Οταν, όμως, παραποιείς την πραγματικότητα με χίλιους δυο τρόπους προκειμένου να εξαπατήσεις τους πολίτες κι αυτό το κάνεις σκοπίμως τότε το τελευταίο που δικαιούσαι είναι να παριστάνεις τον αγωνιστή τής ελευθεροτυπίας. Πόσω μάλλον όταν αυτή η χώρα είναι πολύ μικρή για να μην ξέρουμε, τουλάχιστον όσοι βρισκόμαστε στο χώρο, πως η λύσσα με την οποία, για παράδειγμα, ο ΣΚΑΪ, το MEGA, ο ΑΝΤ1, ο Αlpha, το Star, το "Πρώτο Θέμα", τα "ΝΕΑ", το "Εθνος", το "ΒΗΜΑ" ή το iefimerida αγωνίστηκαν για το "ναι" δεν πήγαζε από μια έντιμη αγωνία για το μέλλον τού τόπου αλλά από μια απέλπιδα προσπάθεια του κατεστημένου να μην καταρρεύσει...
Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ την επέμβαση εισαγγελέων και πειθαρχικών συμβουλίων στον τρόπο άσκησης της δημοσιογραφίας. Η ελευθερία έκφρασης, όσο υποβολιμαία κι αν είναι, δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση γιατί τότε ανοίγουμε την κερκόπορτα για τη λογοκρισία να επιβληθεί επί δικαίους κι αδίκους. Ας μην λησμονούμε, άλλωστε, πως γράφτηκαν κι ακούστηκαν ακρότητες κι από τη μεριά τού ΟΧΙ, όπως η αναφορά Δελαστίκ σε γερμανοτσολιάδες για όλους ανεξαιρέτως τους ψηφοφόρους τού "ναι σε όλα". Αν θέλουμε, επομένως, να χτυπήσουμε τη μιντιακή διαπλοκή υπάρχουν μέθοδοι οι οποίοι θα την πλήξουν στη ρίζα της και οι οποίες έχουν καθυστερήσει να υλοποιηθούν κι από τη σημερινή κυβέρνηση...
Αντί να μελετούμε βίντεο για το πόση ώρα καλύφτηκαν οι εκδηλώσεις υπέρ τού ΟΧΙ και οι αντίστοιχες του "ναι σε όλα" ή να μετράμε πόσους καλεσμένους από κάθε πλευρά φιλοξενούσαν οι διάφοροι τηλεαστέρες στα πάνελ τους είναι προτιμότερο να προχωρήσει εδώ και τώρα ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς και η νομοθέτηση περιορισμών στην ιδιοκτησία ΜΜΕ από όσους συναλλάσσονται επιχειρηματικώς με το Δημόσιο, στο πρότυπο του "βασικού μετόχου" Παυλόπουλου, αλλά περισσότερο επεξεργασμένου. Σε αυτό το πλαίσιο είναι μεγάλη η ευθύνη τού Νίκου Παππά, ο οποίος για μερικά λεπτά προσωπικής αυτοπροβολής παραπάνω στα μίντια της διαπλοκής έχει θυσιάσει, τουλάχιστον προς το παρόν, παρεμβάσεις-τομές οι οποίες αν είχαν πραγματοποιηθεί νωρίτερα θα είχαμε γλιτώσει το όργιο προπαγάνδας τής προηγούμενης εβδομάδας...
Θα με ρωτήσετε: "καλά, να μην επέμβει ο εισαγγελέας, αλλά οι δημοσιογραφικές ενώσεις δεν οφείλουν να προβούν σε αυτοκάθαρση για την προστασία εκείνων των δημοσιογράφων που ασκούν το επάγγελμά τους λογοδοτώντας κυρίως στη συνείδησή τους"; Δεν θα διαφωνούσα στην περίπτωση που όσοι τις διοικούν ήταν κάτι καλύτερο από κομματόσκυλα που έχουν χρόνια να δουλέψουν στη ζωή τους και τρέφονται παριστάνοντας τους εργατοπατέρες. Λυπάμαι, αλλά εκείνοι που έχουν δεκαετίες να κάνουν ρεπορτάζ ή που δεν έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους γιατί πάντοτε τρέφονταν από γραφεία τύπου υπουργών, βουλευτών, ΔΕΚΟ ή ιδιωτικών επιχειρήσεων δεν διαθέτουν το ηθικό ανάστημα να μιλούν για δεοντολογία σε όσους όντως την παραβιάζουν...
Δεν έχω καμιά διάθεση, για παράδειγμα, να υπερασπιστώ τον Στ. Μαλέλη, ο οποίος έχει διαχρονικές ευθύνες για το κατάντημα της ελληνικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, αλλά έχει κι αυτός ένα δίκιο όταν επιτίθεται στους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας τής ΕΣΗΕΑ, οι οποίοι δεν μπορούν να γράψουν τρεις προτάσεις στη σειρά χωρίς βαρβαρισμούς και σολοικισμούς αλλά κρατούν τη χατζάρα για να πετσοκόβουν όχι όσους είναι απαραιτήτως κακοί στη δουλειά τους αλλά εκείνους που δεν ανήκουν στο ίδιο κόμμα. Την πραγματική κάθαρση, άλλωστε, την πραγματώνουν ο χρόνος κι ο κόσμος, οι οποίοι αργά ή γρήγορα πετούν τους αλεξιπτωτιστές τού χώρου και διατηρούν όσους έχουν κάποια αξία και δεν τα παρατούν...
Υ.Γ.: Ο Βαγγέλας Μεϊμαράκης αποκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα, κατά την ομιλία του στην Κ.Ο. της Ν.Δ., τουλάχιστον δύο φορές "ο άλλος" κι "ο χαρούμενος". Νόμιζα πως ο καταποντισμός τής ακραίας ρητορικής τής δεξιάς από τον ελληνικό λαό δις μέσα στο 2015 θα της είχε βάλει λίγο μυαλό. Πού να το βρει, ωστόσο, όταν αρχηγοί της γίνονται οι πάλαι ποτέ τραμπούκοι των αμφιθεάτρων κι αιώνιοι κουτσαβάκηδες;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου