Κρεμάστε τον Γιάνη, αν έτσι τη βρίσκετε, αλλά κρατήστε κάποιες από τις ιδέες του γιατί θα χρειαστούν...

Δεν ξέρω τί είναι αλήθεια και τί όχι από το "σχέδιο Βαρουφάκη" που παρουσίασε η εφημερίδα τού ομίλου Αλαφούζου. Για χάρη τής συζήτησης, ωστόσο, ας υποθέσουμε πως είναι όλα αληθινά. Με αυτήν την υπόθεση σας έχω μερικά ερωτήματα. Ερώτημα πρώτο: είναι κακό να έχεις ένα Σχέδιο Β', όχι μόνο όσον αφορά το νόμισμα αλλά ακόμα κι αν είναι να ταξιδέψεις για διακοπές; Ερώτημα δεύτερο: αν η χώρα αναγκαζόταν να φτάσει στο "Plan B", όχι από δική της θέληση αλλά γιατί αυτό θα είχε επιβάλει η Γερμανία, πόσοι θα διαφωνούσαν πως οι περιστάσεις θα ήταν έκτακτες κι επομένως ό,τι είναι παράνομο σήμερα οι συνθήκες θα το καθιστούσαν νόμιμο; Ερώτημα τρίτο: Γνωρίζετε ότι πολλές από τις μεθόδους που παρουσιάζονται στο "σχέδιο Βαρουφάκη" εφαρμόζονται από εξελιγμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, όπως είναι το αμερικανικό IRS;...

Με λίγα λόγια, μπορείτε να καταδικάσετε και να κρεμάσετε στην πλατεία Συντάγματος τον Γιάνη Βαρουφάκη, αν αυτή είναι η αίσθηση δικαιοσύνης από την οποία διακατέχεστε, αλλά κρατήστε έστω κάποιες από τις ιδέες του γιατί καλύτερα γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε όσο το Grexit είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο τυχόν πλήρης εφαρμογή τού τρίτου μνημονίου όχι μόνο δεν θα αποτρέψει αλλά θα προκαλέσει...

Καταλαβαίνω τη σκαιά επίθεση στον τέως υπουργό Οικονομικών από την ξεφτισμένη ελίτ.Ο Αλμπέρ Καμί είχε απόλυτο δίκιο όταν έγραφε πως μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει αυτός που τολμά να αντιστέκεται σε αυτό που σε συνθλίβει. Πόσο βολικό είναι για τα μερκελικά κόμματα και τους νταβατζήδες τους να χρεώνουν στον Γιάνη Βαρουφάκη και στην εξάμηνη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όλες τις παθογένειες της μεταπολίτευσης; Η προπαγάνδα τους αραδιάζει ατάκτως ερριμμένους αριθμούς για να μας πείσει ότι μέχρι και τον Ιανουάριο η Ελλάδα ζούσε ένα "success story" το οποίο ανακόπηκε βιαίως από την Αριστερά...

Αν, όμως, όλα πήγαιναν τόσο περίφημα στην πραγματική οικονομία γιατί ο λαός τελείωσε τους σαμαροβενιζέλους; Είναι τόσο αχάριστος; Και γιατί η πασοκονεοδημοκρατία δεν εξηγεί στο πόπολο πως το όποιο (πολύ μικρότερο, έτσι κι αλλιώς, από όσο το παρουσίαζε) πρωτογενές της πλεόνασμα ήταν εικονικό και δεν βασιζόταν στην ανάπτυξη αλλά στον εξαναγκασμό τού πληθυσμού σε οικονομική γενοκτονία μέσω του αδιάκοπου αρμέγματός του; Αν μη τί άλλο, ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να διαπραγματευτεί έναν άλλο δρόμο κι αν απότυχε προσωρινώς δεν σημαίνει πως τα οφέλη μακροπρόθεσμα δεν θα είναι σημαντικά...

Παριστάνω, ωστόσο, πως δεν καταλαβαίνω το στιγματισμό Βαρουφάκη από μέρος έστω της κυβερνώσας Αριστεράς, ο οποίος θυμίζει περισσότερο κανιβαλισμό, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Αριστερής Πλατφόρμας. Ακουσα βουλευτίνα τού ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλεί τον Γιάνη "Βουγιουκλάκη". Καλό είναι, ωστόσο, η συγκεκριμένη κυρία να γνωρίζει ότι υπάρχουν δύο ειδών νάρκισσοι: εκείνοι που η αξία τους συγχωρεί την όποια εξεζητημένη αυταρέσκειά τους κι εκείνοι που η εγωπάθειά τους δεν δικαιολογείται από τα πραγματικά τους χαρίσματα παρά μόνο οφείλεται σε ένα παιχνίδι τής συγκυρίας, όπως για παράδειγμα να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και να εκλέγονται βουλευτές και κάποιοι που αν δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Βαρουφάκης δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας τους... 

Φυσικά κι ο πρώην υπουργός δεν είναι υπεράνω κριτικής, αλλά η Αριστερά δεν έχει ανάγκη από αποδιοπομπαίους τράγους για να προχωρήσει στην επίλυση της πιο δύσκολης εξίσωσης, αυτή της εφαρμογής των μνημονιακών υποχρεώσεων σε συνδυασμό με ένα παράλληλο πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα μυαλά όπως του Βαρουφάκη όχι μόνο δεν περισσεύουν αλλά είναι άκρως απαραίτητα. Και, πάντως, πολύ περισσότερο από τα αντίστοιχα κάποιων αυλοκολάκων που ό,τι τους λείπει σε ικανότητες το αναπληρώνουν με ακατάσχετο γλείψιμο του πρωθυπουργού...