Αν κάποιος χαζός ή αδαής άκουγε τους κ. Καραμανλή και Παπανδρέου στις "μπαλκονάτες" ομιλίες τους αυτό το Σαββατοκύριακο, θα πίστευε ότι αυτούς τους δύο ανθρώπους τους χωρίζει ένα άσβεστο μίσος. Σα να 'χε ο ένας σκοτώσει τη μάνα του άλλου και γι' αυτό το λόγο να μη μπορούσαν να αλληλοσυγχωρηθούν με τίποτα...
Οποιος, όμως, έχει στοιχειώδη αντίληψη του θεάτρου σκιών που λέγεται πολιτική, καταλαβαίνει πως αυτό που παρακολουθήσαμε το Σαββατοκύριακο οι πολιτικοί αναλυτές το χαρακτηρίζουν "προσπάθεια συσπείρωσης των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων" και ο, αιωνία του η μνήμη, Ευγένιος Σπαθάρης θα το αποκαλούσε "καραγκιοζιλίκια". Το μόνο που χωρίζει τον Κωστάκη απ' τον Γιωργάκη δεν είναι, βέβαια, η ιδεολογία. Και οι δύο δεξιοί είναι άλλωστε, απλώς ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φορά και "φερετζέ". Τους χωρίζει μια "γυναίκα", η εξουσία, αυτοί που έχουν μάθει από τα παιδικά τους χρόνια πως αποτελεί οικογενειακό προνόμιο. Κι όταν δεν την έχει ένας από τους δύο κάνουν σαν τα παιδιά που τους πήραν το κουβαδάκι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου