Οταν Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ επικαλούνται την ηθική το δίκαιο τραβά τα μαλλιά του...

Μπορεί κάποιος να σε αποκαλέσει λαμόγιο, ψεύτη, απατεώνα ή με οποιοδήποτε άλλο "κοσμητικό" επίθετο. Πότε έχεις υποχρέωση να προσβληθείς; Μόνο όταν αυτός που σε κατηγορεί είναι κάποια προσωπικότητα άξια λόγου, αν ο ίδιος αποτελεί πρότυπο ηθικής κι επομένως δικαιούται να πετά τη λίθο τού αναμάρτητου στους αμαρτωλούς. Αν, όμως, εκείνος που σε καταγγέλλει είναι πιο σάπιος κι από το βασίλειο της Δανιμαρκίας, τότε υποτιμάς τον εαυτό σου αν μπεις στη διαδικασία να του απολογηθείς, πόσω μάλλον όταν ο ουρανός πάνω από το κεφάλι σου είναι καθαρός. Γι' αυτό και τα τελευταία κόμματα σε όλο τον πλανήτη που διαθέτουν την ηθική υπεροχή ώστε να δείχνουν με το δάχτυλο την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Ο πάλαι ποτέ δικομματισμός είναι βουτηγμένος σε σκάνδαλα και σκανδαλάκια, τα περισσότερα εκ των οποίων ξεπλύθηκαν μέσα από κοινοβουλευτικές, συχνότερα, και δικαστικές, σπανιότερα, διαδικασίες. Κατανοώ σήμερα την πολιτική τους αμηχανία, τη μάταιη προσπάθειά τους να πείσουν ότι η χώρα δεν καταστράφηκε από τις πολιτικές 40 χρόνων αλλά του τελευταίου εξαμήνου. Είναι ντροπή, ωστόσο, να έχουν κάνει παντιέρα τους, με συμμάχους τους τα μιντιακά παπαγαλάκια, το σχέδιο έκτακτης ανάγκης Τσίπρα-Βαρουφάκη στην περίπτωση που οι ευρωπαίοι μας πετούσαν στα βράχια...

Η αντιπολίτευση γνωρίζει ότι αν θέλει να έχει πολιτικό μέλλον οφείλει να καταρρίψει την ηθική υπεροχή τής κυβέρνησης της Αριστεράς. Από τη στιγμή που ξέρει ότι στη ντουλάπα της κρύβει πολλούς, μα πάρα πολλούς σκελετούς, τους οποίους είναι αδύνατο να κρύβει για πάντα, έχει περάσει σε μια χυδαία αντεπίθεση στοχοποιώντας ανθρώπους όπως ο Γιάνης Βαρουφάκης και η Νάντια Βαλαβάνη, τους οποίους μπορείς να κατηγορήσεις για πολιτικά λάθη κι ανεπάρκειες αλλά είναι τουλάχιστον άδικο να χαρακτηρίσεις κλέφτες και λωποδύτες. Το αυτονόητο, η κατάστρωση δηλαδή ενός σχεδίου άμυνας όταν ο εχθρός έχει δημοσιοποιήσει την πρόθεσή του να σε τσακίσει, αποκαλείται εσχάτη προδοσία, την ίδια ώρα που έχει ποινικοποιηθεί η οικογενειακή ευθύνη, λες και κάθε υπουργός πρέπει να είναι υπόλογος και για τις πράξεις συγγενών του, ακόμα κι αν αυτές συμβαδίζουν με τις αντίστοιχες εκατομμυρίων ελλήνων και δεν παραβιάζουν τη νομιμότητα. Ναι, κάθε βουλευτής και υπουργός οφείλει να έχει τα λεφτά του στις ελληνικές τράπεζες. Είναι στοιχειώδης υποχρέωσή τους όταν καλούν τους υπόλοιπους πολίτες να στηρίξουν το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι, ωστόσο, συκοφαντικό να βλέπουν εσωτερική πληροφόρηση όταν, για παράδειγμα, η μητέρα Βαλαβάνη έκανε ό,τι έκαναν κι εκατομμύρια ελλήνων υπό το φόβο των εξελίξεων...

Ολα αυτά δεν σημαίνουν πως κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών δεν έχουν καταγραφεί φάουλ στο επίπεδο της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Οι προσλήψεις συγγενών και φίλων, έστω κι αν δεν είναι εκτεταμένες κι έστω κι αν δεν είναι όλες αναξιοκρατικές, δεν περιποιούν τιμή. Η γυναίκα τού Καίσαρα δεν πρέπει, απλώς, να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται κιόλας. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, η εντιμότητα του πολιτικού συστήματος θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη και να κρίνεται αποκλειστικώς από την ικανότητά του να δίνει λύσεις για τους κατοίκους αυτού του τόπου. Το ότι στην Ελλάδα θεωρούμε ύψιστο προτέρημα την ηθική ακεραιότητα ενός πολιτικού, το οποίο πρέπει να επιβραβεύεται στην κάλπη, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των παθογενειών σε αυτόν τον τόπο. Πώς, όμως, να διορθωθεί η κατάσταση από τη μία ημέρα στην άλλη όταν η φαύλη αντιπολίτευση κάνει σημαία της τη δήθεν διαφθορά υπουργών τής σημερινής κυβέρνησης αντί να προβαίνει τουλάχιστον στην αυτοκριτική της; Αν θέλει να επιπλεύσει καλό είναι να αλλάξει αμέσως αφήγημα γιατί είναι αστείο να πιστεύει ότι θα ξαναβρεθεί στον αφρό παριστάνοντας τη Μητέρα Τερέζα στον ελληνικό λαό. Αν δεν το έχει καταλάβει ακόμα, της το επισημαίνω: γι' αυτό βρίσκεται σήμερα στα αντιπολτευτικά έδρανα..