Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει! Αυτήν τη στιγμή εξακολουθεί να υπηρετεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που κατέρρευσε παταγωδώς, οδηγώντας μας σε μια οικονομική κρίση που όμοιά της είχε να ζήσει ο πλανήτης από το μεσοπόλεμο. Τί πρέπει να κάνουμε, όμως, για να αλλάξει η E.E.; Είναι λύση να αποχωρήσουμε, όπως προτείνουν το ΚΚΕ και η Αλέκα Παπαρήγα; Οχι, κι αυτό γιατί, καλώς ή κακώς, πρώτα και κύρια εξαρτιόμαστε οικονομικά από αυτή. Έίναι αλήθεια ότι πολλά χρήματα "φαγώθηκαν" από εκείνους που διαχειρίστηκαν Κοινοτικά κονδύλια. Πόσα έργα θα είχαν γίνει, όμως, χωρίς τα ευρωπαϊκά λεφτά; Είναι τυχαίο ότι οι πολιτικοί μας "σφάζονται" να αναλάβουν το ΥΠΕΧΩΔΕ; Ξέρουν πολύ καλά και πως "δικό τους" έργο μπορούν να παρουσιάσουν και να κρατησουν και οι ίδιοι το κατιτίς τους...
Σε έναν κόσμο, εξάλλου, που καμιά χώρα δε μπορεί να χαρακτηριστεί αυτάρκης, ούτε καν οι ΗΠΑ, είναι αστείο να απομονωθούμε από τα υπόλοιπα κράτη. Είναι πολύ απλό: δεν θα μπορέσουμε να ευτυχήσουμε αν δεν ευτυχήσει όλος ο πλανήτης...
Επιπλέον, η στάση του ΚΚΕ είναι υποκριτική: από τη στιγμή που καταγγέλλει τα υπόλοιπα κόμματα πως δε μπορούν να αλλάξουν την Ε.Ε. εκ των έσω γιατί συμμετέχει το ίδιο στις ευρωεκλογές; Θα ήταν πολύ πιο έντιμο, δεδομένης της στάσης του, να απέχει από αυτήν την εκλογική διαδικασία. Αλλά "είναι πολλά τα λεφτά" Αλέκα, έτσι δεν είναι;...
Υ.Γ.: Το επιχείρημα της κας Παπαρήγα πως δε δέχεται να μπει η εφορία στον Περισσό γιατί δε συμβαίνει το ίδιο και με τα άλλα κόμματα και γιατί δεν θέλει να φακελωθεί το κόμμα της προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας. Το ότι δεν πιάνουν όλους τους κλέφτες, δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν κλέφτες. Οσο για το επιχείρημα του αντικομμουνισμού που χρησιμοποιεί η κα Παπαρήγα, αυτό ίσχυε στη χώρα μας για πολλές δεκαετίες, αλλά εν έτει 2009 όσοι το χρησιμοποιούν το κάνουν ως πρόφαση εν αμαρτίαις...
5 σχόλια:
Όταν οι άλλοι μιλούν για τα «οφέλη» του ελληνικού λαού λόγω της εισόδου της χώρας στην ΕΟΚ, το ΚΚΕ μιλά για ανυπακοή έναντι της Κομισιόν, για απειθαρχία απέναντι στις Βρυξέλλες, για αντίσταση στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο και κυρίως για αποδέσμευση από τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό της ΕΕ.
Ποιος έχει δίκιο;
Ας αφήσουμε να μιλήσουν τα στοιχεία από την 29χρονη συμμετοχή της Ελλάδας στην πρώην ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Ας δούμε πώς εξελίχθηκε η κατάσταση στη χώρα μας. Και ας βγάλει ο καθένας τα συμπέρασμά του, αν έχει δίκιο το ΚΚΕ ή οι άλλοι.
ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ
Από το 1980 μέχρι το 2008 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας, απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, σχεδόν εννιαπλασιάστηκε! Έτσι (σε τρέχουσες τιμές), από τα 5,2 δισ. ευρώ έφτασε στα 44 δισ. ευρώ. Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 3,3 δισ. δρχ. στο γεωργικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης στην ΕΟΚ, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 290 εκατ. ευρώ. Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, η εικόνα καταγράφεται πλέον δραματική: Το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δισ. ευρώ. Αύξηση 934% (!) από το 1981. Ένα ακόμα στοιχείο ως προς το γεωργικό ισοζύγιο: Μόνο μέσα στον πρώτο χρόνο του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείμματος του γεωργικού της ισοζυγίου με όλες τις χώρες του κόσμου (κοινοτικές και μη) της τάξης του 74%!
ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας. Ο εξωτερικός δανεισμός από τα 236,6 δισ. δραχμές (694 εκατ. ευρώ) το 1990, έφτασε το 1997 στα 1.229 δισ. δραχμές και το 2000 στα 2.440 δισ. δραχμές (δηλαδή 7,16 δισ. ευρώ). Δηλαδή, την περίοδο που, κατά τ' άλλα, «έρρεαν» στην Ελλάδα τα «πακέτα», η υποθήκευση του μέλλοντος του τόπου την περίοδο 1990-2000 αυξήθηκε κατά 931%. Όσο για το τι συμβαίνει σήμερα, προσέξτε: Ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας έχει ανέλθει ήδη στο πρώτο τετράμηνο του 2009 στα 50 δισ. ευρώ. Δηλαδή οι Έλληνες είναι σήμερα τουλάχιστον κατά 600% πιο φεσωμένοι από το 2000, πριν δηλαδή την εισαγωγή του ευρώ, και κατά 7.100% πιο φεσωμένοι από το 1990, πριν δηλαδή τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ ΤΡΕΧΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ
Το 1994 - πρώτη χρονιά του Β΄ ΚΠΣ - το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών ήταν 93 εκατ. ευρώ. Τρία χρόνια μετά, το 1997, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας αυξήθηκε κατά ...3.866% και ανήλθε στα 3,7 δισ. ευρώ. Όσο για το 2000, το έλλειμμα έφτασε τα 7 δισ. ευρώ και σήμερα (στοιχεία 2008) έκλεισε (...κρατηθείτε) στα 35 δισ. ευρώ. (Αύξηση μέσα σε μια δεκαετία της τάξης του ...400%).
Προσέξτε αυτό το στοιχείο: Το συνολικό χρέος της χώρας ήταν το 1980 στα 600 εκατ. ευρώ. Μετά από 29 χρόνια ένταξης στην ΕΕ το χρέος έχει εκτιναχτεί (βάσει των προβλέψεων για το 2009) στα 280 δισ. ευρώ! Δηλαδή από τη στιγμή που η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ μέχρι σήμερα, το χρέος της χώρας αυξήθηκε (σε τρέχουσες τιμές) κατά 466 φορές!
ΠΕΡΙ ΠΑΚΕΤΩΝ
Μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων ΕΕ - Ελλάδας είναι τα περίφημα «πακέτα». Πρόκειται για τα ΜΟΠ της περιόδου 1986-93, ύψους 471 εκατ. ευρώ, για το Β΄ ΚΠΣ της περιόδου 1994-99, ύψους 12,3 δισ. ευρώ, για το Γ΄ ΚΠΣ της περιόδου 2000-2006, ύψους 26,1 δισ. ευρώ. Εδώ τώρα έρχονται να «προστεθούν» και τα 20 δισ. ευρώ που «κέρδισε» ο κ. Καραμανλής για το διάστημα μέχρι το 2013. Το άθροισμά τους είναι 58 δισ. ευρώ.
Αν ακολουθήσουμε την ίδια «χυδαία» λογιστική προσέγγιση, που ακολουθούν οι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όταν μιλούν για τον «παράδεισο» της ΕΕ, τότε προκύπτει το εξής:
Από το 1980 μέχρι το 2013, σε περίοδο δηλαδή 33 ετών από την ένταξη στην ΕΕ, το ποσό που αναλογεί σε καθέναν από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες από τον παραπάνω «πακτωλό» δεν ξεπερνά τα 5.800 ευρώ. Τόσα αναλογούν σε κάθε Έλληνα από αυτά που «πήραμε» μέχρι τώρα και σε αυτά που «θα» πάρουμε με το Δ΄ «πακέτο».
Τουτέστιν: 176 ευρώ το χρόνο, ήτοι μισό ευρώ τη μέρα! Σε «καλή μεριά»...
Κάθε ένα ευρώ που μας «δίνουν», τους το πληρώνουμε ...πέντε!
