Ξεκίνησαν σήμερα οι πανελλήνιες, με τους μαθητές να γράφουν για το κάψιμο των βιβλίων στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας. Στο μεταξύ, έχει ήδη ξεκινήσει ο πεντακισχιλιοστοεβδομηκοστός ένατος(!) διάλογος για την παιδεία. Αν σ' αυτήν τη χώρα εργαζόμασταν όσο συσκεπτόμαστε, τα ποσοστά αθεΐας θα εκτινάσσονταν, αφού κανένας δεν θα 'θελε να πεθάνει και να χάσει τον επίγειο παράδεισο!
Γι' άλλη μια φορά, εξάλλου, κοιτάμε, όμως, να εκμοντερνίσουμε το "περιτύλιγμα", δηλαδή τις πανελλήνιες. Πώς μπορούμε, ωστόσο, να χτίσουμε ένα στέρεο σπίτι όταν δεν έχουμε φτιάξει τα θεμέλια; Αυτό θέλει να κάνει τώρα κι ο Α. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος είναι ένας, ακόμα, υπουργός που θέλει να συνδέσει το όνομά του με μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ξεχνώντας πως σχεδόν όλες οι προηγούμενες ήταν σχεδόν αποτυχημένες...
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ζήτημα που προτάσσει η Αριστερά. Αν είχαμε καλά δημόσια πανεπιστήμια κανένας δεν θα ασχολούταν. Ας εργαστούμε, επομένως, προς αυτήν την κατεύθυνση κι όχι με την επαναστατική γυμναστική του κλεισίματος σχολών. Για να παραφράσω τον Αλμπέρ Καμί, ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο μπορεί να είναι καλό ή κακό. Το κλειστό, όμως, δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο από κακό...
Υ.Γ. Ο Σάκης Ρουβάς είναι πολύ όμορφος και πολύ καλός διασκεδαστής. Τί έχει να προσφέρει, όμως, στο στομάχι και στο πνεύμα μας για να δικαιολογείται η ολοήμερη κι ολονύχτια προβολή του από τα σοβαρά, σοβαροφανή κι, εν τέλει, γελοία μέσα ενημέρωσης;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου