Για όποιον φοβάται την ευθύνη υπάρχουν και το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Μου έλεγε ένας φίλος πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάστρεψε τη χώρα μέσα σε πέντε μήνες και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι έκαναν οι άλλοι. Οταν τον ρώτησα γιατί ο κόσμος, ακόμα κι αν δεχθώ πως αυτό ισχύει, δίνει τόσο μεγάλη διαφορά στις δημοσκοπήσεις στον Αλέξη Τσίπρα η απάντησή του ήταν "επειδή οι άλλοι είναι ανύπαρκτοι". Και τότε, βεβαίως, προκύπτει το εύλογο ερώτημα: αν ο πρωθυπουργός είναι ένας απατεώνας που είπε ψέματα στο λαό προεκλογικώς ή που παρίστανε πως διαπραγματευόταν, γιατί οι ψηφοφόροι τον στηρίζουν σήμερα περισσότερο σε σχέση με τον Ιανουάριο; Ακόμα κι αν προκρίνουμε τη λογική τού μικρότερου κακού γιατί το μέγιστο δεν είναι αυτός που υποσχόταν πως θα σκίσει τα μνημόνια κι επί ημερών του επιβλήθηκαν "capital controls" κι απότυχε στη διαπραγμάτευση;...

Η απάντηση είναι απλή: οι πολίτες στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα βλέπουν έναν άφθαρτο σαραντάρη ο οποίος πάλεψε μέχρι τέλους για μια έντιμη συμφωνία κόντρα σε μια γερμανική, νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, μια διεφθαρμένη εγχώρια πολιτική-επιχειρηματική-τραπεζική-μιντιακή ελίτ αλλά και στο δικό του κόμμα, το οποίο κάποιοι εντός των τειχών θα προτιμούσαν να είναι μονίμως στην απέξω προκειμένου να κράζουν δίχως την ευθύνη που φέρνει η εξουσία τής σύγκρουσης στον πραγματικό κόσμο κι όχι σε αυτόν της ουτοπίας. Το πόπολο, όμως, συγχωρεί ακόμα και την πολιτική αφέλεια Τσίπρα να μην έχει καταστρώσει ένα Σχέδιο Β'. Ύστερα από δεκαετίες φαυλοκρατίας την θεωρεί μικρότερο αδίκημα από τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Ποιός μπορεί να το αδικήσει εν προκειμένω;...

Ο πρωθυπουργός έχει δίκιο όταν καλεί τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ να συμβαδίσει με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι αναφανδόν μαζί του. Ξέρω ότι είναι δύσκολο για ανθρώπους που είχαν συνηθίσει να πολιτεύονται και να βιοπορίζονται από την άνεση της αντιπολίτευσης να έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με μια πραγματικότητα ναι μεν άδικη και που δεν είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους αλλά, όπως και να το κάνουμε, που αυτή είναι. Οφείλουμε να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να την αλλάξουμε, αλλά το να κατηγορούμε τον Αλέξη Τσίπρα γιατί δεν κέρδισε την Ανγκ. Μέρκελ και να τον θεωρούμε και προδότη από πάνω είναι το ίδιο με το να πετάμε ντομάτες στους παίκτες τής εθνικής Ελλάδας στο ποδόσφαιρο στην περίπτωση που χάσουν από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία στο 90ό λεπτό με ένα γκολ οφσάιντ...

Ο καθένας στη ριζοσπαστική Αριστερά έχει κι από μία άποψη, δείγμα ανθρώπων οι οποίοι δεν δογματίζουν όπως συμβαίνει στο ΚΚΕ ή με τους νεοφιλελέδες. Κι αυτός είναι ο πλούτος της. Από την άλλη, ωστόσο, ο καθένας στη ριζοσπαστική Αριστερά πιστεύει ότι η γνώμη του είναι καλύτερη όλων κι αν αυτή η αντίληψη προσκρούει στην πλειοψηφία τότε σίγουρα φταίνε οι πολλοί γι' αυτό και ιδρύει το δικό του κόμμα αντί να κάνει ψυχανάλυση. Κι αυτή είναι η φτώχεια της, ο λόγος, αν θέλετε, που έπρεπε να φτάσουμε στο 2015 και στη χρεοκοπία για να δοθεί στην Αριστερά η δυνατότητα να κυβερνήσει...

Με βάση όλα αυτά, είναι σωστή η πρωτοβουλία Τσίπρα για συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πριν οδηγηθούμε στις κάλπες. Με αυτόν τον τρόπο θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να βρέξουν τα πόδια τους γιατί μόνο έτσι μπορούμε να φτάσουμε στην αντίπερα όχθη τής βαρβαρότητας από αυτούς που προτιμούν να ανάβουν εσαεί κεράκια στη μαρξιστική ορθοδοξία δίχως να έχουν το θάρρος να πολεμήσουν στο πραγματικό πεδίο μάχης. Ηρθε, επιτέλους, η ώρα να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πλήρως αριστερό κόμμα, απαλλαγμένο από αριστερίστικες ιδεοληψίες, κουτσαβάκηδες, πολιτικούς αναχωρητές και μετά Χριστόν προφήτες. Ακούω, για παράδειγμα, κάποιους να ισχυρίζονται τώρα πως από τις 26 Ιανουαρίου όφειλε η κυβέρνηση να κρατικοποιήσει τις τράπεζες και να προχωρήσει σε στάση πληρωμών. Γιατί δεν το έλεγαν τότε; Πήρε τέτοια εντολή ο Αλέξης Τσίπρας από τον ελληνικό λαό στις 25 Ιανουαρίου; Αυτό μήπως είναι Σχέδιο Α' κι όχι Σχέδιο Β'; Πού είναι η βοήθεια της Ρωσίας, στην οποία τόσο αρέσει να υποκλίνεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης;...

Η διαδικασία ωρίμανσης θα είναι βίαιη κι επώδυνη, όπως κάθε τοκετός άλλωστε, αλλά η Αριστερά έχει πολύ περισσότερα να κερδίσει απλώνοντας τα δίχτυα της σε εκείνους που τρόμαζαν μέχρι σήμερα με την κλεισούρα της παρά ζώντας παρέα με τη ναφθαλίνη. Κι αν ορισμένοι προτιμούν την κάπνα από τις ατέρμονες φιλολογικές συζητήσεις σε αυτιστικές κομματικές συνάξεις είναι πιο αξιοπρεπές για τους ίδιους να αποχωρήσουν με δική τους πρωτοβουλία από το να τους πετάξει η Ιστορία στον υπερπλήρη κάδο απορριμμάτων της για να κάνουν συντροφιά στους σταλινικούς τού Περισσού ή στους μπαχαλάκηδες της επαναστατικής γυμναστικής...