Από παπαγαλάκια άλλο τίποτα!

Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση, φαίνεται πως η ενημέρωση της κοινής γνώμης είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται "στα χέρια" των μεγαλοδημοσιογράφων. Αφορμή για την παραπάνω σκέψη ήταν η αντίδραση της Ο. Τρέμη στο χθεσινό δελτίο ειδήσεων του MEGA στο άκουσμα της είδησης πως δύο φορτηγατζήδες έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της συναισθηματικής φόρτισης από τα τελευταία γεγονότα: "τί να κάνουμε, αυτός είναι ο κύκλος της ζωής", ήταν η κυνική απάντηση της MEGAλοδημοσιογράφου...
Το 'χω ξαναγράψει πως δεν στηρίζω τους φορτηγατζήδες, παρότι είναι γεγονός ότι τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, τύπου Βαρδινογιάννη- Μπόμπολα- Λάτση, θα εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τη νέα κατάσταση. Αν το κόστος των δημόσιων μεταφορών, σήμερα που είναι κλειστό το επάγγελμα, ήταν χαμηλό, θα διαφωνούσα κι εγώ με την απελευθέρωσή τους. Δεν είναι, όμως, και γι' αυτό δε λυπάμαι τους προύχοντες των τεσσάρων τροχών...
Από την άλλη, όμως, είναι αρκετοί φορτηγατζήδες που διαμαρτύρονται γιατί όντως πιστεύουν ότι έχουν δίκιο. Αλλωστε, δεν θα έφταναν σε ακραίες αντιδράσεις αν φώναζαν μόνο για τα μάτια του κόσμου. Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς πέθαναν τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας της αδικίας που ένιωθαν. Αν η κα Τρέμη, και η κάθε κα Τρέμη, δεν ήταν "παπαγαλάκι" των μεγάλων συμφερόντων, θα δικαιολογούσα την επιθετικότητά της απέναντι στους φορτηγατζήδες. Δε μπορεί, όμως, να εξανίσταται για το χαμό των τριών υπαλλήλων της Marfin από μια επίθεση που "μυρίζει" προβοκάτσια, αλλά να σχολιάζει κυνικά τον θάνατο φορτηγατζήδων. Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, αυτός ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από λακέδες της κάθε εξουσίας. Υπάρχει υπερπληθυσμός από δαύτους...

Με μια φιλανθρωπία ξεπλένεσαι...

Τα πράγματα είναι πολύ απλά: αν σε αυτήν τη χώρα, αν σε αυτόν τον κόσμο επικρατούσαν ισονομία και ισοπολιτεία, η λεγόμενη φιλανθρωπία των πλουσίων θα αποκαλούταν με το πραγματικό της όνομα: ξέπλυμα βρόμικου χρήματος...
"Χάρη" σε μέσα μαζικής προπαγάνδας όπως το MEGA πληροφορούμαστε όλη την εβδομάδα, με πεντάλεπτο ρεπορτάζ σε κάθε δελτίο ειδήσεων, πώς η οικογένεια Βαρδινογιάννη αναγέννησε το χωριό Μάκιστος στην Ηλεία. Παράλληλα, αναρωτιούνται πολλοί γιατί το κράτος δεν κατάφερε όσα κατάφερε ένας ιδιωτικός όμιλος.
Θα συμφωνήσω πως το κράτος έχει τις δικές του αβελτηρίες ( λέγε με γραφειοκρατία και διαφθορά). Από την άλλη, όμως, αν κάθε πλούσια οικογένεια στη χώρα πλήρωνε κανονικά τους φόρους της, αν δε σχημάτιζε καρτέλ, για παράδειγμα στο πετρέλαιο ( λέω εγώ τώρα...), κι αν δε δωροδοκούσε, αμέσως ή εμμέσως, υπουργούς ( χαρίζοντάς τους σκάφη, λέω εγώ τώρα...), η Πολιτεία θα είχε χρήματα για να ασκήσει από μόνη της κοινωνική πολιτική και δεν θα χρειαζόταν "ευεργέτες". Πόσω μάλλον να τους προσκυνά, χαριεντιζόμενη μαζί τους σε κιτς τελετές, με τη συμμετοχή υπουργών και υπόδικων τέως δημάρχων...
Υ.Γ 1.: Τα ευρωπαϊκά συνδικάτα έχουν κηρύξει για σήμερα γενική απεργία. Στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητη: προφανώς δεν υπάρχει ανεργία, ελαστική εργασία, χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, ούτε βεβαίως εξωνημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες...
Υ.Γ. 2: Ο "Playstation της Ραφήνας" αποφάνθηκε πως δεν υπάρχει σκάνδαλο Βατοπεδίου. Είναι "προφανές" ότι την περιουσία του Δημοσίου την έφαγαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που θα έλεγε κι ο κ. Πάγκαλος...

Οχι άλλα τέσσερα χαμένα χρόνια...

Κατανοώ γιατί οι κ. Κακλαμάνης και Ψωμιάδης είναι φαβορί στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αδυνατώ, όμως, να δικαιολογήσω εκείνη τη μερίδα των αθηναίων και των μακεδόνων, η οποία στηρίζει το τίποτα για το μέλλον των περιοχών της...
Στα τέσσερα χρόνια που είναι δήμαρχος Αθηναίων ο κ. Κακλαμάνης έχουν αποθρασυνθεί τα ιδιωτικά συμφέροντα (βλ. γήπεδο ΠΑΟ- απευθείας αναθέσεις) και τα δημοτικά μέσα ενημέρωσης έχουν αφιερωθεί στην "αγιοποίησή" του, αλλά οι πολίτες της πρωτεύουσας δεν έχουν δει τη ζωή τους στην πόλη να αλλάζει προς το καλύτερο. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Παράλληλα, στη Μακεδονία ο κ. Ψωμιάδης ( υπόδικος για τις απευθείας αναθέσεις σε σχολικά λεωφορεία) έχει "κατορθώσει" να είναι ο πιο πολυπαιγμένος από τα μίντια νομάρχης της χώρας, να εντυπωσιάζει με τις αποκριάτικες εμφανίσεις του και να έχει στολίσει τη νομαρχία με τη μεγαλύτερη ελληνική σημαία της χώρας. Δε νομίζω, όμως, πως όλα αυτά έχουν βελτιώσει την ποιότητα ζωής των θεσσαλονικέων...
Γιατί, ωστόσο, προηγούνται στις δημοσκοπήσεις; Είναι απλό: αυτούς βλέπει ο κόσμος στα τηλεοπτικά παράθυρα ( βάλτε, για παράδειγμα, και τον κ. Μητρόπουλο στην Αττική), αυτούς εμπιστεύεται! Ελπίζω η κατάσταση να αλλάξει μέχρι τις 7 Νοεμβρίου γιατί, διαφορετικά, θα μιλάμε για μια νέα χαμένη τετραετία για την Αθήνα και τη Μακεδονία...

Είναι στη φύση του...

Το ανέκδοτο με το σκορπιό και το βάτραχο είναι γνωστό: ο σκορπιός προσφέρεται να περάσει το βάτραχο στην απέναντι όχθη κι όταν ο τελευταίος τού εκφράζει το φόβο του πως μπορεί να τον τσιμπήσει, ο σκορπιός τον καθησυχάζει, λέγοντάς του πως θα πεθάνει κι ο ίδιος. Ελα, όμως, που αυτό συμβαίνει στο τέλος, με το σκορπιό να δίνει την αμίμητη εξήγηση πως δε μπορούσε να κάνει αλλιώς, αφού αυτή είναι η φύση του!
Το σκορπιό μού θυμίζει η κυβέρνηση, παρότι δηλώνει για αποφάσεις της, από το μνημόνιο μέχρι την περαίωση, πως είναι άδικες, αλλά δε μπορεί να κάνει αλλιώς γιατί η κατάσταση είναι εκτάκτου ανάγκης. Μην κοροϊδευόμαστε: η κυβέρνηση δε μεταλλάχθηκε από αθώα περιστερά σε σκορπιό. Ηταν σκορπιός, με δηλητηριώδες κεντρί, από την αρχή! Από τότε που ο αρχηγός Γιωργάκης μάς διαβεβαίωνε ότι λεφτά υπάρχουν, από τότε που μιλούσε για ανοιχτή διακυβέρνηση κι άλλα λόγια που το ΠΑΣΟΚ έχει αποβάλει εδώ και δεκαετίες από την κυβερνητική του πρακτική.
Τα νεοφιλελεύθερα μέτρα δεν έρχονται σε αντίθεση με την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ, εκτός αν πιστέψουμε ότι στα 20 χρόνια που κυβερνά τη χώρα, με την εξαίρεση ίσως της πρώτης τετραετίας του, εφάρμοσε στην πράξη τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Το ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, του αρχηγού Γιωργάκη δεν είναι τίποτα άλλο από ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα με σοσιαλιστική "σαντιγί". Αν, επομένως, ο σκορπιός επιμένει πως θα μας περάσει στην απέναντι όχθη με ασφάλεια, καλό είναι να δείξουμε μεγαλύτερη ευφυία από το βάτραχο και να τον αφήσουμε να πνιγεί μόνος του με το δηλητήριό του...
Υ.Γ.: Είναι προφανές ότι κανένας υπουργός Παιδείας, τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον, δεν είχε σπουδάσει αρχιτεκτονική! Αλλιώς θα καταλάβαινε πως ένα σπίτι ( βλ. εκπαίδευση) δε χτίζεται από τα πάνω (βλ. ΑΕΙ-ΤΕΙ) προς τα κάτω (πρωτοβάθμια-δευτεροβάθμια εκπαίδευση), αλλά αντιστρόφως...

Η...βασιλεία ζει!

Σε μια "κανονική" κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως εκείνες των σκανδιναβικών χωρών, ένας πρώην πρωθυπουργός θα μετέβαινε ο ίδιος στο Κοινοβούλιο, προκειμένου να συνεισφέρει τις γνώσεις του στην έρευνα κάποιας εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής. Επαναλαμβάνω, σε μια "κανονική" κοινοβουλευτική δημοκρατία γιατί στην Ελλάδα έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων για το αν συνάδει με τον πολιτικό μας πολιτισμό (τρομάρα μας!) να καταθέσουν ο κ. Καραμανλής κι ο κ. Σημίτης στις κοινοβουλευτικές επιτροπές για το Βατοπέδι και τη Siemens αντιστοίχως...
Από όσο ξέρω, η μοναρχία στη χώρα έχει καταργηθεί και οι έκπτωτοι βασιλιάδες της επιδίδονται μόνο στη διοργάνωση γάμων και βαφτισιών σε κοσμοπολίτικα νησιά. Γιατί, επομένως, εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τους αρχηγούς κυβερνήσεων, πρώην και νυν, με το δέος που δείχνει ένας...ζουλού για το βασιλιά του; Οταν διώκονται στενοί συνεργάτες των κ. Καραμανλή και Σημίτη ( Αγγέλου και Τσουκάτος αντιστοίχως) δεν είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να δωσουν εξηγήσεις και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι; Εκτός αν έχουν το αλάθητο, οπότε η συζήτηση για όποιον πιστεύει κάτι τέτοιο θα πρέπει να συνεχιστεί με έναν ψυχολόγο...

Ο Νίτσε θα ντρεπόταν για λογαριασμό τους!

Ποιά είναι η στερνή αμαρτία του νιτσεϊκού Ζαρατούστρα; Ο οίκτος! Ο οίκτος, σαν αυτό που ζητούν από την κυβέρνηση οι κλαυθμυρίζοντες φορτηγατζήδες γιατί τους ανοίγουν το επάγγελμα κι έτσι η μεγάλη "πίτα" τους θα κοπεί σε περισσότερα κομμάτια...
Παρακολουθώ με οργή καθημερινώς τους συνδικαλιστές νταλικέρηδες να παρακαλούν τον αρμόδιο υπουργό να τους δώσει μερικά "δωράκια" κι εκείνοι σαν καλά παιδιά θα αποχωρήσουν από το κέντρο της Αθήνας και τις εθνικές οδούς που, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, θεωρούν ιδιοκτησία τους την οποία μπορούν να ανοιγοκλείνουν όποτε τους "καπνίζει". Τους ακούω με αγανάκτηση να επιχειρηματολογούν ρατσιστικά πως θα τους πάρουν τις δουλειές οι βούλγαροι και να παριστάνουν την Κασσάνδρα, μιλώντας για δημιουργία καρτέλ. Αυτοί οι τύποι, που αυτές τις ημέρες επιχειρούν να κάνουν "ντου" στη Βουλή, υψώνουν μαύρες σημαίες στον Αγνωστο Στρατιώτη και ζητούν την κατανόηση των υπόλοιπων πολιτών, πού ήταν όταν, για παράδειγμα, κόβονταν οι συντάξεις; Συμπαραστέκονταν στους συνταξιούχους; Οι φορτηγατζήδες δεν ήταν, εξάλλου, εκείνοι που κατηγορούσαν τους αγρότες γιατί έκλειναν τους δρόμους και δε μπορούσαν να μεταφέρουν τα εμπορεύματά τους;
Θα βόλευε κι εμένα και πολλούς από εσάς να ήταν κλειστά τα επαγγέλματα που κάνουμε: θα είχαμε εξαφαλισμένη εργασία εσαεί και υψηλές αποδοχές. Είναι αδιανόητο, όμως, να προκρίνουμε το ατομικό από το γενικό συμφέρον και η ευρωπαϊκή πρακτική έχει δείξει πως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων έχει μειώσει τις τιμές. Από όσο ξέρω, επίσης, κανείς δεν πρόκειται να κατάσχει τις νταλίκες και τις άδειες κυκλοφορίας όσων είναι εν ενεργεία οδηγοί και ιδιοκτήτες. Όποιος θέλει να εργαστεί, εργάζεται και βρίσκει τρόπους να διατηρήσει την θέση του στην αγορά, σχηματίζοντας ίσως κι εταιρείες με άλλους έλληνες οδηγούς, αφού τόσο ενοχλούνται ορισμένοι από την "ανάσα" των βούλγαρων. Κι όσο για τα καρτέλ, μη μου πείτε πως μέχρι σήμερα το κόστος των μεταφορών ήταν χαμηλό...
Εκείνοι που θα περιθωριοποιηθούν είναι όσοι με την ελάχιστη προσπάθεια ήθελαν να βγάζουν το μέγιστο κέρδος. Αυτοί ας συνεχίζουν να κλαίγονται στα τηλεοπτικά παράθυρα και να κρέμονται σαν τσαμπιά από τους γερανούς τους, μιμούμενοι το τσίρκο "Μεντράνο". Ουδόλως τους λυπάμαι!

Δε φάγαμε όλοι την ίδια ποσότητα...

Ο κ. Πάγκαλος έχει δίκιο: "όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος". Οπως, όμως, αποδεικνύει και η κοιλιά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, δε φάγαμε όλοι την ίδια ποσότητα...
Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν πως το κράτος πρέπει να αντιμετωπίζει τους πολίτες του με πατερναλιστική διάθεση: δουλειά του κράτους δεν είναι να ορίζει συμπεριφορές, οφείλει όμως να παρέχει τη δυνατότητα της ισονομίας και της ισοπολιτείας σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες του, καθώς και της παροχής ίσων ευκαιριών. Αυτά τα δικαιώματα, όμως, στην Ελλάδα της κομματοκρατίας, της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού σπανίως εφαρμόστηκαν. Και το μεγαλύτερη ευθύνη για τη μη εφαρμογή τους δεν την έχουν εκείνοι που πούλησαν τη συνείδησή τους για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά όσοι προτίμησαν να τους το χαρίσουν, έναντι εκλογικών ανταλλαγμάτων βεβαίως, αντί να τους μάθουν πώς να ψήνουν μόνοι τους το καρβέλι που χρειάζονται για να ζήσουν...
Το "φέρτε πίσω τα κλεμμένα" και το "να τιμωρηθούν οι κλέφτες" δεν θα αφανίσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Μπορεί, όμως, να βοηθήσει στην επίλυση του σοβαρότερου προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και είναι φανερό οπουδήποτε, από το ποδόσφαιρο μέχρι την πολιτική: εκείνου της έλλειψης κράτους δικαίου, στο πλαίσιο του οποίου κανένας δεν θα είχε δικαιολογία για να κλέψει και να εξαπατήσει γιατί "έτσι κάνει κι ο γείτονας". Επομένως, η κυνική παραδοχή του κ. Πάγκαλου θα είχε αξία, αν συνοδευόταν κι από την παραίτησή του. Κι αυτό είναι το επιεικέστερο που μπορώ να ζητήσω γιατί, από όσο ξέρω, όποιος ομολογεί ότι έκλεψε, πόσω μάλλον επί δεκαετίες, συνήθως δεν πηγαίνει σπίτι του αλλά στη φυλακή...
Υ.Γ. Αφού τα "φάγαμε" μαζί, γιατί τα πληρώνουμε χώρια;...

Νόμος είναι το δίκιο του...αφέντη!

Ο καπιταλισμός, όπως φαίνεται κι από το σκίτσο, είναι ένας γίγαντας που δύσκολα μπορεί να αλυσοδεθεί από νάνους, όπως, δυστυχώς, είναι η επίσημη αριστερά στην Ελλάδα σήμερα. Πραγματικά, αδυνατώ να κατανοήσω γιατί οι κοινοβουλευτικοί κι εξωκοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του αριστερού κινήματος σπεύδουν να στηρίζουν οποιονδήποτε βγαίνει και κλείνει τους δρόμους, ακόμα κι αν απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί κομμάτι της εργατικής τάξης...
Φυσικά, αφορμή για την παραπάνω σκέψη είναι οι κινητοποιήσεις των φορτηγατζήδων, οι οποίοι μόνο αδικημένοι από τη ζωή δεν ήταν όλα αυτά τα χρόνια: τσιφλικάδες των μεταφορών είναι, οι οποίοι, στην ουσία, δε φορολογούνταν ανάλογα με τα κέρδη τους και τώρα εκβιάζουν για να παραμείνουν πλούσιοι. Το ίδιο ισχύει και για τους μεγαλοαγρότες που συνηθίζουν να κλείνουν τις εθνικές οδούς το χειμώνα. Κι όμως, η αριστερά τούς στηρίζει. Από αντιπολιτευτικό οίστρο, από δογματισμό δεν ξέρω. Αυτό που γνωρίζω, όμως, είναι πως το "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" το καταστρατηγούν, πρώτοι και κυρίως, εκείνοι που το φωνάζουν στις πορείες και ύστερα επιστρέφουν σε ένα από τα δεκάδες ακίνητα που έχουν στην κατοχή τους, όπως έδειξε και το δημοσιευθέν "έσχες" τους...

Σαν παλιό σινεμά...

Ο μεγαλύτερος μύθος που έχει καταφέρει να περάσει στην κοινή γνώμη η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι πως η χώρα αλλάζει: πως έχει προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που όμοιές της δεν έχει δει η Ελλάδα. Οσο, όμως, κι αν γυρίζω τις σελίδες του ημερολογίου προς τα πίσω δε μπορώ να εντοπίσω κάποια ουσιαστική αλλαγή, πέρα από τον "Καλλικράτη" και την καταμέτρηση των δημοσίων υπαλλήλων. Τί άλλο έχει αλλάξει προς το καλύτερο για τους πολίτες; Απολύτως τίποτα...
Μήπως δεν είχαμε ξαναδεί κυβέρνηση να προχωρά σε περαίωση και να κάνει τους συνεπείς φορολογούμενους να αισθάνονται κορόιδα; Μήπως δεν είχαμε ξαναδεί κυβέρνηση να μη μπορεί να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή; Καλές οι επικοινωνιακές "φούσκες" του ΣΔΟΕ με τα γιοτ, τις πισίνες και τα ακριβά εστιατόρια, για παράδειγμα, αλλά όλοι αυτοί δεν θα τη γλιτώσουν, έτσι κι αλλιώς, με την περαίωση; Επιπλέον, μήπως δεν είχαμε ξαναδεί κυβέρνηση να διορίζει τα δικά της παιδιά στη δημόσια διοίκηση; Με την κυβέρνηση Παπανδρέου απλώς αυτό καθυστέρησε αδικαιολόγητα και βαφτίστηκε "opengov". Μήπως, εξάλλου, δεν είχαμε ξαναδεί κυβέρνηση να φοβάται να τα βάλει ευθεως με τις συντεχνίες; Μην ξεχνάτε ότι ακόμα και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κινείται με ρυθμούς χελώνας και ούτε αυτό θα προχωρούσε (όπως και η εξυγίανση του ΟΣΕ), αν δεν υπήρχε ο μπαμπούλας της τρόικας...
Είναι αλήθεια, πάντως, ότι δεν είχαμε ξαναδεί κυβέρνηση να αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης σε βαθμό που να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι δεν είχαμε ξαναδεί κυβέρνηση να μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις. Δεν ξέρω, όμως, πόσο ωφελήθηκαν οι πολίτες από αυτές τις αποφάσεις της...
Δυστυχώς, η ρητορική της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι τόσο γνωστή που μοιάζει με χιλιοπαιγμένες ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο αρχηγός Γιωργάκης, όμως, ουδόλως δείχνει να ανησυχεί. Προφανώς έχει λύσει όλα τα προβλήματα της χώρας του και τώρα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη για να λύσει και το μεσανατολικό και για να μιλήσει για τους παγκόσμιους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας! Ναι, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που έχει βυθίσει τη χώρα του στη χειρότερη ύφεση της τελευταίας 35ετίας...

Να ξαναλειτουργήσει και το τζαμί στο Μοναστηράκι;...

Κάποιοι, μέσα στην εθνικιστική τους αφέλεια, μάλλον θέλουν να μας οδηγήσουν σε πόλεμο με την Τουρκία! Το γράφω με αφορμή την επιχείρηση τέλεσης θείας λειτουργίας στην Αγιά Σοφιά από ομάδα ελληνοαμερικανών...
Εχω καταγωγή από τις αποκαλούμενες αλησμόνητες πατρίδες και, μάλιστα, κι από την Κωνσταντινούπολη. Γι' αυτό και δε μπορώ να την αποκαλέσω Ισταμπούλ. Από την άλλη, όμως, καλώς ή κακώς, η Πόλη ανήκει πλέον στο τουρκικό κράτος, το οποίο, επίσης καλώς ή κακώς, έχει μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε μουσείο. Αν η Ελλάδα επιθυμεί τη μετατροπή της σε ορθόδοξο ναό, μόνη εντεταλμένη από τον ελληνικό λαό να το ζητήσει είναι η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Κανένας άλλος και πόσω μάλλον γραφικοί τύποι που όταν, φευ, θα ξεκινήσει κάποιος ελληνοτουρκικός πόλεμος εκείνοι θα πίνουν το μπέρμπον τους αμέριμνοι σε κάποιο ράντσο της Αριζόνας...
Δεν θα είχα αντίρρηση να γινόταν ξανά ορθόδοξος ναός η Αγιά Σοφιά. Θυμίζω, όμως, στους "ελληναράδες" ότι οι τούρκοι είχαν "τολμήσει" μόνο να μετατρέψουν το ναό σε τζαμί. Το παπαδαριό στην Ελλάδα είχε γκρεμίσει αρχαίους ναούς μεγάλου κάλλους για να χτίσει χριστιανικές εκκλησίες. Σημειώνω, επίσης, πως είμαστε μια φονταμενταλιστική χώρα, που δεν επιτρέπει ακόμα την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα. Αλήθεια, πώς θα φαινόταν σε όλους αυτούς τους "ανεξίθρησκους" αν το τζαμί στην πλατεία Μοναστηρακίου επαναλειτουργούσε; Θα το επέτρεπαν ή θα προέβαλλαν χίλιες δυο δικαιολογίες; Προσθέτω, εξάλλου, πως το "ας μας αφήσουν οι τούρκοι να ξαναλειτουργήσουμε την Αγιά Σοφιά και μετά βλέπουμε τί θα κάνουμε" είναι αντίδραση μισαλλόδοξων κι όχι πραγματικά ανεξίθρησκων ανθρώπων...

Από το "αν" περάσαμε στο "πότε"...

Περίπου τέτοια εποχή πέρυσι η νέα κυβέρνηση του αρχηγού Γιωργάκη μάς διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος υπαγωγής στο ΔΝΤ. Φέτος μάς διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος αναδιάρθρωσης του χρέους. Φαντάζεστε τί μπορεί να σημαίνει για την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης η περίπτωση του να ομολογήσει δημοσίως πως τα "φάρμακα" που μας έβαλε να πάρουμε όλο το χρόνο όχι μόνο δεν έκαναν για τη δουλειά, αλλά επιδείνωσαν την κατάσταση; Θα ήταν μια ευθεία ομολογία αποτυχίας...
Ολο και περισσότεροι συμφωνούν, πλέον, πως το ερώτημα δεν είναι αν θα έρθει η χρεοκοπία ( αυτό σημαίνει το κομψό "αναδιάρθρωση χρέους"), αλλά το πότε. Ηδη, άλλωστε, εις εκ των τροϊκανών, ο κ. Τόμσεν, παραδέχθηκε πως είναι αρκετά πιθανό το μνημόνιο να παραταθεί και για μετά το 2013. Το πραγματικό ερώτημα, όμως, είναι γιατί η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει την πολιτική τόλμη να προχωρήσει μόνη της σε ορισμένες, πράγματι αναγκαίες, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και δεν αφήνει την τρόικα να πειραματιστεί με το νεοφιλελευθερισμό της κάπου αλλού; Υπάρχουν, άλλωστε, κι αλλού "πορτοκαλιές" που κάνουν...δάνεια. Τί ρωτώ, όμως, ο χαζός; Εδώ έχουμε έναν πρωθυπουργό που χθες παραχώρησε κι επισήμως τις αρμοδιότητες...πρωθυπουργού στον υπουργό του των Εσωτερικών! Μεταξύ μας, ίσως να είναι και καλύτερα έτσι, αφού θεωρώ τον Γ. Ραγκούση αποτελεσματικότερο του αρχηγού Γιωργάκη...

Γιατί δεν τα βάζουν και με τα "θηρία";...

Ακόμα και οι φανατικότεροι των συνδικαλιστών βενζινοπωλών παραδέχονται ότι ορισμένοι, έστω, συνάδελφοί τους κερδοσκοπούν με την πρώτη ευκαιρία. Είναι, όμως, μόνο οι πρατηριούχοι, οι οποίοι, με την παραμικρή αφορμή, εκτινάζουν την τιμή της βενζίνης "στα ύψη"; Οχι βεβαίως. Υπάρχουν και τα διυλιστήρια, υπάρχουν και οι εταιρείες πετρελαιοειδών. Σε αυτούς, όμως, που είναι οι πραγματικά ισχυροί παίκτες, η κυβέρνηση δεν τολμά να επιβάλει πλαφόν...
Ακουσα τον υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Ρόβλια να δηλώνει πως το υπουργείο δεν έχει λάβει καταγγελίες για αισχροκέρδεια παρά μόνο για τα βενζινάδικα. Μα, ο καταναλωτής που πληρώνει το καύσιμο υπερτιμημένο δεν πρόκειται να το αγοράσει ούτε από το διυλιστήριο, ούτε από κάποια αποθήκη, αλλά από το βενζινάδικο. Το βενζινά βλέπει, αυτόν θα καταγγείλει. Οι έμπειροι, όμως, υπουργοί και υφυπουργοί της κυβέρνησης δεν ξέρουν για τα "καπέλα" που βάζουν οι Βαρδινογιάννηδες και οι Λάτσηδες; Ή, μήπως γνωρίζουν, αλλά εκτιμούν πως είναι απλούστερο να κάνουν το μάγκα με τους μικρομεσαίους απατεώνες από το να συγκρουστούν με τα "θηρία", που χρηματοδοτούν και τους προεκλογικούς τους αγώνες;...

Καλώς τον κι ας άργησε!

Δεν αμφιβάλλω πως τα στοιχεία που δίνει ο Δ. Ρέππας για το πόσο κοστίζει ο ΟΣΕ στον έλληνα φορολογούμενο είναι σωστά. Από την άλλη, όμως, υπάρχει μια αλήθεια στην κυνική διαπίστωση του προέδρου των σιδηροδρομικών πως τα προνόμια που απολάμβαναν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο κάποιοι τους τα είχαν παραχωρήσει. Κι αυτοί οι "κάποιοι" έχουν ονοματεπώνυμο: είναι οι εκάστοτε υπουργοί Μεταφορών και της Ν.Δ., αλλά και του ΠΑΣΟΚ...
Επομένως, μου προκαλεί απορία το επιθετικό ύφος των δηλώσεων Ρέππα, ωσάν όλα τα δεινά να επήλθαν στον ΟΣΕ την τελευταία πενταετία και σε αυτά να μην είχαν συμβάλει καθόλου οι κομματικές επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες υπηρέτησε κι ο ίδιος. Απορώ, επίσης, και γιατί άργησε ένα χρόνο να εξυγιάνει τον ΟΣΕ. Μήπως δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει ούτε τώρα, αν δεν του "έσφιγγαν τα λουριά" οι τροϊκανοί; Ουδέν κακό αμιγές καλού...

Στην παράδοση των...Θαθανδρέου!

Να δείτε που ο Γ. Παπανδρέου μια ημέρα, όταν ανέλθει στην εξουσία, ΘΑ γίνει πολύ καλός πρωθυπουργός! ΘΑ καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, ΘΑ φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη και την "πράσινη" ανάπτυξη και ΘΑ μεταμορφώσει την Ελλάδα από...Ζιμπάμπουε του βορρά σε Δανία του νότου. Παρακολουθώντας τη χθεσινή συνέντευξη του αρχηγού Γιωργάκη νόμιζα πως άκουγα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι όχι τον ένοικο, εδώ κι ένα χρόνο περίπου, του Μεγάρου Μαξίμου...
Κατηγορούσε την κυβέρνηση (την προηγούμενη), υποσχόταν καλύτερες ημέρες, χωρίς να είναι σίγουρος για αυτές, κι απέδιδε όλες τις καθυστερήσεις στην έλλειψη χρόνου και στους...δημοσιογράφους, που δαιμονοποιούν την κατάσταση. Μα, ο αρχηγός Γιωργάκης δεν ήταν εκείνος που, λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ και πριν από το μνημόνιο, μιλούσε για κίνδυνο απώλειας της εθνικής ανεξαρτησίας; Αφήστε που σημαντική μερίδα των δημοσιογράφων τού έκανε "δύσκολες" ερωτήσεις τού τύπου "φανταστικέ κύριε πρωθυπουργέ, σώστε μας από το κακό που μας έκαναν οι προηγούμενοι"...
Οσο για την έλλειψη χρόνου, η τοποθέτηση, για παράδειγμα, προϊστάμενων στις εφορίες ή διοικητή στο ΙΚΑ δεν απαιτούν την πάροδο ούτε εβδομάδας. Πόσω μάλλον όταν σε αυτές τις θέσεις δεν τοποθετήθηκαν ( όσοι έχουν τοποθετηθεί δηλαδή) άξιοι, αλλά πασοκτζήδες ανεξαρτήτως λοιπών προσόντων. Αφήστε που γενικός γραμματέας εσόδων στο υπουργείο Οικονομικών είναι, εδώ κι ένα χρόνο, ο Δ. Γεωργακόπουλος, πρώην υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ. Αυτός τί άλλη δουλειά είχε και δεν πρόλαβε να βάλει μια τάξη στο χάος;...

Συμβολικά...τσιμπούσια!

Αναγνωρίζω πως το θέμα που έχει προκύψει με τη μετακίνηση, διαμονή και σίτιση σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου στην Θεσσαλονίκη είναι ήσσονος σημασίας σε σύγκριση με τη γενικότερη καταστροφή που φέρνει το μνημόνιο. Έστω κι αν είναι σχεδόν 50 νοματαίοι, οι μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να υποκριθούν πως νοιάζονται και για τη "συμπρωτεύουσα" είναι αμελητέα ποσότητα μπροστά, για παράδειγμα, στα εκατομμύρια που έχουν καρπωθεί όλα αυτά τα χρόνια οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ...
Από την άλλη, όμως, ούτε ο αρχηγός Γιωργάκης, ούτε οι υπάλληλοί του μπορούν να με πείσουν πως πονούν όπως ο υπόλοιπος λαός όταν για εκείνους είναι "business as usual", που θα έλεγε κι ο πρωθυπουργός στη μητρική του γλώσσα: διαμονή σε πολυτελές ξενοδοχείο, πλούσια γεύματα και δείπνα, δεξιώσεις και το λογαριασμό για όλα αυτά θα τον πληρώσουμε όσοι δεν τα γευτούμε και με την εξομοίωση του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης...
Ο Φ. Μιτεράν είχε δηλώσει εύστοχα πως η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων: δε μπορεί, από τη μια, ο αρχηγός Γιωργάκης να διοργανώνει υπουργικό συμβούλιο στην Θεσσαλονίκη για να δείξει πως νοιάζεται δήθεν για τη βόρεια Ελλάδα κι από την άλλη να μην υπολογίζει πόσο προκλητική μοιάζει η τετραήμερη εκδρομή στη "νύμφη του Θερμαϊκού" για τους υπόλοιπους πολίτες. Ας το έκανε ο ίδιος κι ας ζητούσε από τους υπουργούς του να πληρώσουν από την τσέπη τους. Λεφτά, τουλάχιστον για τα μέλη της κυβέρνησης, υπάρχουν...

Μαζί πολλά, χώρια τίποτα...

Δεν ανήκω ούτε στο ΚΚΕ, ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στη Δημοκρατική Αριστερά, ούτε στους Οικολόγους Πράσινους, ούτε σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Θα μπορούσα, όμως, να ανήκω σε ένα κόμμα που θα τους περιλάμβανε όλους. Σε ένα ενιαίο αριστερό κόμμα, που θα αποτελούσε ένα δεύτερο ισχυρό πόλο στα χρόνια του μνημονίου και του νεοφιλελευθερισμού. Μαζί θα μπορούσαμε πολλά, χώρια τίποτα...
Δεν κρύβω πως έχω τις ιδεολογικές και στρατηγικές διαφοροποιήσεις μου από όλα τα αριστερά κόμματα: για παράδειγμα, δε μπορώ να ταχθώ μεμονωμένα με το ΚΚΕ, που μοιάζει να λειτουργεί σα να μην έχει γίνει ακόμα η οκτωβριανή επανάσταση και τα λάθη που την ακολούθησαν. Από την άλλη, όμως, δεν είναι δυνατό να αφεθεί το νεοφιλελεύθερο μπλογκ του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ να χαράσσει την πολιτική της χώρας, εκμεταλλευόμενο το ναρκισσισμό αριστερών ηγετίσκων. Είναι γελοίο τα κόμματα της Αριστεράς να μη μπορούν να συμφωνήσουν ούτε καν στην κοινή κάθοδο στις περιφερειακές εκλογές. Ειδικά τα όσα διαδραματίζονται στο χώρο της αυτοαποκαλούμενης ανανεωτικής Αριστεράς, όπου ο καθένας βλέπει τον εαυτό του σαν ένα μικρό Ναπολέοντα, αποτελούν ντροπή για έναν πολιτικό χώρο, που υποτίθεται πως δρα για να αλλάξει τον κόσμο. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται πως ο κόσμος τους άλλαξε πριν προλάβουν να τον αλλάξουν. Αν, ποτέ, ήθελαν το τελευταίο...

Αδιέξοδο, όχι μονόδρομος...

Αντιγράφω τον υπουργό Εξωτερικών της Σλοβακίας: "Η βοήθεια προς την Ελλάδα δεν είναι τίποτα άλλο από ευφημισμός. Πρόκειται για τη διάσωση των κερδών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών. Αυτά τα χρήματα δε ρέουν προς τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα στην Ελλάδα. Ρέουν προς τις ιδιωτικές ευρωπαϊκές εμπορικές τράπεζες"...
Λέει ψέματα; Δε νομίζω. Απλώς, όσο περνά ο χρόνος τόσο περισσότερο θα διαπιστώνεται πως το μνημόνιο δε συνάφθηκε για τη διάσωση της χώρας, αλλά για να αποκομίσουν κέρδη οι ισχυροί ευρωπαϊκοί παίκτες σε καιρό γενικότερων δυσκολιών. Οσο περνά, επίσης, ο καιρός θα γίνεται πιο ξεκάθαρο πως το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, αλλά αδιέξοδο...
Ναι, είναι αλήθεια ότι δε μπορούσαμε να ζούμε για πάντα με δανεικά. Ναι, είναι αλήθεια ότι έπρεπε να είχαμε προχωρήσει εδώ και καιρό σε κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο. Ναι, είναι αλήθεια ότι θα ήταν ανήθικο να προχωρούσαμε σε μια ολοκληρωτική στάση πληρωμών. Είναι αλήθεια, όμως, επίσης ότι από τα χρέη δεν ξεφεύγεις δημιουργώντας νέα χρέη. Είναι αλήθεια επίσης ότι όποια κυβέρνηση χρειάζεται τη νομιμοποίηση των ξένων για να κάνει τη δουλειά της είναι μια κυβέρνηση που ομολογεί εμμέσως την ανικανότητά της. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι όσο άδικο είναι για τους πιστωτές μας να τους πούμε "δεν θα πάρετε τίποτα από τα χρήματά σας πίσω", άλλο τόσο άδικο είναι οι τελευταίοι, οι οποίοι πρόκειται στην ουσία για κερδοσκόπους, να θέλουν να πάρουν πίσω πολλαπλασιασμένα τα χρήματά τους που μας δάνεισαν με ληστρικά επιτόκια...
Λύσεις υπάρχουν πολλές για το πού θα βρεθούν τα λεφτά για όσους δεν πιστεύουν σε δόγματα: αναδιάρθρωση χρέους είτε με περικοπή του είτε με επέκτασή του στο χρόνο, δανεισμός από αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ινδία, είσπραξη εσόδων από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Εμείς, όμως, επιμένουμε να σφίγγουμε την θηλιά γύρω από το λαιμό μας...

Τα...φιλαράκια να 'ναι καλά!

Τελικά, μάθαμε ποιός, ή μάλλον ποιά, φταίει και η κυβέρνηση δεν "περπατούσε": μα, η Κ. Μπατζελή "φυσικά", γι' αυτό και είναι η μοναδική που απέπεμψε ο αρχηγός Γιωργάκης από το υπουργικό συμβούλιο, κρατώντας όλα τα υπόλοιπα φιλαράκια του...
Ο χθεσινός τραγέλαφος του μεταμεσονύκτιου ανασχηματισμού απέδειξε, γι' άλλη μια φορά, πως το "παιδί" δεν κάνει για τη δουλειά που του έχουν αναθέσει, όπως είχε πει σε ανύποπτο χρόνο κι ο Θ. Πάγκαλος. Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί, για παράδειγμα, η Λ. Κατσέλη είναι ικανή για το υπουργείο Εργασίας, αλλά ανίκανη για το υπουργείο Οικονομίας. Μήπως γιατί δε μπορούσε ο πρωθυπουργός να διώξει εντελώς τη φίλη της μαμάς του; Κι ως πότε το αξεπέραστο οιδιπόδειο ενός μεγαλοπαιδιού θα τραυματίζει τη χώρα με την παρουσία ανίκανων; Και μια που έγραψα για ανίκανους, με ποιό κριτήριο παρέμεινε και η κα Μπιρμπίλη ( η αντιγραφέας νόμων του κ. Σουφλιά), έστω κι "αποψιλωμένη"; Μήπως γιατί πίεσε ο Νίκος Παπανδρέου για να μείνει η φίλη του; Πού είναι η χώρα των αξίων και των ικανών που μας είχατε υποσχεθεί κ. πρωθυπουργέ; Οι κακοί υπουργοί, ακόμα κι αν είναι "καλά κορίτσια" όπως οι κυρίες Ξενογιαννακοπούλου και Γεννηματά, πηγαίνουν σπίτια τους, όχι σε άλλα υπουργεία...
Με ποιό κριτήριο, εξάλλου, παραμένει υπ. Πολιτισμού ο μπον βιβέρ Π. Γερουλάνος του μηδενικού έργου, αλλά της ωραιοπάθειας και της φιλικής σχέσης με τον αρχηγό Γιωργάκη; Αν είναι έτσι, να κάνουμε υπουργό και τον Α. Γεωργούλη ή να πηγαίνουν και οι υπόλοιποι έλληνες πολίτες μετά τις 12 στην εργασία τους, όπως κάνει ο κ. Γερουλάνος, μάλλον για να διατηρήσει τη νεανική επιδερμίδα του. Με ποιό κριτήριο, επίσης, "ξύπνησαν" τα "φαντάσματα" του σημιτισμού, όπως οι κ. Σκανδαλίδης και Παπουτσής, ή ακόμα και του ανδρεϊσμού ( βλ. κ. Χυτήρη); Μήπως για να τιμήσουμε τις κυβερνήσεις που με τη διαφθορά, τα λογιστικά τρικ, τις "φούσκες" του χρηματιστηρίου, το ναυάγιο "Σάμινα" και τη στενή σχέση με τη διαπλοκή οδήγησαν κι αυτές τη χώρα εδώ που την οδήγησαν; Οπως και στη γνωστή σειρά "Φιλαράκια", ο πρωθυπουργός δεν αποχωρίζεται τους κολλητούς του. Μόνο που ο αρχηγός Γιωργάκης δε μου θυμίζει ούτε το σαρκαστικό Τσάντλερ, ούτε τον καλλιεργημένο Ρος, αλλά το χαζούλη Τζόι...

Εγώ τα πήρα!

Αρχίζω και ψάχνομαι! Ανοιγοκλείνω συρτάρια, ζητώ την αναλυτική κατάσταση του τραπεζικού μου λογαριασμού, αν είχα και κήπο θα τον έσκαβα από άκρη σε άκρη. Δε μπορεί, κάπου κοντά μου θα βρίσκονται τα λεφτά από τις μίζες της Siemens! Αφού δεν τα έχει πάρει κανένας άλλος, σύμφωνα με τις καταθέσεις στη δικαιοσύνη και στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, μάλλον εγώ τα έχω πάρει, αλλά τώρα δεν θυμάμαι πού τα έβαλα...
Οπως καταλαβαίνετε, η κωμωδία συνεχίζεται με την "παρέλαση" πρώην υπουργών, όπως ο εικονιζόμενος κ. Μαντέλης κι ο κ. Τσοχατζόπουλος, οι οποίοι "δεν έχουν ιδέα" για το ποιοί πήραν τα 100 εκατομμύρια της Siemens, που κατέληξαν σε χέρια πολιτικών. "Φυσικά", ιδέα δεν έχει κι ο Σ. Κόκκαλης, παρότι η εταιρεία του, η Intracom, συνεργάζεται με τους γερμανούς εδώ και δεκαετίες και, ειδικά για τον ΟΤΕ, είναι γνωστό πως μοιράζονταν την "πίτα", λειτουργώντας περισσότερο ως συνέταιροι παρά ως ανταγωνιστές. "Φυσικά", επίσης, ο κ. Μαντέλης, που ομολόγησε πως πήρε χρήματα από τη Siemens κι ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί να "την κάνει" για Αζερμπαϊτζάν, αφέθηκε ελεύθερος. Ξέρετε τί θυμήθηκα τώρα; Την Ε. Τσέκου, τη φιλενάδα του κ. Ζαχόπουλου, η οποία έμεινε 18 μήνες στη φυλακή, κατηγορούμενη για ένα αδίκημα ήσσονος σημασίας σε σχέση με αυτό για το οποίο κατηγορείται ο κ. Μαντέλης. Αλήθεια, πιστεύετε ακόμα ότι "θα λάμψει η αλήθεια" ή ότι θα "φτάσει μέχρι το κόκαλο" ή οποιαδήποτε άλλη ατάκα εκπορεύεται από εκείνους που μόνο την αλήθεια δεν έχουν στο μυαλό τους;...
Υ.Γ. Ευτυχώς που δεν τον παίρνουν στα σοβαρά ούτε τα "πρωτοκλασάτα" στελέχη του κι έτσι μπορεί να εκλεγούν δήμαρχοι άνθρωποι με αξία, όπως οι κ. Καμίνης και Μπουτάρης, κι όχι του κομματικου σωλήνα...

Ο βασιλιάς της...χυλόπιτας!

Αλήθεια, πιστεύετε ακόμα ότι ο αρχηγός Γιωργάκης έδωσε σθεναρή μάχη με τους ευρωπαίους για τη διάσωση της χώρας; Είστε σίγουροι ότι ο ίδιος άνθρωπος που δε μπορεί να πείσει ανθρώπους που εκείνος έβαλε στην πολιτική να κατεβούν υποψήφιοι περιφερειάρχες, είχε την πυγμή και το σθένος να αντιπαρατεθεί με τους διεθνείς κερδοσκόπους;...
Οσο περνά ο καιρός ο μύθος του στιβαρού αρχηγού θα καταρρέει για τον αρχηγό Γιωργάκη, όπως κατάρρευσε ο ανάλογος μύθος για τον προκατοχό του, τον "Playstation της Ραφήνας". Ο κ. Παπανδρέου, εξάλλου, καλά θα κάνει να αφήσει το παραμύθι περί έλλειψης συντονισμού ( για την οποία, στο κάτω κάτω, αν δεν ευθύνεται ο πρωθυπουργός ποιός ευθύνεται;) και να κοιτάξει να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις κι όχι σε νέα αφαίμαξη των μικρομεσαίων με μέτρα τύπου διπλασιασμού του κόστους για πετρέλαιο θέρμανσης.
Κι όσο για τη χθεσινή υπόσχεσή του στους κοινωνικούς φορείς πως τα χρήματα από τους φόρους θα πάνε για την ανάπτυξη της χώρας, το έχουμε ξανακούσει κι αυτό το παραμύθι από τη δεκαετία του '80, που έγινε για πρώτη φορά υπουργός ο αρχηγός Γιωργάκης. Είναι κωμικοτραγικό, όταν ακόμα και οι νεοφιλελεύθεροι της τρόικας δηλώνουν πως "αρκετά πήρατε από τους μικρούς, καιρός να πάρετε κι από τους μεγάλους", τα "ξεφτέρια" του υπουργείου Οικονομικών να συνεχίζουν να αρμέγουν την ίδια κάτισχνη "αγελάδα". Επιτέλους "κύριοι", είστε ένα χρόνο κυβέρνηση και είστε οι ίδιοι που κυβερνήσατε τη χώρα επί μία 20ετία: δε μπορεί να μην ξέρετε πώς να πολεμήσετε τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή...

Κάνε μου λιγάκι...μπεεε!

Ξέραμε πως η δημοκρατία μας ήταν κληρονομική: οι δυναστείες των Παπανδρέου, των Καραμανλήδων, άντε και των Μητσοτάκηδων διοικούν τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Αυτήν την εβδομάδα μαθαίνουμε κι επισήμως, από τα χείλη του κυβερνητικού εκπροσώπου, πως η δημοκρατία μας είναι μια κληρονομική απολυταρχία: σε αυτήν ο πρωθυπουργός αποφασίζει για το αν οι υπουργοί και τα στελέχη του κόμματός του θα εκτεθούν ως υποψήφιοι περιφερειάρχες ή όχι...
Από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Χ. Παπουτσή άκουσα, μάλιστα, και το απίστευτο σόφισμα πως οι βουλευτές μπορούν να αρνούνται στον πρωθυπουργό, αλλά όσοι δεν είναι μέλη του Κοινοβουλίου κι έχουν τοποθετηθεί υπουργοί είναι υποχρεωμένοι να υπηρετούν πιστά το βασιλιά. Συγγνώμη, τον πρωθυπουργό ήθελα να γράψω...
Αλήθεια, αυτή είναι η νέα εποχή της διαφάνειας και της αξιοκρατίας που προπαγάνδιζε πέρυσι ο αρχηγός Γιωργάκης κατά την προεκλογική περίοδο; Γιατί το να θεωρείς τους υπουργούς σου πρόβατα είναι τόσο παλιά νοοτροπία όσο και οι φαραώ...
Αναρωτιέμαι, επίσης, πώς θα υπηρετήσουν τον "Καλλικράτη" άνθρωποι που δεν θέλουν να ασχοληθούν με αυτόν. Μου θυμίζει τις κόρες που τις πάντρευαν τα παλιά χρόνια με το ζόρι με μεγαλύτερους και πλουσιότερους από αυτές και οι γονείς τους τις έλεγαν πως θα τους αγαπήσουν στην πορεία ή, τέλος πάντων, πως ο έρωτας δεν κρατά για παντά! Ε, λοιπόν, ο έρωτας δεν ερχόταν ποτέ. Απλώς καταστρεφόταν η ζωή των θυγατέρων και των παιδιών τους...

Η οικογένεια βλάπτει!

Ο Γ. Καμίνης υπήρξε ένας επιτυχημένος Συνήγορος του Πολίτη. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει κι ένας επιτυχημένος δήμαρχος Αθηναίων. Αυτό, όμως, που μπορώ εύκολα να υποθέσω είναι πως η Φ. Γεννηματά, που το πασοκικό κατεστημένο προαλείφει για υποψήφια δημαρχο, είναι απολύτως ανεπαρκής. Κι ας τη στηρίζει το αγόμενο και φερόμενο δημοσκοπικό σώμα περισσότερο από τον κ. Καμίνη...
Στην Ελλάδα, όμως, αγαπάμε την οικογένεια περισσότερο από την αξιοκρατία. Μας αρέσει να μας κυβερνούν τα ίδια σόγια για δεκαετίες γιατί κι εμείς προωθούμε τα δικά μας παιδιά στις δουλειές μας: π.χ. ο συμβολαιογράφος κάνει την κόρη ή το γιο του δικηγόρο, ο μαγαζάτορας περνά το μαγαζί στο παιδί του γιατί "έτσι πρέπει να γίνει". Κι έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε ένα μέτριο πρωθυπουργό μόνο και μόνο γιατί είναι γιος κι εγγονός Παπανδρέου και, ποιός ξέρει, μια ανίκανη δήμαρχο Αθηναίων μόνο και μόνο γιατί είναι κόρη Γεννηματά. Αφήστε το ότι στην κεντρική Μακεδονία ο γραφικός Πανίκας θέλει να διορίσει αντιπεριφερειάρχη τον αδερφό του γιατί "είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης". Περιμένω πότε, επιτέλους, θα επιλεγεί κάποιος γιατί είναι άξιος κι όχι γιατί είναι αξιόπιστος για το σύστημα...