Αλλά το κύριο δεν είναι αυτό. Το ποσό των μέχρι τώρα «πακέτων» (περί τα 42 δισ. ευρώ μέχρι και το 2007) θα πρέπει να συγκριθεί με ένα και μόνο στοιχείο: Με το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ από το 1980 μέχρι το 2007 (οπότε και υπάρχουν συγκεντρωτικά στοιχεία). Αν, λοιπόν, δει κανείς συγκεντρωτικά τα στοιχεία για το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας με την ΕΕ, προκύπτει ότι:
Αθροιστικά οι εισαγωγές της χώρας σε αυτά τα 27 χρόνια ανήλθαν στα 318,2 δισ. ευρώ. Οι εξαγωγές της στα 105,2 δισ. ευρώ. Έτσι το αθροιστικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ μέσα σε αυτά τα 27 χρόνια εκτινάχτηκε στο δυσθεώρητο ύψος των 213 δισ. ευρώ!
Δηλαδή: Τους δώσαμε 213 (για εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ) και πήραμε 42 (από τα «πακέτα»)...
Με άλλα λόγια: Για κάθε ευρώ που εκταμίευε η ΕΕ από τα ταμεία της προς την Ελλάδα, η Ελλάδα έχει εκταμιεύσει πέντε ευρώ προς την ΕΕ ως κόστος της συμμετοχής της ελληνικής οικονομίας στην Ένωση. «Πληρώνουμε»; Όχι, δεν πληρώνουν όλοι. Αυτοί που πληρώνουν είναι ο λαός. Γιατί (όντως) υπάρχουν και εκείνοι που εισπράττουν και κερδίζουν. Πρόκειται για εκείνους, τους πλουτοκράτες, τους οποίους αφορούν - στην πραγματικότητα - τα «πακέτα».
Πρόκειται για τους βιομήχανους, τους εργολάβους και τους «αετονύχηδες» του μεγάλου κεφαλαίου.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΧΑΡΙΕΣ
Είναι χαρακτηριστικό ότι:
Πάνω από το 50% του Γ΄ ΚΠΣ πήγε σε προγράμματα για δρόμους και συγκοινωνιακούς άξονες ή για πολυποίκιλα και ποικιλώνυμα προγράμματα ... «κατάρτισης», δηλαδή ζεστό χρήμα στους βιομήχανους για τη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους».
Στους κερδισμένους των «πακέτων» είναι επίσης οι κάθε λογής μεσάζοντες, οι πολυεθνικές και οι νεοτσιφλικάδες.
Στο Γ΄ ΚΠΣ προβλεπόταν ένα ποσό της τάξης των 1,8 δισ. ευρώ για την αγροτική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα συνέβη το εξής:
Σύμφωνα με την έκθεση της Γιουροστάτ (2002) για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ εξαφανίστηκαν από το «χάρτη» 185 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά στην Ελλάδα. Σταθερά, δε, κατά την τρέχουσα δεκαετία υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά.
Την ίδια περίοδο, οι αγρότες με γη κάτω των 50 στρεμμάτων λιγόστεψαν κατά 21%, αντίθετα οι εκμεταλλεύσεις από 200 έως 500 στρέμματα αυξήθηκαν κατά 93% και οι εκμεταλλεύσεις από 1.000 έως 1.400 στρέμματα αυξήθηκαν κατά 135%. Οι νεοτσιφλικάδες που λέγαμε...
Επιπλέον, και όπως προκύπτει από τα ίδια τα στοιχεία της Κομισιόν, το 80% από τα 55 δισ. ευρώ των επιδοτήσεων που διατίθενται κάθε χρόνο συνολικά στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο της περιβόητης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), εισπράττεται από τους μεγαλογαιοκτήμονες, δηλαδή από το μεγάλο κεφάλαιο.
Το θέμα, μάλιστα, απασχόλησε την επικαιρότητα το 2007 στην Αγγλία, καθώς αποκαλύφθηκε ότι τις μεγαλύτερες αγροτικές επιδοτήσεις τις μοιράζονται η ...βασιλική οικογένεια και διάφοροι άλλοι πάμπλουτοι «ευγενείς»! Όπως προέκυψε, η βασίλισσα Ελισάβετ εισπράττει από (...αγροτικές) επιδοτήσεις 544.000 στερλίνες ετησίως, ο διάδοχος Κάρολος 225.000 στερλίνες, ο δούκας του Μάρλμπορο 370.000 στερλίνες, ο δούκας του Ουεστμίνστερ 325.000, ο δούκας του Μπρέντφορντ 380.000, ο κόμης του Λέστερ 250.000 στερλίνες...
Όσο για το «νέο μεγάλο φαγοπότι» που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα, πρόκειται για το Δ' ΚΠΣ ή «Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς» (ΕΣΠΑ), είναι και πάλι μια υπόθεση που κατά κύριο λόγο αφορά σε μια χούφτα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Τα 39,4 δισ. ευρώ (μαζί με τους «ιδιωτικούς πόρους») αποτελούν μία τεράστια ομολογουμένως πίτα και τα μεγάλα αφεντικά ακονίζουν τα μαχαίρια. Και την παραμικρή αμφιβολία για το πού πάνε τα λεφτά, η κυβέρνηση, με τα στοιχεία που έδωσε, τη διέλυσε. Η μερίδα του λέοντος θα πάει στις επιχειρήσεις. Από το «πακέτο» θα ενισχυθούν 50.000 επιχειρήσεις και στόχος είναι να δημιουργηθούν ...20.000 θέσεις εργασίας (ούτε μισή θέση ανά επιχείρηση).
Μεταξύ άλλων κονδύλια θα δοθούν για αναβάθμιση 95.000 τουριστικών κλινών, για ενίσχυση 700 επιχειρήσεων για δράσεις έρευνας και τεχνολογίας, για επέκταση της λεγόμενης ευελφάλειας, δηλαδή απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων με παχυλές επιδοτήσεις υπέρ εργοδοτών στο όνομα της «διά βίου μάθησης» 1.300.000 ατόμων και την «κατάρτιση» 300.000 εργαζομένων. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόλις προχτές η κυβέρνηση αποφάσισε την εκ νέου χρηματοδότηση των κεφαλαιούχων μέσω του ΕΣΠΑ, με 2 δισ. ευρώ, στο όνομα εισαγωγής ψηφιακής τεχνολογίας στις επιχειρήσεις...Ο προσανατολισμός του ΕΣΠΑ είναι απολύτως υποταγμένος στα κριτήρια της ΕΕ περί «ανταγωνιστικότητας», «επιχειρηματικότητας» και «παραγωγικότητας». Με άλλα λόγια, και το Δ' ΚΠΣ έχει αποκλειστικούς αποδέκτες τις επιχειρήσεις, αλλά και τις πολιτικές που, σύμφωνα με τα κριτήρια του κεφαλαίου, προωθούν τον ανταγωνισμό... Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει το μηχανισμό εκταμίευσης των κεφαλαίων υπηρετεί αυστηρά το λεγόμενο επιχειρηματικό μοντέλο, τις επιχειρήσεις και τις ανάγκες τους.
Ολόκληρος ο μηχανισμός των διαρθρωτικών ταμείων, οι λεγόμενες πολιτικές περιφερειακής σύγκλισης, τίθεται στην υπηρεσία προώθησης της στρατηγικής της Λισαβόνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ενημερωτικό σημείωμα που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομίας, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε ότι: «Η στρατηγική και οι προτεραιότητες του ΕΣΠΑ, όπως εξειδικεύονται μέσα από τους Γενικούς και Ειδικούς Στόχους, είναι εναρμονισμένες με τις Στρατηγικές Κατευθυντήριες Γραμμές για την Πολιτική Συνοχής και τη Στρατηγική της Λισαβόνας και συντονίζονται πλήρως με τους στόχους του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων».
Είναι προφανές ότι τόσο η ΕΕ όσο και τα κόμματά της δεν κρύβουν τα λόγια τους. Το λένε ευθέως πλέον ότι και η περιφερειακή πολιτική τίθεται στην υπηρεσία προώθησης των γενικότερων αντιδραστικών πολιτικών, κάτι που δεν αποτελεί εθνική, αλλά κεντρική επιλογή της ΕΕ. Όλα υπηρετούν τις ανάγκες ενίσχυσης του ανταγωνισμού του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, κάτι που αποτελεί και την πεμπτουσία της στρατηγικής της Λισαβόνας (επίθεση στο Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, επίθεση σε Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, μερική απασχόληση, επιβολή 65ωρου και 78ωρου, κλπ.) που σημαίνει περαιτέρω αντιδραστικοποίηση των συνολικών πολιτικών που εκπορεύονται και συναποφασίζονται από το κοινοτικό Διευθυντήριο και τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Δημοσίευση σχολίου