Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο; Η μετριότητα...

Οποιοι μέχρι σήμερα μπορεί και να πίστευαν ότι οι πολιτικοί αρχηγοί της χώρας είναι άξιοι να διοικούν αυτόν τον τόπο μάλλον θα πρέπει κι εκείνοι να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Το πολιτικό προσωπικό τη δεδομένη στιγμή είναι πολύ λίγο για να κυβερνήσει την Ελλάδα, πόσο μάλλον σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Οι πέντε αρχηγοί των κομμάτων της Βουλής μου μετέφεραν μια εικόνα μιζέριας...
Ο πρωθυπουργός μίλησε για το μεταρρυθμιστικό του έργο σα να 'ταν ο Τρικούπης. Αν οι αλλαγές που έκανε τα πέντε χρόνια που κυβερνά ήταν επιτυχημένες, δεν θα χρειαζόταν να κάνει μεταρρυθμίσεις πάνω στις μεταρρυθμίσεις. Ο κ. Καραμανλής έκανε κάποιες δειλές αλλαγές που ελάχιστα ως καθόλου ωφέλησαν τη ζωή του μέσου έλληνα.
Από την άλλη, ο Γιώργος Παπανδρέου επικοινωνιακά πήγε καλύτερα από ό,τι πολλοί μπορεί να ανέμεναν, αλλά, προσωπικά, δε με πείθει ότι το δικό του ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερο από το ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη. Τα βασικά στελέχη του δε διαφέρουν και πολύ από αυτά που κυβέρνησαν τη χώρα την οκταετία υου "κινέζου". Κι ο ίδιος, άλλωστε, ο κ. Παπανδρέου ήταν επί χρόνια υπουργός και δεν είχε μιλήσει ποτέ πριν γίνει αρχηγός για διαφθορά και λάθη της παράταξής του.
Οσο για την κα Παπαρήγα, είχε από την αρχή μια επιθετική στάση, που ταίριαζε περισσότερο σε κάποιον που έχει "λερωμένη τη φωλιά του"... Η άρνησή της για διαφάνεια στο κόμμα της, αλλά και η απάντησή της πως οι υπάλληλοι του ΚΚΕ δε χρειάζεται να παίρνουν παραπάνω από τα χρήματα που η ίδια ζητά για τους υπόλοιπους εργαζόμενους με κάνουν να χαίρομαι που το "Κόμμα" δεν πρόκειται να γίνει κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, ο κ. Αλαβάνος επιμένει σ' αυτό το "όχι σε όλα" με το οποίο δε μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα. Είναι ωραίο να είσαι αγωνιστικός και να στηρίζεις τη νεολαία και τους εργαζόμενους, αλλά ούτε οι τελευταίοι είναι άμοιροι ευθυνών και με τη συνεχή κολακεία δε βελτιώνονται τα πράγματα.
Για τον κ. Καρατζαφέρη δεν έχω να γράψω πολλά. Οι θέσεις του για τη μετανάστευση και τους ξένους μου είναι τουλάχιστον αποκρουστικές. Κυκλοφορώ στο κέντρο της Αθήνας, μένω κοντά σε αυτό και δεν αισθάνομαι ανασφαλής. Μπορεί κάποια στιγμή να με κλέψουν, αλλ΄αυτό δε σημαίνει πως την επομένη θα ζητήσω την απέλαση των ξένων από τη χώρα. Η απάντηση, εξάλλου, που έδωσε για τις "διαπλεκόμενες" σχέσεις της κας Τζαβέλλα ήταν θολή: δε μπορεί, από τη μία, να καταγγέλλεις πολιτικά τζάκια κι επιχειρηματίες κι από την άλλη να υπερηφανεύεσαι γιατί η επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου σου έχει πολιτικές συστάσεις από τους τελευταίους...
Υ.Γ.: Το ίδιο "λίγες" ήταν και οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Καλύτερα να έβαζαν έξι πολίτες να ρωτήσουν παρά έξι ανθρώπους που προτίμησαν να διατηρήσουν τις καλές σχέσεις τους με την πολιτική εξουσία από το να ασκήσουν το χρέος τους να τη "δαγκώνουν"...