπτο, αλλά κάποτε ο σπουδαίος ηθοποιός Πίτερ Ουστίνοφ είχε πει πως ο ηχηρότερος τρόπος για να αποδεχθείς ένα βραβείο είναι να το αρνηθείς. Μήπως και ο ηχηρότερος τρόπος για να γλιτώσεις την πολιτική σου υπόσταση είναι να θέτεις την αγνότητά της υπό κρίση γιατί θεωρείς πως δεν υπάρχουν περί του αντιθέτου στοιχεία;...

Τζογάρει με τις ζωές των εργαζόμενών του

Οι έλληνες δύσκολα αποχωριζόμαστε τον καφέ, το τσιγάρο και τον τζόγο. Γι' αυτό και μας εκμεταλλεύονται στις καφετέριες, γι' αυτό και δεν βλέπω να εφαρμόζεται ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους από την 1η Ιουλίου. Όσο για τα τυχερά παιχνίδια, η Ελλάδα στα πρακτορεία ΠΡΟ ΠΟ και στα καζίνα αναστενάζει...

Κι όμως, έρχεται το καζίνο του Ρίου να μας βγάλει όλους τρελούς. Ο εικονιζόμενος ιδιοκτήτης του Κώστας Πηλαδάκης ( ιδιοκτήτης κι άλλων καζίνων, πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λάρισας και της Σούπερ Λίγκας) αποφάσισε πως περνά...κρίση, γι' αυτό και ανακοίνωσε τετραήμερη εργασία για 136 από τους 337 εργαζόμενούς του στο Ρίο! Ο κ. Πηλαδάκης μας περνά για εξωγήινους; Θέλει να μας πείσει πως οι έλληνες, ειδικά σε περίοδο κρίσης, δεν τζογάρουν όπως παλιά; Ακόμα κι αν έχουν μειωθεί τα κέρδη του, που δεν το νομίζω, είναι αυτός λόγος για να δυσκολέψει τη ζωή τόσων οικογενειών; Οι ερωτήσεις μου είναι ρητορικές, η κυβέρνηση, όμως, φρόντισε ήδη να τις απαντήσει, δίνοντας και το καζίνο της Κέρκυρας στον κ. Πηλαδάκη...

Είναι αργά για δάκρυα Ζαν Κλοντ...

Πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον που πρώτα έχει βάλει φωτιά στο σπίτι του, ύστερα μένει μέσα σ' αυτό άπραγος και περικυκλωμένος από τις φλόγες και το μόνο που κάνει είναι να παίρνει στο τηλέφωνο κάποιον γνωστό του για να του ανακοινώσει πως θα καεί ζωντανός; Δεν θα μιλούσατε, μάλλον, με τα καλύτερα λόγια για την ευφυία του. Κι όμως, αυτό μοιάζει να κάνει κι ο εικονιζόμενος πρόεδρος της Ευρωζώνης, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος πρόβλεψε κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και συνεπακόλουθες κοινωνικές εξεγέρσεις.

Τι έκαναν, όμως, μέχρι τώρα τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα "golden boys" της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Προωθούσαν οδηγίες υπέρ της ευέλικτης εργασίας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ελεύθερης ρόης του κεφαλαίου. Τώρα, τάχα, γιατί κλαίνε και οδύρονται, ζητώντας από τους επιχειρηματίες μεγαλύτερη κοινωνική ευθύνη; Αφού έτσι τους έμαθαν, γιατί εκλιπαρούν σήμερα για τον οίκτο τους; Είναι αργά για δάκρυα Ζαν Κλοντ και κάθε Ζαν Κλοντ. Θύελλες σπείρατε, ανέμους θα θερίσετε...

Πογκρόμ για τα φασιστοειδή...

Ποιός φταίει για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος στην Ελλάδα; Μα, οι ξένοι "φυσικά". Αυτοί είναι, άλλωστε, η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων και των πολιτικών στη χώρα. Ο κ. Παυλίδης, ας πούμε, είναι ινδός... Ποιός φταίει που οι ξένοι εργάζονται ανασφάλιστοι και "κλέβουν" δουλειές από τους "φιλόπονους" ελληναράδες; Δε χωρά συζήτηση, οι ίδιοι οι ξένοι...φυσικά.

Γι' αυτό και η "αγία" αστυνομία μας, εκτελώντας άνωθεν εντολές, έχει ξεκινήσει επιχείρήσεις-"σκούπα" σε βάρος μεταναστών. Αν ήμασταν σε άλλες εποχές, θα τις ονομάζαμε πογκρόμ, "ευτυχώς", όμως, ζούμε σε μια πολιτισμένη χώρα, στον 21ο αιώνα και κάτι τέτοιες λέξεις θα πρέπει να αποφεύγονται...

Αλήθεια, η αστυνομία συνέλαβε κανένα από τους ακροδεξιούς που επιτέθηκαν πρόσφατα σε πακιστανούς στη Νέα Ιωνία; Εδειξε, τουλάχιστον, σπουδή να τους συλλάβει; Αναρωτιέμαι, η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. πώς σχολιάζει τις καταγγελίες για αστυνομική βία σε βάρος του αφγανού Ναβίτ Φερζάν στη Μενάνδρου; Θα ξεκινήσει κάποια επιχείρηση-"σκούπα" για τα φασιστοειδή που βρωμίζουν αυτήν τη χώρα στο όνομα του πατριωτισμού και της εθνικοφροσύνης; Ως πότε θα θεωρούμε εγκληματικότητα μόνο ό,τι γίνεται από μετανάστες κι όχι τη δωροληψία, την υπεξαίρεση, την εργοδοτική αυθαιρεσία κι άλλα εγκλήματα που έχουν, κατ' εξοχήν, ελληνική "υπηκοότητα" και ζημιώνουν απείρως περισσότερο τον τόπο από την κλοπή της τσάντας μιας φιλήσυχης γριούλας;...

Ο κακός λύκος θα "προστατεύσει" την Κοκκινοσκουφίτσα!

Μπορεί απόψε ο κ. Παυλίδης να παραπεμφθεί στο Δικαστικό Συμβούλιο. Μπορεί, ακόμα, να παραιτηθεί ή να ζητήσει συγγνώμη για το δαχτυλάκι που κουνούσε στους συναδέλφους του και στον ελληνικό λαό, που παρακολουθούσε την ομιλία του στη Βουλή.
Ακόμα και αν συμβούν όλα αυτά, εκείνο που δεν αλλάζει είναι πως είτε τα τελευταία 35 χρόνια δεν υπήρξε ούτε ένας ένοχος πολιτικός για να πάει φυλακή για τα εγκλήματά του, είτε αυτά δεν υπήρξαν ποτέ παρά μόνο στη φαντασία όσων κατά καιρούς τα κατάγγειλαν.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, μοιράζομαι το ελάττωμα με αρκετούς συμπατριώτες μου να μην έχω ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στους πολιτικούς και, δη, τους έλληνες. Γι' αυτό και μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι όλοι όσοι κατηγορήθηκαν για σκάνδαλα είχαν τα χέρια τους καθαρά από το "μέλι". Γι' αυτό και μου είναι, επίσης, δύσκολο να πιστέψω ότι τη χώρα θα καθάρει από τα σκάνδαλα το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι σα να περπατά η Κοκκινοσκουφίτσα μες το δάσος, έχοντας για σωματοφύλακα τον κακό το λύκο...