Κάποιος "κακοπροαίρετος" ενδεχομένως να χαρακτήριζε αυτήν τη στάση οπορτουνιστική. Οπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με τους ιδιοκτήτες διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης οι οποίοι νιώθουν πλέον βαριά πάνω τους την ανάσα τής απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης και γι' αυτό καταφεύγουν σε αγαπημένες τους μεθόδους, όπως είναι οι εκβιασμοί: "Ετσι είσαι κακιά κυβέρνηση που θα μας υποχρεώσεις να πληρώσουμε για πρώτη φορά για τις τηλεοπτικές άδειες; Ε, λοιπόν, θα απολύσουμε κόσμο ή θα μειώσουμε κι άλλο τους μισθούς πείνας και θα ρίξουμε το φταίξιμο σε σένα". Αυτό είναι το σκεπτικό των μιντιαρχών που ξεκίνησαν το πογκρόμ στα ασύδοτα μέχρι σήμερα μαγαζιά τους...
"Προσφέρουμε θέσεις εργασίας", είναι το λάιτ μοτίφ κάθε απατεώνα που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τη μάστιγα της ανεργίας προκειμένου να συνεχίσει να δρα χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν και δίχως να πληρώνει τους φόρους που αναλογούν στην περιουσία του. Για τους εταιροδανειστές, που από τη μία ζητούν να μην πληρώσουν έκτακτη εισφορά οι επιχειρήσεις με τζίρο άνω των 500.000 ευρώ με το επιχείρημα πως θα αυξηθεί η φοροδιαφυγή αλλά δεν έχουν πρόβλημα να εκτοξευτεί ο ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης για τους μικρομεσαίους, κίνηση που αυτονόητα θα γιγαντώσει παραβατικά φαινόμενα, δεν σοκάρομαι. Τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης παλεύουν να υπερασπίζονται και το κάνουν μέχρι στιγμής με μεγάλη επιτυχία...
Είναι κρίμα, ωστόσο, που κι ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να αποδέχεται αυτόν τον εκβιασμό στην περίπτωση των ορυχείων χρυσού στη Χαλκιδική. Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε πως δεν πρέπει να μείνουν 2.000 εργαζόμενοι στο δρόμο και πως αυτό δεν είναι κοινωνική δικαιοσύνη. Φαινομενικώς και βραχυπρόθεσμα έχει δίκιο. Κάποια στιγμή, όμως, οι πολιτικοί μας, ιδιαιτέρως εκείνοι που παρουσιάζονται ως Αριστεροί, οφείλουν να κοιτάξουν πέρα από τη μύτη τους και σε βάθος χρόνου. Η περίπτωση των Σκουριών, για παράδειγμα, θα έχει περιβαλλοντικές συνέπειες για πάντα για μια επένδυση που θα προσφέρει θέσεις εργασίας όχι για παραπάνω από 25 χρόνια. Αν ασπαστούμε, εξάλλου, αυτήν τη λογική τότε ας γεμίσουμε τη χώρα και με εργοστάσια παραγωγής ηρωίνης, ας ανοίξει από ένας οίκος ανοχής κι από ένα κατάστημα πώλησης όπλων σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο κι έξω από κάθε σχολείο κι ας στήσουμε "φρουτάκια" σε κάθε καφετέρια, μπαρ, εστιατόριο και κλαμπ...
Με αυτό το "παραγωγικό" μοντέλο, ωστόσο, ονειρευόμαστε να βγούμε από την κρίση; Με το ξέπλυμα της λαμογιάς, που διαιωνίζει τις κοινωνικές ανισότητες και υποθάλπει παθογένειες όπως η διαπλοκή και η διαφθορά; Αν ο εφοπλιστής, ο καναλάρχης, ο τραπεζίτης, ο μεγαλοεπιχειρηματίας εξακολουθεί να απολαμβάνει ελαφρύνσεων τις οποίες η συντεταγμένη πολιτεία απορρίπτει για την πλειονότητα του πληθυσμού γιατί η τελευταία να υποχρεώνεται, νομικώς και ηθικώς, να τηρεί τους κανόνες δύο μέτρων και δύο σταθμών που της επιβάλλει το κράτος; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά της απαιτείται και να ανέχεται και τον παγκάλειο κυνισμό τού "μαζί τα φάγαμε". Κι ο Μπάμπης, ο Λάκης κι ο Σάκης αν δεν πλήρωναν φόρους θα μπορούσαν να ανοίξουν αλυσίδα καταστημάτων ή μια οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση και να προσφέρουν θέσεις εργασίας, οι οποίες θα αυξάνονταν όσο θα επεκτείνονταν οι μπίζνες τους...
Κάποιος, όμως, πρέπει να πληρώσει και τον κοινωνικό λογαριασμό, έτσι δεν είναι; Ακόμα και στα πιο νεοφιλελεύθερα κράτη υφίστανται κρατικές δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, τις υποδομές, την κοινωνική πολιτική. Αν, επομένως, κρίνουμε πως το κράτος είναι απαραίτητο και στον 21ο αιώνα όλοι μας, αναλόγως με τις δυνάμεις μας, οφείλουμε να συμμετέχουμε στην αποπληρωμή τού λογαριασμού. Οποιος πηγαίνει στην "τουαλέτα" για να αποφύγει να καταβάλει το δικό του μερίδιο δεν επιτελεί κοινωνικό έργο, το σκοτώνει. Κι ας εξέρχεται, στη συνέχεια, του αποχωρητηρίου κραδαίνοντας μαντιλάκια αφορολόγητης φιλανθρωπίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου