Αν κάποιος, επομένως, φταίει για το ότι μέχρι τώρα από την Αθήνα δεν ακουγόταν μια ενιαία φωνή δεν είναι εκείνος που έθετε εξαρχής τα ζητήματα του χρέους, της ανθρωπιστικής κρίσης, της αναπτυξιακής βοήθειας και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με πρόσημο την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά εκείνοι που απαιτούσαν συμφωνία πάση θυσία, παπαγαλίζοντας τις θέσεις των διεθνών τοκογλύφων. Χαίρομαι που έστω μπροστά στην προσωπική τους κατάρρευση οι αρχηγοί τής αντιπολίτευσης έλαβαν επιτέλους το μήνυμα του ελληνικού λαού...
Από την άλλη, ακούω την Ανγκ. Μέρκελ να εξακολουθεί να παρουσιάζει την τελευταία πρόταση των εταίρων ως γενναιόδωρη κι ανατριχιάζω. Η καγκελάριος συνεχίζει να βλέπει μυωπικά το πρόβλημα γι' αυτό κι επιμένει σε "λύσεις" οι οποίες έχουν αποδειχθεί, όχι μόνο στην θεωρία αλλά και στην πράξη, αναποτελεσματικές. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν, για παράδειγμα, ο τηλεπωλητής βιβλίων τής πλάκας Αδ. Γεωργιάδης κι ο ακροδεξιός νεοφιλελεύθερος Μ. Βορίδης, η συντριπτική πλειονότητα των οικονομολόγων εκτιμά πως το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο κι άρα χρειάζεται "κούρεμα", πως πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα η ανθρωπιστική κρίση και να δοθεί στη χώρα μας ένα σημαντικό αναπτυξιακό πακέτο, το οποίο δεν θα εξαρτάται από συγχρηματοδοτήσεις (όπως το πακέτο Γιούνκερ των 35 δισ.) γιατί απλούστατα το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει μία...
Συμφωνώ πως χρειάζονται και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όχι όμως προς την κατεύθυνση που επιθυμεί το ευρωιερατείο και το ΔΝΤ. Οι εργασιακές σχέσεις, για παράδειγμα, έχουν απορρυθμιστεί εδώ και πολύ καιρό αλλά η ανεργία κυμαίνεται από 25%-30% και η ανασφάλιστη ή κι απλήρωτη εργασία έχουν γιγαντωθεί. Αντιθέτως, έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας ή για την ενίσχυση της καινοτομίας. Με λίγα λόγια, η "σοφή" ηγεσία τής Ευρώπης και του ΔΝΤ απαιτούν να μην ξεστρατίσουμε από το ίδιο μονοπάτι που οδηγεί στην κόλαση γιατί αλλιώς θα καταλήξουμε στην...κόλαση. Κατανοώ ότι θα τρωθεί το κύρος τής καγκελαρίου τής Γερμανίας αν παραδεχθεί ότι έπραξε ένα τεράστιο σφάλμα με την Ελλάδα, αλλά αυτό ξεχωρίζει τους ηγέτες με όραμα από τους πολιτικάντηδες: η αναγνώριση των λαθών τους και η αποφυγή τους στο μέλλον...
Κυρίως ο κλόουν Γιούνκερ, εξάλλου, χρησιμοποιεί το χαρτί των δημοκρατικώς εκλεγμένων κυβερνήσεων των υπόλοιπων 18 κρατών-μελών τής Ευρωζώνης. Λησμονεί, ωστόσο, να παραθέσει μια σειρά στοιχείων: τις σημαντικές λαϊκές κινητοποιήσεις υπέρ τής Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη, αποτελέσματα δημοσκοπήσεων στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου στα περισσότερα τουλάχιστον πλειοψηφούν οι πολίτες που θέλουν η χώρα μας να μείνει στο ευρώ, καθώς και το κολοσσιαίο ψέμα πως τα κράτη-μέλη δώρισαν χρήματα στην Ελλάδα και δεν της τα δάνεισαν και, μάλιστα, έχουν και κέρδος από αυτήν την ιστορία, κυρίως η Γερμανία. Το ότι αυτό το κέρδος δεν έχει αναδιανεμηθεί δικαίως στους Γερμανούς και στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς δεν είναι προφανώς ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων. Σκεφτείτε, επομένως, πόσο πιο ευρεία θα ήταν η στήριξη των ευρωπαίων στα δίκαια ελληνικά αιτήματα αν δεν είχαν γίνει κι εκείνοι με τη σειρά τους, κι από τα δικά τους μίντια, αποδέκτες μιας χυδαίας συστημικής προπαγάνδας...
Και τώρα τί κάνει ο Αλέξης Τσίπρας; Αποδέχεται όποια πρόταση του καταθέσουν στην περίπτωση που άρνησή του σημαίνει Grexit; Οχι! Ο πρωθυπουργός δεσμεύεται από το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος να μην υπογράψει την πρόταση Γιούνκερ χωρίς βελτιώσεις. Σε διαφορετική περίπτωση, να ξέρουμε την επόμενη φορά που θα ρωτηθούμε πως δεν πρόκειται για δημοψήφισμα αλλά απλώς για ένα γκάλοπ παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου. Προφανώς και καταλαβαίνω ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί τούτες τις κρίσιμες ώρες στις δηλώσεις του να υποστηρίζει πως είναι έτοιμος ακόμα και για ρήξη. Από την άλλη, ωστόσο, το αποτέλεσμα της κάλπης όχι μόνο δεν του απαγορεύει να φτάσει ως εκεί αν χρειαστεί, αλλά στην ουσία τον προτρέπει να το κάνει. Οταν με κλειστές τράπεζες, τον κίνδυνο κουρέματος καταθέσεων, την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και την τρομοκράτηση-εκβιασμό των ξένων έξι στους δέκα ψηφίζουν κατά ενός τρίτου μνημονίου, ο πρωθυπουργός δεν είναι εξουσιοδοτημένος να το φέρει...
Κοντολογίς, ο Αλέξης Τσίπρας κρατά μια χειροβομβίδα που αν την απασφαλίσει και την πετάξει στη Σύνοδο Κορυφής, αύριο το ευρώ θα πάψει να θεωρείται ένα ασφαλές αποταμιευτικό νόμισμα, κι αυτή θα είναι απλώς μία από τις παρενέργειες. Αν καταστεί αναγκαίο οφείλει να το κάνει. Είναι προτιμότερο από το να την κρατήσει για να τη στρέψει αποκλειστικώς στο λαό του όπως έκαναν οι προκάτοχοί του, οι οποίοι αποδοκιμάστηκαν αγρίως από τους ψηφοφόρους την Κυριακή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου