Όσοι υποβάλλετε τον εαυτό σας στη βάσανο να διαβάζετε όσα γράφω θα έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι δεξιός! Αν, επομένως, η Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, το...ΠΑΣΟΚ κι άλλα δεξιά κόμματα εξαφανίζονταν σήμερα από τον πολιτικό χάρτη της χώρας, θα ήμουν ευτυχής και για έναν πρόθετο λόγο: γιατί η Αριστερά θα αναγκαζόταν να κυβερνήσει και θα έπρεπε να αφήσει στην άκρη τον ισοπεδωτισμό που διακρίνει τις σχηματισμένες μορφές της...
Από την άλλη, όμως, δε μπορώ να μη σχολιάσω την επικράτηση του ακροδεξιού Αντώνη Σαμαρά απέναντι στη Ντόρα Μητσοτάκη. Δεν θεωρώ πως οι νεοδημοκράτες τον ψήφισαν για τις εθνικιστικές πομφόλυγές του: τον ψήφισαν γιατί ούτε εκείνοι "χωνεύουν" το Μητσοτακέικο και γιατί ο κ. Σαμαράς δεν είχε ταυτιστεί τόσο με τις κυβερνήσεις Καραμανλή όσο η κα Μητσοτάκη.
Δε φοβάμαι, επίσης, πως αν ο κ. Σαμαράς διαδεχθεί στην πρωθυπουργία το συγκάτοικό του σε αμερικανικό πανεπιστήμιο τη δεκαετία του '70, Γιώργο Παπανδρέου θα κηρύξει πόλεμο στη Μακεδονία ή στην Τουρκία. Δεν θα φοβόμουν το ίδιο ούτε για τον κ. Καρατζαφέρη: ο εθνικισμός είναι η πραμάτειά τους κι εκείνοι είναι οι έμποροί της. Ό,τι λένε το λένε για να βγάλουν τον πολιτικό επιούσιο. Είναι, όμως, ακίνδυνοι μέσα στην επικινδυνότητα των ιδεοληψιών τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου