Προσεχώς, εγκαίνια της Μακρονήσου!

Αχ, αυτή η Ιστορία, από γεωμετρικά σχήματα δεν αναγνωρίζει ούτε τετράγωνα ούτε παραλληλόγραμμα παρά μόνο κύκλους. Σε έναν από αυτούς επιστρέφει κι ο αντικομμουνισμός, σε όχι και πολύ διαφορετική βερσιόν από εκείνη που τον είχαμε "αγαπήσει" στα παλιά τα χρόνια, τότε που αν ήσουν αριστερός στην καλύτερη περίπτωση ήσουν μίασμα και στη χειρότερη ήσουν στη Μακρόνησο!

Οι επανειλημμένες επιθέσεις του Α. Σαμαρά-Κομανέτσι, αλλά και του Μπουλντόγκ Βενιζέλου στην Αριστερά από το βήμα της Βουλής μόνο τυχαίες δεν είναι. Και οι δύο εκπρόσωποι του καταρρέοντος δικομματισμού αντιλαμβάνονται ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το ποτάμι κυλά προς τα αριστερά κι αυτό όχι απλώς φοβίζει τους ίδιους και τους χορηγούς τους, αλλά τους τρομοκρατεί. Γι' αυτό κι ακούγονται παραλογισμοί όπως το ότι για την εθνική καταστροφή δε φταίνε κυρίως αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα, αλλά όσοι στήριξαν συντεχνίες. Φανταστείτε, δηλαδή, ένα δολοφόνο να ισχυρίζεται στο δικαστήριο πως ο τσιλιαδόρος πρέπει να καταδικαστεί σε θάνατο κι ο ίδιος να επιστρέψει άσπιλος στην κοινωνία για να συνεχίσει το "θεάρεστο" έργο του...

Η Αριστερά διαχρονικώς έχει τη δική της ευθύνη για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και της πλειονότητας του ελληνικού λαού. Η πολιτική τού "όχι σε όλα", ακόμα και σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, και της άκριτης όσο και κοντόφθαλμης στήριξης πάσης λογής διεκδικήσεων αποδείχθηκε αδιέξοδη. Ωστόσο, αν υπάρχει σήμερα μια εναλλακτική απέναντι στην καταιγίδα του νεοφιλελευθερισμού, με την οποία συμπαρατάσσονται από φασιστοειδή τύπου Βορίδη μέχρι εξωνημένοι αριστεροί τύπου Δαμανάκη, αυτή δεν είναι άλλη από την αριστερή, σοσιαλιστική-κομμουνιστική πρόταση περί δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, προτάσσοντας το συμφέρον της πλειονότητας των ελλήνων από εκείνο των δανειστών. Τα υπόλοιπα είναι απλώς βρυχηθμοί ενός συστήματος που ξεψυχά και προσπαθεί να βρει αποκούμπι σε εσχάτως δήθεν μεταμελημένες παραφυάδες του, όπως είναι για παράδειγμα το φημολογούμενο κόμμα των Κατσέλη-Καστανίδη...

Υ.Γ. Μα είναι δυνατόν, Ντόρα μου, να σε κακολογούν τόσο χυδαία όλοι αυτοί οι "λαϊκιστές"; Ποιός μέσος έλληνας δεν έχει, άλλωστε, τη δυνατότητα να αγοράζει "καραβάκια" χωρίς να έχει εργαστεί ποτέ στη ζωή του;...

Για να μην "έρθουν πάλι τσούρμο οι μεσάζοντες"...

Εχει "μαλλιάσει" το...πληκτρολόγιό μου να γράφει πως η σωτηρία δεν θα έρθει ούτε από το πολιτικό σύστημα ούτε από την τρόικα, αλλά από εμάς τους ίδιους. Κι επειδή ίσως αυτό διαβαζόταν ως πολύ γενικό κι αόριστο ήρθε η ομάδα εθελοντών από την Κατερίνη για να αποδείξει ότι όταν θέλουν οι παραγωγοί και οι καταναλωτές "τύφλα" να έχουν οι μεσάζοντες! Με την κίνησή τους να τους εξοβελίσουν και να πουλήσουν τις πατάτες σε πολύ χαμηλότερες τιμές από αυτές της αγοράς ξεμπρόστιασαν όχι μόνο τα καρτέλ που λυμαίνονται τις τσέπες μας, αλλά και τις κυβερνήσεις, διαχρονικώς, οι οποίες δε "μπορούσαν" να βρουν τρόπους μείωσης των τιμών...

Αρκεί το να αγοράζουν οι καταναλωτές φτηνές πατάτες; Προφανώς κι όχι, ωστόσο θέτουν ένα πολύ καλό παράδειγμα του πώς μπορεί να εξορθολογιστεί η ελληνική οικονομία χωρίς αυτό να ισοδυναμεί με την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Δεν ξέρουν, για παράδειγμα, οι εφοριακοί της χώρας πώς να κάνουν τη δουλειά τους και χρειάζονται 160 γερμανούς συναδέλφους τους για να τους διδάξουν; Την ξέρουν και με το παραπάνω, αλλά όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησαν ένα σύστημα που τους είχε εκπαιδεύσει να κλείνουν τα μάτια τους ακόμα και σε κραυγαλέες παρανομίες, με την ανάλογη "αποζημίωση" για τους ίδιους βεβαίως βεβαίως. Με λίγα λόγια, η νοοτροπία είναι το πρόβλημα κι όχι η ικανότητα του ελληνικού λαού και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αλλάξει από το ζωντανό παράδειγμα μερικών δεκάδων στην αρχή, οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να γίνουν χιλιάδες κι εκατομμύρια αργότερα. Ολα τα υπόλοιπα περί δήθεν "DNA διαφθοράς" του έλληνα ανταποκρίνονται μόνο σε πολιτικές θεωρήσεις που πλημμύρισαν στρατόπεδα συγκέντρωσης με εκατομμύρια νεκρούς και σε οικονομικά μοντέλα τα οποία στηρίζουν την ανισοκατανομή του πλούτου στη διαμεσολάβηση του τραπεζικού παράγοντα...

Προτιμώ την ατομική ευθύνη από το "μεσσία"!

Ποιός "μεσσίας" ταιριάζει στα μέτρα σας; Οι πιο παραδοσιακοί επιμένουν στον Ιησού Χριστό, οι μεγαλύτερες ηλικίες προτιμούν τον Ιωάννη Καποδίστρια ή τον Ελευθέριο Βενιζέλο, οι νεοδημοκράτες τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, οι πασόκοι τον Ανδρέα Παπανδρέου και οι ολυμπιακοί από χθες το Ρόι Κάρολ! Δυστυχώς είναι ακόμα μειονότητα η αντίληψη στον ελληνικό λαό πως η σωτηρία δεν πρόκειται να έρθει από κάποιο μεγάλο ηγέτη, χορτάσαμε άλλωστε από τέτοιους όλα αυτά τα χρόνια, αλλά από εμάς τους ίδιους και μόνο. Μόνο από την πολιτική μας αφύπνιση και τη συμμετοχή μας στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν τη ζωή μας μπορεί να βγει κάτι καλό...
Δεν θα πέσω στην παγίδα του λαϊκισμού και γι' αυτό δεν θα ισχυριστώ, όπως κάνουν οι κόλακες πολιτικάντηδες όταν τρέχουν να μαζέψουν ψηφαλάκια, πως ο λαός είναι πάνσοφος. Η μάζα, από τη φύση της, είναι αδύνατο να είναι κάτι παραπάνω από μέτρια. Ωστόσο, είναι προτιμότερο τα λάθη να γίνονται από τους πολλούς παρά από τους λίγους, πόσω μάλλον όταν τα σφάλματα των τελευταίων σε πολλές περιπτώσεις εμπεριέχουν το δόλο. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσεται, στην πράξη, η έννοια της ατομικής ευθύνης. Αν, για παράδειγμα, μετά από τις εκλογές πλειοψηφία είναι τα κόμματα που ψήφισαν τα μνημόνια με ποιό δικαίωμα θα μπορούν να βγαίνουν οι ψηφοφόροι τους και να μουτζώνουν ή ακόμα και να χειροδικούν σε βάρος εκείνων που οι ίδιοι (ξανα)ψήφισαν;
Η Ελλάδα, η Ευρώπη κι ο πλανήτης χρειάζονται περισσότερη δημοκρατία, όχι περισσότερους "μεσσίες". Γι' αυτό ας σταματήσουμε να αγιοποιούμε ή να δαιμονοποιούμε πολιτικούς κι ας το "ρίξουμε" λίγο περισσότερο στην ενδοσκόπηση μήπως και κατανοήσουμε πως η κόλαση δεν είναι πάντοτε οι άλλοι, όπως μας αρέσει να πιστεύουμε για να μεταθέτουμε ευθύνες μας, αλλά μπορεί να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι...

Αφήστε τον κατώτατο μισθό και πιάστε τον ανώτατο...

Οταν εφευρέθηκε η "συγγνώμη" χάθηκε το φιλότιμο κι όταν εφευρέθηκαν τα προσωπικά δεδομένα εξαφανίστηκε η πολιτική δικαιοσύνη! Προσπαθώ να αποφεύγω λαϊκίστικες, για να μην τις χαρακτηρίσω αφελείς, αντιλήψεις όπως το ότι οι πολιτικοί είναι πρότυπα και γι' αυτό θα έπρεπε να είναι άμεμπτοι, άσπιλοι και υπερήρωες όταν, στην πραγματικότητα, δε μπορούν να διαφέρουν και πολύ από την κοινωνία που τους εκλέγει. Ωστόσο, ασκούν εξουσία την οποία δεν είναι σε θέση να ασκούν οι περισσότεροι πολίτες και γι' αυτό, για παράδειγμα, ένας βουλευτής οφείλει να λογοδοτεί σε μεγαλύτερο βαθμό στην κοινή γνώμη από ό,τι ένας μπακάλης. Πόσω μάλλον όταν μαζί με την εξουσία του διαχειρίζεται και δημόσιο χρήμα...

Γι' αυτό και θα έπρεπε ο ίδιος η/ο βουλευτής που έγινε γνωστό πως έβγαλε ένα εκατομμύριο ευρώ στο εξωτερικό να μιλήσει στο πανελλήνιο και να ξεκαθαρίσει την θέση της/του. Αλλωστε δεν είναι καιρός πια για προκλητικά σοφίσματα, όπως το "νόμιμο είναι και ηθικό". Δεν είναι καιρός, επίσης, και για κουκουλώματα τύπου Siemens ή Βατοπεδίου. Γι' αυτό και η απόφαση του Κοινοβουλίου να εξετάσει στο "πόδι" και μέσα σε ένα μήνα το αν "μαγειρεύτηκε" το έλλειμμα του 2009, με το οποίο ανοίχτηκε το "κουτί της Πανδώρας", μόνο την απονομή δικαιοσύνης δεν θα ωφελήσει. Αν βγήκε κάτι καλό, πάντως, είναι πως έπεσαν οι "μάσκες" για τη Δημοκρατική Αριστερά, η οποία έχει πάρει από το "χεράκι" το ΠΑΣΟΚ για να το βοηθήσει να ορθοποδήσει τώρα που είναι πεσμένο...

Πέρα, όμως, από την παράσταση που έχει στήσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας για να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο, οι λαοί χρειάζονται και λύσεις οι οποίες να είναι κοινωνικώς δίκαιες. Τί θα λέγατε, επομένως, να περνούσαμε στην αντεπίθεση και να απαιτούσαμε αντί για τη μείωση του κατώτατου μισθού να επιβαλόταν η καθιέρωση ενός ανώτατου μισθού; Γιατί θα πρέπει, υποχρεωτικώς, οι περικοπές να αφορούν πάντοτε τους ασθενέστερους κι όχι τους οικονομικά ισχυρότερους; Σκεφτείτε πόσα χρήματα θα εξοικονομούνταν στη χώρα μας, τα οποία θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στην πραγματική ανάπτυξη και στην κοινωνική πολιτική, αν αντί από τις τρύπιες τσέπες της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού άδειαζαν, σε λογικό επίπεδο, εκείνες των μερικών εκατοντάδων προυχόντων. Δεν θεωρώ χαζούς τους έλληνες πολιτικούς που δεν έχουν εφαρμόσει μέχρι τώρα παρόμοιες λύσεις. "Απλώς" κουτοπόνηρους καιροσκόπους...

Αντε πάλι από την αρχή Σίσυφε!

Δεν ξέρω κανέναν που να έγινε πρωταθλητής χωρίς να έχει δοκιμάσει πρώτα τον πόνο. Δε γνωρίζω, ωστόσο, ούτε έναν που να κατάφερε κάτι στη ζωή του κάνοντες θυσίες χωρίς να έχει θέσει κάποιο σκοπό. Ποιός είναι, για παράδειγμα, ο στόχος της πολιτικής της τρόικας και της κυβέρνησης για τη χώρα μας; Γιατί αν είναι, όπως διατυμπανίζεται, το δημόσιο χρέος να είναι λίγο ψηλότερα από το 120% το 2020, τότε λυπάμαι αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί οι έλληνες μπήκαμε στη διαδικασία μιας ατέρμονης προσπάθειας για να φτάσουμε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε πριν από δυόμισι χρόνια και, μάλιστα, υπό χειρότερες, υφεσιακές συνθήκες! Από όσο γνωρίζω κανένας σύγχρονος έλληνας δεν ονομάζεται Σίσυφος, γιατί επομένως να πρέπει να υπομένει το μαρτύριό του;...
Ο Αλμπέρ Καμί, ο οποίος είχε αφιερώσει ένα ολόκληρο βιβλίο στο μύθο του βασιλιά της Εφύρας, είχε γράψει κάποτε πως η αξιοπρέπεια δε χρειάζεται κανόνες. Φαίνεται, όμως, πως τόσο οι δανειστές μας όσο και οι εθελόδουλοι κυβερνώντες μας δεν ασπάζονται αυτήν τη ρήση. Κάθε άλλο, αφού επιχειρούν να δεσμεύσουν τον ελληνικό λαό τουλάχιστον για μια εικοσαετία ακόμα, μέχρι να στραγγίξουν και το τελευταίο ευρώ από τη συντριπτική πλειονότητά του κι ωσότου και η τελευταία σπιθαμή ελληνικής γης περάσει στα χέρια των λίγων που λυμαίνονται το μόχθο των πολλών...
Γι' αυτό και οι προσεχείς εκλογές είναι κρισιμότερες από ποτέ. Το πρόβλημα δεν είναι, όπως θέλει να το παρουσιάζει η Ν.Δ., καλής διαπραγμάτευσης αλλά συστημικό. Δε φταίει, για παράδειγμα, κυρίως το ότι ο ρεζίλης των Παπανδρέου δεν είχε το πολιτικό ανάστημα να αντιταχθεί σε ό,τι του υπαγορευόταν από τα ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτό ήταν, "απλώς", μια κακή σύμπτωση. Το ζητούμενο είναι να αλλάξουμε τη ρότα του "καραβιού" κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει από ανθρώπους που έχουν ήδη δώσει τη συναίνεσή τους στη διάλυση του κοινωνικού ιστού ούτε από εκείνους που στρατολογούν καιροσκοπικώς "προσωπικότητες" τύπου Δ. Λιάνη για να αρπάξουν ό,τι προλάβουν από το ασθμαίνον ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα και η Ευρώπη ολόκληρη χρειάζονται μια άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θα έχει στο επίκεντρό της τους λαούς κι όχι τα λόμπι. Μια Ευρώπη που θα εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες σε όλους και δίκαιη διανομή του παραγόμενου πλούτου της κι όχι κενολογίες όπως "ανταγωνιστικότητα" κι "ευελφάλια". Γι' αυτό και η μόνη εναλλακτική πρόταση σε αυτό που ζούμε σήμερα προέρχεται από την Αριστερά, η οποία και πρέπει να αναδειχθεί πρώτη δύναμη στις εκλογές. Σε διαφορετική περίπτωση την επομένη η βασική ευθύνη για ό,τι θα ακολουθήσει δεν θα βαραίνει τόσο το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας όσο την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά...

Η εγχείρηση πέτυχε, οι "ασθενείς" πέθαναν!

Συνήθως είναι δύο οι κατηγορίες ανθρώπων που βλέπουν πράγματα τα οποία οι υπόλοιποι δε μπορούν να δουν. Η μία κατηγορία είναι οι οραματιστές και οι άλλοι οι...απατεώνες! Δυστυχώς στους τελευταίους θα πρέπει να συμπεριλάβω τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο αυτής της χώρας, οι οποίοι, για πολλοστή φορά, πανηγύριζαν μια "ιστορική επιτυχία" πάνω στην "πλάτη" ενός καταχειμαζόμενου λαού. Αναρωτηθήκατε, όμως, τί κερδίσαμε πέρα από μια μείωση του χρέους, την οποία οι ίδιοι άνθρωποι πριν από δύο χρόνια δαιμονοποιούσαν με τον ίδιο τρόπο που δαιμονοποιούν σήμερα το ολικό "κούρεμα" ή την έξοδο από το ευρώ; Η δική μου απάντηση είναι ένα ηχηρότατο "τίποτα", στο οποίο μάλιστα προστέθηκαν και πρωτοφανείς όροι για μια δυτική δημοκρατία, όπως η δέσμευση για απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και μετά από τις εκλογές και η συνταγματική πρόβλεψη για εξόφληση των δανειστών...

Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή από αυτή που θέλουν να αντικρίζουν ο Λ. Παπαδήμιος κι ο Ε. Βενιζέλος, οι οποίοι πρέπει να είναι και οι μόνοι στη χώρα που διαβλέπουν προοπτικές ανάπτυξης από ένα ξεκάθαρα υφεσιακό πρόγραμμα λιτότητας. Το ένα τρίτο των ελλήνων ζει κάτω από ή στο όριο της φτώχειας, όπως φανερώθηκε και την Τσικνοπέμπτη (φωτό) όταν χιλιάδες συμπατριώτες μας εμφανίστηκαν στη Βαρβάκειο για ένα πιατάκι κρέας. Επιπλέον, πάνω από ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας είναι άνεργοι, ενώ η δημόσια διοίκηση, η παιδεία και η υγεία έχουν καταρρεύσει. Ούτε ένα επίδομα αναπηρίας δε μπορεί να βγάλει κάποιος στις ημέρες μας χωρίς να χάσει την αξιοπρέπειά του, όπως φάνηκε και με όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στους δήμους...

Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι αδύνατο να αλλάξει τον εαυτό του, όχι γιατί αυτό είναι νομοτελειακώς αδύνατο αλλά επειδή δεν θέλει το ίδιο να αλλάξει. Το μόνο που προσπαθεί είναι να περάσει το ίδιο την καταιγίδα αβρόχοις ποσί, χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να ζητήσει και μία "συγγνώμη" από το λαό. Δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βαυκαλίζεται για επιτυχίες που μέχρι χθες παρουσίαζε ως αποτυχίες. Τί διαφορά θα έχει, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ του Ε. Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, πέρα από το ότι θα έχει ένα λιγότερο αθλητικό πρόεδρο; Ή τί διαφορά θα έχει μια πιθανή μελλοντική κυβέρνηση της Ν.Δ. στην οποία θα συμμετέχουν πολλοί από εκείνους που ήταν υπουργοί του τουρίστα της Ραφήνας; Γι' αυτό και στις εκλογές δε χρειαζόμαστε εναλλαγή του δικομματισμού, αλλά την κατάρρευσή του και την ανάδυση μιας εντελώς διαφορετικής πολιτικής, η οποία θα στοχεύει στην κοινωνική δικαιοσύνη κι όχι στην αποπληρωμή κερδοσκόπων, οι οποίοι θέλουν να βγαίνουν κερδισμένοι μονά ζυγά...

Στις εκλογές θα φανεί αν είμαστε ακόμα ραγιάδες...

Πόσα ακόμα "ιστορικά" Eurogroup θα πρέπει να "καταναλώσουμε" ως λαός για να συνειδητοποιήσουμε ότι η δραματικότητα που δίνουν κάθε φορά η κυβέρνηση και η τρόικα στις συσκέψεις τους δεν έχει κανένα άλλο νόημα από την τρομοκράτηση του ελληνικού λαού και, συνεπακάλουθα, των ευρωπαϊκών λαών; Μια χούφτα ανθρώπων με γκρίζα κοστούμια μάς απειλεί κάθε τρεις και λίγο πως θα μας χρεοκοπήσει, γνωρίζοντας πως αυτή είναι περισσότερο επιλογή αυτοκαταστροφής της ευρωζώνης παρά καταστροφής της Ελλάδας...

Αυτή η πολιτική του φόβου θα κορυφωθεί στο διάστημα μέχρι τις εκλογές. Κυβέρνηση και τρόικα, με την αμέριστη συμπαράσταση από τα μιντιακά παπαγαλάκια τους, θα βάλουν σε εφαρμογή μια επιχείρηση διλημματοποίησης του προεκλογικού αγώνα. Στη ρητορική τους θα κυριαρχήσει ο μανιχαϊσμός. Σε κάθε επαχθές κι άδικο μέτρο που θα ψηφίζουν και θα βάζουν σε εφαρμογή με συνοπτικότατες διαδικασίες θα τίθεται πάντοτε ένα διαζευκτικό "η", το οποίο θα ακολουθεί η λέξη "χρεοκοπία": "μειώσεις μισθών και συντάξεων ή χρεοκοπία", "σκλαβοποίηση ή χρεοκοπία", "οικονομική δολοφονία ή χρεοκοπία". Βλέπετε, οι δυνάστες τρέμουν την ελεύθερη βούληση του εκλογικού σώματος περισσότερο κι από όσο ο διάβολος το λιβάνι. Καταλαβαίνουν, εξάλλου, πόσο δύσκολο είναι να κερδίσουν τα μυαλά και τις καρδιές όσων οδηγούν στο περιθώριο γι' αυτό και καταφεύγουν στις φοβέρες...

Δεν έχω κάποια μαγική γυάλα μπροστά μου αλλά είναι σα να βλέπω από τώρα τους Παπαδήμους, τους Βενιζέλους και τους Σαμαράδες να προσπαθούν να σώσουν τα σαρκία τους θυσιάζοντας κάθε μορφή λογικής. Τώρα, όμως, που ξεσηκώθηκε κι όλος ο κόσμος για χάρη μας δεν είναι καιρός κι εμείς να ξεχάσουμε τον εθνικό μας ραγιαδισμό και να υψώσουμε το ανάστημά μας; Σε διαφορετική περίπτωση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στα εκλογικά χρονικά του νεοελληνικού κράτους, η ευθύνη για το τί θα ακολουθήσει θα μας βαραίνει σχεδόν αποκλειστικώς...

Τώρα είναι η ώρα των ευρωπαϊκών λαών...

Εκεί που σταματούν οι κυβερνήσεις, ξεκινούν οι λαοί. Αυτό τουλάχιστον θα έπρεπε να συμβαίνει κι αυτό γίνεται αύριο στις 14:00, όταν και διοργανώνονται ανά τον κόσμο συγκεντρώσεις συμπαράστασης στους έλληνες. Αρκουν; Προφανώς κι όχι. Μαρτυρούν, όμως, μαζί με δημοσκοπήσεις στη Γερμανία στις οποίες η πλειοψηφία επιθυμεί την περαιτέρω στήριξη της Ελλάδας, μια αλλαγή στάσης σε παγκόσμιο επίπεδο όσον αφορά την αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος. Οσο περνά ο καιρός, δηλαδή, γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτό ότι το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ οι "κακοί, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, άσωτοι" έλληνες αλλά το ίδιο το σύστημα, το οποίο ευνοεί την εύκολη κερδοσκοπία και διαιωνίζει την κατάφωρα άνιση διανομή του παγκόσμιου πλούτου...

Γι' αυτό και η αλληλεγγύη των λαών είναι αυτή που μπορεί να δώσει το ηχηρότερο μήνυμα σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οι οποίες άγονται και φέρονται από τις αγορές και θεωρούν πως δε μπορεί να υπάρξει άλλο μέλλον παρά η απόλυτη κινεζοποίηση της εργασίας. Ονειρεύομαι από τώρα μια μεγάλη συγκέντρωση στην Αθήνα όπου έλληνες, γερμανοί, γάλλοι και λοιποί ευρωπαϊκοί λαοί θα πλημμυρίσουν τους δρόμους της απαιτώντας κοινωνική δικαιοσύνη εδώ και τώρα, χωρίς εθνικιστικές προκαταλήψεις κι ανέξοδους λαϊκισμούς. Κάθε ασθένεια, άλλωστε, αν δεν είναι δυνατό να προληφθεί είναι προτιμότερο να θεραπεύεται στα πρώτα της στάδια. Πριν μετεξελιχθεί, δηλαδή, σε πανδημία...

Υ.Γ.: Ποιά είναι η αυτονόητη αντίδραση όταν είσαι υπουργός Προστασίας του Πολίτη και καταστρέφεται το κέντρο της Αθήνας; Μα, βάζεις υποψηφιότητα για την προεδρία κόμματος! Ή μήπως όχι Χρηστάκη, που θα έλεγε κι ο Κ. Κουλούρης, Παπουτσή;...

"Για ένα πουκάμισο αδειανό"...

Λεφτά, χρήματα, ευρώ, δολάρια, τάλαρα, μπικικίνια! Πείτε το όπως θέλετε, αλλά η ουσία είναι μία: οι άνθρωποι βασανίζονται διαχρονικά για κάτι που δεν είναι στοιχειό της φύσης, δεν είναι σεισμός για παράδειγμα ή τυφώνας, αλλά ανθρώπινη εφεύρεση για να κάνει τη ζωή τους ευκολότερη και κατάληξε να δημιουργεί τεράστιες ανισότητες χωρίς κανένα ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης. Και το τραγικότερο; Ο πλανήτης έχει αιματοκυλιστεί κι εξακολουθεί να αιματοκυλιέται για ένα κομμάτι χαρτί, για "ένα πουκάμισο αδειανό" που έγραφε κι ο Σεφέρης, το οποίο καίγεται γρηγορότερα κι από όσο η ματαιοδοξία όσων το κατέχουν...

Την ώρα που οι γερμανοί, με τη συνδρομή των κρατών-λακέδων τους, δεν θα ησυχάσουν αν δε δουν και τον τελευταίο έλληνα να αμείβεται με 300 ευρώ ή να προσφέρει την εργασία του "εθελοντικώς" στο Αουσβιτς ή στο Νταχάου, υπάρχουν άνθρωποι σε αυτήν τη χώρα οι οποίοι φτάνουν ακόμα και σε αυτήν τη δειλή-γενναία πράξη της αυτοκτονίας γιατί δε μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Συγκλονίζει το απονεννοημένο διάβημα 39χρονης μητέρας δύο παιδιών στην Καστοριά ή τουλάχιστον θα έπρεπε να συγκλονίζει εκείνους που λαμβάνουν αποφάσεις μόνο με βάση αριθμούς και τα κέρδη τα οποία προκύπτουν από αυτούς. Με ποιό ηθικό παράστημα θα μπορούσαν να σταθούν ο τραπεζιτάρχης Παπαδήμιος, το μπουλντόγκ Βενιζέλος και η Αδόλφα Μέρκελ μπροστά στα παιδιά αυτής της γυναίκας και να τους έλεγαν πως η μητέρα τους, όπως και οι υπόλοιποι έλληνες, έπρεπε να κάνουν θυσίες για να σωθεί η Ελλάδα κι εκείνα ύστερα από δεκαετίες να ζουν απαλλαγμένα από χρέη κι ελλείμματα; Πόσο ακόμα θα φουσκώνουμε τα "πανιά" της στατιστικής και θα πετάμε στην τρικυμισμένη θάλασσα την ευαισθησία;...

"Ποιός είναι αυτός ο Σόιμπλε", έφτασε να αναρωτηθεί ακόμα κι ο Πρόεδρος της Ολιγαρχίας που πρώτα έψεγε το λαό γιατί δεν τον άφησε να απολαύσει μια εθνική φιέστα και τώρα παριστάνει το συμπάσχοντα παραιτούμενος από τον παχυλότατο μισθό του, τον οποίο λάμβανε μέχρι τώρα για να καταθέτει στεφάνια και την ψυχή του στο διάβολο. Ωραία όλα αυτά κ. Παπούλια και θα ληφθούν υπόψη ως ελαφρυντικά στη δίκη στην οποία θα είστε κατηγορούμενος και στην οποία αμείλικτος δικαστής θα είναι η ιστορία. Ωστόσο, συνεχίζετε να εκπροσωπείτε ένα πολιτικό-επιχειρηματικό σύστημα το οποίο επέτρεψε με την ανικανότητα και την εθελοδουλία του να "μπουν στην Πόλη οι οχτροί". Σε αυτές τις περιπτώσεις οι σαμουράι είναι εκείνοι που είχαν βρει την πιο έντιμη λύση...

Τί να τις κάνουμε τις εκλογές όταν έχουμε τα γκάλοπ;...

Μη σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας,σκεφτείτε και το φουκαρά το "σκηνογράφο", ο οποίος ύστερα από πολλή προσπάθεια κατάφερε να στήσει το σκηνικό των ονείρων του. Είναι δυνατό να θέλει να το καταστρέψει επειδή ορισμένοι "κακοί" ισχυρίζονται πως αυτό δεν τοποθετήθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες; Αν βάλετε στο ρόλο του "σκηνογράφου" την τρόικα και τους εγχώριους υπηρέτες της, θα καταλάβετε γιατί δεν θέλουν με τίποτα εκλογές. Μην παραξενευτείτε, μάλιστα, αν δε στηθούν κάλπες ούτε καν το φθινόπωρο του 2013, με το επιχείρημα των "πολεμικών συνθηκών" που χωρίς αμφιβολία θα επικρατούν και τότε στην Ελλάδα. Το πολύ πολύ να συνεχίζουμε να "βομβαρδιζόμαστε" με γκάλοπ ώστε να εκτονωνόμαστε στους ακίνδυνους υπαλλήλους των εταιρειών δημοσκοπήσεων...
Αν είχατε κάποιον που σας έκανε όλες τις χάρες, δεν θα του ζητούσατε κάθε φορά όλο και περισσότερα; Το ίδιο κάνει και η γερμανική κυβέρνηση με το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο σε λίγο καιρό θα καταργήσει ολοκληρωτικώς τους μισθούς και τις συντάξεις στο όνομα της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών. Αφήστε που αν δε γίνουν εκλογές άμεσα, βλέπω και τον Α. Κομανέτσι να μην "καίγεται" για τη διεξαγωγή τους αφού η Ν.Δ. θα παλεύει με το ΠΑΣΟΚ για το ποιός θα μπει στην επόμενη Βουλή και ποιός θα μείνει απέξω...
Κι όμως, τώρα περισσότερο από ποτέ είναι ανάγκη να δοθεί ο λόγος στο λαό, ο οποίος με την ψήφο του είτε θα δώσει μήνυμα ανατροπής του σημερινού σκηνικού είτε θα συναινέσει στην καταστροφή του, από πεποίθηση ότι ο δρόμος των μνημονίων οδηγεί στη σωτηρία ή από καθαρό φόβο. Η συχνή συμμετοχή των πολιτών, άλλωστε, στη διαμόρφωση των πολιτικών στην εποχή του διαδικτύου θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Μόνο που δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός για το παρόν σύστημα από το συμμετέχοντα και συνειδητοποιημένο πολίτη. Το ίδιο προτιμά τον κατατρομοκρατημένο πολίτη, όπως αποδείχθηκε κι από τα επεισόδια της Κυριακής, τα οποία τα μιντιακά παπαγαλάκια έκαναν σημαία τους "λησμονώντας" να δώσουν την αξία που της αναλογούσε στην είδηση πως δεκάδες χιλιάδες λαού είχαν βγει στους δρόμους για να καταγγείλουν τη βάρβαρη φτωχοποίησή τους...

Η Ελλάδα των μετρίων κόντρα στην Ελλάδα των γιγάντων...

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι 87 χρόνων κι ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος εικονίζεται να "τιμάται" από τα ΜΑΤ για τους αγώνες του για την πατρίδα, το Σεπτέμβριο θα κλείσει τα 90 του έτη. Αν τα μαθηματικά μου δε με απατούν, και οι δύο μαζί είναι 177 χρόνων, στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο νέοι από όσο μαρτυρά η βιολογική τους ηλικία. Το δυστυχές είναι πως είναι πολύ νεώτεροι από πολλούς 20άρηδες ή 30άρηδες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη ζωή με μιζέρια και μοιρολατρία. Είναι πολύ πιο νέοι, επίσης, από πολλούς, τρόπος του λέγειν, πνευματικούς ανθρώπους...

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται γιατί έχουν λουφάξει οι λογοτέχνες, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι κι οποιοιδήποτε άλλοι αυτοανακηρύσσονται καλλιτέχνες στις ημέρες μας. Μολονότι αυτή η περίοδος θα έπρεπε να είναι ευεργετική για τη δημιουργικότητα, εν τούτοις δεν έχω διαπιστώσει κάτι αξιολόγοτερο από μερικά εύπεπτα βιβλία επικαιρότητας κι ορισμένα τραγουδάκια με τα οποία πολλοί ταυτίζονται αλλά με τίποτα δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αριστουργηματικά. Παντού, από την πολιτική μέχρι τον πολιτισμό, βασιλεύει η μετριότητα στην Ελλάδα κι αυτό είναι πολύ θλιβερότερο από την όποια οικονομική κρίση...

Η πλειονότητα των διανοουμένων αυτής της χώρας διακρίνεται από έναν ελιτισμό και σνομπισμό απέναντι στο λαό η οποία θα δικαιολογείτο μόνο αν οι ίδιοι είχαν "κολλητιλίκια" με τη μεγαλοφυία. Για εκείνους, όμως, ο κόσμος είναι τόσο μικρός όσο η πλατεία Κολωνακίου και η έπαρσή τους τόσο μεγάλη όσο η απόστασή τους από το πραγματικώς σπουδαίο. Εχουμε συγγραφείς που πληκτρολογούν και δε γράφουν, μουσικούς που αναμασούν νότες και δεν τις δίνουν διαφορετική υπόσταση και ζωγράφους που απλώς απεικονίζουν και δεν ανοίγουν τις "σάρκες" όσων βλέπουν. Καλό είναι, επομένως, οι μέτριοι που δε μπορούν να υπερβούν το ύψος τους να μην προσπαθούν να χαμηλώνουν το αντίστοιχο ενός Θεοδωράκη ή ενός Γλέζου μόνο και μόνο για να φανούν οι ίδιοι ψηλότεροι. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος ή αναμάρτητος, ωστόσο τα επιτεύγματα ζωής ορισμένων ανθρώπων ξεπερνούν κατά πολύ τα λάθη και τις αμαρτίες τους. Το αντίστροφο, δηλαδή, με ό,τι συμβαίνει με τους ασήμαντους κριτές τους...

Το έλλειμμα δημοκρατίας δημιουργεί χάος, όχι η χρεοκοπία...

Ποιοί όπλισαν το χέρι όσων έκαναν χθες γης μαδιάμ το κέντρο των Αθηνών κι άλλων πόλεων της χώρας; Θέλει και ρώτημα; Η κυβέρνηση και η τρόικα! Είναι φανερό ότι όσο λιγότερη δημοκρατία προσφέρεις στο λαό τόσο πιο άναρχη, σπασμωδική και "τυφλή" θα είναι η αντίδρασή του. Οταν σπρώχνεις τη μάζα στην απελπισία και της στερείς επανειλημμένως το δικαίωμα να εκφράσει καθοριστικά την άποψή της είναι επόμενο οι πιο ακραίες ομάδες ανάμεσά της να βρίσκουν πρόσφορο ανθρώπινο υλικό για να στρατολογούν στις πιο εξτρεμιστικές ενέργειές τους...

Προφανώς και δεν ήταν τυχαίο ό,τι έγινε χθες, είτε προερχόταν από παρακρατικούς είτε από αναρχικές ομάδες οι οποίες είχαν σχεδιάσει εδώ και καιρό τους παράλληλους εμπρησμούς, αρκετοί από τους οποίους δεν είχαν κανένα νόημα. Ωστόσο, αυτοί ήταν οι φυσικοί αυτουργοί. Οι ηθικοί βρίσκονταν εντός της Βουλής και ψήφιζαν ένα οικονομικό πρόγραμμα με το οποίο το μόνο που μπορεί να επιτευχθεί είναι το εγχώριο πολιτικό-επιχειρηματικό σύστημα και τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης να κερδίσουν λίγο χρόνο παραπάνω στην προσπάθειά τους να ρίξουν τους έλληνες στα τάρταρα χωρίς να συμπαρασυρθούν οι ίδιοι...

Ακουγα το μπουλντόγκ Βενιζέλο να δηλώνει πως κανείς δε μπορεί να ζήσει με 400, 600, 800 ευρώ κι άρχισα να πιστεύω ότι ούτε εκείνος θα ψήφιζε το νέο μνημόνιο! Ο υπουργός Οικονομικών, εξάλλου, έδωσε μια θολή υπόσχεση για την καταπολέμηση της ακρίβειας, η οποία αυξάνεται αντί να μειώνεται, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία των μισθών και των συντάξεων. Ακουγα, επίσης, τον τραπεζιτάρχη Παπαδήμιο να μιλά γενικώς κι αορίστως για ανάπτυξη μακροπρόθεσμα. Κι αυτό γιατί βραχυπρόθεσμα μας περιμένει πόνος. Αλλωστε, στο μακρινό μέλλον θα είμαστε όλοι μας νεκροί οπότε κανένας "επαΐων" δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί πως έσφαλε...

Γι' άλλη μια φορά η συντριπτική πλειονότητα του λαού, που επιθυμεί κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς λιτότητα κι αίμα, απομονώθηκε από μια ασήμαντη μειονότητα πολιτικάντηδων και βάνδαλων, οι οποίοι χρησιμοποιούν συστηματικώς ψυχολογική και σωματική βία προκειμένου να απαξιώνουν την πραγματική εκκλησία του δήμου. Τα χθεσινά γεγονότα δεν ήταν προμήνυμα του τί θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση χρεοκοπίας, αλλά του χάους που είναι δυνατό να προκληθεί όσο ολιγαρχίες επιμένουν να αποφασίζουν, ελέω τραπεζών κι αγορών, για τους πολλούς...

Η τελευταία ευκαιρία να σώσουν την τιμή τους...

Αν δεν αμαρτήσεις, δε μπορείς να μετανοήσεις κι αν δε μετανοήσεις δε μπορείς να κερδίσεις τη βασιλεία των ουρανών! Εύχομαι, για το δικό τους καλό, αυτή να ήταν η "λογική" όσων υπουργών και βουλευτών ψήφιζαν μνημόνια, πολυνομοσχέδια, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα προγράμματα και τώρα είτε παραιτούνται είτε δηλώνουν πως δεν πρόκειται να ψηφίσουν το μνημόνιο Νο2. Δεν θα ήθελα με τίποτα να πιστέψω ότι λειτουργούν από καιροσκοπισμό και για να σώσουν το τομάρι τους από όσους "έσωζαν" τόσο καιρό...
Οπως και να έχει, πάντως, καλά θα κάνουν να τους ακολουθήσουν σήμερα και οι υπόλοιποι από τους 300 της Βουλής, οι οποίοι διατάζονται, στην ουσία, σήμερα από το ευρωπαϊκό και το εγχώριο πολιτικό κι επιχειρηματικό κατεστημένο να ψηφίσουν ένα πρόγραμμα που οδηγεί, απερίφραστα, στην εξαθλίωση του ελληνικού λαού, με λίγα λόγια στη χρεοκοπία του. Κι ας γαβγίζουν τα ντόπερμαν εσωτερικού και κανισάκια εξωτερικού, δηλαδή ο υπαλληλίσκος τραπεζιτάρχης Παπαδήμιος, το μπουλντόγκ των διαπλεκόμενων συμφερόντων Β. Βενιζέλος κι ο Α.Σαμαράς-Κομανέτσι πως τυχόν μη υπερψήφιση του μνημονίου Νο2 θα σημάνει καταστροφή για τον τόπο...
Κατ' αρχάς οι ηγέτες δε χρειάζεται να τρομοκρατούν το λαό για να τον πείθουν. Λυπάμαι που θα χρησιμοποιήσω έναν τόσο βαρύ χαρακτηρισμό, αλλά οι ώρες είναι τόσο κρίσιμες που η πολιτική ορθότητα πρέπει να παραμεριστεί εντελώς: τα καθάρματα που μας κυβερνούν δε νοιάζονται ούτε για τη σωτηρία της πατρίδας ούτε για αυτή του λαού της, αλλά για τη διατήρηση, έστω με "τεχνητές αναπνοές", του δικού τους σάπιου πολιτικού-επιχειρηματικού συστήματος, το οποίο καταρρέει σαν παλάτι στην άμμο. Φαίνεται πως ο Λ. Παπαδήμιος, το μπουλντόγκ Βενιζέλος και ο Α. Κομανέτσι ζουν σε άλλη χώρα, διαφορετικά θα ήξεραν πως και τώρα οι έλληνες δεν έχουν να πληρώσουν ούτε για θέρμανση ούτε για ρεύμα, ενώ ένας στους τρεις είναι ανεργος. Φαίνεται πως ο Λ. Παπαδήμιος, το μπουλντόγκ Βενιζέλος και ο Α. Κομανέτσι δεν κατανοούν πως αν οι ευρωπαίοι αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, θα χρεοκοπήσουν και οι ίδιοι. Βλέπετε, έχουμε το ίδιο νόμισμα με τους γερμανούς, για παράδειγμα, επομένως ό,τι κακό συμβαίνει σε εμάς είναι σα να συμβαίνει στους ίδιους. Αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη θα είναι το ίδιο πλούσια με τώρα. Με λίγα λόγια, αν μας σπρώξουν στον Αδη, τη διαδρομή θα πρέπει να την κάνουν και οι ίδιοι. Μέσα στην απληστία τους, εξάλλου, έφτιαξαν ένα τέτοιο παγκοσμιοποιημένο σύστημα στο οποίο τώρα είναι πολύ δύσκολο να βάλουν τείχη προστασίας. Οποιος ζει από το ξίφος πεθαίνει κι από αυτό...
Για να τρομοκρατήσουν, για να εκβιάσουν, για να επιβιώσουν οι ίδιοι Λ. Παπαδήμιος, μπουλντόγκ Βενιζέλος και Α. Κομανέτσι έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται πως η Ελλάδα δε μπορεί να επιβιώσει χωρίς να δανείζεται από την τρόικα. Φυσικά και δε μας περιμένουν, στο εγγύς μέλλον, ευτυχισμένες ημέρες, ωστόσο ξεχνούν οι "ηγέτες" μας πως αν δεν πληρώνουμε χρέη και τοκοχρεολύσια θα έχουμε απαλλαγεί από ένα πολύ μεγάλο βάρος. Λησμονούν πως αν μειώσουν άμεσα τους μισθούς και τις δαπάνες (π.χ. ταξιδάκι Παπουτσή στον Εβρο για να εγκαινιάσει τις εργασίες κατασκευής του φράχτη) όσων κατέχουν δημόσια αξιώματα, συγχωνεύσουν και καταργήσουν δημόσιους φορείς κι οργανισμούς, απολύσουν άχρηστο προσωπικό και καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή αυτό το κράτος είναι βιώσιμο από μόνο του. Δεν θέλησαν να διαβάσουν, επίσης, πρόσφατη έρευνα σύμφωνα με την οποία είμαστε 94% αυτάρκεις σε αγροτικά προϊόντα και θα γίνουμε 100% και βάλε αν απαγκιστρωθούμε από τη μέγγενη της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής...
Η καταστροφή δεν θα έρθει από το μνημόνιο Νο2, αλλά από την υπερψήφιση ενός προγράμματος το οποίο οδηγεί στον εργασιακό μεσαίωνα μόνο και μόνο για να μην πληγούν όσοι σήμερα κατέχουν και τα γένια και τα κτένια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι 300 της Βουλής έχουν υποχρέωση απέναντι στην ιστορία αυτού του τόπου, στο λαό του αλλά και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς που παίρνουν σειρά να μην επιτρέψουν την ταπείνωσή τους. Σε διαφορετική περίπτωση, οι ίδιοι οι λαοί οφείλουν στις γενιές που θα έρθουν να ξεσηκωθούν εδώ και τωρα με όποιο μέσο θεωρούν πρόσφορο. Οπου δεν πίπτει λόγος, άλλωστε, μπορεί να πίπτει και ράβδος...

Φοβόμαστε σκυλιά που τρέμουν...

Γιατί γαβγίζουν τα σκυλιά; Γιατί φοβούνται! Κι όσο περισσότερο τρέμουν αυτόν που έχουν απέναντί τους τόσο δυνατότερη είναι η υλακή τους και τόσο περισσότερο τρίζουν τα δόντια τους. Δε χρειάζεται, δηλαδή, παρά να φοβίσεις κι εσύ με τη σειρά σου τους σκύλους ώστε αυτοί να μαζέψουν την ουρά τους και τη μαγκιά τους και ύστερα να τους κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι εκπαιδευτής ζώων για να τα γνωρίζεις όλα αυτά, ούτε είναι αναγκαίο να είσαι μεγαλοσχήμονας υπουργός, όπως ο Ε. Βενιζέλος, για να κατανοείς ότι τα ευρωπαϊκά "σκυλιά" που του γάβγιζαν στο Eurogroup τρομάζουν με την ιδέα της ελληνικής χρεοκοπίας πιο πολύ κι από τους έλληνες...
Δεν θέλω να γίνομαι μεροληπτικός: οι ευρωπαίοι εταίροι που μας φέρονται σαν εταίρες έχουν εν μέρει δίκιο. Εχουν βαρεθεί να ακούν δεσμεύσεις ελληνικών κυβερνήσεων πως θα βάλουν τάξη, για παράδειγμα, στη χαοτική δημόσια διοίκηση, πως θα προωθήσουν αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, και θα καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή. Κι επειδή τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει επί δεκαετίες, την ώρα που Κοινοτικά κονδύλια έχουν κατασπαταληθεί σε προσλήψεις "ημετέρων" και στον αδικαιολόγητο πλουτισμό μερικών χιλιάδων, είναι λογικό να βάζουν τώρα στον υπουργό Οικονομικών το "μαχαίρι στο λαιμό"...
Σε όλη αυτήν την ιστορία, όμως, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο "αλλά". Γιατί όσο ένοχο κι αν είναι πρωτευόντως το πολιτικό προσωπικό της χώρας και δευτερευόντως όσοι αυτό "δωροδόκησε" με διάφορους τρόπους για να εξασφαλίζει εκλογικές αυτοδυναμίες, τόσο απάνθρωπο είναι να τιμωρείς έναν ολόκληρο λαό με άγρια λιτότητα την ώρα που η οικονομία του διανύει τον τέταρτο χρόνο ύφεσης. Σημαντική μερίδα των ελλήνων επιβιώνει αυτήν τη στιγμή με τα αποθέματα των καλών ημερών. Αλήθεια, έχουν σκεφτεί καθόλου οι "φωστήρες" των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον πως όταν αυτά τελειώσουν η χώρα θα οδηγηθεί, εκ των πραγμάτων, σε μια κοινωνική έκρηξη που όμοιά της θα έχει να δει η Ευρώπη από την εποχή που οι μπολσεβίκοι καταλάμβαναν τα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου της Ρωσίας;...
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να ακούγονται φωνές από τα κράτη που δημιουργήθηκαν από το διαφωτισμό για κατάλυση, στην ουσία, της υποτυπώδους έστω αυτής δημοκρατίας που έχουμε. Από πού κι ως πού μπορούν να υπαγορεύσουν σε μελλοντικές κυβερνήσεις το τί θα πράξουν όταν εκείνες μπορεί να έχουν πάρει εντολή από τον ελληνικό λαό να τον γλιτώσουν από το μαρτύριο; Οι "τροϊκανοί" είναι δανειστές μας, δεν είναι αφέντες μας για να μας επιστρέφουν στον εργασιακό μεσαίωνα και να αγοράζουν τα "ασημικά" και το φυσικό μας πλούτο κοψοχρονιά. Αν θέλουν πίσω τα λεφτά τους, που υποτίθεται πως γι' αυτό κόπτονται χώρες όπως η Γερμανία που από την κρίση των φτωχών της ευρωζώνης έχει βγάλει δισεκατομμύρια ευρώ, ας φροντίσουν ώστε να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δίχως να της απαιτούν να το κάνει αυτό χωρίς "χέρια", "πόδια", "μάτια" κι "αφτιά". Σε μια τέτοια περίπτωση θα τους έχουμε απαλλάξει κι από το βάρος να μας χρηματοδοτούν γιατί δεν θα τους έχουμε ανάγκη. Μόνο που αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο από την τρόικα: να τη χρειαζόμαστε όπως ο ναρκομανής την πρέζα το κι ο αλκοολικός το ουίσκι, έτσι ώστε να μην απαλλαγούμε ποτέ από το ραγιαδισμό που κατατρώει τις σάρκες μας εδώ κι αιώνες...

"Ευχαριστούμε" για ό,τι...δεν κάνατε, αντίο!

Ας υποθέσουμε πως ο ρεζίλης των Παπανδρέου, ο Αντώνης Μελισσανίδης κι ο Γιώργος Καρατζαφύρερ έπαιζαν πόκερ, ως μία κι αδιαίρετη ομάδα, με αντιπάλους την τρόικα και είχαν φλος ρουαγιάλ. Πιστεύετε ότι θα κέρδιζαν; Εγώ πάντως όχι! Απόδειξαν, άλλωστε, την ανικανότητά τους να υπερασπιστούν τους έλληνες στις, τρόπον τινά, διαπραγματεύσεις των τελευταίων ημερών...

Κάποιοι ενδεχομένως να ισχυριστείτε πως οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί, μαζί με τον τραπεζιτάρχη Παπαδήμο, δεν είχαν "φλος ρουαγιάλ" στα χέρια τους αλλά "κακό" χαρτί. Αυτή είναι, άλλωστε, η προπαγάνδα την οποία "σερβίρουν" με μανία κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ και τα μιντιακά παπαγαλάκια τους για να δικαιολογήσουν αυτό που ούτε ο θεός τους δεν θα μπορέσει να συγχωρήσει: δηλαδή τη φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού η οποία, σύμφωνα με το νέο μνημόνιο, πολύ σύντομα θα πραγματοποιηθεί το "όνειρό" της να αμείβεται με μισθούς Βουλγαρίας...

Μια χρεοκοπία της Ελλάδας μπορεί να "τινάξει" στον αέρα ολόκληρο τον πλανήτη, όπως μαρτυρά και η αγωνιώδης παρέμβαση του Μ. Ομπάμα. Ωστόσο, η θλιβερή πολιτική ηγεσία αυτής της χώρας επέλεξε, για μια ακόμα φορά, το δρόμο του ενδοτισμού και της παράδοσης των κατοίκων της στη χυδαιότητα του νεοφιλελευθερισμού από την υπεράσπιση μέχρι τέλους θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Κι όλα αυτά για να μην πληγεί ο στενός πυρήνας των κομματόσκυλων που λυμαίνονται ακόμα το ελληνικό Δημόσιο με μόνο προσόν την τυφλή υπεράσπιση ενός πολιτικοεπιχειρηματικού συστήματος που πνέει τα λοίσθια...

Ας δούμε, όμως, και τη φωτεινή πλευρά της ζωής, που θα τραγουδούσαν και οι "Μόντι Πάιθονς": η συμφωνία των τριών ηγετίσκων και η ψήφιση του νέου μνημονίου από τη Βουλή σηματοδοτεί κι επισήμως το τέλος του σημερινού φαύλου πολιτικού προσωπικού...

Υ.Γ.: Η φωτό είναι από το anarxokommouni.blogspot.com

Οι γερμανοί είναι όντως φίλοι μας!

Ο Αρτέμης Μάτσας είχε δίκιο, έστω κι αν δεν το εννοούσε, κινηματογραφικώς, με αυτόν τον τρόπο: οι γερμανοί είναι, όντως, φίλοι μας κι ας μην το καταλαβαίνουν όσοι καίνε τη σημαία τους, αλλά εξοργίζονται όταν κάποιοι άλλοι κάνουν το ίδιο με την ελληνική. Το πρόβλημα δεν είναι ο γερμανικός λαός, όπως δεν ήταν παλαιότερα ούτε ο τουρκικός ούτε ο αμερικανικός. Θα έπρεπε, πλέον, να γνωρίζουμε πολύ καλά πως ό,τι πράττουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες "φορούν", και μόνο "φορούν", το μανδύα της δημοκρατίας, δεν έχει απαραιτήτως τη λαϊκή νομιμοποίηση. Οπως, επίσης, θα οφείλαμε πια να κατανοούμε ότι θύματα της προπαγάνδας, κυβερνητικής ή μιντιακής, έχουμε πέσει και οι έλληνες κι όχι μόνο οι γερμανοί...

Ο γ' παγκόσμιος πόλεμος, που είναι έτοιμος να ξεσπάσει στην "πυριτιδαποθήκη" που λέγεται Ευρώπη-αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει-, δεν είναι εθνικός αλλά ταξικός. Γι' αυτό κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η συμμαχία μας με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, συμπεριλαμβανομένου του γερμανικού που ζει σε καθεστώς...ανταγωνιστικότητας τα τελευταία 20 χρόνια, ώστε να αποτινάξουμε την οικονομικοπολιτική ολιγαρχία η οποία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο αποθράσυνσης που σε λίγο θα ζητήσει την πλήρη κατάργηση των μισθών στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας και του ανταγωνισμού με την Κίνα και τις άλλες αναδυόμενες οικονομίες. Με λίγα λόγια, ο εμφύλιος δεν θα προκύψει από μια αντιπαράθεση του ελληνικού λαού με τους 300 της Βουλής ή τους 300 μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας, αλλά μόνο αν συμβεί κάτι τέτοιο με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι ζουν ή θα ζήσουν στο "πετσί" τους την άγρια λιτότητα...

Σε αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, καλό είναι κάποια στιγμή να πάψουμε να παριστάνουμε ως έθνος τους πολιτισμένους, βασιζόμενοι αποκλειστικώς και μόνο στην αρχαία μας κληρονομιά, και να κοροϊδεύουμε όσους δημιούργησαν μετά από το "χρυσό αιώνα" σα βάρβαρους που κατέβηκαν από τα δένδρα. Πράγματι, ο Χίτλερ και η Α. Μέρκελ είναι γερμανοί. Γερμανοί είναι, όμως, για παράδειγμα κι ο Γκέτε, ο Μπετόβεν κι ο Μαρξ. Θέλω να νομίζω, άλλωστε, πως κι εσείς δεν θεωρείτε το χαρακτηριστικότερο δείγμα νεοέλληνα κάποιον που μοιάζει στον Περικλή, στον Πλάτωνα ή στο Σοφοκλή...

Τρομάζει μόνο η φτώχεια που δε βρίσκει αντίσταση ο ερχομός της...

Και τώρα, αδέρφια, τί κάνουμε; Φοράμε μαύρα, κλαίμε τη μοίρα μας και περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να αυτοκτονήσουμε; Λυπάμαι, αλλά αν αυτό σκέφτεστε, δεν πρόκειται να σας ακολουθήσω! Τουλάχιστον όχι τώρα που ακόμα και οι πέτρες κατανοούν ότι το πρόβλημα για τους ξένους δεν ήταν ποτέ το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα της χώρας (άλλωστε κι εκείνοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μεγεθύνουν αυτά τα μεγέθη), αλλά το ότι ήθελαν να βρουν ένα πειραματόζωο στην Ευρώπη πάνω στο οποίο θα μπορούσαν να εφαρμόσουν την "Τελική Λύση": δηλαδή την επιστροφή των εργασιακών δικαιωμάτων στο μεσαίωνα, ώστε κάποια στιγμή σύντομα να πουν, για παράδειγμα, και η Α. Μέρκελ κι ο Ν. Σαρκοζί στους λαούς τους, "μη μας κουνιέστε, αν θέλετε να είστε ανταγωνιστικοί προς τους κινέζους γιατί διαφορετικά θα καταντήσετε σαν τους έλληνες"...

Τίποτα δεν τελείωσε, ακόμα κι αν οι ψοφοδεείς βουλευτές, που αντιπροσωπεύουν μόνο τον εαυτό τους και τους χορηγούς τους, υπερψηφίσουν το μνημόνιο Νο2. Στους δρόμους, στις πλατείες, στο οικογενειακό, φιλικό και, κυρίως, στο εργασιακό μας περιβάλλον έχουμε όλοι υποχρέωση να αντισταθούμε σε αυτό που είναι ξεκάθαρα η σκλαβοποίησή μας. Αν μη τί άλλο το χρωστάμε σε όλους εκείνους, από το Σπάρτακο μέχρι το Μαρίνο Αντύπα-για να το θέσω σχηματικά-, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους ώστε οι άνθρωποι να μην εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ με μισθούς πείνας, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δίχως την προοπτική σύνταξης. Κι έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι στις στρατιές των ανέργων που έχουν αφήσει στο πέρασμά τους οι λίγοι που καρπώνονται το μόχθο των πολλών...

Δεν είναι η φτώχεια που πρέπει να μας τρομάζει, αλλά η φτώχεια που δε βρίσκει αντίσταση ο ερχομός της. Γι' αυτό κι επαναλαμβάνω, η σωτηρία δεν πρόκειται να έρθει ούτε από ένα σάπιο πολιτικό σύστημα και τους δωρολήπτες του ούτε από την τρόικα ούτε από τo "ξανθό γένος", την "κίτρινη φυλή" ή τους νεφελίμ! Η πλειονότητα των ελλήνων που βγάζει τίμια το ψωμί της ή που θα έπρεπε να της δώσουν τη δυνατότητα να βγάζει τίμια το ψωμί της ήταν εκείνη που από την αρχή, πριν από δυόμισι χρόνια, όφειλε να βγει μπροστά και να υψώσει το ανάστημά της. Ποτέ δεν είναι αργά όμως. Ακόμα και τώρα οφείλει να κάνει αυτήν τη χάρη και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι παίρνουν σειρά...

Τα πανηγύρια πανηγυρίζουν για τη χαρά του πανηγυριού!

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την απορία μου για να μην τρελαθώ μόνος μου! Αν κατάλαβα καλά, οι πολιτικοί νάνοι που παριστάνουν τους αρχηγούς κι ο τραπεζιτάρχης πρωθυπουργός δεν κατάφεραν να περισώσουν, είτε εντελώς είτε στην ολότητά του, κανένα από τα εργασιακά δικαιώματα που η τρόικα ήθελε την κατάργησή τους. Ακόμα και για το 13ο μισθό, που πανηγυρίζει πως γλίτωσε η θλιβερή παρέα η οποία συνεδριάζει κάθε τρεις και λίγο στο Μέγαρο Μαξίμου, μόνο αυτό δεν ισχύει αν ληφθεί υπόψη πως μειώνεται ο κατώτατος μισθός, που είναι η βάση για όλους τους υπόλοιπους, ενώ έτσι κι αλλιώς θα υπερισχύουν οι ατομικές συμβάσεις. Γιατί πανηγυρίζουν επομένως δημοσίως οι τέσσερις ηγετίσκοι; Για τα μάτια του κόσμου και μόνο γι' αυτά...

Οπως και να έχει, το πρόβλημα της χώρας μας, όπως και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών, δεν είναι το δημόσιο χρέος και το κρατικό έλλειμμα. Είναι η διαρθρωτική δομή της, η οποία επιτρέπει ο παραγόμενος πλούτος να κατέχεται, ως επί το πλείστον, από μια διακομματική κι επιχειρηματική νομενκλατούρα η οποία έχει εξαγοράσει ψήφους και ταξικές συνειδήσεις μοιράζοντας κρατικά οφίτσια και θέσεις εργασίας στα δικά της "παιδιά". Ο,τι απομένει από αυτήν τη μοιρασιά είναι κι αυτό που καταλήγει στην πλειονότητα του ελληνικού λαού, τον οποίο καλούν να επιλέξει ανάμεσα στην θανάτωσή του με πιστόλι, που είναι πιο άμεση, και σε εκείνη με δηλητήριο, που μπορεί να πάρει λίγο παραπάνω...

Είμαι διατεθειμένος να δεχθώ, για χάρη τη συζήτησης, πως το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Πώς, όμως, είναι δυνατό αυτά να μειωθούν όταν η χώρα έχει εισέλθει "αισίως" στον τέταρτο χρόνο ύφεσης, ο οποίος μπορεί να γίνει και δέκατος πριν δούμε κάποια υποτυπώδη ανάπτυξη; Αλήθεια, οι φωστήρες της κυβέρνησης συνασπισμού βρήκαν χρόνο, όλες αυτές τις ώρες που ανταλλάζουν απόψεις κυρίως για το πώς θα σώσουν το τομάρι τους, να συζητήσουν καθόλου γι' αυτήν την έρμη την ανάπτυξη, η οποία πρέπει να επιτευχθεί χωρίς όρους ευνοιοκρατίας; Αλλά τί λέω τώρα, εδώ συζητούν για διεξαγωγή των εκλογών το 2013, ώστε να δοθεί το δικαίωμα να εκφράσει, επιτέλους, τη γνώμη του ο λαός όταν θα τον έχουν σκοτώσει...

Ελληνα γερά, το Μπαγκλαντές είναι κοντά!

Η Ελλάδα είναι μια ασιατική χώρα, με έκταση περίπου 144.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πληθυσμό γύρω στα 156.000.000! Σας μιλώ σοβαρά, δεν τρελάθηκα, τουλάχιστον όχι τόσο όσο η τρόικα που ονειρεύεται η χώρα μας να γίνει το πρώτο κράτος-μέλος της ευρωζώνης οι εργαζόμενοι του οποίου θα δουλεύουν (όσοι, τέλος πάντων, απομείνουν να έχουν εργασία) νύχτα ημέρα για να μπορούν να έχουν στο τραπέζι τους ένα μπαγιάτικο καρβέλι ψωμί. Αυτό και μόνο, γιατί όλες οι υπόλοιπες "πολυτέλειες" πληγώνουν την ανταγωνιστικότητα...

Δεν ξέρω πού θα καθίσει, τελικώς, η "μπίλια" που έχουν ρίξει οι "τροϊκανοί" για τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ή του αφορολόγητου και γι' άλλα παρεμφερή μέτρα που μόνο την κοινωνική δικαιοσύνη δεν ωφελούν. Ωστόσο, αν όπως όλα δείχνουν τα πράγματα, το μνημόνιο Νο2 είναι ακόμα χειρότερο από το πρώτο καμιά Βουλή, πόσω μάλλον η παρούσα η οποία εκλέχθηκε κάτω από εντελώς διαφορετικές περιστάσεις, δεν έχει το δικαίωμα να το κυρώσει. Ο λαός πρέπει να μιλήσει και να το κάνει άμεσα, είτε μέσω δημοψηφίσματος, το οποίο θεωρώ και το προτιμότερο, είτε, έστω, μέσω εκλογών. Αν και πάλι οι ξένοι δανειστές μας και οι ελληνικές μαριονέτες τους "σνομπάρουν" τη δημοκρατία, τότε οι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουν όχι απλώς το δικαίωμα, αλλά την υποχρέωση να ανατρέψουν στους δρόμους και στις πλατείες την υποδούλωσή τους. Ετσι θα έχουν κάνει και μια μεγάλη χάρη στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς που, σε διαφορετική περίπτωση, παίρνουν σειρά για να μετατραπούν σε ασιατικοί...

"Κλαίνε" για τους άστεγους αυτοί που τους δημιούργησαν...

Μαθαίνοντας και το χθεσινό "κατόρθωμα" του δημάρχου Αθηναίων, Γ. Καμίνη να καλέσει τα ΜΑΤ για να εκκενώσουν από τους άστεγους το καφενείο του Πνευματικού Κέντρου, επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει κάτι ακόμα χειρότερο από τη μη εφαρμογή του νόμου, η τυπολατρική εφαρμογή του. Οι άνθρωποι, πόσω μάλλον εκείνοι που ασκούν εξουσία, μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι όταν αφαιρούν από τους νόμους τη λογική και την ευαισθησία. Αυτή η πόλη κι αυτή η χώρα, όμως, δεν έχουν ανάγκη από στενόμυαλους δογματικούς, οι οποίοι ξέρουν να δείχνουν "σθένος" μόνο όταν είναι να τα βάλουν με τους πιο αδύναμους της κοινωνίας μας...

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι γενικότερο. Στην πραγματικότητα εκνευρίζομαι και με εκείνους που έχουν τα οφίτσια και τα φράγκα κι εμφανίζονται πονόψυχοι μόνο όταν κάνει πολύ κρύο και είναι να δώσουν μια προσωρινή στέγη κι ένα πιάτο...προσωρινού φαγητού σε όσους δεν έχουν πού την κεφαλή κλίναι. Λυπάμαι, αλλά η φιλανθρωπία δεν είναι τίποτα άλλο από τις συνειδησιακές ενοχές του σαρκοβόρου καπιταλιστικού συστήματος κι όχι βεβαίως ανθρωπισμός. Ο τελευταίος δε στηρίζεται σε προνοιακά επιδόματα, τα οποία αποτέλεσαν μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο απλώς το "ξεροκόμματο" για να μη διεκδικήσουν οι λαοί το πραγματικό ζητούμενο, δηλαδή τη δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου από τους ίδιους πλούτου των λίγων. Ας μην "κλαίνε", επομένως, για τους άστεγους αυτοί που τους δημιούργησαν με τις πολιτικές τους...

Της φυλακής τα σίδερα είναι για...το μεσαίωνα

Στην Ελλάδα οι δημόσιες συζητήσεις, πέρα από το ότι συνήθως μετατρέπονται σε καβγάδες επί προσωπικού, έχουν και την ιδιομορφία να εστιάζονται στην επιφάνεια κι όχι στην ουσία. Δείτε, για παράδειγμα, τί έγινε με το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Ασχέτως αν πίσω από την αποχώρηση της "δεξιάς του Κυρίου" από το Κοινοβούλιο κρύβεται μια προσπάθεια ηρωικής εξόδου Ν.Δ. και ΛΑΟΣ από την κυβέρνηση Παπαδήμου, πάλι οι βουλευτές μας δεν έθεσαν το πρόβλημα στην ορθή του βάση. Ποιά είναι αυτή; Πως στην Ελλάδα, κι αλλού βεβαίως, εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε τη φυλάκιση σαν τιμωρία κι όχι ως σωφρονισμό. Θέλουμε αίμα στην αρένα γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι εγκληματίες, κατά τη γνώμη πολλών, είναι ζώα που αξίζουν να καούν στην κόλαση επειδή καταστρέφουν τις ζωές πάναγνων και πανάρετων ανθρώπων. Δυστυχώς, στο κοινό υποσυνείδητο η ιδέα και μόνο ότι οι άνθρωποι δε γεννιούνται εγκληματίες, αλλά γίνονται και μπορούν να "ξεγίνουν" είναι αφελής. Είναι όμως;...

Για να μην παρεξηγηθώ: δεν υποστηρίζω πως όποιος, για παράδειγμα, σκοτώσει, βιάσει ή κλέψει εκατομμύρια ευρώ από το δημόσιο ταμείο πρέπει απλώς να ψέγεται λεκτικώς χωρίς περαιτέρω συνέπειες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως η επιβαλλόμενη τιμωρία θα είναι να τον κλειδώσουμε σε ένα κελί μαζί με άλλα δέκα άτομα, να πετάξουμε το κλειδί, να του δίνουμε να τρώει φαγητό που δεν θα έτρωγε ούτε σκύλος και να βλέπει τον έξω κόσμο μόνο πίσω από το φεγγίτη του κλουβιού του. Ενα κράτος δικαίου δε μπορεί να συμπεριφέρεται όπως ένας εγκληματίας, δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να ενεργεί εν βρασμώ ψυχής, να σκοτώνει, να βιάζει ή να κλέβει, ούτε να επιβάλλεται δια του φόβου. Αντιθέτως, οφείλει να του παράσχει κάθε είδους στήριξη και κατάρτιση, να τον αξιοποιήσει σε κάποιες μορφές εργασίας και να τον επανεντάξει στην κοινωνία, ώστε αυτή να αποκτήσει ένα ακόμα χρήσιμο μέλος. Από την άλλη, οι δρακόντειες τιμωρίες ικανοποιούν μόνο τα κατώτερα ένστικτα της μάζας κι όχι τη δικαιοσύνη...